Het is altijd hetzelfde als je verhuist, je verliest steeds meer en meer zaken die je altijd hebt willen sparen of behouden. Zo ook nu weer. Als je door al die dingen gaat en soms rotzooi, dan besef je eens en te meer dat je in het leven een hoop onzin verzamelt. Wat heb je eraan in gods naam, waarom verzamel je het, altijd die hoop dat je tijd zult vinden om daar eens aandacht aan te besteden. Zo ook nu weer. Tijdens kerstdagen en nieuwjaar te verhuizen raad ik niemand aan, maar het moest, we hadden geen andere keuze, in 6 dagen moest alles verpakt en uitgezocht zijn. En dan moet je beslissingen nemen, en je gooit altijd meer weg dan je lief is, zo ook nu weer. 20 vuilniszakken en meer zijn op het grof vuil gezet met alleen maar papier en documenten die je altijd bewaarde, boeken en tijdschriften en ga zo maar even door. Grof vuil en natuurlijk de niet houdbare spullen die je niet meer meenemen kunt, je ruimt ook op, eindelijk die klote hardware die je verzamelt heb van je computer en stereo waar je toch nooit aan hebt kunnen geven om nu eens eindelijk uit te zoeken wat je er nu mee wilt, weg ermee!. Na 50 dozen verpakt spul en dan nog je meubelen en apart spul, ben je dan eindelijk klaar denk je. Maar het is net een “never ending story” daar is weer een zak met kleren wat je onder je bed hebt verstopt, uiteindelijk besluit je niet meer te sorteren maar gewoon in te pakken, niet zo goed, maar ach we zoeken het wel uit als we in Guadalajara zijn. Neen, ook daar staat het weer maanden soms jaren in dozen en raak je ze niet aan, en verdwijnt het uiteindelijk toch in de vuilbak. Maar goed tijdgebrek, geen zin en soms geen fut meer, om nog eens door al die zooi te gaan, je geeft op een gegeven moment toe, dan toch maar inpakken, of we er plaats voor hebben in het nieuwe huis? We zien wel!
Verhuizen heeft ook iets goeds, je ruimt eindelijk die zooi op die je 2 jaar niet hebt bekeken en wat heeft het dan ook zin om het nog langer te bewaren? Juist, verhuizen is opruimen, einde aan je verleden. Weg met die schoolboeken die je wilde bewaren om aan je zoon te laten zien als hij oud genoeg is. Fotos, boeken en persoonlijke documenten zoals certificaten en diplomas, ja die moeten mee, maar een verzameling van Maria Felix? Wie staat daar nu op te wachten. Zo was het ook toen ik van Nederland naar Mexico verhuisde, 2 weken heb ik alleen maar gesnipperd en gescheurt, ja, want je wil toch niet dat je bankafschriften van 1988 door iemand bekeken worden als je ze weg gooit. Niet dat het ooit zou gebeuren in Nederland, maar hier in Mexico, je wilt het niet weten. Ze staan te wachten als je het vuil buiten zet. Je wilt niet dat zo’n gooser even je bankafschriften of een “comprabante de domicilio” meeneemt om een ontvoeringszaak op te zetten met jouw naam en toenaam erop. Hier zijn het net ratten die op het vuil afkomen, zakken die je dicht maakt zijn niet heilig, ze scheuren alles open. Dus die zakken ook op tijd en niet te vroeg aan de deur zetten was meer stress dan het vuil zelf. Je moet het niet hebben dat je een paar gasten in je 6 zakken vuil zitten te neuzen naar bruikbaar spul. Iets wat hier heel normaal trouwens wordt gevonden, voor mij echter nog steeds een inbreuk op mijn privacy is. Maar weet die straatloper veel. Maar goed we hebben het gehaald. Ik hoor mijn vrouw nog zeggen, ach het komt wel goed we doen het wel op de laatste dagen, NEEN! Ik ben meteen begonnen, na de eerste kerstdag, want ze weet niet eens hoe traumatisch de laatste dagen in Nederland voor me waren, toen ik servies van 200 euro voor een tientje de deur uit moest doen, omdat niemand het wilde kopen op marktplaats punt NL. Laat staan de 6 papier containers die ik versnipperd heb aan boeken en studie materiaal wat ik niet mee kon nemen. Ik heb bij de buren moeten lobbyen om extra containers te krijgen, want je krijgt er maar 1 in Nederland en daar heb je absoluut niet genoeg aan tijdens een verhuizing.
