Terugblik 3 jaar Mexico

Het is nu al 3 jaar dat ik in Mexico woon en werk, het leven is niet altijd makkelijk geweest, maar het is nu eindelijk zover dat ik me ben gaan gewennen aan heel wat dingen die ik in het begin niet voor mogelijk had gehouden dat ik ze zou accepteren, dat het leven daardoor makkelijker wordt zeg ik niet. Hoe naief ik was toen ik hiereen verhuisde, als ik nu de blogs van toen weer terug lees. Ik dacht het hier even te maken. Komende van een arm gezin, opwerkend naar een goed en meer dan modaal inkomen in de IT, dan verhuizen naar een 3de wereld land als Mexico, omdat je vrouw niet gelukkig is in Nederland, was voor mij een gigantische omslag in mijn leven, en ik heb veel verloren. Als je bedenkt dat ik een eigen huis had, auto van de zaak, 36 dagen vakantie verlof, benzine vergoeding, reiskosten vergoeding, laptop, mobiele telefoon vergoeding, 13de maand, extra onkosten vergoedingen, verzekerd voor alles en nog wat, ziektekostenverzekering voor mijn hele gezin, niet te vergeten de vrienden die we hadden, en speciaal de vrienden die ik had, dan heb ik van alles dat nu,... niks meer. Ik dacht toen, 3 jaar geleden, ach laten we het proberen als ik het niet doe zal ik nooit weten hoe het zou zijn geweest, nu 3 jaar verder, denk ik: “Ik was beter af geweest met het beter niet weten”. Je beseft pas later als je jaren niet meer in Nederland woont en leeft wat je allemaal mist en hoe goed je het wel niet had, “gepampert vanaf je geboorte tot je dood”, zo is het in Nederland, zoals ik het nu zie hoe Nederland voor me was en nog steeds is. Maar je staat versteld hoe een mens kan veranderen in zen ZIJN, en wat hij voor acceptabel vind.

Aan de andere kant heeft me dit avontuur me meer zelfstandiger gemaakt dan dat ik ooit voor mogelijk zou hebben genomen. Ik ben volwassener dan ooit, “living in a dream” is voorbij, keiharde werkelijkheid waar je dagelijks mee geconfronteerd wordt in je, om je, en met je, is wat je vormt. Je hebt soms zo' n houding van jij mij, ik jouw. Dit soort "attidude" bepaalt je bestaan hier. Het bepaalt je dagelijkse werk, je omgeving, je leven. Mexico brengt je terug op aarde, en terug naar de tijd waar je letterljk staat voor jezelf in alle opzichten, geen overheid die je bijspringt of ook maar helpt, organisaties die denken het goed met je voor te hebben buiten je uit en bedrijven die je aannemen zijn er alleen maar op uit om aan je te verdienen, dat je daar ook wat aan verdient is meegenomen. Niets is hier gratis, “no free rides”. Als je denkt je leven hier op een luiere te zitten en je komt al met niks, dan zul je bedrogen uitkomen, dit land staat echt niet te wachten op jouw. Aan de andere kant als je geld als water hebt is dit het land van je dromen, alles kan. De arbeidsomstandigheden zijn acceptabel, afhankelijk van je opleiding en beroep, maar bijlange niet dat wat Nederland te bieden heeft; het loon is laag, de vooruitzichten om te groeien in een bedrijf met bestaande hierargie is moeilijk en keihard knokken, en als je werkeloos wordt staat er geen overheid voor je klaar om je financieel te steunen, geen werkeloosheids geld, geen bijstand. Het is knokken iedere dag! Ja, bijstand is er wel, maar dan praat je over 300 pesos per maand, maar dan sta je zowat op straat zonder een dak boven je hoofd. Als je praat over de: “Survival of the fitest” dan mag je mij nadoen en met 10.000 euro op zak, en het nadoen. Ik weet het nu, en ik denk dat ik het niet slecht gedaan heb als je ziet wat we bereikt hebben in nog geen 3 jaar.

Met een MAVO diploma en wat HBO certificaten en natuurlijk een ruime ervaring kun je in Mexico nog steed een bestaan opbouwen, zelfs als de diplomas van het buitenland zijn, iets wat ik met mijn leeftijd in Nederland wel kan vergeten. Dat dat niet allemaal vanzelf gaat is vanzelfsprekend, als ik niet mijn vrouw had gehad met een “Die Hard” Mexicaanse houding (standing for your rights) wie weet waar we geeindigd waren, ik hou dan ook zielsveel van haar. Het heeft ook ons meer dan eens samengebracht, maar soms ook meerder keren uit elkaar gedreven. We zijn gelukkig met elkaar, maar de levens dromen hebben ook wel eens zijn keerzijde. Dat we samen moeten werken om onze dromen te verwezenlijken heeft een keerzijde in ons samenzijn, daarnaast eist onze zoon haar aandacht meer dan eens, door het te kortkomen in zijn 3de jaar als peuter waar zij en ik “gescheiden” waren, ik in Nederland zij in Mexico, mijn zoon was toen voor meer dan 7 maanden bij zijn oma. Het is dan ook mijn zoon die alle aandacht soms opeist aan zijn moeder en ik alleen mijn weg ga. Het is een fase denken we, maar het moet veranderen. Kinderen worden groot, dus het zal wel minder worden. Hij trekt ook meer en meer naar mij, maar omdat ik heel streng ben is hij soms wel eens bang voor mij, iets waar ik iets aan moet doen, want hij wil spelen met mij, alleen is hij altijd met mij heel gehoorzaam en volgend maar zo gauw ik en mijn vrouw samen zijn wil hij wel eens gemeen uit de hoek komen. Maar we hebben een gezonde verstandhouding dat is goed. Het is ook voor hem waarom ik eigenlijk hier ben, hij is mijn alles. Het is om mijn zoon en mijn vrouw’s gelukzaligheid waarom ik deze stap genomen heb.

Dat ik graag terug wil naar Nederland is een feit, ik mis veel, maar net niet genoeg om nu te zeggen IK wil weer terug! Nederland heeft op dit moment minder te bieden dan Mexico doet. De banen zijn voor ons voor het oprapen hier in Mexico en we mogen echt niet klagen ondanks de financiele crisis die de Amerikaanse overheid nu ondergaat, Mexico doet het stukken beter, en het is ook logisch, Mexico is niet afhankelijk van de Amerikaanse markt, want de Amerikaanse markt moet van Mexico kopen. De IT daarentegen is goedkoop hier in Mexico, vandaar dat al die Amerikanen hier hun werk afzettten, of ze daar nu blij mee zijn of niet. Betekend voor mij en voor ons alleen maar meer werk. En dat is goed voor onze opbouw hier, om te sparen voor een eigen restaurant, Europesche stijl en met mijn speciale recepten. Wie weet! Ik was onlangs in Chapala en een restaurant in de stijl zoals ik het wilde en men deed daar goede omzet, dus er is markt voor, nu nog wachten VOOR DE GO! En het zal niet lang meer duren.......niet met die werkdruk die ik nu ervaar in IBM en beter voor mezelf begin, een eigen restaurant Europesche stijl, zoiets als Chez Rodolfo...we zullen zien.

Mooie Zondagen 2

De jaren 70/80. Het is tegen 1 uur in de namiddag en de soep is opgediend, we eten altijd vroeg op Zondag want het avond eten is op Zondag altijd verschoven naar de middag inplaats van de avond. Daar is ook een reden voor. In de namiddag komen de familie en of kennissen op bezoek. En op Zondag willen we vroeg eten, want anders komt het er niet van in de avonduren.

Na de soep wordt de hoofdmaaltijd opgediend; aardappelen, spruitjes en biefstuk met champignons, aangereikt met een heerlijke gemengde salade van verse sla, komkommer, ei en tomaten met een door Oma gemaakte dressing. Heerlijk! Na de maaltijd is er altijd een toetje, iets wat heel gewoon was op Zondag, maar op de door de weekse dagen nooit. Dit keer hebben we vanillevla met aardbeien en slagroom, heerlijk.

Na het eten werd er snel afgeruimd want het bezoek komt al binnen. Oma had altijd bezoek op Zondag, kennissen of familie leden die even langs kwamen, meestal na 2 uur in de namiddag of later. Er werd dan verse koffie gezet, en die mocht ik klaarmaken, net 6 jaar en toch al koffie zetten, men was verrast. Natuurlijk ontbrak het niet aan de vlaai die door het bezoek was meegenomen, kersenvlaai of kruisbessenvlaai heerlijk met koffie en een toefje slagroom.

Na de koffie ontvangst en een gesprek over de alledaagse dingen werd de tafel uitgetrokken om te kaarten. In het verleden hadden we een uittrektafel (heel uniek voor die tijd) en kon je van een kleine tafel zo plaats maken voor 10 personen. De kaarten werden uit de kast gehaald en de dubbeltjes en centen kwamen te voorschijn, want ja, er werd voor geld gespeeld! Jokeren of Pandoeren was meestal het spel wat er gespeeld werd, met een pot in het midden. Soms werd er ook wel eens geklaverjast, maar dat was alleen bij ander bezoek.

Intussen verzorgde ik de gasten met vlaai en koffie, en na een lange partij kaarten werd er zelfs even gepauzeerd en serveerde mijn Oma aardappelsalade en broodjes met beleg. Heerlijk waren die dagen, zo onschuldig ook voor een 6 jarige. Intussen dat er gekaart werd, deed ik als 6 jarige de afwas en verzorgde de gasten, ik vond dat leuk om te doen, ..toen. Later toen de kennissen ook hun kinderen meenamen werd het zelfs leuker voor mij.

De familie Bakker onze kennissen nam na een tijdje ook hun dochter mee die jonger was dan mij, en die dochter had een oogje op mij en ik op haar. We hadden een soort van Zondag vriendschap relatie, want ieder Zondag als ze kwamen keek ik erna uit of de dochter erbij was en dat was vanaf de eerste keer dat ze kwam, altijd nadien. Totdat ik 14 of ouder werd(ik weet het niet meer precies) en daar niets meer van wilde weten. Ik wilde uit naar de disco matinee, zo van: I wanna dance no time for romance.." wat toen heel normaal was en alleen een Zondags vriendinnetje thuis zag ik niet zo zitten. Nou "ja" het was kalverliefde denk ik dan altijd, als ik terug denk aan toen. Ze trouwde uiteindelijk met een ander. Ik heb haar na die tijd nog éénmaal gezien en dat was op haar trouwdag, jaren later.

