Alleen doden door griepvirus in Mexico.

Momenteel doet de mexicaanse overheid hun uiterste best om paniek te voorkomen en de bevolking gerust te stellen met allerlei positieve berichten. Feit is wel dat nog steeds niet is aangetoond waarom de virus hier wel doden heeft veroorzaakt en buiten de grenzen niet? Daarnaast is het aantal doden omstreden en of deze doden wel of niet veroorzaakt zijn door de varkensgriep is nog in onderzoek. Tot nu toe heeft de WHO maar 7 gevallen kunnen onderzoeken en bevestigd dat het om varkensgriep gaat, ondanks blijft de overheid van Mexico aan de 20 officieel geteste en bevestigde gevallen van varkensgriep vasthouden. Waarom dan het dodental nu opeens, door Mexico aangekondigd, op 152 staat en of de resterende 132 doden wel werkelijk aan varkensgriep zijn gestorven is nog steeds de vraag en in onderzoek. Het zou best kunnen dat het hier om een combinatie van besmettingen en ziektes gaat bij de gestorven mensen, waarbij de varkensgriep weliswaar de laatste infectiebron was, en hierdoor de dodelijkste voor deze mensen. Laten we niet vergeten dat Mexico stad één van de meest vervuilde steden van de wereld is, waar de luchtverontreiniging en smog jaarlijks duizenden slachtoffers eist, die kampen met luchtwegen aandoeningen zoals astma en bronchitis. Als deze mensen ook nog eens worden blootgesteld aan een nieuw griepvirus waar geen directe remedy voor bestaat zijn deze mensen ten dode opgeschreven.

Daarnaast is de preventieve griep vaccinatie in Mexico niet verplicht gesteld en de meesten gaan niet omdat men bang is voor inentingen. Ik betwijfel daarnaast of de overheid van Mexico wel voldoende vaccinaties ter beschikking heeft en of deze wel werken, de laatste gegevens gaven aan dat er voor miljoenen aan anti-virale vaccinaties aanwezig waren, maar met een bevolking van 100 miljoen is dat een druppel op de hete plaat als het echt noodzakelijk is. Daarnaast ontbreekt goede voorlichting door de overheid om te waarschuwen voor eventuele gevolgen van het niet halen van een preventieve inenting en sommige mensen zijn nauwelijks geinformeerd over wat de overheid doet of aankondigd. Vergeet niet dat meer dan een kwart van de mexicaanse bevolking analfabeet is. Daarnaast is een kwart wel geletterd maar hebben niet de kennis, omdat ze de basisschool alleen hebben afgemaakt. Kennis over hygiene en het voorkomen van eventuele infecties ontbreekt bij de meesten volkomen en dat is op straat al terug te zien. Mensen die voluit zonder zakdoek voor de mond de mensen letterlijk bijna in het gezicht of nek niezen. Als je daar nog het traditionele begroetingsritueel van wangkussende mensen en handenschudden erbij optelt kun je uitrekenen hoe snel een uitbreiding van een griepvirus kan gaan.

Hoedanook zie je hier op straat ook tegenstrijdige situaties, is de één wel aan het mondkapje is de ander totaal zonder. Ik zag gisteren nog bussen volgepropt met mensen van het werk komen en men zat allemaal zonder mondkapje, alleen de vensters van de bussen waren open. Daarnaast heerst er een chronisch gebrek aan mondkapjes, want ik ben gisteren 4 apotheken en 2 supermarkten afgereden en allen hadden geen mondkapjes op voorraad of waren uitverkocht. Ook wel logisch als je bedenkt dat mondkapjes geen alledaagse preventie middel is die je bij de apotheek koopt, dat die niet met duizenden op voorraad liggen was te verwachten. Intussen gaan de speculaties verder over de ernst van de zaak en waarom het Mexicaanse virus bij sommige mensen dodelijk is en bij sommigen niet. Ik wil daar wel een antwoord op geven. Als je weet dat er in de nabijheid van Mexico stad aan intensieve varkenshouderij wordt gedaan en dat zelfs bijna iedere buurman varkens of kippen houd in zijn of haar tuin, en dat in het midden van de stad, dan kun je voorstellen als daar een pluimvee of varkensgriep ontpopt dat de ramp niet te overzien is. Naast de slechte hygiene en de luchtvervuiling die je daar nog bij kunt optellen heb je een dodelijke mix, die snel om zich heen slaat.

Zonder regulering van de overheid en goede wetten over het houden van vee in privé tuinen is het onbegonnen werk om preventieve maatregelen te nemen tegen ziektes. De reden waarom er ook geen antwoorden kunnen komen waar het virus nu eigenlijk vandaan komt. Men is nu pas een dorp nabij Mexico stad gaan onderzoeken dat naast een intensieve varkenshouderij ligt. Hier zijn een maand geleden opeens vele gevallen van zieke dorpsbewoners geconstateerd. Als daadwerkelijk een virus wordt gevonden dat van varken op mens is overgesprongen dan is preventieve ruiming aangezegd, naar mijn mening, iets waar geen mexicaan aan wil beginnen. Preventieve ruimingen zou een doodsteek betekenen voor de prive sector van de varkenshouderij die gedoemd zijn daarna in armoede te leven als hun zaak geruimd zou worden. De reden ook naar mijn mening dat alles zeer langzaam en gedegen wordt onderzocht, dit om voorbarige conclusies te voorkomen. Laten we afwachten wat het onderzoeksteam naar boven brengt.

Apocalypse begonnen? Mexico door aardbeving getroffen.

Het is 11.45 uur in de voormiddag en een aardbeving heeft het zuiden van Mexico stad doen beven. Flatgebouwen begonnen te schudden en dwong de meeste werkers hun kantoorgebouwen te verlaten. De communicatie was voor een tijdje verbroken en mobiele telefoons konden niet gebruikt worden. Het epicenter bevond zich 80 km ten zuiden van de mexicaanse hoofdstad in Chilpancingo en had een kracht van 5,6 op de schaal van Richter. Nu de hoofdstad van Mexico geteisterd wordt door het griepvirus en reeds 150 doden heeft geëist, is dit voor de meeste mensen die in het gebied leven uiterst beangstigend en voelt voor de meesten aan als het begin van de apocalypse. De financiële crisis, werkeloosheid, een griep epedimie en nu nog een aardbeving, het wordt voor de meeste burgers teveel en willen kosten wat het kost de stad verlaten. Het is teveel stress en angst die de mexicaanse burger niet meer aankan.

