Er is niks op aarde beter, dan een kind gelukkig te zien. Eindelijk zie je dat een kind leeft en gelukkig is, hij zingt en lacht soms op momenten dat je dat niet verwacht; dat vader en moeder weer bij elkaar zijn, is voor hem het grootste genot. Dat het kind zich opeens ook beter ontplooit en dingen doet en zegt die je niet eerder van hem gewend was of gehoord had, is een bijzaak. Dat hij s´nachts toch nog steeds bang is om alleen te slapen en dan angstig en soms met goede smoesjes komt vragen om bij ons te komen slapen, is nog steeds een ergenis. Dat dat ook niet altijd gewenst is en dat je hem erop wijst dat alleen slapen beter voor hem, en vooral voor ons is, is voor hem onbegrijpelijk. Dat hij dat soms accepteerd en nachten alleen slaapt, je s´nachts dan toch even opstaat en gaat kijken of hij het ook goed doet en rustig slaapt, is begrijpelijk. Hij wordt ook al meer ¨volwassen¨ doordat hij dingen ontkent en niet meer jengelt om zaken waar hij weet dat hij toch geen gelijk in krijgt, soms lijkt hij in dat opzicht wel eens een beetje volwassen. Je ziet dat ook wel eens aan zijn gezicht of houding. Ik had nooit geweten dat je zoveel plezier zou kunnen beleven in hoe je zoon daadwerkelijk veranderd en hoe hij steeds meer op jouw lijkt zoals jij vroeger was. Verbazingwekkend!
Al die discipline en goed aardigheid die je ze leert, heeft zijn kanten. Dat dat soms ook wel eens een prijs heeft bij de moderne jeugd neem je op de koop toe. Inplaats dat je verwacht dat het kind gelijk aan je gaat hangen en knuffelt (och wat heb ik je gemist) is hij net als mij, wat kan ik krijgen en wat kan ik kopen. DUS!! Nadat hij in deze stad kwam, wilde hij gelijk al alle leuke pretparken van Guadalajara uitproberen. Nou dat we daar niet zo gelukkig mee waren kun je je voorstellen. We doen veel voor onze zoon, maar dat ging net even te ver, daarnaast mag hij niet klagen, want we deden en doen al genoeg voor hem. Nietemin wilde hij een vorm van compensatie, alsof verhuizen naar Guadalajara een prijs had? Ik heb hem dan ook meteen de les gelezen. Teveel ¨Malcolm¨ op TV en ¨I am Carly¨ verpesten de opvoeding die ik aan mijn zoon wil geven, maar we schipperen er tussen door. Soms komt het ons ook wel eens uit, wat ze op die fabel TV uitzenden. De meesten snappen wat ik bedoel hoop ik. In ieder geval wil ik mededelen dat we het ontzettend goed doen op dit moment en we even niet meer anders willen. We zijn hoedanook voorzichtig in onze berichtgevingen, want Mexico is net als de wind, het kan morgen weer veranderen.
In ieder geval waren we vandaag dan na 3 weken dagelijkse bezigheden eindelijk eens een dagje uit geweest met onze zoon. Circus! En ik moet zeggen voor nog geen 200 pesos voor allen hebben we een bijzonder mooie avond gehad. Alleen het volk bleef weg, we waren welgeteld 100 personen en de meesten kinderen. Dat een circus hebben geen vette inkomsten meer zijn wist ik al toen ik 16 jaar oud was en toen ik de normale familie circussen waar zelfs mijn eigen ¨nonk Jean¨ me ooit eens in Aachen (Aken Duitsland) mee naar toe genomen had (toen ook ik 5 jaar oud was) niet echte vette winsten meer maakten. De TV had zijn intrede gedaan en met de landing op de maan om 3 uur s´nachts was dat soms meer vertier dan een circus. Ik denk dat de circussen hier dezelfde ellende meemaken, ze groeien uit de tijd. Cirque de Solei en al die circussen hebben nog hoofd kunnen bieden door een TV show en massa´s videos te verkopen, maar zo´n familie bedrijf in Mexico zonder overheidsteun? Ze hebben het moeilijk en ik was dan ook beschaamd om weg te gaan zonder dat ik ze eigenlijk goed heb kunnen bedanken voor de show die ze gaven, want het waren echte proffessional´s, die meer dan alleen maar een entree van 50 pesos per persoon verdienen.
