Vanaf morgen beginnen voor ons lugubere dagen en wordt het feest van de Heilige Zielen ingeluid. Het is oorspronkelijk afkomstig van een inheemse bevolkingsgroep, de Tzeltals genaamd, en deze hebben de traditie in ere gehouden en in de katholieke kerk weten te manifesteren. De reden nu ook dat de meeste mexicanen deze dag (25 oktober) naar de graven gaan om hun doden te eren. De graven worden dan letterlijk leeg gehaald (knekels en schedels verwijderd) en schoongemaakt. Na het schoonmaken wordt de overledene weer terug gelegd in zijn graf en wordt het graf gedecoreerd met dennenaald takken en tusus, een wilde gele bloem. Alles gaat gepaard met gebeden en de rozenkrans herhaaldelijke keren opzeggen om de geesten niet te schrikken en God om vergeving te vragen, voor het storen van de rust van de overledene. 13 dagen gaan dan volgen en verschillende feesten worden ter ere van de overleden familie leden gehouden. In principe is er sprake van verschillende culturen die hier op elkaar botsen en hun offerfeesten vierden. Het meest bekend vandaag de dag is wel de
Halloween oftewel All Hallows Eve (Allerheiligenavond), de avond voor Allerheiligen; dus 31 oktober. In de Iers-Keltische kalender begon het jaar op 1 november, dus 31 oktober was oudejaarsavond.
De oogst was binnen, het zaaigoed voor het volgende jaar lag klaar en dus was er even tijd voor een vrije dag, het Keltische nieuwjaar of Samhain (uitspraak Saun, het Ierse woord voor de maand november). Maar Samhain was ook nog om een andere reden zeer bijzonder. De Kelten geloofden namelijk dat op die dag de geesten van alle gestorvenen van het afgelopen jaar terug kwamen om te proberen een levend lichaam in bezit te nemen voor het komende jaar. Halloween is een feestdag die vooral in Ierland, het Verenigd Koninkrijk, de Verenigde Staten en Canada gevierd wordt. Op 31 oktober verkleden kinderen zich en bellen als het donker wordt aan bij huizen in de buurt die versierd zijn met pompoenen en lichtjes, en roepen "trick or treat" (de keuze gevend tussen een plagerijtje uithalen of een versnapering krijgen). In Mexico is het geen officiele feestdag maar de commercie rukt op en overal liggen al Halloween spullen in de winkels die het bijna onmogelijk maken om het langszij te laten liggen. langzaam begint dan ook Mexico aan de Halloween gekte deel te nemen en hebben wij reeds onze voorbereidingen getroffen.
1 en 2 november ook wel
Allerheiligen/Allerzielen oftewel hier "Día de Muertos Chiquitos/Día de Muertos" genoemd is de dag dat heel Mexico feest viert en de overledenen gaat bezoeken. Men heeft dan picknick lunches op de graven van hun familieleden en er wordt veel gebeden en gezongen. Aangezien dit een dag van herdenking, geluk en vreugde is feest de hele stad mee. De voorbereidingen zijn nu al in volle gang en zeer herkenbaar zijn de doodshoofden die gebakken worden van brood deeg en snoep in de vorm van een schedel en of knekels in een kist of een skelet. De kinderen zullen door de straten lopen met lampions en vragen naar munten, pesos. Anderen lichten vreugdevuren, of steken vuurwerk af, of men hangt lantaarns aan de bomen om de zielen van de overledenen de weg te verlichten naar hun huis.
Sommigen strooien rozebladeren op de weg vanaf de begraafplaats tot aan hun huis om de doden de weg te wijzen en naar huis te komen. Ook hier is sprake van een mengeling tussen traditie van pre-spaanse culturen en de katholieke kerk die de Allerheiligen en Allerzielen eert en deze wilde opdringen aan de Azteekse religie. De Azteken vierden hun oogst feesten (net als de Kelten) op het einde van de maand oktober en eerden gelijktijdig hun doden. In dit geval wil het dat men de maand van de Miccailhuitontli (de 10de Aztec maand in de kalender) de dode kinderen eerde. De eerste van de maand november wordt daarom ook wel de dag van de engeltjes genoemd "Dia del Angelitos" en stamt af van de Azteekse mythologie. In deze mythologie is er sprake dat de zieltjes van overleden kinderen direct naar het paradijs gaan en daar onder een boom van menselijke borsten zitten en zodoende gevoed worden. Oude traditie wil dat men die dag aan kinderen een houten speeltje gaf, poppetjes, snoep en een kop "atole" of melk.