Intussen schijnt de griepvirus op meerdere plekken in de wereld op te duiken en heeft ook in Europa nu voet gevat. Spanje en Engeland hebben de eerste gevallen van de varkensgriep gemeld vandaag. Waarschijnlijk door de tergend langzame aanpak van de overheid van Mexico die 3 weken geleden al aan de bel had moeten trekken en nu overal brandhaarden ziet opduiken in hun eigen land. De recente mededeling is dat in onze staat Nuevo León nu ook 20 patiënten besmet zijn met het varkensgriep virus. De ware grote van de verspreiding is nog niet duidelijk en kan nog weken op zich laten wachten, intussen is beroepsbevolking en medisch personeel gewaarschuwd door het hele land en draagt men voorzorgsmaatregelen, door middel van een monddoekje te dragen. In onze staat Nuevo León, samen met Mexico stad, de staat van Mexico, en de staat Luis Potosi en Querétaro zijn de scholen en openbare universiteiten gesloten tot nadere melding.

Net nu we de paasvakantie achter de rug hebben (2 weken geleden) en de kinderen reeds 2 weken thuis waren geeft dit een dubbele stress bij de beroepsbevolking die hun kinderen normaal op school hadden en nu extra maatregelen moeten nemen, om voor extra opvang te zorgen. Daarnaast is het nog niet duidelijk of er wel genoeg vaccinatie middelen zijn in Mexico en schijnen de anti-virale middelen niet voldoende te beschermen tegen het nieuwe virus. Er is nieuwe medicatie in de maak, beweert de overheid van Mexico, maar of het voldoende zal helpen en op tijd klaar zal zijn is een tweede vraag. Intussen beperken we onze vrijheid tot in het huis en tuin en zoeken we geen publieke plekken op als het echt niet nodig is. We wassen bij iedere betaling met geld onze handen daarna zorgvuldig en proberen mensen niet direct aan te spreken. Intussen heeft de epedimie ook zijn impact op de beurs en hebben meerder landen de import van mexicaans en amerikaans varkensvlees gestopt. De olieprijs is gedaald en de enige die momenteel stijgen op de beurs zijn de pharmaceutische bedrijven. Iets wat we in dit sombere economisch klimaat nu even niet nodig hadden.

Mexico in de greep van het dodelijke griepvirus

Momenteel heeft het nieuws ook Nederland bereikt iets wat schijnbaar al een week of 3 hier aan de gang is; een dodelijk griepvirus van het type A H1N1 waarvan de oorsprong van infectie in Mexico City ligt. Momenteel doet de overheid zijn best om de bevolking te waarschuwen en maatregelen te nemen om erger te voorkomen, de meesten echter denken dat dat niet genoeg is en de overheid de middelen niet heeft om het in bedwang te kunnen houden. Een pandemie dreigt en er zijn al besmette gevallen met hetzelfde griepvirus gemeld in USA, Canada, New Zeeland en Frankrijk. In Mexico City heeft men dit weekend de publieke plaatsen, zoals museas en parken, gesloten. Voetbal toernooien en kerkelijke festiviteiten zijn gecanceled, belangrijke toernooien worden achter gesloten deuren gespeeld en bars en restauranten zijn dicht. De straten van Mexico City, anders vol van de mensen, zijn nu spookachtig leeg. Mensen die zich op straat durven te laten zien dragen blauwe maskers en het doet onwerkelijk aan. De informatie die de overheid verstrekt is niet in lijn met de blogs die ik op BBC en andere mexicaanse forums lees. Oogegetuigen verslagen die zelf in hospitalen werken en of in Mexico City wonen berichten anders dan de overheid.

Er heerst een grote angst en paranoia onder de mensen en het schijnt dat de overheid probeert paniek te voorkomen door de informatie maar mondjesmaat te berichten. De bron van de infectiehaard en waarom Mexico City is nog niet duidelijk, ondanks dat de WHO een bio-attack door terroristen uitsluit. Men denkt dat mensen in aanraking met het virus zijn gekomen door besmette varkens en het hier om een gemuteerde versie van het varkensgriep virus gaat. Daarnaast schijnt onderzoek naar het genetisch materiaal van het griep virus het DNA van zowel vogelgriep, varkensgriep en het menselijke griepvirus te bevatten. Een zeer zeldzame mutatie notabene en de angst bestaat dat er geen remedy voor is op dit moment. De omvang van de uitbraak en hoeveel mensen reeds besmet zijn, is niet helemaal duidelijk door de slechte berichtgeving, ondanks dit doet de overheid een voorzichtige schatting en er schijnen momenteel 385.000 mensen geteld te zijn die infectie aan de luchtwegen vertonen en waarschijnlijk besmet zijn met het virus. 1324 patiënten staan momenteel onder strenge observatie in het ziekenhuis om te kijken of hun besmetting een virus variant is die van mens op mens overdraagbaar is. Er zijn momenteel 81 doden te betreuren. De eerste melding werd groot op het nieuws gebracht afgelopen woensdag en alle TV kanalen werden onderbroken om de toespraak van de minister van volksgezondheid uit te stralen. De meesten vonden dit al te laat aangezien de eerste gevallen reeds 2 tot 3 weken eerder gemeld en geregistreerd waren. De aanwezigheid van de WHO maakt de zaak alleen maar beangstigender aangezien deze grote aanpak aanduid dat het om een veel groter gevaar gaat dan de mexicaanse overheid je probeert te doen geloven.

Hier een paar ooggetuigenverslagen van mensen die in het gebied leven. Verslag van Mexico City.

