Eindelijk is het zover, de dag van waarheid is aangebroken. Vandaag is officieel het contract getekend en is het ticket om naar Guadalajara te vertrekken betaald door het bedrijf waar ik voor ga werken. Ik heb vandaag mijn handtekening gezet om mijn FM3 aanvraag te verwerken en te veranderen van “afhankelijk van familie” (mijn vrouw in dit geval) naar “werkzaam bij” (het bedrijf wat mij gaat koesteren) wat min of meer betekend dat het officieel is om te mogen werken voor dat bedrijf in Mexico. Het nieuwe bedrijf waar ik trouwens voor ga werken is een klein maar zeer professioneel IT bedrijf met een “bijna” Europese aanpak, wat ik zeer aan hun mag. Daarnaast zeer goede arbeidsvoorwaarden en secundaire voorwaarden voor zover je dit voor Mexico mag noemen, want bij mijn vorige werkgever had ik het niet zo “breed” en absoluut geen inspraak. Dus alles wordt uiteindelijk toch beter, ik ben ook wat mondiger geworden en weet de arbeidsmarkt wat beter aan te voelen en te bewerken in mijn voordeel, en het huidige tekenen van het offerte-contract onderstreept die zaken. Het is voor het eerst trouwens ook dat ik een Europees gevoel erbij heb, bij de eerste keer (2 jaar geleden) moest ik mij een paar keer inhouden, maar nu heb ik er een zeer goed gevoel bij. Zeker na de fiasco van het verlengen van mijn arbeidscontract met de vorige werkgever in de maand januari, of was het “werkuitbuiter”, wie zal het zeggen? “Lessons Learned” dat is zeker en het zal me geen 2de keer gebeuren hoop ik.
Werken in Guadalajara; tja wat kan ik ervan zeggen, alles wordt betaald voor de eerste maand en ik heb ongeveer 300 pesos per dag aan lunch en drink geld, wat in Mexico echt uitzinnig veel geld is. Ik bedoel ik heb uitgerekend dat je voor 200 pesos per dag als een koning in Mexico kunt leven in de duurste stad van Mexico: Monterrey. Dus ik kan mijn plezier wel op, maar de “carta blanca” komt met een haakje, als ik niet voor de eerste maandag van iedere week alle bonnetjes heb opgestuurd dan krijg ik nop uitbetaald, maar met de werkdruk die men hier heeft denk ik dat het inleveren van mijn onkostenvergoedingslijst de minste zorgen zal zijn die ik zal hebben in de toekomst. Het zal mijn hoogste prioriteit worden aan het eind van de week: vrijdag. Dus wat zou ik daarover nog veel zeggen, gewoon goed geregeld denk ik. Tóch! Een ander mooi iets is dat ik iedere dag van mijn hotel (later woning) tot het bedrijf wordt gebracht en terug per werkbus, dus nooit meer verkeers-stress, en geen onkosten auto, geen onkosten benzine, dus wat wil je nog meer. Kan ik s´morgens om 7:30 AM slaapdronken de werkbus instappen met mijn laptoppie, de hele dag wat slapend de vergaderingen afwandelen en s´avonds om 5:30 PM de bus al slapend uitrollen, daarna effe douchen, beetje eten, fitness en hoppa “baila” of te wel party-time.
Ik zal dan de zaterdag en zondag kunnen gaan benutten om mijn week en administratie te regelen en wat uit te rusten aan het strand of meer dat ongeveer een 30 minuten rijden van mijn woning is. Eindelijk weer kunnen vissen of lekker zwemmen. Zou het leven dan toch beter worden na die hel van Monterrey met super hete zomers (45 – 50 graden) en koude winters (-5 graden) en dat in die krotjes waar ze hier in leven, sorry maar meer zijn deze niet-geïssoleerde huizen niet, dus ja wie weet. Komt het misschien toch nog allemaal goed. Het schijnt in ieder geval stukken goedkoper te zijn dan Monterrey in huur en lasten, daarnaast is de natuur die je in de omgeving hebt geweldig schoon en geen overlast van lawaai of luchtvervuiling, zoals in Monterrey. Zeker niet daar waar ik ga werken en waarschijnlijk ook later wonen, want het is in een dorp vlakbij of 20 minuten rijden van Guadalajara centrum. Dat is ongeveer dezelfde afstand als Kerkrade – Maastricht centrum op een drukke dag. Daarnaast schijnt er een groot meer, Chapala meer genaamd, in de buurt te liggen van ongeveer 30 minuten rijden van waar ik ga wonen. Dat betekend dat ik eindelijk mijn Breskens (Zeeland) avontuur gevoel (en waar ik als kind 1 jaar gewoond heb) weer kan terughalen en kan gaan vissen aan het meer of zelfs de zee, als ik de andere kant op reis en mijn hengeltje aan de pacifische oceaan uitgooi (3 uur rijden met de auto). Ik zie al rijkhalzend erna uit en hoop en bid tot God dat Hij mij eindelijk naar mijn oord stuurt waar ik zou moeten zijn en blijven.