Laat staan aan de matrassen die me zo heilig en gelukkig voor mijn rug waren, die heb ik moeten dumpen op het grof vuil, niemand wilde ze hebben, en ik zie me nu nog die twee matrassen in de Daihatsu Move verkassen naar het mileu park, 3000 euro op de vuilnisbelt. Diezelfde auto die ik met liefde gekocht had voor mijn vrouw om boodschappen te doen, voor nog geen 6000 eurie is hij de deur uit gegaan, een autootje wat me 10.000 eurie gekost heeft, alles snel en goedkoop. Iedere verhuizing kost je dan ook een vermogen, niet alleen aan het geld wat je kwijt bent, maar om het ook nog eens te verhuizen kost bergen geld. Nu ook weer. Het bedrijf wat mijn vrouw had aangenomen zou de verhuiskosten gedeeltelijk dekken in overeenkomst met het contract wat mijn vrouw kreeg. Nu blijkt toch weer dat we het moeten voorschieten en hopen op teruggave. Viva Mexico! We zullen het uiteindelijk wel krijgen, maar dat je weer naar die klote bank in de rij moet gaan staan om geld bij de balie te halen, want automatisch overboeken hier staat nog steeds in de kinderschoenen en sommige bedrijven willen liever cash! Tja, wat wil je met al die corruptie, ik zou het ook cash vorderen.
Hoe dan ook we komen er uiteindelijk wel, maar het kost weer klauwen vol met geld en geregel. Nu ook weer ik sta perplex hoe moeilijk het is om een internet en kabel TV te regelen. Telefonisch bellen en vragen om het te installeren werkt schijnbaar niet, daarnaast schijnt de hulplijn die men heeft gewoon de aanvraag te sluiten zonder wederantwoord. Nou dat belooft al een goede service. Laat staan wanneer het dan wel aangesloten wordt, dus morgen toch maar weer in die rij gaan staan en een aanvraag alsnog doen. Al is het huis dan ook al voorbereid op snelle aansluiting (alles is ondergronds net zoals in Nederland) schijnt de aanvraag voor aansluiting toch nog wat voeten in aarde te hebben, Viva Mexico! Ach en dan heb ik het niet over de verlof dagen, want die hebben we niet dus alles moet tussen de werkzaamheden van het werk. Niet dat je daar een dag of 2 vrij voor krijgt zoals in Nederland, want dat kost mij van mijn 6 dagen vakantie al gauw 2 dagen verlof, die ik niet heb, dus schipperen tussen Home Office (gelukkig kan dat wel) en je zaken regelen. We mogen blij zijn dat we een bedrijf hebben wat dat wel toelaat, als we maar ons werk doen. Hoe dan ook, je kunt je voorstellen dat de laatste dagen zeer stress vol zijn. Regelen, moven en uiteindelijk weer aan het werk, want het weekend zal zo op gaan om alles weer uit te pakken. Verhuizen in Mexico is dan ook een uitdaging, maar we gaan ervoor. Uiteindelijk is het resultaat dat we weer samen zijn in een beter huis, betere omgeving en met beiden werk, dus waarom klagen? Dus als je even ons niet hoort dan is het gewoon omdat we het te druk hebben. Groeten uit Mexico.
Het is altijd hetzelfde als je verhuist, je verliest steeds meer en meer zaken die je altijd hebt willen sparen of behouden. Zo ook nu weer. Als je door al die dingen gaat en soms rotzooi, dan besef je eens en te meer dat je in het leven een hoop onzin verzamelt. Wat heb je eraan in gods naam, waarom verzamel je het, altijd die hoop dat je tijd zult vinden om daar eens aandacht aan te besteden. Zo ook nu weer. Tijdens kerstdagen en nieuwjaar te verhuizen raad ik niemand aan, maar het moest, we hadden geen andere keuze, in 6 dagen moest alles verpakt en uitgezocht zijn. En dan moet je beslissingen nemen, en je gooit altijd meer weg dan je lief is, zo ook nu weer. 20 vuilniszakken en meer zijn op het grof vuil gezet met alleen maar papier en documenten die je altijd bewaarde, boeken en tijdschriften en ga zo maar even door. Grof vuil en natuurlijk de niet houdbare spullen die je niet meer meenemen kunt, je ruimt ook op, eindelijk die klote hardware die je verzamelt heb van je computer en stereo waar je toch nooit aan hebt kunnen geven om nu eens eindelijk uit te zoeken wat je er nu mee wilt, weg ermee!. Na 50 dozen verpakt spul en dan nog je meubelen en apart spul, ben je dan eindelijk klaar denk je. Maar het is net een “never ending story” daar is weer een zak met kleren wat je onder je bed hebt verstopt, uiteindelijk besluit je niet meer te sorteren maar gewoon in te pakken, niet zo goed, maar ach we zoeken het wel uit als we in Guadalajara zijn. Neen, ook daar staat het weer maanden soms jaren in dozen en raak je ze niet aan, en verdwijnt het uiteindelijk toch in de vuilbak. Maar goed tijdgebrek, geen zin en soms geen fut meer, om nog eens door al die zooi te gaan, je geeft op een gegeven moment toe, dan toch maar inpakken, of we er plaats voor hebben in het nieuwe huis? We zien wel!