"Ik ben dokter en een specialist in aandoeningen van de luchtwegen op de intensieve zorg van het Mexicaanse Nationale Instituut voor Volksgezondheid. Er is een ernstige noodsituatie over de varkens griep hier. Steeds meer patiënten worden toegelaten op de intensive care unit. Ondanks de heroïsche inspanningen van alle medewerkers (artsen, verpleegkundigen, specialisten, enz.) blijven patiënten onvermijdelijk sterven. De waarheid is dat de anti-virale behandelingen en vaccins niet het verwachtte effect hebben, zelfs bij hoge doses. Er heerst een grote angst onder het ziekenhuis personeel en het besmettingsgevaar is zeer hoog onder hun. Er is een gevoel van chaos in de andere ziekenhuizen en we weten niet wat te doen. Medewerkers beginnen het ziekenhuis te verlaten en velen zijn aan het denken om met vroegpensioen te gaan of extra vakantie op te nemen. De waarheid is dat de sterfte zelfs hoger is dan wat er wordt gerapporteerd door de overheid, althans in het ziekenhuis waar ik werk. Momenteel sterven er drie à vier patiënten per dag, en dat al sinds meer dan drie weken. Het is een schande en er is grote vrees hier. Steeds meer jonge patiënten in de leeftijd van 20 tot 30 jaar sterven onder onze ogen en we moeten hulpeloos toekijken. Er heerst verslagenheid en veel verdriet onder het ziekenhuis personeel hier."

Verslag van Oaxaca (2 uur vliegen van Mexico City)

"Ik denk dat er een reëel gebrek aan informatie en helaas preventieve actie is. In de hoofdstad van mijn land, Oaxaca, is er een ziekenhuis gesloten vanwege het overlijden van mensen in verband met het varkensgriep virus. In de kranten bericht men slechts van twee mensen die om het leven zijn gekomen vanwege de griep virus. Veel vrienden die in ziekenhuizen werken zeggen dat de situatie heel slecht is en hebben het over 19 doden in Oaxaca, waaronder een arts en een verpleegster. men zegt dat ze een anti-virale vaccinatie gehad hebben, maar dat het niet heeft geholpen, maar de medewerkers moesten zwijgen. Onze autoriteiten zeggen niets en het leven gaat door, zoals gewoonlijk hier."

Voor meer informatie verwijs ik naar de gegevensbronnen op BBC news.

Zoals je ziet is het erger dan men doet denken en men is bang voor economische verliezen in een periode waar Mexico het al moeilijk heeft door de financiële crisis die er wereldwijd al heerst. Intussen schijnt Rusland al officieel bevestigd te hebben geen varkensvlees meer toe te laten uit de besmette gebieden Amerika en Mexico. Ondanks het feit dat het nuttigen van varkensvlees niet als besmettingshaard kan worden gezien, omdat door het vlees te bakken en te koken eventuele bacteriën of virussen gedood worden. Hoedanook is men intussen wereldwijd gealarmeerd en nemen landen hun maatregelen. De aziatische gebieden zijn het beste voorbereid gezien de ervaring in het verleden met het SARS virus van 2003. In Japan hebben de autoriteiten reeds verscherpte controles op vliegvelden ingevoerd voor passagiers die uit Mexico komen. Thermische camera's zijn geïnstalleerd voor het opsporen van mogelijke koorts bij passagiers.In Zuid-Korea, de ministers van Volksgezondheid, Landbouw en van Buitenlandse Zaken, hebben vandaag een spoedvergadering om eventuele maatregelen te bespreken. In Hong Kong, zijn verscherpte grenscontroles ingevoerd en de luchtvaartmaatschappijen dienen te berichten over vliegtuigen met directe verbindingen naar de getroffen regio's. In China is men bezig om maatregelen te bestuderen om zich te wapenen tegen een pandamie, en toeristen die eventueel besmet zijn in quarantaine te plaatsen. Vanavond in Mexico krijgen we een officiële mededeling van de overheid door de minister van volksgezondheid, een ieder is al opgeroepen om te gaan kijken. Vanaf morgen worden ook hier in Monterrey en de staat Nuevo León officieel monddoekjes verspreid, ondanks het feit dat er niet genoeg monddoekjes weg te geven zijn. Het zijn moeilijke tijden en deze griep epidemie komt zeer ongelegen, het zou wel eens kunnen gebeuren dat Mexico nog dieper afglijd en met de economische crisis daarnaast zware tijden zullen aanbreken voor iedereen hier. Mexico is een ontwikkelingsland en door het in quarantaine te plaatsen worden situaties die nu al zeer instabiel zijn nog erger. Laten we hopen en bidden tot God dat we voor het ergste beschermd blijven en dat we snel weer positieve tijden tegemoet gaan.

Door pech achtervolgd

Ik zou nu eigenlijk heel positief moeten beginnen en over mooie dingen moeten schrijven, maar de eerste regel die ik hier schrijf is alles wat ik aan positieviteit eruit kan persen. Tuurlijk kan ik over het mooie weer, de natuur, de hulpvaardigheid en de mensen hier schrijven, maar na 3 maanden werkeloosheid en iedere dag bijna tevergeefs zoeken naar een baan die je toch uiteindelijk niet krijgt is de stemming frustrerend zoniet deprimerend te noemen. Alles wat we aanpakken de laatste tijd schijnt slecht uit te pakken, maar werkelijk alles. Het schijnt dat we door pech worden achtervolgd en in de ruimste zin des woords. Dat begon al na aankoop van de auto in november 2008 gevolgd door de dood van de schoonvader in december en zette zich in januari 2009 voort met het omstreden ontslag bij mijn werkgever, gevolgd door het onverwachtte ontslag van mijn vrouw in februari door HP. Ondanks al die tegenslagen houden we vol. Ik bewonder de moed en strijdlustigheid bij mijn vrouw de laatste maanden. Ze bleef maar geloven in de “latin-american dream” en ze was meer dan ééns de reden dat ik weer moed kreeg en me opraapte om hoopvol door te gaan. Het is dat ook zij de klappen nu krijgt te verwerken en geconfronteerd wordt met de werkelijkheid van het falend systeem, waar dit land op alle gebieden schijnbaar, experts heeft in zitten.