Er is niks op aarde beter, dan een kind gelukkig te zien. Eindelijk zie je dat een kind leeft en gelukkig is, hij zingt en lacht soms op momenten dat je dat niet verwacht; dat vader en moeder weer bij elkaar zijn, is voor hem het grootste genot. Dat het kind zich opeens ook beter ontplooit en dingen doet en zegt die je niet eerder van hem gewend was of gehoord had, is een bijzaak. Dat hij s´nachts toch nog steeds bang is om alleen te slapen en dan angstig en soms met goede smoesjes komt vragen om bij ons te komen slapen, is nog steeds een ergenis. Dat dat ook niet altijd gewenst is en dat je hem erop wijst dat alleen slapen beter voor hem, en vooral voor ons is, is voor hem onbegrijpelijk. Dat hij dat soms accepteerd en nachten alleen slaapt, je s´nachts dan toch even opstaat en gaat kijken of hij het ook goed doet en rustig slaapt, is begrijpelijk. Hij wordt ook al meer ¨volwassen¨ doordat hij dingen ontkent en niet meer jengelt om zaken waar hij weet dat hij toch geen gelijk in krijgt, soms lijkt hij in dat opzicht wel eens een beetje volwassen. Je ziet dat ook wel eens aan zijn gezicht of houding. Ik had nooit geweten dat je zoveel plezier zou kunnen beleven in hoe je zoon daadwerkelijk veranderd en hoe hij steeds meer op jouw lijkt zoals jij vroeger was. Verbazingwekkend!
Al die discipline en goed aardigheid die je ze leert, heeft zijn kanten. Dat dat soms ook wel eens een prijs heeft bij de moderne jeugd neem je op de koop toe. Inplaats dat je verwacht dat het kind gelijk aan je gaat hangen en knuffelt (och wat heb ik je gemist) is hij net als mij, wat kan ik krijgen en wat kan ik kopen. DUS!! Nadat hij in deze stad kwam, wilde hij gelijk al alle leuke pretparken van Guadalajara uitproberen. Nou dat we daar niet zo gelukkig mee waren kun je je voorstellen. We doen veel voor onze zoon, maar dat ging net even te ver, daarnaast mag hij niet klagen, want we deden en doen al genoeg voor hem. Nietemin wilde hij een vorm van compensatie, alsof verhuizen naar Guadalajara een prijs had? Ik heb hem dan ook meteen de les gelezen. Teveel ¨Malcolm¨ op TV en ¨I am Carly¨ verpesten de opvoeding die ik aan mijn zoon wil geven, maar we schipperen er tussen door. Soms komt het ons ook wel eens uit, wat ze op die fabel TV uitzenden. De meesten snappen wat ik bedoel hoop ik. In ieder geval wil ik mededelen dat we het ontzettend goed doen op dit moment en we even niet meer anders willen. We zijn hoedanook voorzichtig in onze berichtgevingen, want Mexico is net als de wind, het kan morgen weer veranderen. 
In ieder geval waren we vandaag dan na 3 weken dagelijkse bezigheden eindelijk eens een dagje uit geweest met onze zoon. Circus! En ik moet zeggen voor nog geen 200 pesos voor allen hebben we een bijzonder mooie avond gehad. Alleen het volk bleef weg, we waren welgeteld 100 personen en de meesten kinderen. Dat een circus hebben geen vette inkomsten meer zijn wist ik al toen ik 16 jaar oud was en toen ik de normale familie circussen waar zelfs mijn eigen ¨nonk Jean¨ me ooit eens in Aachen (Aken Duitsland) mee naar toe genomen had (toen ook ik 5 jaar oud was) niet echte vette winsten meer maakten. De TV had zijn intrede gedaan en met de landing op de maan om 3 uur s´nachts was dat soms meer vertier dan een circus. Ik denk dat de circussen hier dezelfde ellende meemaken, ze groeien uit de tijd. Cirque de Solei en al die circussen hebben nog hoofd kunnen bieden door een TV show en massa´s videos te verkopen, maar zo´n familie bedrijf in Mexico zonder overheidsteun? Ze hebben het moeilijk en ik was dan ook beschaamd om weg te gaan zonder dat ik ze eigenlijk goed heb kunnen bedanken voor de show die ze gaven, want het waren echte proffessional´s, die meer dan alleen maar een entree van 50 pesos per persoon verdienen. 
1 comment:
Hoi Rolf,
na lange tijd nog eens een reactie van mij. Heb mijn avond weer eens verbracht met het lezen van jouw stukjes. Knap hoe je alles onder woorden brengt en hoe je de tijd vindt om te blijven schrijven. Goed om te horen hoe het jullie vergaat en om te lezen dat jullie zo'n heel vergelijkbaar is met onze luc...
Groeten naar Mexico.
Georg
Post a Comment