De dagen van ontberingen zijn schijnbaar geteld, en eindelijk is er licht aan de horizon. Niet morgen maar nu was mijn laatste blog, maar het schijnt dat alles NU gaat gebeuren, als we het allemaal kunnen schipperen binnen nog geen maand. Waarom vertel ik dit? Het tij is schijnbaar gekeerd en eindelijk kunnen we weer samen wonen. Mijn vrouw heeft een baan gekregen bij hetzelfde bedrijf als ik en gaat ook bij dezelfde klant werken als ik. 11 januari 2010 moet ze beginnen en ze heeft het te danken aan haar eigen kunnen en ervaring in de IT wereld. Tuurlijk, omdat ze bij hetzelfde bedrijf als ik kon beginnen had het bedrijf me al aangekondigd dat ze haar als voorkeur hadden, eigenlijk was zij de eerste die het bedrijf waar ik nu voor werk aanschreef, alleen was ik de eerste die door dat bedrijf was aangenomen, nu volgt ook zij. Dat betekend dan ook dat ook zij naar Guadalajara moet verhuizen, samen met mijn zoon.
Na 6 jaar, werken we eindelijk weer samen voor het zelfde bedrijf en voor dezelfde klant, alleen is het nu IBM. Het was in 2002 dat ik haar leerde kennen in het bedrijf wat toen LG-Philips-Displays hete en wat uiteindelijk uitliep op het avontuur Mexico waar we beiden nu in zitten. Het avontuur wat toen zijn oorsprong had en waar ik al die jaren nu over blog, het komt nu samen in Guadalajara. Het zou een nieuw begin voor ons kunnen worden en de cirkel is rond. De liefde die voor ons begon in Eindhoven en zich voortzette in Mexico Toreon, en uiteindelijk de immigratie van mijn vrouw naar Nederland Heerlen, de verloving en in nog geen 6 maanden getrouwd in Mexico Monterrey, en daarna weer terug naar Nederland waar het contract wat ze zou kunnen hebben tekenen in Eindhoven (voor Atos Origin) klaarlag, maar niet door gegaan is door haar zwangerschap van mijn zoon. Na 4 jaar Nederland weer terug naar Mexico, Monterrey, en na 2 jaar werken in Monterrey komt de cirkel weer bijelkaar in Guadalajara, de stad schijnbaar voor een nieuwe toekomst voor ons.
Het worden hectische dagen voor ons, het huur huis in Monterrey opzeggen en verhuizen met hor en hebben naar Guadalajara, en we hebben nog geen nieuw huis hier. Maar we doen ons best om het te schipperen tussen de feestdagen door. Het is weer typisch Mexicaans geregeld alles op de laatste minuut en niemand die ons wat zegt,maar we krijgen hulp. Dus hopelijk kan het allemaal geregeld zijn voor volgend jaar. Het ziet erna uit dat 2010 voor ons een goed jaar wordt. Beiden werk, in een nieuwe en betere stad en met minder criminaliteit. Guadalajara bloeit als nooit te voren, geen drugsoorlogen, geen mafia praktijken en alles schijnt te floreren hier. Het is ook logisch, de grote oorlogen tussen drugsbendes en mafia was hier 10 jaar geleden, intussen zijn de oorlogen gewonnen en dat zie je terug in alles. Restaurants en bars openen als paddestoelen uit de grond, softdrugs wordt getollereerd en er heerst controlle op alles wat de openbare orde verstoord. Geen laveloze dronkaards op straat, geen vechtpartijen door jongeren en gewapende bendes, geen drugs pushing, zoals in Monterrey nu het geval is. Ik denk dat we dus een goede stap nemen en naar een meer “echte” Mexicaanse stad verhuizen, want de mensen hier zijn alles maar behalve gestressed, getergd en geweldadig. Iets wat ik in Monterrey niet zag, toen ik 2 maanden geleden terug ging.
Laten we hopen dat we nu ook eindelijk de weg kiezen die voor ons voorspoedig is. Het wordt een uitdaging om het weer geregeld te krijgen en vooral met een kind, maar we doen ons best. Als het allemaal goed uitpakt kunnen we eindelijk aan een toekomst denken en een huis kopen op latere termijn. En eindelijk samen leven. Was dat niet onze droom? Samen een toekomst opbouwen? Laten we hopen dat het allemaal goed komt en God danken dat Hij ons deze mogelijkheid bied. En na alles we eindelijk kunnen genieten van onze oogst en net als deze senioren genieten van een oude dag aan Chapala, een dorpje waar je echt nog kunt genieten van folklore en historie. Guadalajara is kort bij, dus we kunnen onze nieuwe omgeving goed verkennen, alvorens we ons besluiten hier terug te trekken aan deze heerlijke omgeving die alles bied wat je op je ouderdom zou willen en kunnen wensen.