Maar ik herinner me nog steeds die Zondagen in mijn 2 bij 2 kamertje luisterend naar pop muziek met haar. En haar favoriete song was "Love´s, What I Want" van Cashmere (1979)...alleen haar naam ben ik vergeten, maar het liedje herinnert mij altijd aan die Zondagen

De wereld verzuipt.

Sinds we verhuisden naar Mexico was ik al bang voor het fenomeen hurricanes, tornado's , en tropische stormen. Zelf ooit een tropische storm meegemaakt in Venezuela op één van mijn vakantie tochten, velen jaren geleden, op het Caribische eiland Isla Margarita, weet ik hoe dat aanvoelt. In één dag kan alles verwoest zijn wat je zomaar voor dierbaar neemt; elektriciteit werkt niet meer, water is niet drinkbaar of niet voorhanden, en alles is nat, je appartement, je hotel kamer, je dagelijkse kleding, en ga zomaar door. Eten en drinken is beperkt, omdat het niet kan worden toebereid of dat de aanvoer van vers drinkwater of zelfs gas in flessen, gewoon op zich laat wachten, of niet mogelijk is. Meestal zijn alle wegen vernield of niet berijdbaar, door omgevallen obstakels of erger; weggespoelde wegen. De openbare vervoerbedrijven rijden niet meer en ga zo maar door. Het is dan gewoon uitzitten tot beter weer en hopen op een snelle actie van de overheid en gemeentelijke hulpdiensten ter plaatse om de zaken opgeruimd te krijgen en de aanvoer wegen zo snel mogelijk schoon te krijgen. Een tropische storm kan je soms dagen in beslag nemen en het onmogelijk voor je maken om werk, huishouden en andere dingen uit te oefenen, zoals je dagelijkse beslommeringen. Dingen die je gepland had of zaken die je moest doen, worden vernietigd in één enkele storm. Een ondenkbare situatie in Nederland zou je zeggen, maar sinds de regenval in meerdere landen in de wereld zijn extreme bereikt weet ook Nederland hoe het is, en ervaart, als er heftige regen valt. Als ik het nieuws lees vandaag, zoals: “Hoosbuien en langdurige regen zorgen voor veel overlast. De zware regenval van de afgelopen dagen is de zwaarste sinds medio september 1998” dan zie ik anders. Dit is een situatie in Nederland van de afgelopen dagen, maar kijk om je heen. Het is nog nooit zo erg geweest, wereldwijd, en op plaatsen waar je het niet zou verwachten.

Mexico - Mexico City – 9 Februari 2010. Het dodental door hevige regen en modderstromen, loopt nu al op tot 33 doden.

Saudi-Arabië - Riyadh City – 4 Mei 2010. Ongebruikelijk zware regens die de stad Riyadh City in Saudi-Arabië heeft getroffen, eiste 106 levens. Reddingsteam's zoeken nog steeds naar overlevenden die de kustplaats getroffen heeft, een toegangspoort voor de jaarlijkse bijeenkomst van miljoenen moslims vor hun bedevaart naar Mekka.

Mexico Monterrey – 1 Juli 2010. Tropische storm Alex doet zijn inval in de staat Taumalipas, Coahuila en Nuevo Leon, de steden aan de kust zijn zwaar getroffen, de schade loopt in de miljoenen en doden zijn te betreuren, de stad Monterrey in Nuevo Leon krijgt zijn zwaarste klap ooit te verduren als Alex uitwaaiers de stad teisteren met 329 mm regen per week, een ongekende voor een staat als Nuevo Leon die normaal 602 mm regen per jaar rekent. De catastrofe is dan ook enorm zoals je kunt zien op het nieuws bericht onderaan.

China – 25 juli 2010. Chinese autoriteiten waarschuwde zondag voor de overmatige regen die de oosterse provincies in de Chinese regio en langs de rivieren, zoals de Yangtze rivier, hadden getroffen. Er zijn inmiddels al 1.100 mensen dood of vermist en men vreest dat het dodental en vermisten zal oplopen, door de aanhoudende overmatige regen.

Pakistan – 27 augustus 2010. Overstromingen treft nu al 20 miljoen Pakistanen in hun dagelijks bestaan.

En ik kan nog wel effe doorgaan met de natuurrampen en de daarbij behorende dodenaantallen, laat ik niet vergeten dat de afgelopen maanden ook een stijging van extreme hitte te zien is, die bijvoorbeeld in Rusland naar bij Moskou een bosbrand zo groot als de provincie Utrecht in brand heeft gezet (iets wat nog nooit gebeurd is in de laatste 100 jaren) , niet te vergeten de overstromingen in Oost Europa die delen van Duitsland, Tsjechië en Bulgarije onder water heeft gezet. En om het geheel compleet te maken: de aardbevingen in Haïti, Chili, Mexico, en China. En dan denk ik dat ik ze nog niet allemaal genoemd heb, al die catastrofes van net nog geen 6 maanden van 2010. Denk bijvoorbeeld aan de olie ramp in de Golf van Mexico waar Amerikanen op geld belust een project hebben neergezet door BP, die waarschijnlijk de aarde in zijn totale beeld zal veranderen en waar geen houden aan is, want het schijnt dat die lekkage van olie weer aan het lekken is, laat staan de schade die het al heeft aangericht. Hoe dan ook ik denk dat de aarde veranderd en dat er meer op komst is. Het einde van de wereld met 2012 als baken, wordt met deze voorbodes wel erg aannemelijk, maar goed. Als we verzuipen dan verzuipen we allemaal op de wereld, dat is dan toch een gerust gevoel, dus leef je leven NU. Het kan allemaal zo voorbij zijn.. Als je denkt dat het allemaal ver van je bed show is? Nou, dan mag je een week wisselen met mij.

Wij hebben gezuiverd drinkwater (20Lt) flessen sowieso op voorraad. De reden daarvoor is dat het normale drinkwater uit de kraan niet gezuiverd drinkwater is, net genoeg om te wassen, koken (soms) en het huis schoon te maken, en de wc te doorspoelen. Daarnaast hebben we kaarsen op voorraad, want dat is een must hier. De stroom valt hier zo vaak uit, zelfs in een nieuwe wijk als deze, dat je op kaarsen aangewezen bent als het gebeurd. En hier valt de stroom gemiddeld per dag 1 uur uit. Niet dat dat leuk is, want de apparatuur zoals ijskast en andere zaken die je dagelijks hebt aangesloten lijden daar enorm onder. (Schade aan verlies van verdorven voeding of niet werken van ijskast verhalen bij de gemeente zoals in Nederland? Vergeet dat maar!) Het kan dan ook gebeuren dat je binnen een jaar een nieuwe ijskast of wasmachine moet kopen. Om dat tegen te gaan “un-pluggen” we dagelijks voor we het huis uit gaan, onze elektronische apparatuur; “een gedoe soms kan ik je zeggen”. Een “must” in Mexico of je moet overal “overbruggen noem ik het” hebben, die de piek van de stroom als die weer aansluit opvangt en geen schade toe deelt aan je elektronische apparatuur, zoals we die voor onze ijskast en magnetron hebben. Die zijn echter duur hier in Mexico en werken niet altijd, welkom Mexicaanse kwaliteit. Iets waar je in Nederland nooit zorgen om hoeft te maken, maar hier dagelijkse beslommering is, vooral als het bijna iedere dag regent en onweer buien in de nacht heel gewoon zijn voor 3 maanden in een rij. De laatste keer dat de bliksem insloeg zaten we 6 uur zonder stroom, lekker voor je ijskast en de voeding erin, niet te praten over het ongemak wat je hebt om s’morgens om 6 uur als er weinig licht is je douche etc.. te nemen, om naar je werk te gaan. De meeste Mexicanen blijven dan ook thuis, als ze het zich kunnen veroorloven en thuis hun werk kunnen doen, maar dat is maar 10 % van de stedelijke bevolking die dat echt kan, wij zijn dan ook een uitzondering. Maar als er geen stroom is kun je beter naar je werk gaan, dan kun je op zijn minst aantonen dat je geen werkverzuim hebt. Dus toch maar die file van 100 kilometer in, ook al kom je op je werk 3 uur te laat.

En dan heb ik het nog niet over het verkeer als het regent en een echte onweersbui neervalt op Guadalajara. De straten blank, omdat de meeste straten geen afvoerputjes hebben voor regenwater. Daarnaast de meeste straten zodanig geconstrueerd zijn dat ze de regen niet aan kunnen als die bijvoorbeeld van de bergen komt, daar is geen rekenmeter voor hier en als die er is past men hem schijnbaar niet toe. Gevolg is dat bijvoorbeeld de hoofdweg Lopez Mateos Sur die dagelijks door duizenden forenzen gebruikt wordt, gewoon onderloopt op een normale zonnige dag en ineens een drens van water naar beneden komt, zodat de andere helft van het wegdek 1 meter onder water staat. Gewoon Mexicaanse engineering. Wat dat betreft heeft men in Mexico geen enkele “know how” wat wegenbouw aan betreft heb ik soms het gevoel, en wordt het tijd dat Nederlandse wegenbouwers hier hun zaak gaan openen, want het is echt niet te filmen hoe ze hier wegen aanleggen. Dus alle entrepreneurs die Mexico zien zitten en geld genoeg hebben om zich in de overheid in te kopen, (en dat kennen sommige bouwbedrijven wel in Nederland) sla je slag! Er is miljoenen te verdienen hier in de wegenbouw. En laten we hopen dat we daarna eindelijk van een wegennet kunnen genieten, zonder dat ik 3000 pesos schade oploop door een kuil die ik niet kan zien, of de banden die ik wekelijks moet controleren op opgelopen schade. Het wegennet heeft me hier al 10.000 pesos gekost in het afgelopen half jaar, met een maandsalaris van net 25.000 pesos per maand zijn de kosten dan ook enorm, maar ik onderhoud mijn auto dan ook goed, dat kan van menigeen niet gezegd worden. Er zijn duizenden, miljoenen die dat niet doen, dagelijks zie je dan ook ongelukken gebeuren die aan gebrek aan onderhoud te wijten zijn, zoals iemand die gewoon zijn as verliest en het verkeer onnodig ophoud. Ondenkbaar in Nederland. Daar is wel iets anders aan toe te voegen, men kent hier ook geen jaarlijkse keuring, dus als zo’n oud Chevroletje truck dan ook zijn as verliest weet je genoeg hoe de meeste autos hier erbij rijden. Koop daarom ook nooit een tweedehands auto hier in Mexico, want het gaat je geld kosten, ik kan het weten.