Eindelijk is het zover, de dag van waarheid is aangebroken. Vandaag is officieel het contract getekend en is het ticket om naar Guadalajara te vertrekken betaald door het bedrijf waar ik voor ga werken. Ik heb vandaag mijn handtekening gezet om mijn FM3 aanvraag te verwerken en te veranderen van “afhankelijk van familie” (mijn vrouw in dit geval) naar “werkzaam bij” (het bedrijf wat mij gaat koesteren) wat min of meer betekend dat het officieel is om te mogen werken voor dat bedrijf in Mexico. Het nieuwe bedrijf waar ik trouwens voor ga werken is een klein maar zeer professioneel IT bedrijf met een “bijna” Europese aanpak, wat ik zeer aan hun mag. Daarnaast zeer goede arbeidsvoorwaarden en secundaire voorwaarden voor zover je dit voor Mexico mag noemen, want bij mijn vorige werkgever had ik het niet zo “breed” en absoluut geen inspraak. Dus alles wordt uiteindelijk toch beter, ik ben ook wat mondiger geworden en weet de arbeidsmarkt wat beter aan te voelen en te bewerken in mijn voordeel, en het huidige tekenen van het offerte-contract onderstreept die zaken. Het is voor het eerst trouwens ook dat ik een Europees gevoel erbij heb, bij de eerste keer (2 jaar geleden) moest ik mij een paar keer inhouden, maar nu heb ik er een zeer goed gevoel bij. Zeker na de fiasco van het verlengen van mijn arbeidscontract met de vorige werkgever in de maand januari, of was het “werkuitbuiter”, wie zal het zeggen? “Lessons Learned” dat is zeker en het zal me geen 2de keer gebeuren hoop ik.
Werken in Guadalajara; tja wat kan ik ervan zeggen, alles wordt betaald voor de eerste maand en ik heb ongeveer 300 pesos per dag aan lunch en drink geld, wat in Mexico echt uitzinnig veel geld is. Ik bedoel ik heb uitgerekend dat je voor 200 pesos per dag als een koning in Mexico kunt leven in de duurste stad van Mexico: Monterrey. Dus ik kan mijn plezier wel op, maar de “carta blanca” komt met een haakje, als ik niet voor de eerste maandag van iedere week alle bonnetjes heb opgestuurd dan krijg ik nop uitbetaald, maar met de werkdruk die men hier heeft denk ik dat het inleveren van mijn onkostenvergoedingslijst de minste zorgen zal zijn die ik zal hebben in de toekomst. Het zal mijn hoogste prioriteit worden aan het eind van de week: vrijdag. Dus wat zou ik daarover nog veel zeggen, gewoon goed geregeld denk ik. Tóch! Een ander mooi iets is dat ik iedere dag van mijn hotel (later woning) tot het bedrijf wordt gebracht en terug per werkbus, dus nooit meer verkeers-stress, en geen onkosten auto, geen onkosten benzine, dus wat wil je nog meer. Kan ik s´morgens om 7:30 AM slaapdronken de werkbus instappen met mijn laptoppie, de hele dag wat slapend de vergaderingen afwandelen en s´avonds om 5:30 PM de bus al slapend uitrollen, daarna effe douchen, beetje eten, fitness en hoppa “baila” of te wel party-time.
Ik zal dan de zaterdag en zondag kunnen gaan benutten om mijn week en administratie te regelen en wat uit te rusten aan het strand of meer dat ongeveer een 30 minuten rijden van mijn woning is. Eindelijk weer kunnen vissen of lekker zwemmen. Zou het leven dan toch beter worden na die hel van Monterrey met super hete zomers (45 – 50 graden) en koude winters (-5 graden) en dat in die krotjes waar ze hier in leven, sorry maar meer zijn deze niet-geïssoleerde huizen niet, dus ja wie weet. Komt het misschien toch nog allemaal goed. Het schijnt in ieder geval stukken goedkoper te zijn dan Monterrey in huur en lasten, daarnaast is de natuur die je in de omgeving hebt geweldig schoon en geen overlast van lawaai of luchtvervuiling, zoals in Monterrey. Zeker niet daar waar ik ga werken en waarschijnlijk ook later wonen, want het is in een dorp vlakbij of 20 minuten rijden van Guadalajara centrum. Dat is ongeveer dezelfde afstand als Kerkrade – Maastricht centrum op een drukke dag. Daarnaast schijnt er een groot meer, Chapala meer genaamd, in de buurt te liggen van ongeveer 30 minuten rijden van waar ik ga wonen. Dat betekend dat ik eindelijk mijn Breskens (Zeeland) avontuur gevoel (en waar ik als kind 1 jaar gewoond heb) weer kan terughalen en kan gaan vissen aan het meer of zelfs de zee, als ik de andere kant op reis en mijn hengeltje aan de pacifische oceaan uitgooi (3 uur rijden met de auto). Ik zie al rijkhalzend erna uit en hoop en bid tot God dat Hij mij eindelijk naar mijn oord stuurt waar ik zou moeten zijn en blijven.
1 comment:
GEWELDIG! GEFELICITEERD!! nelly
Post a Comment