Het jaar 2008 zit er bijna op. Traditioneel ook de tijd om terug te kijken op wat er het afgelopen jaar is gebeurd. Laten we eens kijken wat we zo het afgelopen jaar allemaal hebben gedaan en meegemaakt. En tegen het licht houden wat er op de achtergrond aan wereldgebeurtenissen zijn gepasseerd. We beginnen met nieuwjaar 2008 en de eerste dagen in de maand januari 2008. Het economisch rampjaar 2008 werd al ingezet vlak na het nieuwe jaar. De Europese beurzen verloren drie dagen op rij, meteen het slechtste jaarbegin sinds 2000. Niemand wist echter wat er nog zou komen. Als je bekijkt wat de verliezen werkelijk zijn, dan is het schrikbarend te noemen en een wonder dat we nog werk hebben. In januari 2008 had ik tevens mijn eerste emotioneel hobbeltje te verwerken en het stuk “
Verdammt Lang Her” werd dan ook uit mijn hart geschreven. Een terugblik op vroeger en het gemis, om met name in die dagen (kerst-nieuwjaar-verjaardag) even je overleden familieleden te bezoeken aan hun graf, is dan pijnlijk. Ik had die weken werkelijk te kampen met heimwee, maar gelukkig werk je het van je af.
Ondanks de economische crisis die zich de eerste maanden al manifesteerde weten de Mexicanen als geen ander hun ambachten te continueren. Ook nu, nu het slechter gaat dan voorheen weten de Mexicanen hun maandsalaris binnen te halen. Het stukje “
Nostalgie en Ondernemerschap” is daar een leuk stukje over. Mexico doet het, vergeleken met de rest van Latijns-Amerika, zo slecht nog niet. Ja het klopt, de pesos is gedevalueerd en we hebben met grote inflaties te kampen, maar de overheid voorziet in deze en vangt de problemen goed op door prijzen van boodschappen, gas, water, licht en benzine niet te verhogen. De kranten staan er dan ook vol van hoe goed Mexico het doet tegenover het afzwakkende en steeds armer wordende Verenigde Staten. In december 2007 kwamen er in de VS slechts 18.000 nieuwe banen bij. Dat is de kleinste stijging in meer dan vier jaar en fors minder dan de 70.000 nieuwe banen waar economen op rekenden. Tegelijkertijd is de werkloosheid omhooggeschoten van 4,7 naar 5,0 procent, het hoogste percentage in twee jaar. Als je bedenkt dat 40% van de arbeidende bevolking in de noordelijke grenstreken van Mexico (dus ook Monterrey) in de VS werken dan komt ook de klap hier hard aan bij de mexicaanse forensen. Ikzelf zit nog in de emotionele “acceptatie fase” en alles om me heen wordt dan ook als slecht en erbarmelijk ervaren. Alhoewel we het feitelijk nog niet zó slecht doen, klaag ik toch steen en been.
In maart teisteren zware stormen onze stad en ondanks het feit dat het er gruwelijk aan toe gaat en bijna alles letterlijk van de weg wordt geblazen blijven de slachtoffers gelukkig beperkt. De wervelstorm met snelheden van 80 tot 120 mph en met een intens dikke stofwolk trof het stadscentrum van Monterrey en eiste zijn tol. De macabere balans; 2 doden, 6 gewonden, miljoenen aan materiële schade, 450.000 families zonder stroom, 58.000 families zonder water, de complete stad onder een dik tapijt van stof, en hulpverlening lamgelegd door de verkeerschaos. Het dodental is gelukkig laag gebleven, maar wel sneuvelt zowat de hele infrastructuur, incluis verkeersborden en reclamezuilen. M.n. de laatsten zijn hier in grote getale aanwezig en vervuilen door hun grote omvang en lelijkheid, de schoonheid van de stad. Beter bekend als “billboards” die reclame weergeven en werkelijk niet eens leesbaar zijn (wil je ze echt lezen) sneuvelen tijdens de storm met de honderden, de schade voor de reclame sector is enorm. De totale schade wordt later vastgesteld op en rond de 550 miljoen pesos aan schade claims en infrastructuur herstel. Ondanks deze getallen en de roep om betere kwaliteits bouw, is er nog steeds weinig gedaan en zijn nog steeds niet alle “billboards” vervangen of opgeruimd. Voor ons is deze maand een rustige maand en ondanks de stormen, blijft de familie gespaard en hebben we gelukkig geen verliezen te lijden. Wel de emoties bij mij zijn wankel en het stukje “
Believe in Yourself” is dan ook een hart onder mijn eigen riem gestoken.