Niets is goed geregeld en zeker is hier geen bescherming voor werknemers, het is ieder voor zich. Eerlijkheid levert hier de laatste plaats op en goede cijfers en langdurige werkervaring bieden geen garantie voor de toekomst, zeker niet in een land waar certificaten en diplomas te koop zijn en diegene met vriendjespolitiek eerder een baan krijgt dan jij. Er is geen arbeidsburo en geen registratie van werkelozen, er is daarom ook geen goede kijk van hoe groot de werkeloosheid nu werkelijk is. Daarnaast is het systeem om aan een baan te komen en de rechten die je hebt als sollicitant niet transparant genoeg zoniet altijd aanwezig. Banen zijn er wel maar je kunt je voorstellen met deze praktijken dat we niet alle banen onder ogen krijgen aangezien de concurrentie groot is en banen ook zonder op het internet en kranten te verschijnen aangeboden en doorgeschoven worden. Daarnaast helpt de recessie van nu een handje mee om de zaken die al slecht geregeld waren nog een beetje erger te maken, dat zie je al gelijk terug in de salarissen en arbeidsverwachting. Het wordt alleen maar meer uren, voor minder geld. Heb ik het even niet over de 6 verlofdagen per jaar :) die wettelijk verplicht zijn, die nu helemaal niet meer bespreekbaar zijn, als je begrijpt wat ik bedoel.

Interviews worden per telefoon genomen en certificaten en diploma´s worden meestal niet of nauwelijks bekeken. Dat de selectie van personeel niet altijd eerlijk en op ervaring en gedegen kennis van zaken berust met name bij de personeelsmanagers, hebben we onlangs weer mee moeten maken. Mijn vrouw had eindelijk een baan en ze kon morgen beginnen werd haar verteld, ze zouden de maandag aanstaande de documenten in orde maken. Ware het niet dat ze opeens gezegd kreeg dat ze nog een interview moest doen, omdat iemand anders van de IT afdeling ook iemand anders op het oog had. Na 3 telefonische interviews en 2 persoonlijke interviews was ze eindelijk aangenomen, we waren in een feeststemming, totdat ze voor een 6de interview terug moest komen. We waren even verbaasd, want de baan was haar al toegezegd, waarom nu ineens nog een interview? Na dat 6de gesprek werd haar verteld dat ze niet was aangenomen, een keiharde klap voor haar en tevens een grote teleurstelling rijker. De officiële versie is dat men de interne sollicitatie procedure niet had afgesloten en reeds met de externe sollicitatie procedure was begonnen, wat na 1 maand resulteerde in de aanname van mijn vrouw. Nu werd de baan, op het laatste moment, aan een interne medewerker(-ster) gegeven die eigenlijk de kennis niet had voor deze functie maar nu een dubbel rol gaat vervullen, part-time IT techniek en part-time IT project management. Notabene iemand van een andere afdeling van dat bedrijf, die eigenlijk moest vertrekken. Na 3 maanden, honderden interviews, tig e-mails, zakte ook nu bij mijn vrouw de moed en het geloof in rechtvaardigheid van dit land, totaal in de schoenen en gaf ze op. Ook dit was haar nooit eerder overkomen.

Dat het niet altijd eerlijk en fair verloopt op het gebied van arbeidszaken in dit land wisten we al lang, daar had ikzelf al in januari de nodige ervaring mee opgedaan. Dat dat ook met aanname procedures het geval is, is nieuw. Als je dan ook nog door alle pech wordt achtervolgt dan is het snel gedaan met je in dit land en belandt je al gauw in een hopeloze situatie. We waren zó goed op weg de laatste twee jaren en hadden beiden een baan, spaarden geld en Rafie kon naar een priveschooltje. Dat het nu allemaal een stuk minder is en als het zo door gaat hopeloos wordt is alleen maar deze crisis schuld. Een stelletje rijken die zich met de miljoenen die men al had niet tevreden gaf en de zaak helemaal heeft opgeblazen. En het ziet erna uit dat dit pas het begin is. Hoe dan ook als we niet snel een baan vinden dan houd het op en zal ik onpopulaire maatregelen moeten nemen, want ons spaargeld raakt op en niemand die ons hier helpt geen overheid niets. De familie kan ons onderdak bieden in het ergste geval, maar daar houd het ook mee op, ze zijn zelfs arm. Een akelig gevoel als je uit een land komt waar het allemaal goed geregeld is en waar armoede nooit heeft bestaan (zegt men). Daarnaast zou je zeggen dan ga je toch wat anders doen, als het maar geld opleverd. Dat laatste is nu het probleem, niemand neemt mij hier aan. Mijn spaans is niet goed genoeg, zo niet voldoende om een baan te nemen waar spaans kennis een pré is. Dan krijg je nog eens dat de mexicanen het slot op de arbeidsmarkt gooien en hun mexicanen voortrekken, “protectionisme” noemt men dat. Je hebt geen keus dan het land te verlaten als dat het geval gaat worden en we de armoede grens net willen vermijden. Je kunt je voorstellen dat dan positieve gesprekken over dit land ineens een heel andere wending krijgen en je terugblikt naar dagen toen je wel alles had, een eigen huis, een eigen auto, een vaste baan, een plek onder de zon. Ik kan maar één raad geven blijf nu weg uit Mexico, er is nu geen opbouwen meer mogelijk hier. Intussen bereken ik mijn opties en zit te denken om op tour te gaan in de hoop een baan te vinden, met banen van 3000 en 5000 pesos (150 en 250 euro) aan maandelijkse betaling lijkt dat geen vette hap. Maar je moest eens weten als je niets meer hebt, hoeveel je kunt doen met dat beetje geld, in dit land. Daarnaast lees ik van andere landen en met name in Amerika dat de armoede is toegenomen, zelfs onder bevolkingsgroepen die voor de crisis een middenklasse inkomen hadden. Hebben die super rijken eindelijk met de financiele crisis de armoede kunnen globaliseren, zou dát de reden zijn dat het heeft kunnen gebeuren?

Schoonheid zit in de natuur.

