De wereldeconomie heeft een keerpunt bereikt en de eerste tekenen van herstel zijn al te zien. Dat was afgelopen week het nieuws wat de wereld media verspreidde. Volgens de president van de Europese Centrale Bank heeft men wereldwijd het dieptepunt in de cyclus wel bereikt. Volgens hem hebben de meeste landen een afzwakkende krimp laten zien en in sommige gevallen was er zelfs sprake van groei. Ondanks dit positief nieuws waarschuwt hij ook voor waakzaamheid en is het nog geen tijd voor zelfgenoegzaamheid. De rente is wereldwijd scherp verlaagd en er is voor miljarden uitgetrokken om de economie weer een “boost” te geven. Wat dat direct met ons in Mexico heeft te maken is even afwachten. Door de “influenza crisis” staat Mexico momenteel wankel en door de miljarden verliezen in de Mexicaanse toeristen industrie zal men harder getroffen worden dan gevreesd. Het korte termijn verlies door de “influenza crisis” is nu al geschat op ongeveer 0,8% van het totaal landelijke BNP. Hoe langer de verspreiding van het H1N1 virus nog zal voortduren hoe groter de kans is dat de economie nog verder verzwakt wordt en de negatieve financiële gevolgen zelfs tot in het derde kwartaal van dit jaar zichtbaar zullen zijn. In een voorzichtige schatting zou dat neerkomen op een verlies van 1,6% op het landelijk BNP. De grootstse verliezen zullen geleden worden in de toeristensector maar ook de bedrijven die eraan verbonden zijn zoals; transport, detail en groothandel, hotels, restaurants, maar ook entertainment industrieën zoals films, theaters, concerten en sportevenementen zullen grote verliezen lijden.
Dat de gevolgen van de economische crisis nu ook hier zichtbaar begonnen te worden was duidelijk te zien in het aanbod van jobs op het internet en in de kranten sinds maart 2009. Monterrey en Mexico stad is doorgaans altijd goed voor 660 banen aanbod dagelijks maar door de economische malaise en de “influenza crisis” daar bovenop heeft Mexico meer moeten incasseren dan in eerste instantie gevreesd en berekend was. Het aanbod van jobs ging dan ook drastisch omlaag naar 50 banen per dag eind april en begin mei en we zagen zelfs dagen dat er geen banen werden gepubliceerd. Zeker ben je bang als je al 3 maanden geen werk hebt en vinden van een passende baan dan ook bijna uitzichtsloos wordt. Als je daarnaast ook nog ieder dag bijna solliciteerd en de emails die je verstuurt onbeantwoord ziet en zelfs navraag geen verwacht tegenbericht geeft, wordt je stil. Je bid om een wonder om niet in de armoede grens terecht te komen, en je hoopt dat alles wat je net in anderhalf jaar tijd hebt opgebouwd, niet te verliezen. Waren we net bezig om samen aan deze toekomst te bouwen en geld te sparen om ons eerste huisje te kunnen kopen zie je nu opeens alles anders uitpakken. Zeker als je niet van rijke huize komt en alles van gronds af aan moet neerzetten met eigen gespaard geld dat hard verdient is met arbeid. Je soms ook de tranen in de ogen komen, als je ziet dat je spaargeld ineens als werkelozengeld moet worden opgeofferd, omdat de overheid hier niet in voorziet. Daarnaast je 3 maanden werkelozenuitkering langs de neus hebt voorbij zien gaan door de achterbakse manier van outsourcing bedrijven en hun louche contract praktijken. Ik heb daar zeker van geleerd en dat zal me zeker geen tweede keer meer gebeuren. Ik zal nooit meer iets tekenen als ik ooit nog eens in diezelfde situatie terecht kom en net zoals al mijn andere mexicaanse kollegas mijn door het bedrijf gegeven laptop nemen (als aanbetaling) en verdwijnen.