Wat was ik blij in de laatste dagen in Nederland dat ik een T-Online hotspot kon gebruiken voor een kleine bijdrage aan mijn vrienden van Alonzo bedrijf. Hier is dat ondenkbaar. De internet verbinding als wel de telefoon verbinding gaat allemaal via wireless en TV via satelliet. Zo gauw als er ook maar een stormpje komt opzetten verlies je beiden, de kwaliteit is al slecht zonder storm dus met een storm is het niet meer mogelijk om maar überhaupt een verbinding te krijgen. Je moet je voorstellen dat als een geweldige storm losbarst en doden of gewonden vallen hier in Mexico, er geen hulp geboden kan worden. Er is geen communicatie meer! Hoe bel je een ambulance of dokter? Dus wat doe je in zo’n nood situatie, je neemt je auto en neemt het risico om meer slachtoffers te maken, om naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis te komen. De reden ook dat hier zoveel doden vallen, het gebrek aan goede communicatie middelen, geen kabel en slecht wegennet. Ik bedoel als het echt gebeurd en de wereld vergaat, dan is Mexico wel het eerste waar de meeste slachtoffers zullen vallen, al is het alleen al maar door hun slechte infrastructuur en communicatie middelen. De reden ook dat Mexico altijd in het slechte nieuws is, het grote aantal aan doden en gewonden, en waarom? Door de overheid, die het niet kan waar maken om de miljoenen aan pesos in te zetten in een doeltreffend project, die eens en voor altijd Mexico in een beter daglicht zou zetten. In plaats daarvan spendeert men liever 2 miljard pesos voor één dag om het 200 jarig Onafhankelijkheidsdag feest te vieren en dat ook nog in één stad, Mexico! Terwijl Mexico stad niet eens de stad was waar de onafhankelijkheid beslecht werd, dat was een heel andere stad en in het noorden van Mexico. Zo zie je maar hoe de overheid en de partijen hier hun geld investeren, waarom dan zo moeilijk doen in Nederland, waar partijen het echt goed voor het land menen! Ook al is het de PVV.

Dit is Monterrey na de storm Alex op 1 juli 2010:

Mooie zondagen

Ik word wakker en lig heerlijk in mijn donsbed te draaien. Ik heb mijn ogen nog niet open, maar het ruikt heerlijk, mmmm rundvlees groentesoep. Iets wat we vroeger alleen Zondags aten, weet ik mij te herrinneren en ik herrinner me ook nog dat we van het rundvlees aardappel salade maakten, nou ja mijn grootmoeder dan. Ik open mijn ogen en alles is anders, ik slaap in een andere kamer. Ik sta op open de deur en loop de trap af, onderaan gekomen zie ik mijn oma (ik woonde vroeger bij haar) in de keuken staan. Ze bereid het eten. Ik ruik koffiegeur tussen de rundvlees soep geur door en ja ik besef opeens, ik ben weer terug in vroeger. 40 jaar geleden. Ik loop de woonkamer binnen en zie "nonk" Eugene naar de TV kijken, het is een zwart wit TV, wat nostalgisch. De TV staat zacht en hij kijkt naar de Tageschau iets wat vaak bekeken werd door ons, Duitse zenders... hahaha wat was dat toch mooi. Er heerst een serene rust, niemand praat, alleen de klok van de kerk hoor ik in de verte luiden, de oproep voor menigéén voor het gebed. Ja vroeger gingen we nog naar de kerk, maar hoe laat is het dan? Ik kijk op de antieke klok die aan de muur hangt net naast de deur van de woonkamer, het is 10 uur. Ik loop de woonkamer uit naar de gang, voorbij de keuken en open de voordeur. Ik ben weer terug in de Ailbertuslaan. Vreemd. Allerlei geuren komen me tegemoet, iedereen op de gallerij is het Zondags eten aan het klaar maken. Ik ruik zuurvlees, een gerecht wat onze buurvrouw meestal maakte op Zondag, het vult de gallarij en de lucht is helder en koel. Ineens gaat alles in een flits, ik zie buren, herinner me de plaatsen en zie vrienden en buren in een versnelde film aan me voorbij trekken. Goh wat raar....

Ik word wakker en lig heerlijk in mijn donsbed te draaien. Ik hoor mijn vrouw beneden weer schelden op mijn zoon, hij is weer aan het Wii-en en wil weer niet stoppen, de TV staat weer te hard, de hond van de buren zit weer te joelen en te blaffen en op straat hoor ik een zware minivan met een uitlaat kapot wegrijden. Ja hoor ik ben weer op aarde, terug in Mexico. Mexico is altijd luidruchtig en lawaaierig, zelfs op Zondag. En ik besef het was maar een droom. Mijn linkerbeen jeukt en ik ben weer door een mug gestoken, nummer 50. Ik sta op en loop de trap af, en ik zie op de magnetron dat het 10 uur is. 10 uur? en ik was net nog in Nederland, Ailbertuslaan, 40 jaar geleden?.....en ik besef inééns hoe snel de tijd kan gaan. Hoe snel alles veranderd, hoe snel je dingen die je denkt vergeten te zijn, opeens weer kunt terughalen of dromen. Wat was het toch mooi die tijd, wat waren dat toch mooie Zondagen...vroeger. En ik zou het liefste weer terug in bed willen kruipen, en weer dromen van die tijd van toen. Die mooie Zondagen van vroeger....

Waarom ga je leven in Mexico?

Er zijn altijd de vragen waaarom in Gods naam ga je naar Mexico om daar een bestaan op te bouwen? Al die negatieve berichten, de omgeving die niet sociaal is voor mensen omdat de overheid je niet steund? Het is voor iedereen anders, maar één ding is zeker dit youtube videootje vertelt er wat van. En voor iedereen die het wil weten, waarom je wil leven, werken en uiteindelijk je pensioen wil genieten in Mexico (?)... hier is je antwoord, van iemand die al 14 jaar hier leeft. Let wel het is een Amerikaan die het verteld, geen Nederlander. Nederland waar het toch allemaal wat beter geregeld is, als in Amerika, gebied me de eerlijkheid om het te zeggen. (nu ik de Amerikaan (USA) ook wat beter leer kennen)

Mexico - en kinderarbeid

Werk in Mexico is makkelijk te vinden, het hangt ervan af wat je aan werk krijgt en waar je tevreden mee bent. Arbeidsrecht en arbeidsverhoudingen zijn niet altijd goed of helemaal niet geregeld. En dan niet te vergeten de kinderarbeid die er helaas nog steeds is en waar niemand zich ooit om bekommerd. Dit is een statistiek die nu nog steeds werkelijkheid is, en waar niemand in de wereld ook maar aandacht aan besteed om dat op te lossen. Wat staat mijn kind te wachten in dit land als wij ooit eens niet de middelen hebben om hem naar school te sturen ? De overheid? Die doet niks. Dus voor ons is er maar één ding wat ons doel is; "Er voor zorgen, en zo ja behoeden, dat hij een betere toekomst krijgt, dan al die 3.3 miljoen kinderen in Mexico, die het niet zo goed hebben. Het is triest maar waar, in een land wat meer kan dan het nu doet.

Bizarre Foods - Mexico 1/5

Bizarre Foods met Andrew Zimmern - Mexico Part 1 tot 5. Als je denkt dat Mexico alleen maar tequila shots en strand vakantie is dan heb je het mis, Mexico bied veel meer en vooral op culinair gebied. Volg deze documentaire en ontdek wat Mexico meer kan bieden dan alleen maar strand vakantie. Het geheel bestaat uit 5 delen en ieder deel kan na ieder einde van een deel geselecteerd worden.

Places to Die for - Mexico - Guadalajara

Dit is deel 1 van de mooie stad waar ik nu in leef: Guadalajara in de staat Jalisco, het beschrijft zelfs een stukje van Tlaquepaque (deel 3) wat mijn gemeente is waar ik nu woon, maar bekijk ook de andere delen want het geheel bestaat uit 5 delen dit is deel 1/5 van de beste plaatsen in Mexico, geniet van mijn nieuwe thuisland en provincie en krijg een idee van mijn dagelijks omgeving waar ik nu in leef. :) P.S. De andere delen kun je kiezen na het einde van dit stukje ;) From: Places to see Before you Die! Mexico - Jalisco (5 delen)

Geslaagd! - Kinderen die naar school gaan in Mexico

In Mexico heeft men een onderscheid tussen de graduaties van scholen en zijn sommigen verplicht en sommigen vrijblijvend. Daarnaast kent men het publieke onderwijs en privé onderwijs. Het publieke onderwijs is geregeld in het Secretaría de Educación Pública die in het algemeen het publieke onderwijs in Mexico regelt, alles wat na het publieke onderwijs komt is geregeld door de autonome universiteiten. De privé scholen vullen de publieke scholen aan in zaken die de publieke scholen niet kunnen bieden, maar kosten soms veel geld, maar bieden betere zorg aan je kind. Dit kan al vanaf kleuterschool tot basisschool en later zelfs tot beroepsonderwijs, het is wat je portemonnee kan verdragen en wat voor onderwijs je kind je waard is. De publieke scholen zijn vrij van kosten, maar een inschrijfgeld, kleding geld (uniformen) en bijdrage boekengeld is ondanks die "kostenvrije" scholing wel nodig. Het kan dan ook gebeuren dat kinderen vanaf de leeftijd van 15 jaar geen vervolg opleiding kunnen nemen omdat de vervolg scholen duur zijn (preparatoria), de meesten die aangewezen zijn op publieke scholen maken de school niet af en verlaten al de school naar het basisonderwijs, "primaria". Wettelijk is het verplicht tot 12 jaar de school te volgen, helaas gebeurt dat niet altijd. Trouwens iets waar de overheid dagelijks op TV mee leurt hoe goed hun systeem van scholing is, maar de werkelijkheid is anders. Publieke scholen zijn verplicht jaarlijks een leraren examen af te leggen, vorig slaagde 75% van de leraren van de publieke scholen niet, de overhied heeft daarom ook besloten dat ze het over mogen doen. Dat zegt genoeg over de kwaliteit van die scholen en de aanpak van de overheid hierin.