De gegevens van het begin van deze viering variëren sterk per regio in Mexico, maar sommigen beweren dat deze traditie al sinds de Toltecs werd gehouden en 3000 jaar oud is. De avond van de "
Día de Muertos Chiquitos" wordt ook wel "La Noche de Duelo" genoemd en refereerd naar een nacht van geween of rouw en wordt gekenmerkt door een processie met kaarslicht naar het kerkhof. Op de tweede dag "Dia del Muertos" gaan hele families naar de graven van hun voorouders en nemen ze het favoriete voedsel van de overledene familieleden mee. Dit kan het favoriete voedsel zijn, alcoholische dranken en ook andere offeranden zoals sigarretten en tabak. Van oudsher is er een feestmaal in de vroege ochtenduren van 2 november, hoewel velen het nu vieren met een avondmaaltijd. Er zijn suiker schedels en speelgoed voor de kinderen, en de nadruk wordt gelegd dat de dood een positief onderdeel is van de levenscyclus. Het is een gelukkige gelegenheid om te herinneren aan de aangename momenten van vertrokken familieleden.
Dit jaar zullen wij voor het eerst mijn grootmoeder eren en een kleine schrijn thuis maken waarop we oma´s lekkernijen, sigaretten en alcohol zullen zetten samen met kaarslicht en fotos. Het is tevens een dag van gebeden en gezang. We hopen zo toch iets van thuis terug te krijgen en het gemis om het graf te bezoeken zo te compenseren. Tevens is het een goede gelegenheid om Rafael aan overgrootmoeder te laten herinneren en wat over haar leven te vertellen. Zodoende wordt ze niet vergeten en weet ook Rafael dat er ook in Nederland familie is die hij niet meer zal zien, maar zo wel nog kan eren. Het is een aangepast ritueel dat door vele Mexicaanse families wordt gedaan en waar het altaar in het middenpunt van de kamer wordt gezet om zodoende de doden te herdenken. Men geeft zo elke persoon in het gezin de gelegenheid om in toerbeurt in gespek te komen met de geest van de overledene, tevens biedt men voedsel en offeranden aan om aan te geven dat hij geliefd was. De plechtigheden duren soms meerdere dagen, omdat sommige families meer dan één graf hebben om bij te wonen.
Vanaf morgen beginnen voor ons lugubere dagen en wordt het feest van de Heilige Zielen ingeluid. Het is oorspronkelijk afkomstig van een inheemse bevolkingsgroep, de Tzeltals genaamd, en deze hebben de traditie in ere gehouden en in de katholieke kerk weten te manifesteren. De reden nu ook dat de meeste mexicanen deze dag (25 oktober) naar de graven gaan om hun doden te eren. De graven worden dan letterlijk leeg gehaald (knekels en schedels verwijderd) en schoongemaakt. Na het schoonmaken wordt de overledene weer terug gelegd in zijn graf en wordt het graf gedecoreerd met dennenaald takken en tusus, een wilde gele bloem. Alles gaat gepaard met gebeden en de rozenkrans herhaaldelijke keren opzeggen om de geesten niet te schrikken en God om vergeving te vragen, voor het storen van de rust van de overledene. 13 dagen gaan dan volgen en verschillende feesten worden ter ere van de overleden familie leden gehouden. In principe is er sprake van verschillende culturen die hier op elkaar botsen en hun offerfeesten vierden. Het meest bekend vandaag de dag is wel de Halloween oftewel All Hallows Eve (Allerheiligenavond), de avond voor Allerheiligen; dus 31 oktober. In de Iers-Keltische kalender begon het jaar op 1 november, dus 31 oktober was oudejaarsavond. 
De oogst was binnen, het zaaigoed voor het volgende jaar lag klaar en dus was er even tijd voor een vrije dag, het Keltische nieuwjaar of Samhain (uitspraak Saun, het Ierse woord voor de maand november). Maar Samhain was ook nog om een andere reden zeer bijzonder. De Kelten geloofden namelijk dat op die dag de geesten van alle gestorvenen van het afgelopen jaar terug kwamen om te proberen een levend lichaam in bezit te nemen voor het komende jaar. Halloween is een feestdag die vooral in Ierland, het Verenigd Koninkrijk, de Verenigde Staten en Canada gevierd wordt. Op 31 oktober verkleden kinderen zich en bellen als het donker wordt aan bij huizen in de buurt die versierd zijn met pompoenen en lichtjes, en roepen "trick or treat" (de keuze gevend tussen een plagerijtje uithalen of een versnapering krijgen). In Mexico is het geen officiele feestdag maar de commercie rukt op en overal liggen al Halloween spullen in de winkels die het bijna onmogelijk maken om het langszij te laten liggen. langzaam begint dan ook Mexico aan de Halloween gekte deel te nemen en hebben wij reeds onze voorbereidingen getroffen.