Ondanks was het toch afgelopen week even een beetje feeststemming toen we hoorden dat mijn vrouw tóch werd aangenomen voor haar werk als Project Manager met een project van 3 maanden, waar ze eerder al eens op gereflecteerd had. Het gaf weer vertrouwen en hoop, maar was zeker geen reden tot geruststelling. Vorige week maandag was ze officieel begonnen en ze heeft het reuze naar haar zin. Hoedanook werden we pas op ons gemak gesteld toen óók ik mijn contract eindelijk mocht tekenen en dat was vorige week donderdag. Ja, je hoort het goed, óók ik heb weer werk en dit keer weer voor onbepaalde tijd. Het betekend wel dat ik vanaf juni moet verhuizen en naar Guadalajara moet vertrekken, aangezien in Monterrey momenteel alles op zijn kont ligt qua werk. Er is hier geen fatsoenlijke IT job meer te krijgen, zeker niet nu de 3 grootste werkgevers CEMEX, FEMSA en CATERPILLAR, vele banen en staff hebben moeten schrappen om het hoofd boven water te houden. Dat we toch werk gevonden hebben is bijna een wonder te noemen gezien de economische crisis en de impact die de “influenza crisis” heeft aangericht. Wat het voor onze relatie in het algemeen betekend is moeilijk in te schatten. De laatste maanden zonder werk, geen inkomen, landelijk griepvirus, de verplichtte quarantaine, en het kind voor bijna een maand thuis, hebben behoorlijk veel geëisd van ons. De nieuwe scheiding van mij en mijn familie is zeker geen gewenste situatie en het zal van ons afhangen hoe we onze gevoelens meesteren en ermee omgaan. Dat dit tevens onze 2de scheiding is sinds we aan dit avontuur begonnen zijn, is minder leuk. De eerste keer heeft het 8 maanden geduurd, toen mijn vrouw vooruit gestuurd werd naar Mexico en ik in Nederland alles heb afgebouwd. Daarna zijn we in een stroomversnelling aan alles en nog wat begonnen om een nieuw leven en begin hier op te bouwen. Geen moment van rust. Dit keer zal het minder lang zijn, aangezien ik ook naar huis kan vliegen één keer in de maand of wanneer het werk dat toe laat, maar het contract staat voor zeker één jaar. Misschien heeft het ook een positief effect op onze relatie. Hoe lang dat het allemaal gaat duren voor we weer bereikt hebben wat we hebben achtergelaten in Nederland; we weten het niet? Laten we eerst eens eraan beginnen, we hebben in ieder geval 4 maanden spaargeld weer in te halen.
De wereldeconomie heeft een keerpunt bereikt en de eerste tekenen van herstel zijn al te zien. Dat was afgelopen week het nieuws wat de wereld media verspreidde. Volgens de president van de Europese Centrale Bank heeft men wereldwijd het dieptepunt in de cyclus wel bereikt. Volgens hem hebben de meeste landen een afzwakkende krimp laten zien en in sommige gevallen was er zelfs sprake van groei. Ondanks dit positief nieuws waarschuwt hij ook voor waakzaamheid en is het nog geen tijd voor zelfgenoegzaamheid. De rente is wereldwijd scherp verlaagd en er is voor miljarden uitgetrokken om de economie weer een “boost” te geven. Wat dat direct met ons in Mexico heeft te maken is even afwachten. Door de “influenza crisis” staat Mexico momenteel wankel en door de miljarden verliezen in de Mexicaanse toeristen industrie zal men harder getroffen worden dan gevreesd. Het korte termijn verlies door de “influenza crisis” is nu al geschat op ongeveer 0,8% van het totaal landelijke BNP. Hoe langer de verspreiding van het H1N1 virus nog zal voortduren hoe groter de kans is dat de economie nog verder verzwakt wordt en de negatieve financiële gevolgen zelfs tot in het derde kwartaal van dit jaar zichtbaar zullen zijn. In een voorzichtige schatting zou dat neerkomen op een verlies van 1,6% op het landelijk BNP. De grootstse verliezen zullen geleden worden in de toeristensector maar ook de bedrijven die eraan verbonden zijn zoals; transport, detail en groothandel, hotels, restaurants, maar ook entertainment industrieën zoals films, theaters, concerten en sportevenementen zullen grote verliezen lijden.
