In Mexico heeft men een onderscheid tussen de graduaties van scholen en zijn sommigen verplicht en sommigen vrijblijvend. Daarnaast kent men het publieke onderwijs en privé onderwijs. Het publieke onderwijs is geregeld in het Secretaría de Educación Pública die in het algemeen het publieke onderwijs in Mexico regelt, alles wat na het publieke onderwijs komt is geregeld door de autonome universiteiten. De privé scholen vullen de publieke scholen aan in zaken die de publieke scholen niet kunnen bieden, maar kosten soms veel geld, maar bieden betere zorg aan je kind. Dit kan al vanaf kleuterschool tot basisschool en later zelfs tot beroepsonderwijs, het is wat je portemonnee kan verdragen en wat voor onderwijs je kind je waard is. De publieke scholen zijn vrij van kosten, maar een inschrijfgeld, kleding geld (uniformen) en bijdrage boekengeld is ondanks die "kostenvrije" scholing wel nodig. Het kan dan ook gebeuren dat kinderen vanaf de leeftijd van 15 jaar geen vervolg opleiding kunnen nemen omdat de vervolg scholen duur zijn (preparatoria), de meesten die aangewezen zijn op publieke scholen maken de school niet af en verlaten al de school naar het basisonderwijs, "primaria". Wettelijk is het verplicht tot 12 jaar de school te volgen, helaas gebeurt dat niet altijd. Trouwens iets waar de overheid dagelijks op TV mee leurt hoe goed hun systeem van scholing is, maar de werkelijkheid is anders. Publieke scholen zijn verplicht jaarlijks een leraren examen af te leggen, vorig slaagde 75% van de leraren van de publieke scholen niet, de overhied heeft daarom ook besloten dat ze het over mogen doen. Dat zegt genoeg over de kwaliteit van die scholen en de aanpak van de overheid hierin.
In het algemeen is onze ervaring (we hebben beide scholen gehad voor ons kind) dat de publieke scholen geen uitdaging aan leerstof hebben, de klaslokalen soms dermate slecht en overvol zijn dat je je afvraagt of dat wel goed is voor het individu en de lesmaterialen ouderwets en niet naar de huidige standaarden van onderwijs voldoen, die voor modern onderwijs nodig zijn. Daarnaast kost het je soms heel wat extra's aan geld, omdat sommige lesmaterialen niet door die school bekostigd kunnen worden en je zelf moet betalen, naast de uitjes en feestjes die velen keren door de publieke scholen georganiseerd worden, zijn naar mijn gevoel meer om hun hun eigen zakken te vullen, dan dat ze te goede komen aan de kinderen of het goede doel wat men nastreeft. De uitjes en feestjes stellen niets voor, voor het geld wat je betaald, maar goed je doet het voor je kind, een zwak voor vaders en moeders om niet neen te zeggen. Wat wil je ook, het zijn door de overheid gesponsorde scholen en alles laat te wensen over, geen enkele die een uitzondering maakt. We hebben dan ook nu weer voor een privé school gekozen en daar zal hij dan ook op blijven, zolang we het kunnen betalen. Dat de publieke scholen vrij voor iedereen toegankelijk zijn hebben we in Monterrey ervaren. Het kan je dan ook gebeuren, dat je opeens op een kinderfeestje van een jarig kind van je zoons klas beland, en waar de vader en moeder uit andere milieu kringen komen, om het maar eens voorzichtig uit te drukken. Je voelt je dan opeens niet meer zo op je gemak, als je begrijpt wat ik bedoel. En het is ons gebeurd, waar verhaal, niet dat ons wat overkomen is, integendeel, het is per slot van rekening een kinderfeestje, maar je merkt al vanaf het begin dat er wat niet pluis is, we zijn dan ook voortijdig weggegaan in tegenzin van ons kind die het geweldig naar zijn zin had, maar wij hadden toch zoiets van laten we maar beter gaan, voor het uit de hand loopt, vooral met mijn “gringo” uiterlijk en de nodige alcohol die vloeide bij bepaalde personen van die familie, ondanks kinderfeestjes nooit met alcohol gepaard gaan, was dit een uitzondering, zal ik maar zeggen.
