4 jaar

Het was eindelijk zover, het kleine mannetje wordt groter, 4 jaar zou hij nu worden. Hij had er meer naar vooruit gekeken dan wij om heerlijk te zijn. Iedere dag, vooraf zijn verjaardag, werd dezelfde vraag wel herhaaldelijke keren gesteld; “Wanneer is mijn verjaardag?.. Morgen? Krijg ik kadootjes?” Ik denk de kinderen van zijn leeftijd zijn allemaal hetzelfde als hij, maar deze keer was hij toch wel anders dan de voorgaande jaren, moest ik ontdekken, meer “volwassen”. Ik denk dat het ook te maken heeft met het feit dat hij nu beseft dat een verjaardag een leuke dag voor hem is met veel suikergoed en kadootjes en natuurlijk speciaal voor hem. Het is voor het eerst dat hij het beseft en mede door het feit dat hij alleen maar leuke dingen herinnerd aan de voorgaande jaren die hij ervaren heeft als een speciale dag.

Hij had ook al een lijstje gemaakt wat hij graag zou willen hebben aan kadootjes, aan eten en welke gasten moesten komen voor het feest. Ik vond het een beetje te ver gaan om heel eerlijk te zijn, een kind van 4 die de party bepaald en de regels stelt. Rafael is erg “verstandig” om het zo maar eens te zeggen en hij is wijs genoeg om zijn wensen kenbaar te maken, maar het komt erop neer dat pappa en mamma toch het werk moeten doen. Hoedanook we hebben hem de indruk gegeven dat hij de hele party zelf georganiseerd had en dat wij alleen maar ervoor gezorgd hadden dat de kinderen de uitnodigingen kregen. Het was al reeds begonnen vóór de zomervakantie van de kleuterschool.

Mijn vrouw heeft een dag verlof genomen om het feestje op school (kleuterklasje) te organiseren, en de kinderen werden op snoepgoed, pizza, muffins en limonade verwelkomt, de juf had een verjaardags party georganiseerd en alle kinderen hadden kadootjes voor hem meegenomen. Het klasje heeft de hele namiddag spelletjes gedaan en Rafael was het feestvarken. Daarna was het einde schooljaar. Leuk om zo het schooljaar te eindigen dacht ik nog, dat zullen vele kinderen later ook leuk vinden. Hopelijk vonden de ouders dat ook.

Het feestje thuis was van hetzelfde kaliber, alleen dat de “grotere” kinderen af en toe hun manieren verliezen tijdens het spelen en met schoenen en al op je bank rondspringen of met de “pinjata” ter opoffering door het huis marcheren. Het hele huis was de dag ernaar dan ook aan een grote schoonmaakbeurt toe. De laatste keer ook, dat ik het feestje thuis heb gehouden.

Ondanks het feit dat Rafael uitermate genoten heeft van het feestje was hij de dag ernaar niet zo blij met de kadootjes, de meesten hadden kleren meegenomen en weinigen hadden van te voren even gevraagd wat het kind zoal mist aan speeltjes, gevolg dat hij een film van CARS kreeg die hij al had en autootjes er niet bij waren. Gelukkig had hij nog de oma van Nederland die hem niet alleen al het goede en “gezonde” suikergoed opgestuurd had maar ook de goede kadootjes. Hij speelt met deze dan ook het meeste. Nederland blijft zijn thuishaven en het schijnt dat hij (net als ik) met plezier terugdenkt aan die mooie momenten van “verjaardag” en het feest dat erbij hoort.

Zie hier alle fotos van Rafael´s verjaardag: