Who wants the olive…?

Soms denk ik wel eens had ik maar eens wat vaker naar “m&m” (mijn moeder) geluisterd, maar helaas… was ik in die tijd niet zo wild geweest en had ik wat betere coaching gehad, zoals een “Vader” dan zou het wel eens goed gekomen zijn. Ik zie nu mijn eigen zoon opgroeien, 40 jaar later, en bedenk me opeens dat ik niet veel anders, …beter, en met al mijn tekortkomingen, hetzelfde ben geweest in het verleden, …als mijn “poco-yo” nu is. Het is dan ook een echte “mini-me” van mij! Als je hem af en toe ziet acteren dan is hij net mij, precies zoals ik 40 jaar geleden was, vol fantasie, vol energie, vol op zoek naar mogelijkheden om zijn situatie zo te gestalten dat hij daar beter van wordt. En hij weet als geen anderen de mensen om hem heen te motiveren en te prikkelen om zijn visie te laten begrijpen en natuurlijk om te krijgen wat hij wil. Hij wist het al zo ver te schoppen dat hij een snoepje van een ander kreeg omdat hij het niet van ons kreeg midden in een supermarkt. En de mevrouw die het hem gaf was meer boos op ons dan wij verdiend hadden. Het theater wat hij speelt, weet hij als geen ander te perfectioneren, ongeloofelijk als je ziet wat een acteur het is, een Oscar waardig. Hij zal een zeer zelfstandig, en intelligent iemand worden, dat weet ik nu al zeker. “Who wants to live forever?” Met zo´n zoon heb je je clone al gezet, je bloed zal voortbestaan. Laten we hopen dat hij ook een beter en gelukkiger leven krijgt als wat ik al heb, maar daar zal ik hem voor zover ik kan en leef in helpen, zodat hij ook dat verdiend wat hem toekomt en zichzelf kan veroorloven wat zijn hartje begeert. Laat ik hem de goede dingen in het leven geven en leren, zodat hij zijn eigen stappen kan zetten en dat is ook de reden waarom ik hier ben, een gids en vader te zijn voor je kind. Ik hou van jouw, mijn zoon! Laten we hopen dat we lang vreugde aan elkaar kunnen hebben en een gezonde toekomst voor jouw kunnen neerzetten.