In het algemeen is onze ervaring (we hebben beide scholen gehad voor ons kind) dat de publieke scholen geen uitdaging aan leerstof hebben, de klaslokalen soms dermate slecht en overvol zijn dat je je afvraagt of dat wel goed is voor het individu en de lesmaterialen ouderwets en niet naar de huidige standaarden van onderwijs voldoen, die voor modern onderwijs nodig zijn. Daarnaast kost het je soms heel wat extra's aan geld, omdat sommige lesmaterialen niet door die school bekostigd kunnen worden en je zelf moet betalen, naast de uitjes en feestjes die velen keren door de publieke scholen georganiseerd worden, zijn naar mijn gevoel meer om hun hun eigen zakken te vullen, dan dat ze te goede komen aan de kinderen of het goede doel wat men nastreeft. De uitjes en feestjes stellen niets voor, voor het geld wat je betaald, maar goed je doet het voor je kind, een zwak voor vaders en moeders om niet neen te zeggen. Wat wil je ook, het zijn door de overheid gesponsorde scholen en alles laat te wensen over, geen enkele die een uitzondering maakt. We hebben dan ook nu weer voor een privé school gekozen en daar zal hij dan ook op blijven, zolang we het kunnen betalen. Dat de publieke scholen vrij voor iedereen toegankelijk zijn hebben we in Monterrey ervaren. Het kan je dan ook gebeuren, dat je opeens op een kinderfeestje van een jarig kind van je zoons klas beland, en waar de vader en moeder uit andere milieu kringen komen, om het maar eens voorzichtig uit te drukken. Je voelt je dan opeens niet meer zo op je gemak, als je begrijpt wat ik bedoel. En het is ons gebeurd, waar verhaal, niet dat ons wat overkomen is, integendeel, het is per slot van rekening een kinderfeestje, maar je merkt al vanaf het begin dat er wat niet pluis is, we zijn dan ook voortijdig weggegaan in tegenzin van ons kind die het geweldig naar zijn zin had, maar wij hadden toch zoiets van laten we maar beter gaan, voor het uit de hand loopt, vooral met mijn “gringo” uiterlijk en de nodige alcohol die vloeide bij bepaalde personen van die familie, ondanks kinderfeestjes nooit met alcohol gepaard gaan, was dit een uitzondering, zal ik maar zeggen.

Tja, als je kind op een publieke school zit, kan je dat gebeuren, maar het kan ook op een privé school trouwens, Mexico is wat dat betreft niet kieskeurig.:) Mijn zoon is nu eindelijk zijn “preescolar” gepasseerd en dat betekend eigenlijk niet meer of minder dat hij de kleuterschool AF is, niet zo bijzonder in ons Nederland, maar hier wordt dat echt gevierd, vooral omdat het 3 jaar betreft en bijna een basis school achtige aanpak heeft. Dat hij dan ook geslaagd is voor zijn examen “preescolar” is bijzonder, want dan mag je doorgaan naar de basisschool, een gelijke aan onze 1st klas basisschool. We hebben hem dan ook in dezelfde school gehouden, een nieuw en bijna Nederlandse aanpak van leerstof. De aanpak en met name in deze privé school persoonlijk gerichte educatie, is gebaseerd op het vermogen van het kind en de motivatie die van het kind komt. Dat sprak ons zeer aan; wat hij niet wil krijgt hij niet en wat hem zeer aanspreekt wordt in hem gemotiveerd. Na 1 jaar van “voorschool” heeft hij nou in het laatste 2 trimesters lessen in: Spaans, Engels, Wiskunde, Computerkunde, Karate, Yoga, Lezen en Schrijven en Sociale opvoeding gehad en we kunnen zeggen dat hij het goed tot zeer goed, gedaan heeft. Geen Religie (God Zij dank niet) en geen patriottistische Mexicaanse historie, gewoon vorderen wat het kind wil in de gegeven lessen. Wil hij computerles, dan sporen ze hem aan en helpen hem beter erin te worden dan hij voorheen was, wil hij Karate dan wordt hij geleerd en getraind alsof hij (net zoals ik vroeger in Judo) in een Dojo les heeft. In zijn volgend jaar krijgt hij schaken als bijles, laten we kijken of hij mij kan slaan.

Het heeft zijn vruchten afgeworpen. Hij was de beste van de klas, zeer intelligent en zeer ad rem. Alles scoorde dan ook boven goed en uitmuntend, alleen zijn gedrag. Hij had dan ook een minpunt voor zijn gedrag; onze zoon wil altijd het middelpunt bij anderen zijn en is snel verveeld, door het feit dat sommige dingen geen uitdaging voor hem zijn. Hij is de klas te ver vooruit, zoals de juf en psycholoog het mededeelde en dat het wel eens zorgzaam zou kunnen zijn, want het schijnt dat je onze zoon niet snel tevreden stelt. Nou dat hoef je mij niet te vertellen, we maken het dagelijks mee. Waar ken ik dat van(?), was ik ook niet zo vroeger (?), hete het toen “lastig voor de anderen”, mijn gedrag was toen ook al slecht, en de rest was goed, tot uitmuntend, en zie waar het mij gebracht heeft, oppassen geblazen dus dat hij niet dezelfde fouten maakt als zijn vader.

Hetzelfde rapport wat ik zag toen mijn zoon slaagde van de “preescolar” en hij is pas 6. In mijn tijd hete het: 10 voor vlijt en kennis en een 5 voor gedrag. Zo vader, zo zoon zeg ik maar. En dat hij net zoals zijn vader is, is zeker; hij is een charmeur. Alle juffen zijn gevleid door hem. Ze wilden allemaal op de foto met hem, iedere juf was gecharmeerd van zijn lieflijk voorkomen; “Wat is het toch een geweldig kind, en zo intelligent...”, zoals de meesten zeiden. En ja het is waar: hij kan zeer lieflijk zijn, maar "een kat met venijnige trekken". Voor al die toekomstige juffen en schoonheden die hem als vriend willen, voorspeld dat alleen maar goeds voor hem, ben wel benieuwd waar dat naar toe gaat. Als hij op dat gebied net als zijn vader wordt, wordt het een komen en gaan, in zijn puberteitsjaren. ;)

Het regent, het regent, ...en de straten lopen over

Wie kent hem niet, vanuit de kleuterschool is dit liedje me bij gebleven:

"Het regent, het zegent, de pannen worden nat
Daar kwamen twee boerinnetjes aan die vielen op hun gat.
Het regent, het zegent, de pannen worden nat..."

Nou het regent al dagen hier, eigenlijk al weken, en het voelt aan als Nederlands weer in de zomer, alleen dat hier de hitte en de vochtigheid het wat ondraagelijker maken, voor dit moment, de rest van het jaar is het aangenaam en draaglijk. Alles wordt vochtig zelfs je bedlaken als je het niet op tijd kunt luchten, omdat het openen van een venster meer problemen veroorzaakt dan het gesloten te houden. De straten lopen onder, de weg naar je werk wordt ontoegankelijk, en zelfs sommige straten zijn kompleet weggespoeld door het feit dat wegenbouw in Mexico een soort van pre-historisch architectuur is en het mag absoluut niets kosten, en als het wat kost dan steekt de helft van de budgetmakers het geld in hun eigen portomonee i.p.v dat het te goed komt aan de mensen die dagelijks deze straten moeten berijden. Deze mensen naar mijn mening ook nooit een school gevolgd hebben die het aanleggen van een straat duurzaam maakt en misschien hebben ze dat wel, maar de gemeente hen oplegt het voor minder en zelfs voor niks te doen.

Nou moet ik toegeven dat het weer in Guadalajara bijna gelijk is aan Nederland in een verregende zomer, maar de bij-effecten zoals insecten zijn groter hier, alles wat je niet wilt is groter hier in Mexico. Al die grote beestjes die je opeens komen opzoeken terwijl je daar als het heet was en alleen de zon scheen geen last van had. Nu opeens heb je gigantische mestkevers die je om de oren vliegen en muggen zo groot als een duim. Zelfs motten die opeens in grote getale je komen opzoeken zijn angstaanjagend voor iemand met insecten vrees.

Sinds een maand leven we dan ook in de aanval van meikevertjes, muggen en stront kevers, zo groot soms als je duim of hand. Als je denkt dat je dat alemaal hebt gehad zijn er nog de vliegen die in grote getale. soms in massa's op je tuin afkomen terwijl je een BBQ organiseerd. Niet altijd leuk. Maar goed het hoort erbij denk ik maar. Maar alles is groter, lastiger en soms te veel dan je gewend bent.

Nederland kampioen?

Tuurlijk ook hier in Mexico blijven we de verrichtingen in Zuid Afrika volgen die ons Nederlands elftal neerzet. Was het niet tot in de achste finale dat we zelfs beiden volgden: Mexico en Nederland. Helaas voor Mexico moest ze de meerdere in Argentinië zien, maar Nederland blijft men volgen in Mexico. Ook hier, Mexicaanse Hollanda hooligans die Nederland graag als wereldkampioen zien. Aanstaande Zondag heb ik dan ook alle vrienden en werk-kollegas uitgenodigd om de finale bij mij thuis te komen zien, gepaard met bier en BBQ. En allen hebben al toegezegd te komen, alhoewel dat weet je nooit, Mexicanen komen alijd laat of nooit en geven nooit een waarschuwing vooraf. Dus laten we zien, Zondag 11 July wordt het feest in Guadalajara VOOR HOLLAND, zelfs als we tweede worden.