Maand april is een schrijfmaand voor mij en getuigt meer hoe vrij je op je werk wordt gelaten. Door gebrek aan “echte” IT projecten stort ik mij op mijn schrijfkunst en maak wat onderzoekjes, vergelijk wat Nederlandse en Mexicaanse politiek en kijk nog eens terug op het waarom ik nu weg gegaan ben. En ja terugkijkend op het hele jaar is dat wel één van mijn betere maanden geweest, ook gevoelsmatig. Het is tevens een maand van ons eerste uitstapje naar Parras, Coahuila. Als ik het stukje lees; “
De rijken regeren, de armen zitten met de gebakken peren” dan krijg ik toch steeds meer de indruk dat werken hier voor een baas geen echte vrijheid bied. Het geeft me dan ook weer een duw in de richting om zo snel mogelijk zelfstandig ondernemer te worden, want werkelijk men heeft hier echt geen verstand van zaken doen. Vooral kwaliteit en service zijn vreemde woorden voor een mexicaanse ondernemer. Soms heb ik de indruk dat men het niet eens wil, die kwaliteit en echte service verlening, een reden om zelf te starten en het beter te doen. Te laten zien dat het ook met kwaliteit en service kan en dat dat niets meer kost maar veeel meer opbrengt. Een uitdaging terwijl ik dit nu schrijf maar een drijfveer om het beter te doen is al altijd in mij geweest en ik weet dat ik het kan. Gesteund door mijn vrouw en met nieuwe ideëen denken we dat we de markt kunnen veroveren en kunnen uitblinken in waar we goed in zijn. Laten we God danken dat hij ons de weg wijst en ons helpt bij onze stappen die we maken.
De maanden vliegen voorbij en werken staat hier geschreven op alle muren. Je staat op met werk en je komt thuis met werk, je gaat dan ook meestal doodop naar bed, zelfs de weekenden zijn niet zonder, ondanks alles weet ik toch tijd vrij te maken voor mijn blogs, getuige de meer dan 70 stukjes die ik in het afgelopen jaar heb geschreven bewijst eens te meer dat werken en vrije tijd best samengaan in Mexico. Het enige nadeel van de blogs en de sociale websites zijn de negatieve berichten die ons bereiken, wanneer er duidelijk een link wordt gelegd tussen de ontvoeringszaken en de informatie die kidnappers gebruiken van sociale websites, zo ook van blogs. Ondanks alles blijven we schrijven en gaan ook terug in de tijd waar ik mijn avonturen in Holland Casinos nog eens toelicht en mijn rol daar. Het mooiste stukje echter wat er naar mijn mening geschreven is in die maanden, is de dag dat we naar Gomez Farias, Tamaulipas gereden zijn en de Ejidatarios bezocht hebben. Het stukje “
Back To Nature – Welkom in de hemel” getuigt daarvan. Ver weg van de vervuilde stad Monterrey en de smog beleven we een wedergeboorte van kalmheid en natuurlijke krachten, hoog in het gebergte van de
Oostelijke Sierra Madre. Intussen blijft de economische mailaise aandacht trekken. Olieprijzen blijven stijgen gedurende de zomermaanden en piekt tot $147 per vat op 11 juli. De stijgende prijzen zijn het gevolg van een zwakkere dollar, politieke onrust in olielanden, spanningen tussen Amerika en Iran en de algehele economische malaise. Ook in Mexico wordt de economische crisis nu voelbaar en de overheid kan de eerder gemaakte beloftes niet waarmaken en moet de benzine prijs aanpassen, dat gaat dan gelijk met de prijs voor aardgas en electriciteit, aangezien die aan elkaar gekoppeld zijn hier in Mexico. De prijzen in de super worden ook zichtbaar duurder.