Verhuizen heeft ook iets goeds, je ruimt eindelijk die zooi op die je 2 jaar niet hebt bekeken en wat heeft het dan ook zin om het nog langer te bewaren? Juist, verhuizen is opruimen, einde aan je verleden. Weg met die schoolboeken die je wilde bewaren om aan je zoon te laten zien als hij oud genoeg is. Fotos, boeken en persoonlijke documenten zoals certificaten en diplomas, ja die moeten mee, maar een verzameling van Maria Felix? Wie staat daar nu op te wachten. Zo was het ook toen ik van Nederland naar Mexico verhuisde, 2 weken heb ik alleen maar gesnipperd en gescheurt, ja, want je wil toch niet dat je bankafschriften van 1988 door iemand bekeken worden als je ze weg gooit. Niet dat het ooit zou gebeuren in Nederland, maar hier in Mexico, je wilt het niet weten. Ze staan te wachten als je het vuil buiten zet. Je wilt niet dat zo’n gooser even je bankafschriften of een “comprabante de domicilio” meeneemt om een ontvoeringszaak op te zetten met jouw naam en toenaam erop. Hier zijn het net ratten die op het vuil afkomen, zakken die je dicht maakt zijn niet heilig, ze scheuren alles open. Dus die zakken ook op tijd en niet te vroeg aan de deur zetten was meer stress dan het vuil zelf. Je moet het niet hebben dat je een paar gasten in je 6 zakken vuil zitten te neuzen naar bruikbaar spul. Iets wat hier heel normaal trouwens wordt gevonden, voor mij echter nog steeds een inbreuk op mijn privacy is. Maar weet die straatloper veel. Maar goed we hebben het gehaald. Ik hoor mijn vrouw nog zeggen, ach het komt wel goed we doen het wel op de laatste dagen, NEEN! Ik ben meteen begonnen, na de eerste kerstdag, want ze weet niet eens hoe traumatisch de laatste dagen in Nederland voor me waren, toen ik servies van 200 euro voor een tientje de deur uit moest doen, omdat niemand het wilde kopen op marktplaats punt NL. Laat staan de 6 papier containers die ik versnipperd heb aan boeken en studie materiaal wat ik niet mee kon nemen. Ik heb bij de buren moeten lobbyen om extra containers te krijgen, want je krijgt er maar 1 in Nederland en daar heb je absoluut niet genoeg aan tijdens een verhuizing.
Laat staan aan de matrassen die me zo heilig en gelukkig voor mijn rug waren, die heb ik moeten dumpen op het grof vuil, niemand wilde ze hebben, en ik zie me nu nog die twee matrassen in de Daihatsu Move verkassen naar het mileu park, 3000 euro op de vuilnisbelt. Diezelfde auto die ik met liefde gekocht had voor mijn vrouw om boodschappen te doen, voor nog geen 6000 eurie is hij de deur uit gegaan, een autootje wat me 10.000 eurie gekost heeft, alles snel en goedkoop. Iedere verhuizing kost je dan ook een vermogen, niet alleen aan het geld wat je kwijt bent, maar om het ook nog eens te verhuizen kost bergen geld. Nu ook weer. Het bedrijf wat mijn vrouw had aangenomen zou de verhuiskosten gedeeltelijk dekken in overeenkomst met het contract wat mijn vrouw kreeg. Nu blijkt toch weer dat we het moeten voorschieten en hopen op teruggave. Viva Mexico! We zullen het uiteindelijk wel krijgen, maar dat je weer naar die klote bank in de rij moet gaan staan om geld bij de balie te halen, want automatisch overboeken hier staat nog steeds in de kinderschoenen en sommige bedrijven willen liever cash! Tja, wat wil je met al die corruptie, ik zou het ook cash vorderen.
Hoe dan ook we komen er uiteindelijk wel, maar het kost weer klauwen vol met geld en geregel. Nu ook weer ik sta perplex hoe moeilijk het is om een internet en kabel TV te regelen. Telefonisch bellen en vragen om het te installeren werkt schijnbaar niet, daarnaast schijnt de hulplijn die men heeft gewoon de aanvraag te sluiten zonder wederantwoord. Nou dat belooft al een goede service. Laat staan wanneer het dan wel aangesloten wordt, dus morgen toch maar weer in die rij gaan staan en een aanvraag alsnog doen. Al is het huis dan ook al voorbereid op snelle aansluiting (alles is ondergronds net zoals in Nederland) schijnt de aanvraag voor aansluiting toch nog wat voeten in aarde te hebben, Viva Mexico! Ach en dan heb ik het niet over de verlof dagen, want die hebben we niet dus alles moet tussen de werkzaamheden van het werk. Niet dat je daar een dag of 2 vrij voor krijgt zoals in Nederland, want dat kost mij van mijn 6 dagen vakantie al gauw 2 dagen verlof, die ik niet heb, dus schipperen tussen Home Office (gelukkig kan dat wel) en je zaken regelen. We mogen blij zijn dat we een bedrijf hebben wat dat wel toelaat, als we maar ons werk doen. Hoe dan ook, je kunt je voorstellen dat de laatste dagen zeer stress vol zijn. Regelen, moven en uiteindelijk weer aan het werk, want het weekend zal zo op gaan om alles weer uit te pakken. Verhuizen in Mexico is dan ook een uitdaging, maar we gaan ervoor. Uiteindelijk is het resultaat dat we weer samen zijn in een beter huis, betere omgeving en met beiden werk, dus waarom klagen? Dus als je even ons niet hoort dan is het gewoon omdat we het te druk hebben. Groeten uit Mexico.
No comments:
Post a Comment