We hebben het druk, ongekend voor Mexico

De laatste maanden was echt heel erg druk voor ons. Mijn vrouw heeft nieuwe projecten gekregen en sinds ik bevorderd ben naar Scrum Manager ben ik dagelijks in de weer met het verbeteren van het ontwikkelings proces voor de ontwikkelaars. Dat laatste gaat niet altijd zoals ik mij dit voorstel, want ik heb zoals altijd een project manager boven mij die sommige dingen toejuicht maar de meeste zaken tegenhoud. Het is de manier hoe men overal werkt heb ik het gevoel, zo gauw als je merkt dat je mindere in management betere ideëen heeft dan jij zelf houd je hem tegen, zo gauw je merkt dat hij wat mindere ideëen heeft, geef je hem een voetstuk. Was dat niet ook al zo in HC? Ach ik denk er niet meer over na, ik heb andere zaken die ik veel belangrijker vind. Zoals mijn gezin. Ondanks het werk veel uren kost en zoals altijd in Mexico je ook in de avond uren wel eens je werk moet doen, desondanks probeer ik de balans te vinden en familie en een avondje samen te verbrengen de voorrang geef, niet altijd in het voordeel voor mijn vrouw die denkt dat ik veel meer moet doen. Dus BALANS! Doe je teveel werk dan is de vrouw aan het klagen dat we te weinig aan familie zaken doen; zoals uitgaan, naar leuke parkjes, en supermarkten, doe je het te weinig, dan klaagt ze dat ik te weinig aandacht vraag aan mijn werk en het wel eens fout zou kunnen gaan en ik werkeloos wordt of zo. Vrouwen! Zucht! Nou werkeloos worden we voorlopig niet het project van mij is weer verlengd tot 2012 en mijn vrouw heeft onlangs weer nieuwe projecten gekregen, dus, niet zeuren!

Intussen volg ik mijn eigen jingjang en het gaat uitstekend, vooral nu ik als uitlaatklep eindelijk mij weer eens mijn gedachten aan het Disk Jockey gebeuren kan vestigen en dan ook aan het eind van de week, meestal vrijdag´s , effe de koptelefoon op zet en muziek mix, beluister, opneem en produceer naar een fantastische mix op CD. Die ik dan de zaterdag erop leuk kan beluisteren in mijn auto of stereo, terwijl ik de boodschappen doe voor de familie en de BBQ klaar maak. Ach ook hier in Mexico zijn de vrouwen veeleisend, als je denkt op je luieren te zitten dan heb je het mis. Hoedanook ik doe het graag naar de winkel gaan en boodschappen te doen, altijd leuke dingen te zien. ;)

Hoedanook ik probeerde te schrijven, maar het is niet zo gelukt als ik het mij voorstelde, dus bij deze een nieuw begin. Intussen ben ik begonnen om een boek te schrijven over mijn ervaringen in Mexico en daarom ook dat de blog wat minder prio heeft, maar ik beloof wat meer te schrijven, want ik wil jullie niet verliezen als mijn trouwe lezers. De komende dagen gaan we weer hard werken aan de informatie die jullie zo bezig hield en we gaan proberen een korter stuk te schrijven. Dit is alvast de aanzet.

Groetjes,RS

Music was my first love..and it will be my last

Music was my first love, wie kent hem niet? Tja, ook voor mij geld die gouden regel, muziek! Was mijn eerste gekochte album die van Enio Morricone 'Once upon a time in the West´ was mijn tweede album toch al wat disco achtiger met ABBA. Neen werkelijk het is echt waar. Daarna sloeg mijn muziek gevoel compleet om, eigenlijk lustte ik alles, van Rock naar Disco, van R&B naar Blues, neen ik ben een echte muziek liefhebber of ook wel sound lover. Hoewel ik in de begin jaren van mijn jeugd (ik was 10) toch even wat moeite had om mijn ´stijl´ te vinden zoals dat toen hete. Ik was niet echt een pop fanaat of fan van een ´Band´ neen ik was meer op zoek naar instrumentaal en naar experimenteel. Kraftwerk, Michael Garrison, Tangerine Dream, en dergelijke waren mijn zoektochten, niet echt om met een meisje op te dansen. Uiteindelijk kreeg ik mijn gevoel te pakken, ook door de jaren 70 en 80 gepregneerde disco sound werd mijn toekomst voor de liefde voor muziek bepaald. Na vele jaren als hulpje in discotheek Coconut Groove in Terwinselen (huh?) en daarna mijn ultieme disco avond in Dropp In te Kerkrade gesponsored door ´John´ de eigenaar was mijn carriere als DJ-tje een beetje afgelopen. Tuurlijk had ik bekendheid geworven door mijn verkochtte cassettes en later CD´s tijdens mijn Militaire Dienst bij de KLU en zelfs later in het Casino, maar toch de top heb ik nooit bereikt zoals de huidige Ben Liebrand of andere bekende Disc-jockeys.

Toch blijf ik de mixen en het beluisteren ervan in ere houden, gezien mijn ultieme collectie van over 500 mixen wist ik er 350 naar Mexico te verschepen. Als ik je de verhalen moet vertellen hoe dat gegaan is, zijn ze soms lachwekkend. En dat te bedenken dat eigenlijk de liefhebberrij voor disco-mixen eigenlijk begonnen is met Norbert S en later Patrick L. Vrienden die ik via mijn huisdeur en disco avonden heb leren kennen en zoals Norbert S naast mij woondde in het verleden Nederland. Aan Norbert heb ik eigenlijk te danken dat ik het fenomeen disco-mix of zoals ik het nu noem ´disco-kunst´ heb leren kennen, in een klein keldertje bij mijn grootmoeders huis. De Horizon Plate #1 from The Boogieman mix was de eerste mix die ik van hem hoorde, nu in mijn collectie. Het waren jaren van muziek ontdekken, muziek leren kennen en uiteindelijk een liefde vinden voor een kunst die nu nog in het illegale schijnt te zijn hier in Mexico. Zijn we in Nederland allang die drempel overschreden en worden er tot vandaag de dag mixen gemaakt met allerlei goede en slechte platen blijf ik vast houden aan mijn verleden, en nu eindelijk na 7 jaar huwelijk, het opzeggen van mijn muziekkamertje in Heerlen voor mijn pasgeboren zoons slaapkamer (waar mijn oude muziek kamertje was)en het verhuizen van zoveel muziek naar Mexico is de ´new style of music´ hier weer begonnen. Eindelijk is het zover dat ik mijn collectie kan openbaren, eindelijk is het zover dat ik weer aan mijn hobby kan beginnen. Met nieuwe apparatuur direct aangesloten op mijn laptop is de wereld van LP vinyl naar digitaal open, En eindelijk is de eerste persing eruit, The return of Mr. Disco is in de maak.

Ongelukje zit hem in ....het wisselen van rijbaan

Tja, als je bijna 60 uur per week werkt en dan ook nog s'avonds, dan zijn de uren om nog eens even te bloggen dun gezaait. Neen ik heb het druk momenteel, en alles vanwege de nieuwe job als scrum manager. Vele dingen die liggen gebleven zijn door mijn project manager moeten dan opeens ingehaald worden en dat vergt veel inzet, werk en vooral tijd. Daarnaast hadden we wat pech met de auto. We hadden een heus ongeluk en de voorkant van de auto ziet er opeens niet meer zo mooi uit als het was, maar ach, dat was te verwachten met die maloten zoals ze hier rijden. Gelukkiig zijn we verzekerd, denk je. Is het niet weer typisch Mexico dat het allemaal niet zo snel gaat als je verwacht en daarbij hebben we één van de beste verzekeringen van Mexico. Gelukkig zijn er geen doden of gewonden tijdens het ongeluk gevallen, maar een kettingbotsing is nooit leuk in Mexico. Ik was de laatste van de 3 autos in een rij. Daar sta je dan, je eerste ongeluk na 3 jaar schadeloos rijden, gelukkig is het systeem zo dat het niet van je verzekering af gaat zoals in Nederland waar je bonus malus gelijk daalt, neen hier betaal je 3000 pesos eigen risico en daarmee is de baard af. Maar goed nu nog de auto gemaakt krijgen en dat schijnt wat minder leuk te zijn dan in Nederland. Intussen wachten we al 4 weken op reparatie en intussen kunnen we geen kant op met de auto omdat deze zo´n schade heeft dat je er eigenlijk niet mee mag rijden, ook vanwege de politie en met name de rijkspolitie zoals dat dan hier heet. Want die kunnen je aan de kant zetten met een schade auto en heel vervelende vragen stellen, totdat ze hun zin krijgen (of geld in hun handen stopt). Dus om het niet zover te laten komen rijden we kleine ritjes van thuis naar Raf zijn school en weer thuis, soms boodschappen verder niets. Het is behelpen maar ach we mogen van het werk thuis werken, online, via VPN verbinding beter hebben we het nog nooit gehad.

Maar intussen blijft die verzekering maar door zeveren, en komt het er maar niet van om de auto gemaakt te krijgen. Na lang zeuren schijnt dat de toestemming om de auto te maken al gedaan is, we wachten alleen nog maar op de werkplaats totdat zij de onderdelen hebben, nou dat zal niet moeilijk wezen denk je. Een Ford Windstar rijd hier bijna iedereen dus onderdelen genoeg zou je zeggen, maar intussen wachten we toch alweer 2 weken voordat we eindelijk wat horen en het is nog niet geregeld. Laat staan de tijd dat we de auto echt bij de werkplaats moeten neerzetten want dan wordt het een heel ander verhaal. Gelukkig hebben we de auto meegekregen voordat die gemaakt werd, scheelt ons een hoop aan bus vervoer, en taxi. Gelukkig is de IBM bus op nog geen 20 minuten afstand lopen van ons vandaan, maar toch het is een rompslomp. Niet zoals in Nederland een vervang auto, ben je gek. Je mag blij zijn als je een taxi naar huis krijgt als je je auto hebt afgeleverd bij de werkplaats. Intussen doen we ons best het thuis naar onze zin te krijgen en ons werk online te doen via onze internet verbinding. En gelukkig dat ons werk dat toestaat, anders.. Neen we hebben even pech gehad en we moeten het zien te regelen, maar gelukkig werkt het bedrijf waar we voor werken mee en geeft ons genoeg ruimte om de auto gemaakt te krijgen. Intussen zijn we al 4 weken verder sinds het ongeval gebeurd is en we wachten af.