Op 7 augustus breekt oorlog uit tussen Rusland en Georgië. De Russen vallen met tanks de provincie Zuid-Ossetië binnen. Zes dagen later wordt een wapenstilstand getekend, maar niemand heeft hier in de gaten dat dit bijna een 3de wereldoorlog was geworden als de naties niet hadden bijgegegeven. Helaas, maar waar, had de VS het te druk met Irak en Afghanistan, en zijn we weer eens ontsnapt aan een oorlog en het leed wat het met zich meebrengt, niettemin zijn de slachtoffers te betreuren. De aandacht is al snel gericht op de
Olympische Spelen in China, het land dat al door veel mailaise geteisterd was, zie de aardbeving in de provincie Sichuan in het zuidwesten van China, waar 60.000 mensen het leven verloren. Ook de schandaaltjes ontbreken niet. Het Olympische turngebeuren trekt de aandacht vanwege de erg jong-uitziende Chinese deelneemsters. Ook de onmogelijkheid om te protesteren in de drie opgezette protestzones en de belemmerde internettoegang zijn typisch voor het communistische land. Zelfs Mexico weet Olympisch goud in de wacht te slepen en met 2 gouden plakken en een bronzen plak worden de deelne(e)m(st)ers in
Taekwondo en het Olympisch Schoonspringen als helden in Mexico ontvangen. De hele natie moet weten dat we goud en brons hebben gehaald en het blijft dan ook iedere keer op de TV terugkomen, zo erg dat de commercie er zelfs mee besmet raakt en iedereen met producten op de markt komt, vergezeld door de Olympische prijswinnaars. De Taekwondo dojo´s schieten als paddestoelen uit de grond hier in Monterrey en de golfclub heeft nu ook boogschieten op het programma staan.
Mijn eerste “live” ervaring met de Mexicaanse corruptie doet zich voor, zie mijn stukje “
Heb je geld voor een versnapering”en ik moet met spoed naar het ziekenhuis, waar ik de medische wereld van naderbij mag meemaken, zie mijn stukje “
Een nacht op de eerste hulp”. Het zijn zware maanden en Mexico wordt geteisterd door drugsoorlogen en moorden. Onthoofde lijken worden masaal in bosjes rond Mexico stad ontdekt en de ontvoeringen nemen masaal toe. Sinds de overheid grote eenheden aan militair materieel en polite inzet tegen de drugs kartels, beginnen de lokale bendes hun crimineel terein te verbreiden en ontvoeren rijken en zelfs gewone burgers. De kranten staan er vol van en ook ik pas mijn blogs aan en verwijder de eerste zo open geschreven blogs van mijn aankomst in Mexico, om links en werk/woon patronen te vermijden. 40% van mijn gepubliceerde blogs worden “herschreven” en alle informatie omtrent mijn aanwezigheid hier, wordt verduisterd. Een klap voor een medium dat eigenlijk bedoeld is als informatiebron voor familie en vrienden. Ook de orkaan maanden september en oktober liegen er niet om en even zag het er naar uit dat ook Monterrey een pak slaag zou krijgen van natuurgeweld, ondanks zwaaide IKE net af en verwoestte een andere stad, Houston in de Verenigde Staten, één uur vliegen van Monterrey. Ik begin aan informatieve stukjes zoals; “
Vakantie Tips” en “
Leven en werken in Mexico” en de tradities die Mexico zo kenmerkt met “
Halloween en Dia del Muertos”. Ook de crisis blijft niet ongemerkt. De financiële crisis bereikt een voorlopig dieptepunt en ook in Mexico begint men aan maatregelen te denken. Ontslagen vallen en het wordt duidelijk dat sommige Mexicaanse bedrijven wat te overhaaste uitgaven hadden in 2007 die nog niet verzilverd zijn en daarom nu de rekening betalen. Het cement bedrijf waar ik voor werk bereikt een chaotisch dieptepunt en verliest bijna 80% van hun marktkapitaalwaarde en eindigt op $4.25 de share op de beurzenmarkt. Het is nu een beetje gestabiliseerd maar toch, ondanks de olieprijzen omlaag gegaan zijn naar een nu zo´n $40.16 het vat, blijven de energieprijzen stijgen en grijpt een ieder de crisis aan om zijn slag te slaan. Meestal kost dat laatste arbeidsplaatsen en hebben de werknemers het nakijken, de werkgevers gaan er met de buit vandoor en zijn allang de Mexicaanse grens over. Zie ook mijn stukje “
Crisis treft ons allemaal”.
