De Trabajo (het werk)

Voor menigéén toch het meest belangrijke als je naar een ander land verhuist is natuurlijk werk. Werk geeft je een bron van inkomsten en maakt een gerespecteerd man/vrouw van je, want ook hier telt; als je werkt ben je iemand. En met je “zuur” verdiende geld kun je dan weer de kosten betalen die je overal op aarde schijnbaar moet betalen; gas, water, licht, huur en natuurlijk belastingen, ja mensen ook hier een kostenpost die maandelijks terugkeert. Tja, het is toch niet helemaal “The Wild West” zoals menigéén nog steeds denkt in het rustige zuiden van Nederland, neen, ook hier zijn ze er achter dat het plukken van de meerderheid met een minimum inkomen nog altijd beter is dan niets. En vooral de buitenlanders, ik wordt me toch een partij geplukt hier!! Ik verlies 15% van mijn maandelijks inkomen alléén al aan belasting en reiskosten woon-werk verkeer. Eén zevende bijna van je salaris, kun je nagaan, maar nog steeds beter dan in Nederland. Daar mag je 45% van je salaris inleveren, dus wie heeft het nu beter, hmm?

(foto Nederland AO) Intussen zijn er een aantal in Nederland die graag willen weten wat ik hier zo allemaal uitspook in dit land en willen maar al te graag weten hoe het hier werken is in Mexico. Nou bij deze dan, want het is niet zo bijzonder fraai mag ik rustig zeggen, ondanks ik een super job heb, ik bedoel als Consultant hoef je hier ook echt en alléén maar advies te geven en ook alléén maar als je gevraagd word. Nederland daar mag je nog eens wat van leren!!!

(foto Mexico Cx) Heb je in Nederland een aantal werkgevers gehad waar je als functie bijvoorbeeld “Technisch Consultant” had, maar daarnaast toch alles moest doen van hoog naar laag, dan is dit allemaal niet zo spannend meer om heel eerlijk te zijn. Ze hebben in ieder geval andere aanname regels en het is allemaal niet zo goed geregeld als je soms zou denken. In ieder geval zijn de werkomstandigheden niet zó bar slecht als je het vergelijkt met Nederland en wat de meesten in Nederland denken. Ondanks het feit dat je maar 6 dagen vakantie krijgt per jaar heb je behoorlijk veel vrije tijd en zijn de Nationale en Katholieke feestdagen een soort van compensatie dagen die je te kort komt in je jaarlijks totaal verlof. In totaal heb je dan ook zo’n gemiddelde van 20 dagen totaal verlof, waarbij je dan 6 dagen zelf mag opnemen wanneer je dat wilt, zo moet je het eigenlijk zien. Weet men in Nederland soms niet eens meer wat men aan moet met al die vrije tijd en verlof dagen, zou ik graag willen dat ik er een paar van zou kunnen krijgen hiero.

De functie is strikt functie, je bent Technisch Consultant of je bent het niet, maar nooit en te nimmer alles tegelijk, daar hebben we weer mensen voor, zeggen ze hier. In Nederland toch héél wat anders geregeld, daar ben je niemand en doe je alles, tot je eigen contracten toe, soms!

(foto Mexico Cx)De werkvloer is allemaal een beetje Amerikaanse stijl moet ik zeggen, de kubussen met open office indeling, grote platte TV schermen om de dagelijkse support en belangrijke issues weer te geven, zoals ze dat bij mijn laatste werkgever ook ingevoerd hebben. Alleen dat men het woord ergonomie hier niet eens kent en de stoelen en tafels echt geen pretje zijn om te zitten en te werken. Maar niemand klaagt, waarom dan veranderen.

(foto Mexico Cx) Daarentegen is de koffiebar ook hier heel belangrijk en staat altijd centraal voor een bakje koffie en een gezellig gesprek. Daarnaast heb je nog de kantine en ik moet zeggen dat deze wel heel anders is dan in Nederland uitaard. Ik zal bij het begin beginnen zodat je een beeld kunt vormen.

De kantine is eigenlijk een opslagplaats, anex kantine, anex werkruimte, waar een lunchbuffet én een snelbuffet in is verwerkt en waar je verschillende keuzes kunt maken. Daarnaast is er een aparte uitsparing voor alléén maar magnetrons, 20 stuks in een rij, waar mensen dagelijks hun eten kunnen opwarmen wat men van thuis heeft meegebracht en geloof me men staat rijen dik iedere dag aan die uitsparing.

Het snelbuffet daarentegen is meer voor de gezonde kost en is een soort drive in waarbij het motto is; order, pay, go! Al naar gelang je keuzes kun je afrekenen aan de kassa. Het heeft me eigenlijk 2 maanden gekost (letterlijk) om nou uit te vinden wat nu het verschil is tussen de basisschotel, de dagschotel en de exlusive schotel. Ik moest “no matter what” altijd de exclusive schotel betalen, die natuurlijk de duurste is. Tot een dag dat ik mij eens goed liet informeren hoe het nu precies in mekaar zat, zaten die gasten me al de hele tijd te bezeiken, en vroegen zich meer dan nodig was. Het is en blijft een corrupte bende hier, dat is en mag gezegd worden. Als ze in de gaten hebben dat ze een peso of 5 meer aan je kunnen verdienen, omdat je de taal niet beheerst, ben je de lul. Dat lukt hun nu niet meer ;)

(foto Mexico Cx) Zoals je ziet maak je snel vrienden en kollegas zijn natuurlijk de eerste dagen zeer benieuwd naar je reden waarom je hier bent en waarom je hier werkt en wat je hier doet natuurlijk. Daarnaast zijn de meesten allemaal vrij jong en de meeste komen net van de universiteit, dus mensen waar je best wel een goed gesprek mee kunt hebben; ook over andere onderwerpen dan alléén werk, maar geen (levens) werkervaring hebben. Iets waar je in Nederland toch niet vaak aan ontsnapt, dan alléén praten over (je) werk, als je begrijpt wat ik bedoel.

