Vintage Cars - Spijlbus

Als jullie denken dat ik jullie vergeten ben dan heb je het mis, Intussen ben ik meer dan ooit op zoek naar ¨oude karretjes¨ en laat ik een paar ¨beauties¨ gevonden hebben. Met name de spijlbussen waar een vriend van mijn oude werk in Nederland het altijd over had, zijn hier te verkrijgen. Daarnaast zijn er genoeg oude vintage cars te zien en te koop, die het goed doen op de Nederlandse markt. Dus als er nog steeds interesse is om deze te exporteren naar Nederland en als er geld genoeg op tafel komt voor diegene die geinteresseerd is kunnen we nog steeds praten. Het meeste wat je vind zijn niet echt goedkope oudjes, ook de Mexicaan weet nu wat de prijs waard is. Maar ze zijn nog steeds aantrekkelijk om ze te exporteren naar Nederland, mits je daar een liefhebber voor vind. De prijzen zijn afhankelijk wat de Nederlander er voor wilt geven, en wat de kosten zijn uiteindelijk om ze te verschepen, maar die ken ik intussen wel. Dus als jullie nog steeds interresse hebben, kunnen we een handel op zetten en zal ik ervoor zorgen dat ze veilig naar de haven komen en verscheept worden.

Sinds mijn laatste ervaring met het verschepen van rubber weet ik er zowat alles van. Enige wat mij rest is mensen te vinden die er interesse in hebben om zo´n vintage karretje te kopen. Dus hier wat foto´s van leuke hebbedingetjes die je hier nog steeds op straat ziet en tegenkomt. Ik zelf vind de spijlbusjes het leukste, want die hebben toch nog steeds iets Duits en Europees, maar goed dat is een ieder zijn smaak. Als je interesse hebt laat het mij weten en ik zal kijken wat ik voor je kan doen, ga er niet van uit dat ik dat binnen een week of zo geregeld heb want men is hier heel erg traag in het verkopen en soms gaan er weken of maanden zelfs aan voorbij voor je uiteindelijk tot een koop komt, maar dan heb je hem wel voor een goede en redelijke prijs. Ik hoor wel van jullie.

Home Sweet Home - Guadalajara

Home Sweet Home, is het allerbelangrijkste wat een mens zich kan wensen en na een dagje uit is het altijd heerlijk om weer terug te keren naar een huisje wat aan alle verwachtingen voldoet. Het is de eerste keer dat ik het gevoel heb het beter te hebben dan in Nederland. Onze luxe artikelen die we in Nederland hadden, aan kook apparatuur bijvoorbeeld al (koken is een hobby van mij), is er één van, en we hebben alles eindelijk weer terug, net zoals we het in Nederland hadden. Niet te vergelijken met wat we in Monterrey hadden, waar ons veel werd belooft en uiteindelijk ik zelf een kook fornuis moest plaatsen, laat ik even niet praten over de keukenkastjes en de rest, die die afzetters nooit geplaatst hebben (lees mijn verhaal “Transa”). Vandaag koken we dan ook meestal alles op zondag, zodat we voor de rest van de week alles klaar hebben voor het werk en niet meer iets extras hoeven te maken en hebben we even geen zin om het op te warmen in onze magnetron, nou dan gaan we uit eten. Met 350 pesos (25 Euros) samen met zijn drieën zijn we in de VIPS of Chillis dan ook tevreden klant en het mooiste van alles is dat mijn zoon ook een geweldige dag heeft gehad als we gaan uit eten, want de meeste restaurants hebben complete speelplaatsen voor de kleintjes, of kleurdozen met kleurplaten om hun bezig te houden. Neen, Mexico is het land voor de kleintjes en alles is hier op familie gericht, niet roken, speelplaatsen, super goedkoop en sommige restaurants 24 uur open, daar mag Nederland zich nog eens wat van opsteken, vooral met die werkeloosheid wat er nu heerst in Nederland. Vooral de buffets hier in Mexico zijn een welkome aanbieding en bij Sanborns zijn we dan ook ieder weekend te vinden voor een stevige ochtendmaaltijd in het weekend, want in het weekend koken we niet, daar is de zondagmiddag voor en alleen maar om ons eten voor de rest van onze werkweek klaar te maken. En intussen dat je eet met je gezin wordt je auto compleet schoongemaakt, een goede job voor nog geen 70 pesos of te wel 4 Euro en betaal je niets aan parkeer geld, en is je auto beveiligd. Daar kan ik van de Nederlandse parkeerplaatsen alleen maar kwaad over spreken. Dat zou trouwens een leuke job zijn voor de Nederlandse zwakkeren in de Nederlandse samenleving, inplaats van een krantje te verkopen, autos te poetsen en ze te beveiligen, als je begrijpt wat ik bedoel, doen ze hier ook, dus kan dat in Nederland naar mijn gevoel ook, denk ik maar eens. Of moeten ze daarvoor ook een certificaat of diploma hebben, minister van welzijn en arbeidszaken? ;)