Wij hebben net een heerlijke strandvakantie achter de rug en we hopen dat het niet de laatste vakantie is. Plannen zijn al gemaakt voor het volgende jaar, dit keer een andere badplaats aan de Mexicaanse kust. Ook wat het werk betreft is alle hoop gericht op de recycle business waar ik volgend jaar mee begin en waar nu al goede vorderingen mee gemaakt zijn. Samen met mijn vrouw gaan we het nieuwe jaar met goede moed en vastberadenheid tegemoet. Financieel mogen we niet klagen en met de gezondheid gaat het ook redelijk goed. Ondanks het feit dat ik toch nog even net voor de kerst een voedselvergiftiging had opgelopen door verkeerde chipitos (chips) te eten, maar het gaat nu alweer beter. Ook de familie had verdriet te verduren, toen op vrijdag 19 december mijn schoonvader overleed. Moge zijn ziel rust vinden. En ik kan berichten dat de familie intussen het goed maakt. Naast de economische ontwikkelingen en de onrust in de wereld, doen we het op de keper beschouwd nog zeer goed en mogen we niet klagen. Ik ben eindelijk berust in het feit dat dit land mijn nieuwe land is en blijft en de culture shock heb overleeft. Het jaar 2009 wordt hopelijk een goed jaar voor iedereen. Wij wensen een ieder dan ook: “
Prospero año nuevo 2009!”
Het jaar 2008 zit er bijna op. Traditioneel ook de tijd om terug te kijken op wat er het afgelopen jaar is gebeurd. Laten we eens kijken wat we zo het afgelopen jaar allemaal hebben gedaan en meegemaakt. En tegen het licht houden wat er op de achtergrond aan wereldgebeurtenissen zijn gepasseerd. We beginnen met nieuwjaar 2008 en de eerste dagen in de maand januari 2008. Het economisch rampjaar 2008 werd al ingezet vlak na het nieuwe jaar. De Europese beurzen verloren drie dagen op rij, meteen het slechtste jaarbegin sinds 2000. Niemand wist echter wat er nog zou komen. Als je bekijkt wat de verliezen werkelijk zijn, dan is het schrikbarend te noemen en een wonder dat we nog werk hebben. In januari 2008 had ik tevens mijn eerste emotioneel hobbeltje te verwerken en het stuk “Verdammt Lang Her” werd dan ook uit mijn hart geschreven. Een terugblik op vroeger en het gemis, om met name in die dagen (kerst-nieuwjaar-verjaardag) even je overleden familieleden te bezoeken aan hun graf, is dan pijnlijk. Ik had die weken werkelijk te kampen met heimwee, maar gelukkig werk je het van je af.