Vintage Cars - Spijlbus

Als jullie denken dat ik jullie vergeten ben dan heb je het mis, Intussen ben ik meer dan ooit op zoek naar ¨oude karretjes¨ en laat ik een paar ¨beauties¨ gevonden hebben. Met name de spijlbussen waar een vriend van mijn oude werk in Nederland het altijd over had, zijn hier te verkrijgen. Daarnaast zijn er genoeg oude vintage cars te zien en te koop, die het goed doen op de Nederlandse markt. Dus als er nog steeds interesse is om deze te exporteren naar Nederland en als er geld genoeg op tafel komt voor diegene die geinteresseerd is kunnen we nog steeds praten. Het meeste wat je vind zijn niet echt goedkope oudjes, ook de Mexicaan weet nu wat de prijs waard is. Maar ze zijn nog steeds aantrekkelijk om ze te exporteren naar Nederland, mits je daar een liefhebber voor vind. De prijzen zijn afhankelijk wat de Nederlander er voor wilt geven, en wat de kosten zijn uiteindelijk om ze te verschepen, maar die ken ik intussen wel. Dus als jullie nog steeds interresse hebben, kunnen we een handel op zetten en zal ik ervoor zorgen dat ze veilig naar de haven komen en verscheept worden.

Sinds mijn laatste ervaring met het verschepen van rubber weet ik er zowat alles van. Enige wat mij rest is mensen te vinden die er interesse in hebben om zo´n vintage karretje te kopen. Dus hier wat foto´s van leuke hebbedingetjes die je hier nog steeds op straat ziet en tegenkomt. Ik zelf vind de spijlbusjes het leukste, want die hebben toch nog steeds iets Duits en Europees, maar goed dat is een ieder zijn smaak. Als je interesse hebt laat het mij weten en ik zal kijken wat ik voor je kan doen, ga er niet van uit dat ik dat binnen een week of zo geregeld heb want men is hier heel erg traag in het verkopen en soms gaan er weken of maanden zelfs aan voorbij voor je uiteindelijk tot een koop komt, maar dan heb je hem wel voor een goede en redelijke prijs. Ik hoor wel van jullie.

Home Sweet Home - Guadalajara

Home Sweet Home, is het allerbelangrijkste wat een mens zich kan wensen en na een dagje uit is het altijd heerlijk om weer terug te keren naar een huisje wat aan alle verwachtingen voldoet. Het is de eerste keer dat ik het gevoel heb het beter te hebben dan in Nederland. Onze luxe artikelen die we in Nederland hadden, aan kook apparatuur bijvoorbeeld al (koken is een hobby van mij), is er één van, en we hebben alles eindelijk weer terug, net zoals we het in Nederland hadden. Niet te vergelijken met wat we in Monterrey hadden, waar ons veel werd belooft en uiteindelijk ik zelf een kook fornuis moest plaatsen, laat ik even niet praten over de keukenkastjes en de rest, die die afzetters nooit geplaatst hebben (lees mijn verhaal “Transa”). Vandaag koken we dan ook meestal alles op zondag, zodat we voor de rest van de week alles klaar hebben voor het werk en niet meer iets extras hoeven te maken en hebben we even geen zin om het op te warmen in onze magnetron, nou dan gaan we uit eten. Met 350 pesos (25 Euros) samen met zijn drieën zijn we in de VIPS of Chillis dan ook tevreden klant en het mooiste van alles is dat mijn zoon ook een geweldige dag heeft gehad als we gaan uit eten, want de meeste restaurants hebben complete speelplaatsen voor de kleintjes, of kleurdozen met kleurplaten om hun bezig te houden. Neen, Mexico is het land voor de kleintjes en alles is hier op familie gericht, niet roken, speelplaatsen, super goedkoop en sommige restaurants 24 uur open, daar mag Nederland zich nog eens wat van opsteken, vooral met die werkeloosheid wat er nu heerst in Nederland. Vooral de buffets hier in Mexico zijn een welkome aanbieding en bij Sanborns zijn we dan ook ieder weekend te vinden voor een stevige ochtendmaaltijd in het weekend, want in het weekend koken we niet, daar is de zondagmiddag voor en alleen maar om ons eten voor de rest van onze werkweek klaar te maken. En intussen dat je eet met je gezin wordt je auto compleet schoongemaakt, een goede job voor nog geen 70 pesos of te wel 4 Euro en betaal je niets aan parkeer geld, en is je auto beveiligd. Daar kan ik van de Nederlandse parkeerplaatsen alleen maar kwaad over spreken. Dat zou trouwens een leuke job zijn voor de Nederlandse zwakkeren in de Nederlandse samenleving, inplaats van een krantje te verkopen, autos te poetsen en ze te beveiligen, als je begrijpt wat ik bedoel, doen ze hier ook, dus kan dat in Nederland naar mijn gevoel ook, denk ik maar eens. Of moeten ze daarvoor ook een certificaat of diploma hebben, minister van welzijn en arbeidszaken? ;)

Hoedanook je ziet het is allemaal anders geregeld dan in Nederland en wat ik zo cool vind is dat we sinds we hier wonen, geen enkel probleem hebben met de verhuurder of zaakwaarnemer, we betalen onze huur en daar is de boot me af, geen geklooi met af en toe eens komen kijken, of een notitie aan je deur dat we ons eens even moeten melden, neen niets. Intussen handelen we onze zaken per email af en als er echt iets te melden valt dan komt de eigenaar in actie, zoals laatst. We hadden een verhoging van de onderhoud gemeld gekregen, en moesten meer onderhoud gaan betalen, het contract zegt echter dat we 6000 pesos inclusief onderhoud en water betalen. Dat is nog geen 360 euro per maand en dat is goedkoop, voor een compleet nieuw huis met beveiliging en gratis oneindig veel water. Nu ga je gelijk denken, zoals we dat in Monterrey gewend waren, dit wordt een lastig verhaal, maar integendeel. Een e-mail was genoeg en we konden gewoon de onderhoud direct van onze huur af houden en geen problemen. Als je ziet dat we nu na 4 maanden, nog steeds op ons geld zitten te wachten van de waarborg van het oude huis wat we in Monterrey hadden, en dat met veel stress en kwaadheid gepaard gaat (met name bij mijn vrouw, want die regelt dat allemaal) en het nog steeds niet terug hebben, kun je je voorstellen dat onze mond openviel hoe makkelijk en terecht zaken te doen zijn in Guadalajara. Tuurlijk niet alles is perfect hier, maar als je uit een stad komt waar je voor de school bijna alle hebbedingetjes wat de school bepaalt moet betalen, ja zelfs met loten op de straat moet gaan leuren om aan een goede “opvoeding” van je zoon te moeten voldoen en dat al het geld dat je betaald hebt aan uitjes en extras de maandelijkse kosten gigantisch omhoog jagen, waardoor je duurder uit bent dan de afgesproken maandelijkse kosten aan schoolgeld en dat vegelijkt met hier, waar ik gewoon maandelijks mijn schoolgeld betaal en alles betaald is, ja zelfs uitjes voor mijn zoon. Dan vraag je je af waar al dat geld is gebleven wat ze me in Monterrey uit onze portemenee hebben gelokt, TRANSA, is het enigste woord wat me dan te binnen schiet. Misbruik maken van een instantie om iedereen te laten betalen voor niets en intussen hun eigen zakken te vullen.

Maar goed dat was toen, niet alles was slecht in Monterrey alhoewel om heel eerlijk te zijn ik even niet kan bedenken wat wel goed was. In ieder geval merken we nu ook dat een stad, en met name de mensen hier, anders kunnen zijn. Iedereen met een gezond verstand weet en niet alleen in deze regio, dat als je mensen eenmaal bezijkt ze nooit meer terug komen en dat je er meer aan verdiend als je een vertrouwens relatie opbouwt met je klant. Iets wat ik hier ervaar en juist het tegenovergestelde is wat ik eerder in mijn 2 jaar in Monterrey heb ervaren, je gaat terug als klant, omdat je weet dat deze mensen te vertrouwen zijn en dat brengt uiteindelijk meer geld in het laatje dan één keer oplichten en je komt nooit meer terug. Zelfs mijn vriend Pedro die ook uit Monterrey komt en daar zelfs geboren is, vertelde mij verbaasd te zijn over de eerlijkheid van mensen hier en het zaken doen, dus ik sta niet alleen in mijn ervaring. Iets wat ze schijnbaar in Monterrey nog steeds niet begrijpen en moeten leren. Hoedanook we zijn in ieder geval blij om hier te wonen en eindelijk kunnen vertellen dat het ons beter gaat, dat was nog geen jaar geleden toch wel andere koek, maar goed niet terug kijken, de toekomst is aan ons. En laten we er lang van mogen genieten, niet alleen van het mooie weer. “Viva Mexico!”