Tja, als je kind op een publieke school zit, kan je dat gebeuren, maar het kan ook op een privé school trouwens, Mexico is wat dat betreft niet kieskeurig.:) Mijn zoon is nu eindelijk zijn “preescolar” gepasseerd en dat betekend eigenlijk niet meer of minder dat hij de kleuterschool AF is, niet zo bijzonder in ons Nederland, maar hier wordt dat echt gevierd, vooral omdat het 3 jaar betreft en bijna een basis school achtige aanpak heeft. Dat hij dan ook geslaagd is voor zijn examen “preescolar” is bijzonder, want dan mag je doorgaan naar de basisschool, een gelijke aan onze 1st klas basisschool. We hebben hem dan ook in dezelfde school gehouden, een nieuw en bijna Nederlandse aanpak van leerstof. De aanpak en met name in deze privé school persoonlijk gerichte educatie, is gebaseerd op het vermogen van het kind en de motivatie die van het kind komt. Dat sprak ons zeer aan; wat hij niet wil krijgt hij niet en wat hem zeer aanspreekt wordt in hem gemotiveerd. Na 1 jaar van “voorschool” heeft hij nou in het laatste 2 trimesters lessen in: Spaans, Engels, Wiskunde, Computerkunde, Karate, Yoga, Lezen en Schrijven en Sociale opvoeding gehad en we kunnen zeggen dat hij het goed tot zeer goed, gedaan heeft. Geen Religie (God Zij dank niet) en geen patriottistische Mexicaanse historie, gewoon vorderen wat het kind wil in de gegeven lessen. Wil hij computerles, dan sporen ze hem aan en helpen hem beter erin te worden dan hij voorheen was, wil hij Karate dan wordt hij geleerd en getraind alsof hij (net zoals ik vroeger in Judo) in een Dojo les heeft. In zijn volgend jaar krijgt hij schaken als bijles, laten we kijken of hij mij kan slaan.
Het heeft zijn vruchten afgeworpen. Hij was de beste van de klas, zeer intelligent en zeer ad rem. Alles scoorde dan ook boven goed en uitmuntend, alleen zijn gedrag. Hij had dan ook een minpunt voor zijn gedrag; onze zoon wil altijd het middelpunt bij anderen zijn en is snel verveeld, door het feit dat sommige dingen geen uitdaging voor hem zijn. Hij is de klas te ver vooruit, zoals de juf en psycholoog het mededeelde en dat het wel eens zorgzaam zou kunnen zijn, want het schijnt dat je onze zoon niet snel tevreden stelt. Nou dat hoef je mij niet te vertellen, we maken het dagelijks mee. Waar ken ik dat van(?), was ik ook niet zo vroeger (?), hete het toen “lastig voor de anderen”, mijn gedrag was toen ook al slecht, en de rest was goed, tot uitmuntend, en zie waar het mij gebracht heeft, oppassen geblazen dus dat hij niet dezelfde fouten maakt als zijn vader.
Hetzelfde rapport wat ik zag toen mijn zoon slaagde van de “preescolar” en hij is pas 6. In mijn tijd hete het: 10 voor vlijt en kennis en een 5 voor gedrag. Zo vader, zo zoon zeg ik maar. En dat hij net zoals zijn vader is, is zeker; hij is een charmeur. Alle juffen zijn gevleid door hem. Ze wilden allemaal op de foto met hem, iedere juf was gecharmeerd van zijn lieflijk voorkomen; “Wat is het toch een geweldig kind, en zo intelligent...”, zoals de meesten zeiden. En ja het is waar: hij kan zeer lieflijk zijn, maar "een kat met venijnige trekken". Voor al die toekomstige juffen en schoonheden die hem als vriend willen, voorspeld dat alleen maar goeds voor hem, ben wel benieuwd waar dat naar toe gaat. Als hij op dat gebied net als zijn vader wordt, wordt het een komen en gaan, in zijn puberteitsjaren. ;)
In Mexico heeft men een onderscheid tussen de graduaties van scholen en zijn sommigen verplicht en sommigen vrijblijvend. Daarnaast kent men het publieke onderwijs en privé onderwijs. Het publieke onderwijs is geregeld in het Secretaría de Educación Pública die in het algemeen het publieke onderwijs in Mexico regelt, alles wat na het publieke onderwijs komt is geregeld door de autonome universiteiten. De privé scholen vullen de publieke scholen aan in zaken die de publieke scholen niet kunnen bieden, maar kosten soms veel geld, maar bieden betere zorg aan je kind. Dit kan al vanaf kleuterschool tot basisschool en later zelfs tot beroepsonderwijs, het is wat je portemonnee kan verdragen en wat voor onderwijs je kind je waard is. De publieke scholen zijn vrij van kosten, maar een inschrijfgeld, kleding geld (uniformen) en bijdrage boekengeld is ondanks die "kostenvrije" scholing wel nodig. Het kan dan ook gebeuren dat kinderen vanaf de leeftijd van 15 jaar geen vervolg opleiding kunnen nemen omdat de vervolg scholen duur zijn (preparatoria), de meesten die aangewezen zijn op publieke scholen maken de school niet af en verlaten al de school naar het basisonderwijs, "primaria". Wettelijk is het verplicht tot 12 jaar de school te volgen, helaas gebeurt dat niet altijd. Trouwens iets waar de overheid dagelijks op TV mee leurt hoe goed hun systeem van scholing is, maar de werkelijkheid is anders. Publieke scholen zijn verplicht jaarlijks een leraren examen af te leggen, vorig slaagde 75% van de leraren van de publieke scholen niet, de overhied heeft daarom ook besloten dat ze het over mogen doen. Dat zegt genoeg over de kwaliteit van die scholen en de aanpak van de overheid hierin. 
In het algemeen is onze ervaring (we hebben beide scholen gehad voor ons kind) dat de publieke scholen geen uitdaging aan leerstof hebben, de klaslokalen soms dermate slecht en overvol zijn dat je je afvraagt of dat wel goed is voor het individu en de lesmaterialen ouderwets en niet naar de huidige standaarden van onderwijs voldoen, die voor modern onderwijs nodig zijn. Daarnaast kost het je soms heel wat extra's aan geld, omdat sommige lesmaterialen niet door die school bekostigd kunnen worden en je zelf moet betalen, naast de uitjes en feestjes die velen keren door de publieke scholen georganiseerd worden, zijn naar mijn gevoel meer om hun hun eigen zakken te vullen, dan dat ze te goede komen aan de kinderen of het goede doel wat men nastreeft. De uitjes en feestjes stellen niets voor, voor het geld wat je betaald, maar goed je doet het voor je kind, een zwak voor vaders en moeders om niet neen te zeggen. Wat wil je ook, het zijn door de overheid gesponsorde scholen en alles laat te wensen over, geen enkele die een uitzondering maakt. We hebben dan ook nu weer voor een privé school gekozen en daar zal hij dan ook op blijven, zolang we het kunnen betalen. Dat de publieke scholen vrij voor iedereen toegankelijk zijn hebben we in Monterrey ervaren. Het kan je dan ook gebeuren, dat je opeens op een kinderfeestje van een jarig kind van je zoons klas beland, en waar de vader en moeder uit andere milieu kringen komen, om het maar eens voorzichtig uit te drukken. Je voelt je dan opeens niet meer zo op je gemak, als je begrijpt wat ik bedoel. En het is ons gebeurd, waar verhaal, niet dat ons wat overkomen is, integendeel, het is per slot van rekening een kinderfeestje, maar je merkt al vanaf het begin dat er wat niet pluis is, we zijn dan ook voortijdig weggegaan in tegenzin van ons kind die het geweldig naar zijn zin had, maar wij hadden toch zoiets van laten we maar beter gaan, voor het uit de hand loopt, vooral met mijn “gringo” uiterlijk en de nodige alcohol die vloeide bij bepaalde personen van die familie, ondanks kinderfeestjes nooit met alcohol gepaard gaan, was dit een uitzondering, zal ik maar zeggen. 
Tja, als je kind op een publieke school zit, kan je dat gebeuren, maar het kan ook op een privé school trouwens, Mexico is wat dat betreft niet kieskeurig.:) Mijn zoon is nu eindelijk zijn “preescolar” gepasseerd en dat betekend eigenlijk niet meer of minder dat hij de kleuterschool AF is, niet zo bijzonder in ons Nederland, maar hier wordt dat echt gevierd, vooral omdat het 3 jaar betreft en bijna een basis school achtige aanpak heeft. Dat hij dan ook geslaagd is voor zijn examen “preescolar” is bijzonder, want dan mag je doorgaan naar de basisschool, een gelijke aan onze 1st klas basisschool. We hebben hem dan ook in dezelfde school gehouden, een nieuw en bijna Nederlandse aanpak van leerstof. De aanpak en met name in deze privé school persoonlijk gerichte educatie, is gebaseerd op het vermogen van het kind en de motivatie die van het kind komt. Dat sprak ons zeer aan; wat hij niet wil krijgt hij niet en wat hem zeer aanspreekt wordt in hem gemotiveerd. Na 1 jaar van “voorschool” heeft hij nou in het laatste 2 trimesters lessen in: Spaans, Engels, Wiskunde, Computerkunde, Karate, Yoga, Lezen en Schrijven en Sociale opvoeding gehad en we kunnen zeggen dat hij het goed tot zeer goed, gedaan heeft. Geen Religie (God Zij dank niet) en geen patriottistische Mexicaanse historie, gewoon vorderen wat het kind wil in de gegeven lessen. Wil hij computerles, dan sporen ze hem aan en helpen hem beter erin te worden dan hij voorheen was, wil hij Karate dan wordt hij geleerd en getraind alsof hij (net zoals ik vroeger in Judo) in een Dojo les heeft. In zijn volgend jaar krijgt hij schaken als bijles, laten we kijken of hij mij kan slaan.
Het heeft zijn vruchten afgeworpen. Hij was de beste van de klas, zeer intelligent en zeer ad rem. Alles scoorde dan ook boven goed en uitmuntend, alleen zijn gedrag. Hij had dan ook een minpunt voor zijn gedrag; onze zoon wil altijd het middelpunt bij anderen zijn en is snel verveeld, door het feit dat sommige dingen geen uitdaging voor hem zijn. Hij is de klas te ver vooruit, zoals de juf en psycholoog het mededeelde en dat het wel eens zorgzaam zou kunnen zijn, want het schijnt dat je onze zoon niet snel tevreden stelt. Nou dat hoef je mij niet te vertellen, we maken het dagelijks mee. Waar ken ik dat van(?), was ik ook niet zo vroeger (?), hete het toen “lastig voor de anderen”, mijn gedrag was toen ook al slecht, en de rest was goed, tot uitmuntend, en zie waar het mij gebracht heeft, oppassen geblazen dus dat hij niet dezelfde fouten maakt als zijn vader. 
Hetzelfde rapport wat ik zag toen mijn zoon slaagde van de “preescolar” en hij is pas 6. In mijn tijd hete het: 10 voor vlijt en kennis en een 5 voor gedrag. Zo vader, zo zoon zeg ik maar. En dat hij net zoals zijn vader is, is zeker; hij is een charmeur. Alle juffen zijn gevleid door hem. Ze wilden allemaal op de foto met hem, iedere juf was gecharmeerd van zijn lieflijk voorkomen; “Wat is het toch een geweldig kind, en zo intelligent...”, zoals de meesten zeiden. En ja het is waar: hij kan zeer lieflijk zijn, maar "een kat met venijnige trekken". Voor al die toekomstige juffen en schoonheden die hem als vriend willen, voorspeld dat alleen maar goeds voor hem, ben wel benieuwd waar dat naar toe gaat. Als hij op dat gebied net als zijn vader wordt, wordt het een komen en gaan, in zijn puberteitsjaren. ;)
No comments:
Post a Comment