1985 - “Ja, speel maar we zijn nog niet officieel open!” ...lachte men met een grijns alsof het allemaal niet uitmaakte. Het was zover, eindelijk had ik de cursus medewerker speelautomaten volbracht, het was een hele klus achteraf gezien, we moesten letterlijk alles vanuit ons hoofd leren, de ware kennis die we opgedaan hadden zou ons nu van pas komen als we met de echte gasten zouden gaan “spelen”, het was helaas weer uitgesteld. Muntje voor muntje ging in de speelautomaat alsof ik hem kon beïnvloeden, maar uiteindelijk wist ik en anderen wel beter. We zouden nooit winnen!
Ons gala kostuum was op maat gemaakt en onze smoking was één al glans. Weken van te voren door A’dam snorren met een homofiele kledingmaker was mijn aandeel in een door een designer gemaakte “toxido” en de daarbij behorende hemden (4 keer) en strikken (4 keer) broeken (4 keer) jasjes (4 keer). Ik vond het allemaal maar een beetje eng om heel eerlijk te zijn. Tja kleren maken de man, en het schijnt dat deze kledingmaker daar een beter oog voor had dan een plattelands jongen zoals ik. Gelijk had ie.Mijn James Bond avontuur eindigde met een dump op het A’damse centraal station en met een boekwerk aan handleidingen van het Engels naar Nederlands en weer terug.
Toen ik op weg naar huis was voelde ik alsof ik de jackpot gewonnen had, het gevoel het eindelijk gemaakt te hebben. Weg van dat slome Kerkrade dacht ik nog. De meeste jongens van mijn leeftijd en van mijn buurt gingen werken bij Tesca of Laura Metaal, M&S Heerlen, Gemeente of bedrijven in Maastricht en omstreken! Rolf heeft het gemaakt! (Riep ik nog, toen ik het treinstation in mijn thuisstad verliet) Ik weet nu wel beter!
11 jaar heb ik er gewerkt en van die 11 jaar heb ik ongeveer 10 jaar geen zonlicht gezien, alleen maar donkere verrookte ruimtes, en late diensten, weekenden werken en tijdens de zomervakantie geen recht op verlof (als je alleenstaande was). De feestdagen waren altijd stuivertje wisselen, het ene jaar mog je wel met kerst thuis verlof vieren de andere keer moest je met kerst werken. Vooral die feestdagen vond ik het ergste, nooit thuis. Killing voor je sociale contacten en relaties. Wat echter meer killing was is de sigaretten rook, je hing constant in de rook, je stonk naar een asbak als je thuis kwam en ik rookte toen zelf ook nog, maar nu ik al 6 jaar niet meer rook, merk je pas hoe erg die tijd voor je lichaam was . 
Een schadevergoeding zou niet genoeg zijn om te compenseren wat die sigaretten rook je allemaal aandoed. Ik zag laatst enkele collegas terug van oude casino tijden, de haren kurkdroog en flets, oude huid, echt geleefd zagen ze er uit. En die mensen roken niet eens, tja dat is wat mee-roken allemaal kan aanrichten.
Ik heb het nu wel beter getroffen en de bedrijven buiten het casino betalen meer voor relatief betere uren (ma-vrij van 9-5). En de feestdagen altijd vrij. Aan de andere kant heb ik in die periode veel geleerd positieve als ook negatieve dingen zoals; omgaan met mensen maar ook de zogenaamde beoordelingen of zoals wij die ook wel "veroordelingen" noemden. Dat laatste was allemaal nonsens naar mijn mening, maar goed voor het management een goede tool om het werkvolk onder het juk te houden..haha. maar goed. Nu maak ik zelf deel uit van het management dus ik kan het nu wel weten....na 11 jaar ICT mag dat wel eens gezegd worden.
Net zoals Ladies Night een uitvinding van mij trouwens was en nu het oh zo beroemde Lady´s Day is geworden. Tja wat je niet allemaal uitvind door naar plaatjes te luisteren, want het idee kwam oorspronkelijk van het luisteren naar het Cool & the Gang liedje "Ladies Night". En toen er vraag was om de daluren wat beter op te vullen, heb ik dit idee gelanceerd om met woensdag (wat toendertijd een voetbaldag was en de meeste mannen achter de TV en het bier zaten) de vrouwen van deze mannen te tracteren op een gratis avondje casino met een hapje en een drankje. Tot nu toe nog steeds een success, zoals men ziet. Tja er waren soms ook leuke dingen in het casino te doen en te beleven, en het was niet altijd kommer en kwel. Ik heb helaas nooit de eer mogen ontvangen om daar een bonus of waardering voor te krijgen voor al mijn creativiteit en ideëen in die periode, dat wisten anderen wel voor me te doen... ;)
No comments:
Post a Comment