Werkeloos.

Waar zal ik het eerste mee beginnen? Om heel eerlijk te zijn ben ook ik voor de eerste keer met de mond vol tanden en heb ik het gevoel dat ik voor de eerste keer in mijn leven met de moed in mijn schoenen sta. Mijn vrouw werkeloos, ik werkeloos, mijn zoon werkeloos, maar gelukkig gaat hij nog naar school, dus hij leert en intussen leert hij mij Spaans. Dus zover geen problemen en dat is goed. Ik geef toe dat het eerste stukje (misschien gelezen door een één en een ander) zeer negatief overkwam. Normaal gesproken lees ik mijn publicaties zorgvuldig, voordat ik ze publiceer dit was in dit geval niet het geval. Maar het was dan ook geschreven uit de moed der wanhoop, waar waarschijnlijk binnenkort meer van mijn vrienden, kennissen, en misschien wel Europesche kollegas mee te maken gaan krijgen. Werkeloosheid!

Ja, er is mij een baan aangeboden, maar deze maalt maar door en intussen zit ik niet stil en soliciteer ik op alles wat maar mijn richting is, ik ben zelfs bereid om minder aan salaris te nemen en om zelfs naar een andere stad te reizen als het echt moet. Het bedrijf in Butil RUBBER Export wat we wilden opstarten in samenwerking met de lokale bevolking, is ons teniet gedaan door de incompetentie van de lokale dorpsbewoners en een oud rubber medewerker die dacht te weten ons te omzeilen door minder aan te bieden dan nodig was, "Lessons Learned".Intussen wilden we een bedrijf opstarten, maar de Mexicaanse collaboratie gewoon niet weet hoe te rekenen, en een verlies in spaargeld door reparaties van een auto die we kochten, en niet te vergeten, huur, gas, water en licht wat duurder uitviel. Sinds ik in Mexico terug ben loopt het geld me de deur uit om het zo maar eens te zeggen. En geen enkel teken aan de horizon die dat nog tegen houd. Sinds 3 weken betalen we alleen maar, en we betalen grof, en gaat het met onze voornemens om een zaak op te zetten alleen maar slechter, en ik praat niet over honderden pesos maar duizenden.

De geplande container met 20 ton export bleek alleen maar 7 ton te zijn, net niet genoeg om de onkosten te betalen. Intussen zit een bedrijf in Nederland met de logistieke onkosten en hebben de Mexicanen geen enkel benul dat ze de oorzaak zijn van een gigantische kostenpost, die wij moeten zien te vereffenen door gesprekken. Daarnaast is het zo dat we de leveranciers op hun verantwoordelijkheid moeten wijzen en dat is in Mexico lastig. Zonder de acceptatie van deze verantwoordelijkheid die ze moeten nemen, zal niemand een handel kunnen starten met Europa.


Daarnaast gaan de normale onkosten ook nog eens door en wat het dan ook nog eens erger maakt is dat deze klote prive scholen waar je kind op zit ook nog eens van alles vragen aan de kleintjes, zoals om chocolade te verkopen, extra geld aan de ouders, loterij briefjes, en ga zo maar door. Intussen zijn we dus niet alleen tijd kwijt aan onze eigen werkzaamheden,maar ook nog eens tijd kwijt om chocolade te verkopen voor een school die ons niks inbrengt, rijden we stad en land af om een interview bij te wonen wat ons niets opbrengt. Hebben we een taalbarriere om een geslaagd contract tot stand te laten komen en hopen we op God dat Hij een licht op ons laat schijnen, want het gaat niet goed. Gezegend diegene die ons helpt.....Ik hoop dat jullie Carnaval minder stress was!