Dat de gevolgen van de economische crisis nu ook hier zichtbaar begonnen te worden was duidelijk te zien in het aanbod van jobs op het internet en in de kranten sinds maart 2009. Monterrey en Mexico stad is doorgaans altijd goed voor 660 banen aanbod dagelijks maar door de economische malaise en de “influenza crisis” daar bovenop heeft Mexico meer moeten incasseren dan in eerste instantie gevreesd en berekend was. Het aanbod van jobs ging dan ook drastisch omlaag naar 50 banen per dag eind april en begin mei en we zagen zelfs dagen dat er geen banen werden gepubliceerd. Zeker ben je bang als je al 3 maanden geen werk hebt en vinden van een passende baan dan ook bijna uitzichtsloos wordt. Als je daarnaast ook nog ieder dag bijna solliciteerd en de emails die je verstuurt onbeantwoord ziet en zelfs navraag geen verwacht tegenbericht geeft, wordt je stil. Je bid om een wonder om niet in de armoede grens terecht te komen, en je hoopt dat alles wat je net in anderhalf jaar tijd hebt opgebouwd, niet te verliezen. Waren we net bezig om samen aan deze toekomst te bouwen en geld te sparen om ons eerste huisje te kunnen kopen zie je nu opeens alles anders uitpakken. Zeker als je niet van rijke huize komt en alles van gronds af aan moet neerzetten met eigen gespaard geld dat hard verdient is met arbeid. Je soms ook de tranen in de ogen komen, als je ziet dat je spaargeld ineens als werkelozengeld moet worden opgeofferd, omdat de overheid hier niet in voorziet. Daarnaast je 3 maanden werkelozenuitkering langs de neus hebt voorbij zien gaan door de achterbakse manier van outsourcing bedrijven en hun louche contract praktijken. Ik heb daar zeker van geleerd en dat zal me zeker geen tweede keer meer gebeuren. Ik zal nooit meer iets tekenen als ik ooit nog eens in diezelfde situatie terecht kom en net zoals al mijn andere mexicaanse kollegas mijn door het bedrijf gegeven laptop nemen (als aanbetaling) en verdwijnen. 
Ondanks was het toch afgelopen week even een beetje feeststemming toen we hoorden dat mijn vrouw tóch werd aangenomen voor haar werk als Project Manager met een project van 3 maanden, waar ze eerder al eens op gereflecteerd had. Het gaf weer vertrouwen en hoop, maar was zeker geen reden tot geruststelling. Vorige week maandag was ze officieel begonnen en ze heeft het reuze naar haar zin. Hoedanook werden we pas op ons gemak gesteld toen óók ik mijn contract eindelijk mocht tekenen en dat was vorige week donderdag. Ja, je hoort het goed, óók ik heb weer werk en dit keer weer voor onbepaalde tijd. Het betekend wel dat ik vanaf juni moet verhuizen en naar Guadalajara moet vertrekken, aangezien in Monterrey momenteel alles op zijn kont ligt qua werk. Er is hier geen fatsoenlijke IT job meer te krijgen, zeker niet nu de 3 grootste werkgevers CEMEX, FEMSA en CATERPILLAR, vele banen en staff hebben moeten schrappen om het hoofd boven water te houden. Dat we toch werk gevonden hebben is bijna een wonder te noemen gezien de economische crisis en de impact die de “influenza crisis” heeft aangericht. Wat het voor onze relatie in het algemeen betekend is moeilijk in te schatten. De laatste maanden zonder werk, geen inkomen, landelijk griepvirus, de verplichtte quarantaine, en het kind voor bijna een maand thuis, hebben behoorlijk veel geëisd van ons. De nieuwe scheiding van mij en mijn familie is zeker geen gewenste situatie en het zal van ons afhangen hoe we onze gevoelens meesteren en ermee omgaan. Dat dit tevens onze 2de scheiding is sinds we aan dit avontuur begonnen zijn, is minder leuk. De eerste keer heeft het 8 maanden geduurd, toen mijn vrouw vooruit gestuurd werd naar Mexico en ik in Nederland alles heb afgebouwd. Daarna zijn we in een stroomversnelling aan alles en nog wat begonnen om een nieuw leven en begin hier op te bouwen. Geen moment van rust. Dit keer zal het minder lang zijn, aangezien ik ook naar huis kan vliegen één keer in de maand of wanneer het werk dat toe laat, maar het contract staat voor zeker één jaar. Misschien heeft het ook een positief effect op onze relatie. Hoe lang dat het allemaal gaat duren voor we weer bereikt hebben wat we hebben achtergelaten in Nederland; we weten het niet? Laten we eerst eens eraan beginnen, we hebben in ieder geval 4 maanden spaargeld weer in te halen.
2 comments:
ben blij dat jullie werk hebben! groetjes uit Holland. Nelly.
He Rolf,
Mooi dat je nu toch weer werk hebt gevonden.
Wat voor functie in Guadalajara betreft het?
Post a Comment