Je staat op en je bent geraadbraakt door het in één houding liggen en draaien, omdat je zoon weer eens zijn “midden” heeft gevonden. Hij slaapt met zijn benen gekruisd en in jouw rug geplant en met de ene kant ligt hij richting zijn moeder die een hand van hem uit haar gezicht probeert te halen en de andere kant is hij bezig jouw rug te masseren met zijn voeten. We dulden het nog even voor de volledige uitbarsting (meestal van mij ) komt en we het zat zijn als een soort steunpilaar gebruikt te worden. Voeten en armen, handen en benen alles gaat richting ons inplaats van een rustige slaapplaats waar een ieder zijn gestrekte lichaamsdelen kan rusten. Ik heb één keer per ongeluk op zijn gezicht geslapen, omdat hij altijd zodanig beweegd dat je niet in de gaten hebt waar hij zich heenkronkelt. Dat ik hem niet gestikt heb verbaast me heden nog en dat het gebeurd is ben ik nog steeds kwaad om. Neen, kinderen in bed is een regelrechte nachtmerrie. We doen daarom voortaan ook iedere nacht de deur op slot. Zelfs bij de smeekbedes van hem laten we hem niet meer naar binnen in onze slaapkamer, omdat we dat al te vaak gedaan hebben en daarna bedrogen uitgekomen zijn. Smeekbedes zoals; “Een grote spin is in mijn kamer” of “Een geest heeft zich vertoont”, bied bij ons al geen soelaas meer om hem binnen te laten. Het moet al heel ernstig zijn willen we deur nog open doen, helaas voorlopig zal dat even moeten, want hij heeft zich al aan het fenomeen gewend om s´nachts al spokend door het huis te lopen om onze slaapkamer op te zoeken. Eéns binnengelaten en zonder enige toezicht begint de ellende en ben je de dag erna geradbraakt om nog enige redelijk goede dag te hebben. Daarnaast de stress in de morgen voor je het weet gaat de TV aan (om 6 uur) en heb je de smurfen in je droom, of wordt je wakker gemaakt door Dora de Explodora een tekenfilmpje over Dora die een avontuur meemaakt. Uitslapen onmogelijk en dat met een langdurige vakantie, het ergste wat je je kunt wensen. Hoedanook moet ik ook wat vergeeflijker worden want hij is nog maar zo klein, hij is niet de enigste die het s´nachts de nachtrust komt verstoren, veel kinderen schijnen daar last van te hebben.

Daarnaast is het weer eens heel erg warm 35 tot 40 graden overdag en 28 s´nachts. Je moet oppassen dat je niet uitgedroogd neervalt. Temperaturen die ongekend zijn. Als je daarnaast ook nog eens op stap gaat in de bossen dan wordt het tegenvallen. Veel water meenemen en drinken helpt dan. Vandaag was zo´n dag dat je er eens uit wilde en dat je de natuur wilde verkennen. En dat hebben we ook gedaan, mooi buiten Monterrey. Al is de stad zo smerig als wat, maar de natuur (net een half uurtje rijden) is super. Het is er gewoon mooi vertoeven, de reden ook dat al die rijken daar wonen, Estanzuela en Bosques allemaal plekken waar je wilt zijn. Schone lucht, schoon water en natuur en vooral super rijken die het kunnen veroorloven om daar een huis neer te zetten met prive parkje achterom. Overal waar je kijkt is natuur en schoonheid, rust en vrede, ongerepte natuur. Af en toe zie de inmenging van de mens in dit schouwspel, door een wandelpad of een bruggetje, maar verder zijn de plaatjes adembenemend. Daarnaast is het daar ongekend schoon, zelfs een bos zoals Ehrenstein is daar niet mee te vergelijken. Tevens ga je in de bergen en je voelt de hoogte en de hart moet met de meters hoger, harder slaan. Hoe hoger je komt, wordt je bloeddruk lager en je hart moet harder slaan om het bloed te kunnen cirkuleren. Een mooie gewaarwording en bij mij al meteen een gevoel van nieuwe energie. Heerlijk, natuur en water. Doet me denken aan de natuur en de meren in Belgie waar ik in gezwommen heb in de zandgroeves, blauw schoon helder water. De natuur die me doet denken aan de Eifel met haar rotsen en haar bergen en het watervalletje. Heerlijke natuur en schone lucht, ik voel me weer opgeladen en ik kan weer verder. Mexico is mooi, we zien het alleen te weinig. We zouden eens wat meer postief over dit land moeten berichten, helaas verschijnt Mexico de laatste tijd steeds in een minder goed licht met al die drugs oorlogen en criminaliteit die daar mee gepaard gaat. Ik ga hoedanook proberen de beter kant van Mexico wat meer te belichten, want allerlei problemen die ik aanhaal en beschrijf kent men hier reeds en men is zich daar ook bewust van dat daar wat aan gedaan moet worden. Meestal gebeurd dat ook wel, ook al is dat niet altijd direct zichtbaar. De natuur en de schoonheid die Mexico rijk is maken een dichter van je als je ziet hoe harmonieus die natuur is. De schoonheid van de natuur, is niet alleen te zien om je heen, de schoonheid van de natuur, zit in alles en iedereen.

"Ford ist Mord"

"Ford ist Mord" of te wel "Ford is Moord" werd me ooit eens gezegd en ik had inderdaad een Ford Taunus in het verleden die me veel verdriet heeft gedaan gezien de kosten die ik had aan reparaties. Notabene verkocht door een goede vriend van mij (Jo E.) die beweerde dat ik nog jaren met dat dingetje kon rijden zonder problemen. Het tegendeel bleek waar. Ik heb die auto gekocht voor 4.000 gulden en ik heb denk ik ongeveer aan 8.000 gulden versleuteld aan die auto. Remmen, remcylinders, koppakking, ophanging, uitlaat, banden, en ga zo nog maar even door. Ik heb hem uiteindelijk voor een appel en een ei verkocht aan de garage waar ik ongeveer een jaar gewerkt had. Je zou zeggen dat je dan wel weet hoe het allemaal moet met een auto, en dat is ook zo. Eén jaar werken voor bijna nop in een garage is als leren aan de LTS voor automonteur, je leert net genoeg om de olie te verversen en de waardeloze klusjes te klaren. Je leert net genoeg om een onderscheid te maken tussen een carborateur en een dynamo en ga zo nog maar effe door. Ondanks die "automechanics for dummies" weet ik mijn weg te vinden in automotoren en toebehoren, het probleem hier is gewoon de taal en de technische benamingen van bepaalde dingen, daarnaast zijn die autos tegenwoordig allemaal met computers voorzien die je moet weten uit te lezen anders houd het op. Die kennis heb ik gewoon niet.