Ondanks de economische crisis die zich de eerste maanden al manifesteerde weten de Mexicanen als geen ander hun ambachten te continueren. Ook nu, nu het slechter gaat dan voorheen weten de Mexicanen hun maandsalaris binnen te halen. Het stukje “Nostalgie en Ondernemerschap” is daar een leuk stukje over. Mexico doet het, vergeleken met de rest van Latijns-Amerika, zo slecht nog niet. Ja het klopt, de pesos is gedevalueerd en we hebben met grote inflaties te kampen, maar de overheid voorziet in deze en vangt de problemen goed op door prijzen van boodschappen, gas, water, licht en benzine niet te verhogen. De kranten staan er dan ook vol van hoe goed Mexico het doet tegenover het afzwakkende en steeds armer wordende Verenigde Staten. In december 2007 kwamen er in de VS slechts 18.000 nieuwe banen bij. Dat is de kleinste stijging in meer dan vier jaar en fors minder dan de 70.000 nieuwe banen waar economen op rekenden. Tegelijkertijd is de werkloosheid omhooggeschoten van 4,7 naar 5,0 procent, het hoogste percentage in twee jaar. Als je bedenkt dat 40% van de arbeidende bevolking in de noordelijke grenstreken van Mexico (dus ook Monterrey) in de VS werken dan komt ook de klap hier hard aan bij de mexicaanse forensen. Ikzelf zit nog in de emotionele “acceptatie fase” en alles om me heen wordt dan ook als slecht en erbarmelijk ervaren. Alhoewel we het feitelijk nog niet zó slecht doen, klaag ik toch steen en been.
In maart teisteren zware stormen onze stad en ondanks het feit dat het er gruwelijk aan toe gaat en bijna alles letterlijk van de weg wordt geblazen blijven de slachtoffers gelukkig beperkt. De wervelstorm met snelheden van 80 tot 120 mph en met een intens dikke stofwolk trof het stadscentrum van Monterrey en eiste zijn tol. De macabere balans; 2 doden, 6 gewonden, miljoenen aan materiële schade, 450.000 families zonder stroom, 58.000 families zonder water, de complete stad onder een dik tapijt van stof, en hulpverlening lamgelegd door de verkeerschaos. Het dodental is gelukkig laag gebleven, maar wel sneuvelt zowat de hele infrastructuur, incluis verkeersborden en reclamezuilen. M.n. de laatsten zijn hier in grote getale aanwezig en vervuilen door hun grote omvang en lelijkheid, de schoonheid van de stad. Beter bekend als “billboards” die reclame weergeven en werkelijk niet eens leesbaar zijn (wil je ze echt lezen) sneuvelen tijdens de storm met de honderden, de schade voor de reclame sector is enorm. De totale schade wordt later vastgesteld op en rond de 550 miljoen pesos aan schade claims en infrastructuur herstel. Ondanks deze getallen en de roep om betere kwaliteits bouw, is er nog steeds weinig gedaan en zijn nog steeds niet alle “billboards” vervangen of opgeruimd. Voor ons is deze maand een rustige maand en ondanks de stormen, blijft de familie gespaard en hebben we gelukkig geen verliezen te lijden. Wel de emoties bij mij zijn wankel en het stukje “Believe in Yourself” is dan ook een hart onder mijn eigen riem gestoken.
Maand april is een schrijfmaand voor mij en getuigt meer hoe vrij je op je werk wordt gelaten. Door gebrek aan “echte” IT projecten stort ik mij op mijn schrijfkunst en maak wat onderzoekjes, vergelijk wat Nederlandse en Mexicaanse politiek en kijk nog eens terug op het waarom ik nu weg gegaan ben. En ja terugkijkend op het hele jaar is dat wel één van mijn betere maanden geweest, ook gevoelsmatig. Het is tevens een maand van ons eerste uitstapje naar Parras, Coahuila. Als ik het stukje lees; “De rijken regeren, de armen zitten met de gebakken peren” dan krijg ik toch steeds meer de indruk dat werken hier voor een baas geen echte vrijheid bied. Het geeft me dan ook weer een duw in de richting om zo snel mogelijk zelfstandig ondernemer te worden, want werkelijk men heeft hier echt geen verstand van zaken doen. Vooral kwaliteit en service zijn vreemde woorden voor een mexicaanse ondernemer. Soms heb ik de indruk dat men het niet eens wil, die kwaliteit en echte service verlening, een reden om zelf te starten en het beter te doen. Te laten zien dat het ook met kwaliteit en service kan en dat dat niets meer kost maar veeel meer opbrengt. Een uitdaging terwijl ik dit nu schrijf maar een drijfveer om het beter te doen is al altijd in mij geweest en ik weet dat ik het kan. Gesteund door mijn vrouw en met nieuwe ideëen denken we dat we de markt kunnen veroveren en kunnen uitblinken in waar we goed in zijn. Laten we God danken dat hij ons de weg wijst en ons helpt bij onze stappen die we maken.
De maanden vliegen voorbij en werken staat hier geschreven op alle muren. Je staat op met werk en je komt thuis met werk, je gaat dan ook meestal doodop naar bed, zelfs de weekenden zijn niet zonder, ondanks alles weet ik toch tijd vrij te maken voor mijn blogs, getuige de meer dan 70 stukjes die ik in het afgelopen jaar heb geschreven bewijst eens te meer dat werken en vrije tijd best samengaan in Mexico. Het enige nadeel van de blogs en de sociale websites zijn de negatieve berichten die ons bereiken, wanneer er duidelijk een link wordt gelegd tussen de ontvoeringszaken en de informatie die kidnappers gebruiken van sociale websites, zo ook van blogs. Ondanks alles blijven we schrijven en gaan ook terug in de tijd waar ik mijn avonturen in Holland Casinos nog eens toelicht en mijn rol daar. Het mooiste stukje echter wat er naar mijn mening geschreven is in die maanden, is de dag dat we naar Gomez Farias, Tamaulipas gereden zijn en de Ejidatarios bezocht hebben. Het stukje “Back To Nature – Welkom in de hemel” getuigt daarvan. Ver weg van de vervuilde stad Monterrey en de smog beleven we een wedergeboorte van kalmheid en natuurlijke krachten, hoog in het gebergte van de Oostelijke Sierra Madre. Intussen blijft de economische mailaise aandacht trekken. Olieprijzen blijven stijgen gedurende de zomermaanden en piekt tot $147 per vat op 11 juli. De stijgende prijzen zijn het gevolg van een zwakkere dollar, politieke onrust in olielanden, spanningen tussen Amerika en Iran en de algehele economische malaise. Ook in Mexico wordt de economische crisis nu voelbaar en de overheid kan de eerder gemaakte beloftes niet waarmaken en moet de benzine prijs aanpassen, dat gaat dan gelijk met de prijs voor aardgas en electriciteit, aangezien die aan elkaar gekoppeld zijn hier in Mexico. De prijzen in de super worden ook zichtbaar duurder.
Op 7 augustus breekt oorlog uit tussen Rusland en Georgië. De Russen vallen met tanks de provincie Zuid-Ossetië binnen. Zes dagen later wordt een wapenstilstand getekend, maar niemand heeft hier in de gaten dat dit bijna een 3de wereldoorlog was geworden als de naties niet hadden bijgegegeven. Helaas, maar waar, had de VS het te druk met Irak en Afghanistan, en zijn we weer eens ontsnapt aan een oorlog en het leed wat het met zich meebrengt, niettemin zijn de slachtoffers te betreuren. De aandacht is al snel gericht op de Olympische Spelen in China, het land dat al door veel mailaise geteisterd was, zie de aardbeving in de provincie Sichuan in het zuidwesten van China, waar 60.000 mensen het leven verloren. Ook de schandaaltjes ontbreken niet. Het Olympische turngebeuren trekt de aandacht vanwege de erg jong-uitziende Chinese deelneemsters. Ook de onmogelijkheid om te protesteren in de drie opgezette protestzones en de belemmerde internettoegang zijn typisch voor het communistische land. Zelfs Mexico weet Olympisch goud in de wacht te slepen en met 2 gouden plakken en een bronzen plak worden de deelne(e)m(st)ers in Taekwondo en het Olympisch Schoonspringen als helden in Mexico ontvangen. De hele natie moet weten dat we goud en brons hebben gehaald en het blijft dan ook iedere keer op de TV terugkomen, zo erg dat de commercie er zelfs mee besmet raakt en iedereen met producten op de markt komt, vergezeld door de Olympische prijswinnaars. De Taekwondo dojo´s schieten als paddestoelen uit de grond hier in Monterrey en de golfclub heeft nu ook boogschieten op het programma staan. 
Mijn eerste “live” ervaring met de Mexicaanse corruptie doet zich voor, zie mijn stukje “Heb je geld voor een versnapering”en ik moet met spoed naar het ziekenhuis, waar ik de medische wereld van naderbij mag meemaken, zie mijn stukje “Een nacht op de eerste hulp”. Het zijn zware maanden en Mexico wordt geteisterd door drugsoorlogen en moorden. Onthoofde lijken worden masaal in bosjes rond Mexico stad ontdekt en de ontvoeringen nemen masaal toe. Sinds de overheid grote eenheden aan militair materieel en polite inzet tegen de drugs kartels, beginnen de lokale bendes hun crimineel terein te verbreiden en ontvoeren rijken en zelfs gewone burgers. De kranten staan er vol van en ook ik pas mijn blogs aan en verwijder de eerste zo open geschreven blogs van mijn aankomst in Mexico, om links en werk/woon patronen te vermijden. 40% van mijn gepubliceerde blogs worden “herschreven” en alle informatie omtrent mijn aanwezigheid hier, wordt verduisterd. Een klap voor een medium dat eigenlijk bedoeld is als informatiebron voor familie en vrienden. Ook de orkaan maanden september en oktober liegen er niet om en even zag het er naar uit dat ook Monterrey een pak slaag zou krijgen van natuurgeweld, ondanks zwaaide IKE net af en verwoestte een andere stad, Houston in de Verenigde Staten, één uur vliegen van Monterrey. Ik begin aan informatieve stukjes zoals; “Vakantie Tips” en “Leven en werken in Mexico” en de tradities die Mexico zo kenmerkt met “Halloween en Dia del Muertos”. Ook de crisis blijft niet ongemerkt. De financiële crisis bereikt een voorlopig dieptepunt en ook in Mexico begint men aan maatregelen te denken. Ontslagen vallen en het wordt duidelijk dat sommige Mexicaanse bedrijven wat te overhaaste uitgaven hadden in 2007 die nog niet verzilverd zijn en daarom nu de rekening betalen. Het cement bedrijf waar ik voor werk bereikt een chaotisch dieptepunt en verliest bijna 80% van hun marktkapitaalwaarde en eindigt op $4.25 de share op de beurzenmarkt. Het is nu een beetje gestabiliseerd maar toch, ondanks de olieprijzen omlaag gegaan zijn naar een nu zo´n $40.16 het vat, blijven de energieprijzen stijgen en grijpt een ieder de crisis aan om zijn slag te slaan. Meestal kost dat laatste arbeidsplaatsen en hebben de werknemers het nakijken, de werkgevers gaan er met de buit vandoor en zijn allang de Mexicaanse grens over. Zie ook mijn stukje “Crisis treft ons allemaal”.
Wij hebben net een heerlijke strandvakantie achter de rug en we hopen dat het niet de laatste vakantie is. Plannen zijn al gemaakt voor het volgende jaar, dit keer een andere badplaats aan de Mexicaanse kust. Ook wat het werk betreft is alle hoop gericht op de recycle business waar ik volgend jaar mee begin en waar nu al goede vorderingen mee gemaakt zijn. Samen met mijn vrouw gaan we het nieuwe jaar met goede moed en vastberadenheid tegemoet. Financieel mogen we niet klagen en met de gezondheid gaat het ook redelijk goed. Ondanks het feit dat ik toch nog even net voor de kerst een voedselvergiftiging had opgelopen door verkeerde chipitos (chips) te eten, maar het gaat nu alweer beter. Ook de familie had verdriet te verduren, toen op vrijdag 19 december mijn schoonvader overleed. Moge zijn ziel rust vinden. En ik kan berichten dat de familie intussen het goed maakt. Naast de economische ontwikkelingen en de onrust in de wereld, doen we het op de keper beschouwd nog zeer goed en mogen we niet klagen. Ik ben eindelijk berust in het feit dat dit land mijn nieuwe land is en blijft en de culture shock heb overleeft. Het jaar 2009 wordt hopelijk een goed jaar voor iedereen. Wij wensen een ieder dan ook: “Prospero año nuevo 2009!” 
No comments:
Post a Comment