Het ligt hier duidelijk anders, men praat liever over het leven, vragen veel en men is ontzettend nieuwsgierig en vooral leergierig, men heeft het ook zelden of nooit over het werk dan alleen als het ook echt gevraagd word. Iets wat ik trouwens niet meteen in de gaten had en daarom nog steeds niet weet wie wie is en wie nu support en wie nu IT manager is. Daarnaast is men natuurlijk zeer gewillig om te helpen, maar het heeft allemaal een beetje universiteit stijl, als je begrijpt wat ik bedoel. Daarnaast is het bedrijf waar ik werk een jong en dynamisch bedrijf en staat voor jong, dynamisch en flexibel. Nooit begrepen waarom ze mij nu juist wilden voor die job hahaha..die ouwe beer.

(foto Mexico Cx) Neen de gemiddelde leeftijd ligt tussen de 25 en 35 en men is echt niet ouder, of je moet al een manager of een staff medewerker zijn, de reden waarom ik denk dat men mij in het begin een beetje met afstand benaderde. Maar naarmate ze me doorkregen en ik natuurlijk meer los liet werd de verstandhouding steeds soepeler en moet ik nu af en toe oppassen dat ze niet over me heen lopen,... hahaha. Wat me wel opviel is dat er meer vrouwen dan mannen in de IT werken, wat weer (heb ik mij laten vertellen) heeft te maken met de verhoudingen dat er meer vrouwen dan mannen in dit land zijn en tevens meer vrouwen de kans krijgen naar de universiteit te gaan om IT te leren. Heerlijk toch, moesten ze in Nederland ook aanmoedigen.

(foto Mexico Cx) En zoals ik al zei de koffie-corner een belangrijke bron van gezelligheid en ontspanning. Daarnaast is natuurlijk de koffie gratis, niet zoals in Nederland betalen, altijd maar betalen..en betalen...Ik hoor ze nu al denken daar in NL: “jongens pak de koffers, ze hebben de koffie gratis daaro!” hahaha

(foto Mexico Cx) Ze hebben net als in Nederland leuke activiteiten zoals het inzamelen van kinderspeelgoed en zo iets, voor de arme kindertjes. Of samen tijdens de pauze uit eten als er meerdere die maand jarig zijn geweest. Tevens de taart en gebakdag voor de jarige, waarbij ik even niet aan heb meegedaan want men heeft hier een raar systeem, waar ik even niet op in wil gaan, zie mijn vorige opmerking als je begrijpt wat ik bedoel. Maar dit jaar heb ik mijn kollegas uitgenodigd voor het verjaar feestje bij mij thuis, iedereen kwam, maar geen kadootjes meenemen, want dat kennen ze hier weer niet. Anyhow, het was een gezellig feestje en het werd super laat. Een knalfeest trouwens en weer de eerste keer sinds jaren dat ik een verjaar thuis vierde.

(foto Mexico Cx) “The bold and the beautiful” Hier sta ik samen met mijn 2 administrators van Lotus Notes en System Networks, er is nog een vrouwelijke Lotus Notes administrator, maar die was deze dag niet aanwezig. Ook hier hebben ze part-time of deeltijd contracten zoals wij ze kennen dus, het is niet veel anders, zoals ik al zei.

Wat wel anders is, is het werk, het is allemaal wat minder strak en minder geregeld. Een email met een vraag kan soms een week duren voor je antwoord hebt en dan zijn ze nog snel, soms krijg je helemaal geen antwoord. Je kunt je voorstellen dat dit de eerste weken nogal wat frustratie bij me veroorzaakte, je moet letterlijk soms in de auto stappen en ernaar toe rijden wil je het geregeld krijgen. Ach denk ik maar, “all part of the job”.

(foto Mexico Cx) Organisatorisch is ‘t ook allemaal anders. Geen checklist voor nieuwkomers, ben je gek allemaal veel te moeilijk.. gewoon zó van; “hier is je stoel, tafel, laptop en stopcontact, mond houden en werken gringo!” De eerste weken waren, voor mij zeer verwarrend, niemand die me wegwijs maakte, allemaal zelf moeten uitzoeken. Bv. Printer zoeken, naam noteren, eindelijk niet kunnen installeren, tot je erachter komt dat je de helpdesk voor zoiets moet bellen, tja mag geld kosten, die jongens en meiden zitten daar niet voor niets natuurlijk. Alles geinstalleerd kom je erachter dat je geen papier hebt. Daar moet je de administratie voor bellen, want bij de printer is geen papier, erg onlogisch natuurlijk maar goed, administratie zoeken, eindelijk gevonden, krijg je een pak papier mee, nou vooruit dan maar. En zo kan ik nog wel uren door gaan, niets is hier makkelijk en logisch, het is allemaal “met hindernissen”.

...Maar (en er is er iemand in NL die nu héél blij is met deze uitspraak)....wat ik wel mis op het werk hier,... zijn die mooie stickertjes en waarschuwingen, zoals ze die in Delft hadden (bij mijn vorige baas), met een overkill aan “reminders” zoals bv. “je handen wassen na het toiletbezoek” of “voorzichtig water kan heet zijn” enzo. Maar voor de rest, niet veel anders en beter dan in Nederland. Allemaal dezelfde leem....oftewel:

“Donde quiera se cuecen habas!”