Leg maar even uit aan een Mexicaan, dat je ´t over de "head gasket" of koppakking praat en hij je wat heel anders aanwijst. Intussen erachter komt dat deze jongens ook niet meer weten dan jij, in de jaren dat je hulpje bij de garage was en net wist hoe je olie en bougies moest verwisselen. Dat maakte me kwaad bij de laatste klus die we hadden met mijn Ford Windstar SE 1999. Weer een "misfire" en "detonation" zoals dat dan heet en daarna alles ontregeld. Ik reed naar die garage, omdat deze me in het verleden voor hetzelfde probleem geholpen had en je zou denken dat hij nu wel op zijn garantie zou terug komen. Integendeel geen garantie en we moesten weer dokken voor iets wat niet nodig was. Hij wilde namelijk de transmissie uiteen halen om het lekken te dichten, iets waar we het over gehad hadden, maar niet het motor-injectie falen verklaard. En daarnaast zei hij dat hij de oorzaak van de "detonatie" niet kon vinden aangezien alles OK leek! (?) Dat laatste maakte mij nieuwsgierig en ik zocht wat internet websites af omtrent mijn auto en zie er is meer aanwijzing dan ik verwacht had.

Goed deze auto blijkt al meer dan eens problemen te hebben en eigenlijk zou deze auto voor meerdere gebreken teruggeroepen moeten worden door FORD, maar FORD doet niks. Gezien de regelgeving in Europa beter en strenger is dan in Latijns -en Noord Amerika hebben we dus geen poot om op te staan. Deze auto heeft gewoon falikante (gevaarlijke) fouten die door de autofabrikant nooit zijn toegegeven en de autos nooit zijn terug geroepen. Iets wat in Europa ondenkbaar is, of?. De meeste problemen zijn electronisch van aard, maar ook motorisch kan de FORD WINDSTAR gigantische gebreken zien. Als ik de forums voor FORD WINDSTAR liefhebbers bekijk zijn we eigenlijk nog blij met de weinige problemen die we nu hebben, ondanks het me al 20.000 pesos (1.600 Euro) heeft gekost aan allerlei reperaties die we eigenlijk niet hoefden te doen als we een expert hadden ingehuurd, alleen deze zijn niet te vinden hier. De meesten hebben 3 jaar ervaring in de automobiel industrie in Amerika als assemblage medewerker en gaan zich hier verkopen als ervaren monteur. Toen ik arriveerde in de garage was de baas van het bedrijf niet aanwezig en dat zag je gelijk terug in de bedrijvigheid. Dat is Mexico. Aan de andere kant raak je verliefd op deze auto, want hij bied juist dat waar je op zoek naar was; ruimte en comfort om verre reizen te doen. Tot nu toe zijn we niet verder gekomen dan Chipinque wat net zover is als rijden van Kerkrade naar de Mergelgrotten. Een dure reis dus. Dus voorlopig parkeer ik hem aan de straat en hoop op betere tijden en geld om de auto te kunnen maken. Tumbs up!

Somewhere over the Rainbow

Het is donker geworden en de nacht zet in. Het begint tevens af te koelen naar 18 graden heeft men gemeld en ik moet glimlachend aan Nederland denken waar dit de warme temperaturen op dit moment zijn. Iedereen die ik gebeld heb deze week bleek in een goede bui en feeststemming te zijn, lentekriebels. Het is dus waar dat mensen beter werken als het mooi weer is en ze wat minder presteren als het te lang donker en grijs is. Dat verklaard tevens waarom het landelijk gemiddelde aan ziektepercentage in Nederland met de intrede van de herfst en winter hoger ligt dan in de lente en de zomer. Bij ons in Mexico is het reeds weken zomers en in Nederland zou het een aankondiging van een nieuw record aan hittegolven zijn, die we nu al sinds 3 weken op een rij hebben, met fikse afkoelingen in de nacht. Soms naar 15 graden. Mooi dat verschil eens in kaart te brengen. De volle maan zet in en de nacht ziet er vredig uit. In de verte hoor ik een sirene van de politie voorbij galmen. Het is bijna een dagelijks geluid geworden en net als de vogeltjes het s´morgens in de bomen kweken voor hun plaats op de takken, hetzelfde horen de sirenes van de politie en ambulance diensten tot het dagelijkse ritueel en ontbreken nooit aan het stadsgeruis. Een gek laat zijn "muscle-car" horen en gierende banden verlaten het straat circuit voor de grote weg. Een peultje knakt en de erwten springen door het bladerdak van de boom en landen met een plof op de grond. Het is bijna nacht en iedereen gaat naar bed, slapen voor fit te zijn in de morgen, want de meesten werken nog. Ik niet, wij zijn al 3 maanden werkeloos en de vooruitzichten op snel werk zijn gering. Vooral nu, nu de paasvakantie heeft ingezet en de meesten weg zijn op bezoek naar familie ergens anders in Mexico of gewoon lekker aan het strand. Alles is dan dood in deze stad, de stad is tot een vredige rust teruggekeerd, opvallend rustig zelfs. De emails en telefoons zwijgen, om snel nog wat te regelen zal nu moeilijk gaan. Pasen is bijna een heilige week voor de meesten en men neemt het dan ook heel serieus; werken, zoeken of vinden is dan minder belangrijk, althans. Ik niet, ik lig weer eens wakker, iets waar ik de laatste tijd wat meer last van heb.