Een dagje uit in Guadalajara Centro

We hadden eindelijk eens de tijd om naast onze wekelijkse werkzaamheden, boodschappen en schoonmaak van ons huis, ook eens leuke dingen te doen, en wat ligt er niet meer voor de hand dan met de hele familie eens de bezienswaardigheden van de stad te verkennen. Guadalajara heeft veel te bieden en daarnaast zijn er altijd wel evenementen, waar de stad rijk aan is, ik bedoel festiviteiten zijn er volop, dat is ook gelijk te herkennen. Met een stad die al gelijk de “deuren” opent met 3 grote flessen tequila als entree, als je van het vliegveld komt, dat belooft al gelijk veel goeds. Daarnaast is Guadalajara de basis van alle mariachi-orkesten die deze stad rijk is en kun je je voorstellen dat leven, studeren en werken in deze stad één groot feest is. Hoewel Guadalajara een miljoenenstad is, heeft het het karakter van een provinciestad behouden en dat voel je gelijk als je zondag's naar het centrum rijd, de straten zijn leeg, ja soms zelfs verlaten en één ieder neemt gezapig en relaxed de dag in zich op. Ik bedoel de meeste Mexicanen werken de hele week, soms 60 uur en meer, maar de zondag blijft voor hun een heilige dag voor rust en bezinning, ondanks het feit dat alle winkels open zijn, ja ook op zondag. Na een kerk bezoek wandelt men graag door de parkjes en of het centrum, wat trouwens voor het grootste gedeelte gesloten is voor het openbaar verkeer en het deed me gelijk denken aan Maastricht met hun Servaas kerk en de terrasjes erom heen. De terrasjes zijn trouwens iets wat ik zeer miste in Monterrey, daar zie je nooit terrasjes, maar hier stikt het ervan en voelt het zelfs gezellig Europees aan. In heel Mexico staat Guadalajara daarom ook bekend als een plaats waar het goed toeven is. De stad wordt dan ook wel als 'meest Mexicaanse stad van Mexico' gezien. De hoedendans jarabe tapatío komt van oorsprong uit Guadalajara, en ook veel mariachi-orkesten vinden hier hun oorsprong. De stad bezit twee universiteiten, de Universiteit van Guadalajara en de Autonome Universiteit van Guadalajara. Verder is Guadalajara een aartsbisdom en dat zie je gelijk terug in allerlei mooie kerken en basilicas die met name het centrum bepalen. De grootste is wel de kathedraal van Guadalajara die eigenlijk een groot complex is van meerdere kerken bijelkaar.

We hadden geluk toen we in het centrum arriveerden, de laatste dag van het evenement ¨Semana de Artesanias¨of te wel week van de gezonde kunst, was nog steeds bezig en kraampjes met allerlei koopwaar was dan ook uitgesteld. Het was niet al te druk, omdat we vroeg waren vertrokken was er ruimschoots parkeergelegenheid en konden we dan ook onze auto makkelijk kwijt. Niet altijd even makkelijk in een miljoenenstad die ruim 2 miljoen mensen teld alleen al in het centrum. De hele stad Guadalajara bestaat uit de deelgemeenten Zapopan, Tlaquepaque, Tonalá, Tlajomulco, en Ixtlahuacan. Het aantal inwoners van de gehele agglomeratie bedraagt dan ook meer dan 4,1 miljoen (telling 2005), en is daarmee de tweeds grootste stad van het land op Mexico City na. Guadalajara staat bekend als een conservatief bolwerk. 95% van de bevolking is katholiek, nog meer dan het gemiddelde in Mexico, ook met name te danken aan het feit dat Guadalajara veel kerken heeft, denk ik. De meest mooie kerk is wel de kathedraal in het centrum van de stad, die uitzonderlijke rariteiten aan rooms katholieke symbolen en beelden kent, daarnaast bied de kathedraal plaats aan begraafplaatsen voor bischoppen maar ook aan andere heiligen. Zo is er bijvoorbeeld de schrijn van de “Maagd van Onschuld”. Een van de belangrijkste attracties in deze kerk, en geplaatst in de kleine kapel net links van de ingang. De glas-ingesloten afbeelding bevat de beenderen van een 12-jaar oud meisje dat werd gemarteld in de 3de eeuw en daarna werd vergeten, herontdekt in de Vaticaanse catacomben van Rome in 1786 en overgebracht naar Guadalajara in 1788. De legende beweert dat ze stierf om haar maagdelijkheid te beschermen, het is evenwel waarschijnlijk dat ze werd gemarteld door de weigering om haar christelijk geloof te herroepen. Het lichaampje bied een opmerkelijk beeld, met een masker en namaak haar lijkt het alsof ze ligt te slapen, maar de handjes en voetjes laten zien dat het om een echt lichaampje gaat dat al honderden jaren geconserveerd is in haar glazen schrijn.

Naast de kerken en de kathedraal bied het centrum ook vertier aan minder zwaar religeuze dingen, zoals het kopen van leuke spulletjes. Met name de “Artesanias” markt bood veel kunst en etenswaren uit verschillende omliggende streken. Zoals het snoepgoed dat op authentieke recepten is gebaseerd, en compleet van begin tot eindproduct met de hand is gemaakt. Snoepgoed gemaakt van echt fruit, zonder kleurstoffen en conserveringsmiddelen, voor iemand in Nederland met kinderen die chemische stoffen niet kunnen verdragen in snoepgoed een gezond alternatief. Ook authentiek beeldhouw en ceramieke werken waren te aanschouwen en te koop. Zelfs kleine bedrijfjes die hun kunst tentoonstelden van afval; zoals gerecycled papier, tin, ijzer of koper, of zelfs automaterialen. Echt een belevenis als je ziet hoe vindingrijk de Mexicanen kunnen zijn om zaken aan de man te slijten, en daarnaast heel erg mooi. Mijn vrouw kon het niet laten wat ceramiek te kopen en kocht wat voor haar pas gekochte nieuwe slaapkamer. Ik daarnaast kon het niet laten de tequila kraampjes te bezoeken en een proefje van alles en nog wat te nuttigen om uiteindelijk voor een heerlijke tequila te kiezen die net even meer dan alleen een drankje is om margaritas en tequila shots te maken. Echt iets voor de liefhebber, en ook nog goedkoop voor een 10 jaar oude tequila, want anders dan willen wij Nederlanders het niet, toch! Natuurlijk kon mijn zoon niet achterblijven en met zijn 10 pesos op zak stroopte hij ieder kraampje af om wat voor hem te vinden , om dan uiteindelijk te slagen bij een magische doos fabrikant die op geheimzinnige manier geld laat verdwijnen. Het eerste wat ik dan ook zei, is dat het geld voor die magic box in de zakenman zijn portemennee verdwijnt, maar ach voor 5 pesos. En hij voelde zich trots met zijn nieuwe magix box, om de truck gelijk aan mij te tonen. Leuk hoe mijn zoon eindelijk meer en meer toenadering naar mij zoekt, het was lang geleden dat we weer eindelijk samen konden zijn en Guadalajara heeft ons weer samengebracht en herenigd in gevoel en saamhorigheid.

Neen, het leven is heerlijk in Guadalajara en met deze leuke dingen in je omgeving echt een stad om vakantiegevoel te hebben en te blijven houden. Iedere dag heerlijk mooi weer, varierend van 25 tot 30 graden en s'avonds lekker koel. Het strand is op nog geen 4 uur rijden hier vandaan en in de omgeving is genoeg te bezichten wat het leven waard maakt. Daarnaast hebben we de grote supers in onze omgeving en kunnen we eindelijk van kwaliteit en luxe genieten met ons leven en werken in deze stad. Deze stad heeft bij alles meer te bieden, dan alleen maar historie en cultuur, en we zullen dan ook volop kunnen genieten als we eens een dagje vrij hebben. We zijn dan ook blij dat we eindelijk onze weg in Mexico gevonden hebben en we hopen maar een ding en dat is dat we er lang van mogen genieten. Intussen hoor ik van het thuisfront ook postieve berichten en samen met alles wat ons hier gebeurd zijn we dan ook eindelijk gelukkig.

Een dagje uit in Guadalajara Centro >> slideshow:

Mijn zoon eindelijk op de fiets.

Mijn zoon op de fiets. Een ongekend fenomeen voor mij en vooral hier in Mexico, ondanks de fiets nog steeds hier en met name in Guadalajara en elders als meest goedkope transportmiddel wordt gezien, is de verkeersveiligheid en met name voor voetgangers en fietsers er niet naar. Je zou je moeten afvragen waarom mijn zoon de fiets leert besturen? In een land waar fietspaden niet bestaan, fietsers die rijden en dagelijks gebruik maken van het verkeer roekeloos en soms zonder enige veiligheid van fiets (remmen, spatborden, verlichting) of de fietser zelfs (ontbrekende opvallende kleding) laat staan een fietsebel op een fiets rijden. Iets waar ik in Nederland als jeugdige nog wel eens een bekeuring voor kreeg omdat mijn fietsebel niet werkte? Hier kennen ze die niet eens volgens mij. En toch heeft het voor mij een gevoel van jeugdsentiment, als ik mijn zoon op een fiets zie en hij er ook nog blijkbaar veel plezier in beleeft. Heerlijk die herrinneringen. De dag dat ik mijn eerste fiets kreeg was met mijn communie, een cadeau wat velen in mijn tijd toen kregen en leren fietsen was toen al een ongemak. Je had toen ook al die twee “hulp wieltjes” waar jezelf niet zo blij mee was, want dat was niet stoer genoeg, maar wel zeer behulpzaam. Mijn fiets was in die tijd dan ook alles. Ik maakte er later zelfs een sport extreem fiets van, omdat in die tijd nog fietsemakers ook thuis (en in mijn geval in de Ailbertuslaan) nog een garage hadden waar ze de fietsen maakten en omtoverden tot een echte racefiets.

Mijn zoon is gelukkig met zijn fiets en ik ben gelukkig dat je tegenwoordig hier in Mexico ook fietsen kunt kopen die er stoer uitzien in tegenstelling tot mijn fiets verleden. Het is dan ook een genot als je hem ziet “racen” op zijn 4 wieltjes, batman fiets. Trouwens wat mij opvalt hier is dat vele kinderen een fiets hebben, maar geen enkele de fiets later als zijn werk – transportmiddel kiest. Het schijnt dat auto rijden toch stoerder is. Het gebrek aan verkeersveiligheid en regels voor autobestuurders om de zwakkeren in het verkeer te beschermen en hun voorrang te verlenen is hier een gemis niet alleen in verkeersopleiding maar ook in cultuur. Men rijd hier alles van de weg als het in hun weg staat, of dat nu hond, kat, fietser, of voetganger is daar heeft men geen boodschap aan. Een autobestuurder die Mexicaan is heeft maar een ding in zijn hoofd, hoe snel kan ik van A naar B gaan, zonder veel moeite. Iedere belemmering is voor hem een reden om extra gas te geven en van de weg te rijden heb ik soms het gevoel. Dat daarbij spiegels en richting aangeven in het verkeer niet gevolgd of gebruikt worden is dan ook een feit. Ik vroeg ooit een Mexicaan waarom ze eigenlijk al die lichten en spiegels aan hun auto's hebben. Hij begreep mijn vraag niet meteen en vroeg wat ik bedoelde. Ik zei hem nogmaals, waarom ze eigenlijk al die lichten en spiegels aan hun auto's hebben? Hij begreep mijn vraag nog steeds niet. Toen legde ik hem het uit en hij lachtte. Als je een artikel niet gebruikt, waarom betaal je er dan voor, dus laat die spiegels en verlichting op autos weg, was mijn antwoord. Daar was hij het niet mee eens. Hoezo, vroeg ik verbaasd? Ja, stel je voor ik heb ze wel nodig, antwoorde hij mij. Zeer onlogisch antwoord voor mij, maar goed. Het is een gedachte gang van menig Mexicaan hier, misschien is het wel "macho". Iets te hebben maar het niet te gebruiken? Misschien begrijp ik het wel niet, en is het daarom dat ik met die zinloze vragen zit.