1 en 2 november ook wel Allerheiligen/Allerzielen oftewel hier "Día de Muertos Chiquitos/Día de Muertos" genoemd is de dag dat heel Mexico feest viert en de overledenen gaat bezoeken. Men heeft dan picknick lunches op de graven van hun familieleden en er wordt veel gebeden en gezongen. Aangezien dit een dag van herdenking, geluk en vreugde is feest de hele stad mee. De voorbereidingen zijn nu al in volle gang en zeer herkenbaar zijn de doodshoofden die gebakken worden van brood deeg en snoep in de vorm van een schedel en of knekels in een kist of een skelet. De kinderen zullen door de straten lopen met lampions en vragen naar munten, pesos. Anderen lichten vreugdevuren, of steken vuurwerk af, of men hangt lantaarns aan de bomen om de zielen van de overledenen de weg te verlichten naar hun huis. 
Sommigen strooien rozebladeren op de weg vanaf de begraafplaats tot aan hun huis om de doden de weg te wijzen en naar huis te komen. Ook hier is sprake van een mengeling tussen traditie van pre-spaanse culturen en de katholieke kerk die de Allerheiligen en Allerzielen eert en deze wilde opdringen aan de Azteekse religie. De Azteken vierden hun oogst feesten (net als de Kelten) op het einde van de maand oktober en eerden gelijktijdig hun doden. In dit geval wil het dat men de maand van de Miccailhuitontli (de 10de Aztec maand in de kalender) de dode kinderen eerde. De eerste van de maand november wordt daarom ook wel de dag van de engeltjes genoemd "Dia del Angelitos" en stamt af van de Azteekse mythologie. In deze mythologie is er sprake dat de zieltjes van overleden kinderen direct naar het paradijs gaan en daar onder een boom van menselijke borsten zitten en zodoende gevoed worden. Oude traditie wil dat men die dag aan kinderen een houten speeltje gaf, poppetjes, snoep en een kop "atole" of melk. 
De gegevens van het begin van deze viering variëren sterk per regio in Mexico, maar sommigen beweren dat deze traditie al sinds de Toltecs werd gehouden en 3000 jaar oud is. De avond van de "Día de Muertos Chiquitos" wordt ook wel "La Noche de Duelo" genoemd en refereerd naar een nacht van geween of rouw en wordt gekenmerkt door een processie met kaarslicht naar het kerkhof. Op de tweede dag "Dia del Muertos" gaan hele families naar de graven van hun voorouders en nemen ze het favoriete voedsel van de overledene familieleden mee. Dit kan het favoriete voedsel zijn, alcoholische dranken en ook andere offeranden zoals sigarretten en tabak. Van oudsher is er een feestmaal in de vroege ochtenduren van 2 november, hoewel velen het nu vieren met een avondmaaltijd. Er zijn suiker schedels en speelgoed voor de kinderen, en de nadruk wordt gelegd dat de dood een positief onderdeel is van de levenscyclus. Het is een gelukkige gelegenheid om te herinneren aan de aangename momenten van vertrokken familieleden. 
Dit jaar zullen wij voor het eerst mijn grootmoeder eren en een kleine schrijn thuis maken waarop we oma´s lekkernijen, sigaretten en alcohol zullen zetten samen met kaarslicht en fotos. Het is tevens een dag van gebeden en gezang. We hopen zo toch iets van thuis terug te krijgen en het gemis om het graf te bezoeken zo te compenseren. Tevens is het een goede gelegenheid om Rafael aan overgrootmoeder te laten herinneren en wat over haar leven te vertellen. Zodoende wordt ze niet vergeten en weet ook Rafael dat er ook in Nederland familie is die hij niet meer zal zien, maar zo wel nog kan eren. Het is een aangepast ritueel dat door vele Mexicaanse families wordt gedaan en waar het altaar in het middenpunt van de kamer wordt gezet om zodoende de doden te herdenken. Men geeft zo elke persoon in het gezin de gelegenheid om in toerbeurt in gespek te komen met de geest van de overledene, tevens biedt men voedsel en offeranden aan om aan te geven dat hij geliefd was. De plechtigheden duren soms meerdere dagen, omdat sommige families meer dan één graf hebben om bij te wonen.
No comments:
Post a Comment