Ik zit op het toilet en kijk naar mijn tegeltje. Ik heb een tegeltje wat me iedere keer weer boeit, niet zozeer omdat het direct in mijn gezichtsveld ligt, maar gewoon omdat het een bloem motief heeft wat je bezig houd. Het is geel, bruin van kleur een beetje smerig eigenlijk en niet goed gezet door de tegelzetter. Maar het motief is zo boeiend dat het iedere keer een ander beeld geeft. Het beeldmotief, wat strak bekeken gewoon bloemen zijn, is met een beetje verbeelding altijd met iets anders te interpreteren. Op dit moment zie ik er een clowntje in wat een mandje draagt en een grote bolle lollie weggeeft aan een denkbeeldige kijker. Het is een wazig beeld, maar toch het houd me bezig dat tegeltje. Nog geen week geleden had datzelfde tegeltje een heel andere interpretatie dan het vandaag heeft, iets onwerkelijks, terwijl het nu iets moois weergeeft. Een kakkerlak trekt mijn aandacht, het is een kleintje, maar goed de kleintjes worden ook eens groot en ik plet hem met mijn slipper. Hij probeerde nog weg te rennen alsof hij even niet wist welke kant hij op moest, maar mijn slipper had hem al. Ze horen bij het dagelijkse aantal van huisdieren die het bestrijden al lang niet meer waard zijn. Kakkerlakken, spinnen en muggen, het zijn de huisdieren bij uitstek in Mexico. Je leert ermee leven, alhoewel een kakkerlak niet mooi is om naar te kijken is die minder gevaarlijk dan de spin of zelfs de mug. De mug kan zelfs dodelijk zijn als het de verkeerde (dengue) mug is. Daarnaast zijn de bestrijdingsmiddelen volgens mij niet gekeurd op milieu en mensvriendelijkheid, en kan gebruik zelfs schadelijk zijn voor mensen, dus die gebruiken we sporadisch. We hadden trouwens net weer schoongemaakt en dan schijnen die beestjes uit hun holletje te komen, want kakkerlakken houden niet van schoonmaak spullen, dat maakt ze wakker en rennen ze uit hun schuilplaats weg. 3 heb ik er vandaag al geplet, dus het wordt een soort van routine zal ik maar zeggen. De vooruitzichten op geen werk houd me bezig, het missen aan informatie of aan feedback van de gemaakte interviews ook. Dat is zo klote in dit land dat niemand maar ook niemand je enige feedback geeft. Dat hoort er niet bij of men wil daar niet aan. Sporadisch krijg je soms een tegenbericht als je er naar een week of zo 2 keer om vraagt, maar het is niet normaal dat men terug schrijft. Intussen heb ik al 40 CV´s verstuurd en geen enkele feedback, om gek van te worden. En dan ineens, heel onverwacht, belt je iemand van een bedrijf op en vraagt je van alles en nog wat en lijkt het alsof men haast heeft en je het gevoel krijgt morgen al te kunnen beginnen. Om vervolgens weken weer niets te horen. 3 maanden spelen we nu dit spel.

Vandaag heb ik en mijn vrouw gesproken en hebben we een deadline gesteld. We moeten, want het blijkt dat alles hier in dit land langzamer gaat dan normaal dus je moet voorbereid zijn. Als we over 3 maanden beiden nog steeds geen werk hebben, verhuizen we naar haar moeder weer terug. Ik zal dan weer terugkeren naar Nederland in de hoop daar wel werk te vinden, al is het poets -of productiewerk, als het maar wat is, want hier is dat schijnbaar niet mogelijk voor mij. Niet met mijn huidige FM3 of te wel verblijfsvergunning. Daarnaast begint het "proteccionisme" ook hier al zichtbaar te worden en Mexicanas eerst, tja was te verwachten nadat de Amerikanen er al mee begonnen waren. Tuurlijk kan ik nog op de hoek gaan staan (als de nood echt aan de man komt) en op een pickup springen die er wekelijks bij mijn schoonmoeder voorbij komt om zwartwerkers op te pikken en voor een hongerloontje meloenen moet gaan plukken of anders. Ik zie ze al lachen als ik aankom bij de immigratiedienst en zeg dat ik mijn activiteit wil veranderen in meloenplukker, die gaan eerst vragen of ik daar wel de geschikte papieren voor heb, pfff wat een land. Ik kan werkelijk van alles doen, maar de meeste bedrijven nemen me niet. Te hoge scholing of "overqualified" heet het dan, of net niet genoeg kennis van de taal. Neen, en voor ander werk, wat ik ook zou kunnen, moet ik een aantoonbaar certificaat of diploma hebben. Nu kun je die dingen hier trouwens wel kopen; zoals voor dokter en of advocaat of zo..maar tóch het is niet mijn stijl om zoiets te doen. Maar goed, misschien ben ik nog niet lang genoeg werkeloos en gaat het ons nog te goed genoeg om deze praktijk en richting in te gaan. "How low can you go" schiet mij een tekst van een liedje te binnen. Neen, 3 maanden, dat is de deadline. Dan heeft mijn vrouw en kind net nog genoeg geld om het nog uit te zingen tot één van ons werk heeft en als die misére van crisis nog lang aan houd (sommigen zeggen tot volgend jaar 2010) dan kunnen we het een beetje redden, maar toch. Het is niet waar je vanuit gaat, niet wat je gedroomd had, niet wat je wil, dus je hoopt op die baan waar ze me vorige week voor gebeld hebben, of dat project wat maar 6 maanden duurde. Scheiden van mijn familie, het is te pijnlijk om daar nu aan te denken. Misschien ben ik ook wel een beetje ongeduldig, ik bedoel dit is Mexico...het gaat allemaal wat langzamer en wat minder georganiseerd, maar uiteindelijk komt het allemaal wel goed. Intussen kijk ik naar mijn zoon. Hij heeft zich weer tussen ons in genesteld in het bed, stiekem uit zijn bed gekropen en bij ons komen liggen, hij slaapt vredig, niets in de gaten hebben over de zorgen die we ons maken. En ik moet aan dat liedje denken met die ukelele en die vaderlijk zachte stem die het goedenachtliedje zingt, hoe gaat ie ook weer....Ooooo oooooo ohoohohoo..Somewhere over the rainbow. Het liedje van Israel Kamakawiwo'Ole wat in Nederland heel bekend werd door Gerard Joling die het heeft moeten nazingen, omdat het origineel niet gebruikt mocht worden in die reclame waar je je weer Menz voelt, ja die. Op de video ziet het zelfs een beetje Mexicaans uit met die achtergrond en zo. Hier is het liedje in zijn origineel waar ik aan denk als ik mijn zoon bekijk in het donker. Per slot van rekening doen we het toch allemaal voor ons kleine mannetje, zodat hij tenminste wel een toekomst heeft...en heel zachtjes neurie ik hem toe... Ooooo oooooo ohoohohoo..Somewhere over the rainbow. Ik slaap zacht in met het liedje in mijn gedachte, slaap zacht mijn prinsje, slaap zacht.