De dagen van ontberingen zijn schijnbaar geteld, en eindelijk is er licht aan de horizon. Niet morgen maar nu was mijn laatste blog, maar het schijnt dat alles NU gaat gebeuren, als we het allemaal kunnen schipperen binnen nog geen maand. Waarom vertel ik dit? Het tij is schijnbaar gekeerd en eindelijk kunnen we weer samen wonen. Mijn vrouw heeft een baan gekregen bij hetzelfde bedrijf als ik en gaat ook bij dezelfde klant werken als ik. 11 januari 2010 moet ze beginnen en ze heeft het te danken aan haar eigen kunnen en ervaring in de IT wereld. Tuurlijk, omdat ze bij hetzelfde bedrijf als ik kon beginnen had het bedrijf me al aangekondigd dat ze haar als voorkeur hadden, eigenlijk was zij de eerste die het bedrijf waar ik nu voor werk aanschreef, alleen was ik de eerste die door dat bedrijf was aangenomen, nu volgt ook zij. Dat betekend dan ook dat ook zij naar Guadalajara moet verhuizen, samen met mijn zoon.
Na 6 jaar, werken we eindelijk weer samen voor het zelfde bedrijf en voor dezelfde klant, alleen is het nu IBM. Het was in 2002 dat ik haar leerde kennen in het bedrijf wat toen LG-Philips-Displays hete en wat uiteindelijk uitliep op het avontuur Mexico waar we beiden nu in zitten. Het avontuur wat toen zijn oorsprong had en waar ik al die jaren nu over blog, het komt nu samen in Guadalajara. Het zou een nieuw begin voor ons kunnen worden en de cirkel is rond. De liefde die voor ons begon in Eindhoven en zich voortzette in Mexico Toreon, en uiteindelijk de immigratie van mijn vrouw naar Nederland Heerlen, de verloving en in nog geen 6 maanden getrouwd in Mexico Monterrey, en daarna weer terug naar Nederland waar het contract wat ze zou kunnen hebben tekenen in Eindhoven (voor Atos Origin) klaarlag, maar niet door gegaan is door haar zwangerschap van mijn zoon. Na 4 jaar Nederland weer terug naar Mexico, Monterrey, en na 2 jaar werken in Monterrey komt de cirkel weer bijelkaar in Guadalajara, de stad schijnbaar voor een nieuwe toekomst voor ons. 
Het worden hectische dagen voor ons, het huur huis in Monterrey opzeggen en verhuizen met hor en hebben naar Guadalajara, en we hebben nog geen nieuw huis hier. Maar we doen ons best om het te schipperen tussen de feestdagen door. Het is weer typisch Mexicaans geregeld alles op de laatste minuut en niemand die ons wat zegt,maar we krijgen hulp. Dus hopelijk kan het allemaal geregeld zijn voor volgend jaar. Het ziet erna uit dat 2010 voor ons een goed jaar wordt. Beiden werk, in een nieuwe en betere stad en met minder criminaliteit. Guadalajara bloeit als nooit te voren, geen drugsoorlogen, geen mafia praktijken en alles schijnt te floreren hier. Het is ook logisch, de grote oorlogen tussen drugsbendes en mafia was hier 10 jaar geleden, intussen zijn de oorlogen gewonnen en dat zie je terug in alles. Restaurants en bars openen als paddestoelen uit de grond, softdrugs wordt getollereerd en er heerst controlle op alles wat de openbare orde verstoord. Geen laveloze dronkaards op straat, geen vechtpartijen door jongeren en gewapende bendes, geen drugs pushing, zoals in Monterrey nu het geval is. Ik denk dat we dus een goede stap nemen en naar een meer “echte” Mexicaanse stad verhuizen, want de mensen hier zijn alles maar behalve gestressed, getergd en geweldadig. Iets wat ik in Monterrey niet zag, toen ik 2 maanden geleden terug ging.
Laten we hopen dat we nu ook eindelijk de weg kiezen die voor ons voorspoedig is. Het wordt een uitdaging om het weer geregeld te krijgen en vooral met een kind, maar we doen ons best. Als het allemaal goed uitpakt kunnen we eindelijk aan een toekomst denken en een huis kopen op latere termijn. En eindelijk samen leven. Was dat niet onze droom? Samen een toekomst opbouwen? Laten we hopen dat het allemaal goed komt en God danken dat Hij ons deze mogelijkheid bied. En na alles we eindelijk kunnen genieten van onze oogst en net als deze senioren genieten van een oude dag aan Chapala, een dorpje waar je echt nog kunt genieten van folklore en historie. Guadalajara is kort bij, dus we kunnen onze nieuwe omgeving goed verkennen, alvorens we ons besluiten hier terug te trekken aan deze heerlijke omgeving die alles bied wat je op je ouderdom zou willen en kunnen wensen.
2 comments:
Wat een prachtig nieuws Rolf!
Een beter kado voor de kerst kun je niet wensen.
Het gezin is altijd nr1 maakt niet uit waar je bent.
Groet,
Marc
geweldig, gefeliciteerd met dit goede nieuws!! (nelly, neeltjevann)
Post a Comment