Hoedanook. Zoon ik ben trots op je, dat je eindelijk net als papa in het verleden in Nederland een fiets leert besturen en berijden, moge het in jouw toekomst op de Mexicaanse weg wel respect voor fietsers zijn, zodat je er ook (net als ik nu) veel plezier van mag hebben. ;)

Nederland of Mexico?

Daar sta je dan, en ga je even nadenken, als je zomaar even op je werk gestoord wordt met de vraag wat er met je FM2 gebeurd als je terug gaat naar Nederland. Na 4 jaar Mexico besloot een medelander om toch maar terug te keren. Ed uit Rotterdam zag het allemaal niet meer zitten en had even raad nodig, vandaar dat hij me belde, toevallig. Tuurlijk komt dan ook ter sprake waarom en hoezo, vooral als je bedenkt dat Ed al 10 jaar in Nederland voorheen heeft gewoond met zijn Mexicaanse vrouw en nu 2 kinderen heeft. Je praat wat en je hoort de zaken zoals; “ach, het is hier allemaal maar klote geregeld”, werk, vakantie, opvang voor buitenlanders, de taal, en ga zo nog maar even door. Ik kon hem geen ongelijk geven en ergens was ik wel een beetje jaloers op hem, dat hij terug ging en ik niet meer kan. Nou ja, ik kan altijd, maar dat zou consequenties hebben, het verlies van familie voorop. Ik zou niet weten hoe ik het zou moeten verwerken om mijn zoon te missen, en laten we eerlijk zijn; “terug, voor ons?” Om maar iets te noemen; taalachterstand van mijn kind, geen Nederlands kunnen spreken zou voor mijn zoon meer impact hebben dan mij. En mijn vrouw? Die vond het al niet leuk in de 4 jaren dat we in Nederland woonden, waarom zou er bij terugkeer verandering in komen? En om heel eerlijk te zijn, Mexico is een paradijs, maar de duivel regeert. Vandaar dat ik Ed wel gelijk kan geven om terug te gaan, alleen heb ikzelf nog even niet het gevoel dat ik moet. Het is voor mij nog vol te houden, vooral nu ik na 3 jaar “armoede”, eindelijk een beetje licht zie.

Als je mij nou op de man zou vragen wat is er zo leuk aan Mexico, dan zou ik gelijk antwoorden (en dan praat je eigenlijk vanuit een vakantie gevoel) perfect klimaat, mooie stranden, vriendelijke mensen, heerlijk eten, paradijselijke omgevingen en vooral goedkoop. Althans als je Euros hebt, dan kunt je hier echt alles krijgen, paradijselijke dingen, en alles is goedkoop, van echt alles. Dat er in Mexico geen grenzen zijn, voor wat dat betreft, daar kan ik boekdelen vol van schrijven, er zijn er zelfs die hun moeder zouden willen verkopen als het moet, bij wijze van spreken dan wel. Zelfs voor iemand die hier woont en werkt als een normale burger, zoals ik, is het uit te houden en sta je ver van de dagelijkse berichtgevingen in kranten die anders doen klinken. Maar toch, het raakt je en soms sta je er even bij stil, zoals nu in deze blog. Dat Mexico een paradijs is, dat is werkelijk waar, het is hier zo mooi dat je je afvraagt, waarom die schrille contrasten met de dagelijkse werkelijkheid van vele miljoenen Mexicanen, waar geweld en terreur de dagelijkse beleving is. En waarom? Ligt dat nu in de aard of cultuur, of een duister verleden met de Maya's geweldadige rituelen? Wie zal het zeggen? Eén ding staat vast, door de ontbrekende bestrijding van armoede en het slechte onderwijs (vooral in de publieke scholen) raken mensen in de criminaliteit of zakken af in de onderwereld. Vooral drugs, criminaliteit en prostitutie is voor velen de enige uitweg om een dagelijkse boterham te verdienen. En sinds het falen van het drugsbeleid in Mexico dagelijks merkbaar wordt, is de situatie in sommige steden alleen maar grimmiger en geweldadiger geworden en vluchten de mensen die het kunnen veroorloven weg uit die steden. Ik kan medelanders dan geen ongelijk geven om terug te keren, vooral als ze hun baan kunnen terug krijgen in Nederland, en om heel eerlijk te zijn; ik zou het zelfde doen! Dat het allemaal meevalt in Guadalajara en eigenlijk momenteel heel erg rustig is kunnen velen met mij alleen maar beamen. Monterrey daarentegen zakt meer en meer weg in een tweede Juarez. <- klik hier.

En om heel eerlijk te zijn, als je je gewoon aan de regels houd, voor wat die regels dan mogen zijn en hoe men die regels toepast, en gewoon je werk doet niet zeurt en dagelijks je eigen leven leid, zonder dat je de dingen die gevaarlijk zijn opzoekt, is het hier best vertoeven. Goed je mist een hoop dingen die je in Nederland vanzelfsprekend vind. Maar één ding heb ik nu geleerd, je niet druk maken over dingen die er niet zijn, die je wel gewend was. Je kunt namelijk niet iedere dag in je gedachte in twee landen leven. Dat je dagelijks over een weg naar je werk rijd die zo slecht is dat die in Nederland nog niet als B-weg betiteld mag worden, is een feit, dat geeft niet weg dat je je daar dagelijks over moet ergeren, hoe schadelijk dat ook voor je auto en het wegverkeer in het algemeen is. Je veranderd er niets mee. Dat je nog steeds bij de bank in de rij moet staan en dat je voor iedere zeik bij overheidskantoren massa's aan kopiëen van je hele leven soms moet meenemen (hier worden bomen aan papier verkwist! het is niet normaal) dat is gewoon zo. Dat je diezelfde papieren van overheidsinstanties 3 keer moet checken op de juiste naamgevingen en inhoud, ondanks je uren in de rij hebt gestaan voordat je aan de beurt bent is een feit. Doe je dat niet, kom je later voor onverwachtte dingen te staan, die je nog meer tijd kosten. Dat een simpele bekeuring 3 uur vergen om ze betaald te krijgen (eerst de weg naar het goede kantoor te vinden, dan de uren in de rij en later weer terug in de file naar je werk) is hier heel normaal. Heb ik het even niet over het feit dat je soms zonder gas of licht zit. Daar sta je dan, en kan het gebeuren dat je 2 dagen even niet kunt douchen en koken, of uren zonder stroom zit en het met kaarslicht moet doen, hier heel normaal. Dat je op je werk dingen snel wilt regelen en niemand maar ook niemand mee werkt, is hier heel normaal, escaleren geen zin heeft en voor alles een reden is waarom het zo lang duurt. Als je dan ook nog op je werk dingen probeert te verbeteren, dan kan het soms een pijnlijke ervaring worden als je efficiëncy gewend was in Nederland. En zo kan ik nog wel effe door gaan, maar je eraan ergeren en daarvoor terug te gaan naar Nederland, dat heeft geen hout. Flexibiliteit en improviserend vermogen, ja zelfs héél veel incasserings vermogen is hier gewenst, wil je overleven en uiteindelijk gelukkig worden.

Wat dat aan betreft kan ik Ed alleen maar gelijk geven; in Nederland is het allemaal velen malen beter geregeld, ondanks het nu even wat slechter gaat dan normaal. En als ik dan de reacties soms zie van mensen op verschillende nieuws berichten zoals MSN en NU, dan denk ik bij mezelf, je moest eens weten en 2 jaar van je leven zonder een cent hier komen wonen en werken, kijken of je dan nog zo hard van de daken schreeuwt hoe klote Nederland is. Je zult gelijk een stuk meer begrip voor al die buitenlanders krijgen die naar jouw land komen om onderdak te vinden en in Nederland nog steeds een land van onbegrensde mogelijkheden en rijkdom zien. Je zou het eindelijk gaan waarderen te kunnen leven in een land waar veiligheid, ziektekostenverzekering, en sociaal beleid heel gewoon is. Ik zou zo morgen die rij van immigranten weer kunnen aansluiten in Nederland, want veilig is Mexico niet echt en overal. En ik praat niet alleen over criminaliteit, maar ook verkeer, bescherming van de rechten van de mens (lees vrouw), bescherming van de zwakkeren in de samenleving en ga zo maar door. Het ligt ook een beetje in de aard van het beestje denk ik dan, als het je heel goed gaat en je nooit anders gewend bent, dan is klagen het enigste wat nog zin heeft als je toch al alles hebt wat je nodig hebt. Want voor velen is het hebben van dingen niet meer belangrijk dan het klagen over wat ze toch nooit zullen krijgen, zoals leven in een utopie. Dus om het blogje te sluiten wens ik Ed veel succes toe met zijn terugkeer naar Nederland, en gelijk heeft ie, ik zou zo met hem willen ruilen. En wat die FM2 aan betreft, goh daar zou ik mij even niet druk om maken, wat heb je te verliezen wat je niet al opgegeven of verloren hebt. Je gaat naar een Nederland waar je alleen maar terug kunt krijgen en ze zullen je echt niet weigeren aan de grens van Mexico als je je zuur verdiende Nederlands geld tijdens een vakantie hier in Mexico besteed. ;) Ed, denk aan mij als je ooit terugkomt.