Israel Kaʻanoʻi Kamakawiwoʻole (IZ) 20 mei 1959 - 26 juni 1997 †

2012

Voor de meesten die mijn email gekregen hadden (in het Engels) en waarschijnlijk het meest verbaasd waren over mijn laatste zin; “ In the meantime I am planting my vegetables and hope that I can survive the next holocaust of human instinction, read my blogs...” ben ik een verklaring schuldig. De meesten zullen gedacht hebben dat ik in mijn werkeloze toestand me zo laveloos had bezopen dat ik het einde van de wereld al zag naderen (of het misschien niet voor mogelijk achten dat ik met het planten van mijn groenten was begonnen?). In tegendeel, ik was op het moment van dat schrijven bezig een artikel te lezen over oude beschavingen en de aarde en haar historie. En soms, dat heeft mijn grootmoeder mij altijd geleerd, moet je ook eens naar die oudjes luisteren. Nou die Maya´s waren misschien niet de besten in hun overlevingsdrang gezien het “bijna” uitsterven van hun soort (er leven trouwens nog steeds Maya culturen in Mexico) dus waarom zou je ze geloven dat alles vergaat in 2012? Misschien omdat ze nu nog bestaan? Juist daarom!

2012 (zie trailer) is een sience fiction drama waarin de ware aard van de 2012 mythe wordt onthuld en binnenkort (november 2009) zal uitkomen, een film om naar uit te kijken. Nu is deze datum 2012 niet alleen zo interessant, omdat de Maya´s (Mexico) de voorbodes waren van de wereldcatastrophe, maar ook Nostradamus rond dezelfde tijd een accopalypse voorspelt en met dezelfde impact als de Maya cultuur deed al ruim 6000 jaar geleden. Als je deze informatie niet hebt of dat je zo druk bezig bent met je eigen dagelijks leven in alle stress en drukte dat je soms vergeet waar het allemaal om draait in deze wereld en je je natuurlijk afvraagd waar ik het in Gods naam over heb, ja dan kan ik mij voorstellen dat je gaat denken die RoSchi is helemaal gek geworden daar in dat Mexico waar dagelijks de temperaturen 30 graden en of meer aannemen. Hahahaha, ja ik kan mij daar wat bij voorstellen, maar toch! Het blijft me bezig houden, vandaar dat ik er wat over schrijf en die email stuurde.

Sinds ik wat meer van mijn werk afsta en me eindelijk de tijd kan gunnen ook eens andere dingen in het leven en op deze aardbol te onderzoeken, nu eindelijk begin ik meer dingen te ontdekken die het leven zin geven en tevens de ware aard van het huidige leven zo belachelijk maken van ons bestaan dat ik betwijfel of we het wel volhouden op de manier hoe we nu leven. Werken, geld, studeren om hogerop te komen (soms gewild, soms ongewild), hoge bonussen, nog meer geld, hypotheek, auto aanschaf, luxe artikelen, hogere positie, duurder huis, nog meer geld, meer en meer en nog meer geld. “Show me the money” is het motto in deze verklote maatschappij. Maar uiteindelijk doen we het alleen maar voor de multi-rijken om voor ons een rang onder hun te verschaffen. Dat die multi-rijken het niet altijd goed met ons menen, laat de laatste financieringscrisis wel zien. Ze denken alleen maar aan hun zelf. Sinds de bonus regelingen van miljoenen bank -en berdrijfsmedewerkers ter discussie staat, nu ook eindelijk in USA en Europa, levert dat een beeld op dat sind we aan het globaliseren zijn we steeds armer worden als werknemer en dat de kartels en monopolies altijd maar rijker worden; genoeg, niet meer genoeg is, en de kreet; “The sky is the limit” allang niet meer gebezigd wordt. Met name de banken hebben ons in de afgelopen jaren alleen maar in de maling genomen.

Intussen verkrachten we onze aarde door nog meer olie, aardgas en ertsen uit haar buik te halen en vernietigen we meer en meer bomen en groenvoorziening dan we ooit gedaan hebben. Als we dan ook nog eens een catastrophe zoals in Australië en Amerika met hun bosbranden erbij krijgen is de aarde al gauw uit haar balance. De aarde zal zich uiteindelijk wreken en zal haar beschavingen die nu op de aarde heerst vernietigen. Dit is een feit die al de voorbij gegane beschavingen ten grondslag lag en gebeurd is. Niet altijd heeft daar de aarde in haar natuurrampen daar een constructieve bijdrage aan geleverd, maar de natuurrampen waren deel van het groter plan. Ondanks het feit dat we één zijn met de aarde, natuur en onze religie, de aarde is en blijft onze moeder en als we deze eenheid verstoren, de moeder ons gaat straffen voor wat we gedaan hebben. De aarde zal zich wreken voor het mishandelen en wegnemen van haar natuurlijke bronnen en de onbalance die er nu heerst tussen mens en natuur. Hoe dan ook ik ben er klaar voor en probeer weer één te worden met de natuur door mijn groenten te planten uit zaden die ik uit Holland heb meegenomen. Tot nu toe geen resultaat, maar ik geef niet op. Zou het niet uitgroeien van de zaden een voorbode zijn op het geen wat gaat gebeuren?