Hoedanook je ziet het is allemaal anders geregeld dan in Nederland en wat ik zo cool vind is dat we sinds we hier wonen, geen enkel probleem hebben met de verhuurder of zaakwaarnemer, we betalen onze huur en daar is de boot me af, geen geklooi met af en toe eens komen kijken, of een notitie aan je deur dat we ons eens even moeten melden, neen niets. Intussen handelen we onze zaken per email af en als er echt iets te melden valt dan komt de eigenaar in actie, zoals laatst. We hadden een verhoging van de onderhoud gemeld gekregen, en moesten meer onderhoud gaan betalen, het contract zegt echter dat we 6000 pesos inclusief onderhoud en water betalen. Dat is nog geen 360 euro per maand en dat is goedkoop, voor een compleet nieuw huis met beveiliging en gratis oneindig veel water. Nu ga je gelijk denken, zoals we dat in Monterrey gewend waren, dit wordt een lastig verhaal, maar integendeel. Een e-mail was genoeg en we konden gewoon de onderhoud direct van onze huur af houden en geen problemen. Als je ziet dat we nu na 4 maanden, nog steeds op ons geld zitten te wachten van de waarborg van het oude huis wat we in Monterrey hadden, en dat met veel stress en kwaadheid gepaard gaat (met name bij mijn vrouw, want die regelt dat allemaal) en het nog steeds niet terug hebben, kun je je voorstellen dat onze mond openviel hoe makkelijk en terecht zaken te doen zijn in Guadalajara. Tuurlijk niet alles is perfect hier, maar als je uit een stad komt waar je voor de school bijna alle hebbedingetjes wat de school bepaalt moet betalen, ja zelfs met loten op de straat moet gaan leuren om aan een goede “opvoeding” van je zoon te moeten voldoen en dat al het geld dat je betaald hebt aan uitjes en extras de maandelijkse kosten gigantisch omhoog jagen, waardoor je duurder uit bent dan de afgesproken maandelijkse kosten aan schoolgeld en dat vegelijkt met hier, waar ik gewoon maandelijks mijn schoolgeld betaal en alles betaald is, ja zelfs uitjes voor mijn zoon. Dan vraag je je af waar al dat geld is gebleven wat ze me in Monterrey uit onze portemenee hebben gelokt, TRANSA, is het enigste woord wat me dan te binnen schiet. Misbruik maken van een instantie om iedereen te laten betalen voor niets en intussen hun eigen zakken te vullen.

Maar goed dat was toen, niet alles was slecht in Monterrey alhoewel om heel eerlijk te zijn ik even niet kan bedenken wat wel goed was. In ieder geval merken we nu ook dat een stad, en met name de mensen hier, anders kunnen zijn. Iedereen met een gezond verstand weet en niet alleen in deze regio, dat als je mensen eenmaal bezijkt ze nooit meer terug komen en dat je er meer aan verdiend als je een vertrouwens relatie opbouwt met je klant. Iets wat ik hier ervaar en juist het tegenovergestelde is wat ik eerder in mijn 2 jaar in Monterrey heb ervaren, je gaat terug als klant, omdat je weet dat deze mensen te vertrouwen zijn en dat brengt uiteindelijk meer geld in het laatje dan één keer oplichten en je komt nooit meer terug. Zelfs mijn vriend Pedro die ook uit Monterrey komt en daar zelfs geboren is, vertelde mij verbaasd te zijn over de eerlijkheid van mensen hier en het zaken doen, dus ik sta niet alleen in mijn ervaring. Iets wat ze schijnbaar in Monterrey nog steeds niet begrijpen en moeten leren. Hoedanook we zijn in ieder geval blij om hier te wonen en eindelijk kunnen vertellen dat het ons beter gaat, dat was nog geen jaar geleden toch wel andere koek, maar goed niet terug kijken, de toekomst is aan ons. En laten we er lang van mogen genieten, niet alleen van het mooie weer. “Viva Mexico!”

Een dagje uit in Guadalajara Centro

We hadden eindelijk eens de tijd om naast onze wekelijkse werkzaamheden, boodschappen en schoonmaak van ons huis, ook eens leuke dingen te doen, en wat ligt er niet meer voor de hand dan met de hele familie eens de bezienswaardigheden van de stad te verkennen. Guadalajara heeft veel te bieden en daarnaast zijn er altijd wel evenementen, waar de stad rijk aan is, ik bedoel festiviteiten zijn er volop, dat is ook gelijk te herkennen. Met een stad die al gelijk de “deuren” opent met 3 grote flessen tequila als entree, als je van het vliegveld komt, dat belooft al gelijk veel goeds. Daarnaast is Guadalajara de basis van alle mariachi-orkesten die deze stad rijk is en kun je je voorstellen dat leven, studeren en werken in deze stad één groot feest is. Hoewel Guadalajara een miljoenenstad is, heeft het het karakter van een provinciestad behouden en dat voel je gelijk als je zondag's naar het centrum rijd, de straten zijn leeg, ja soms zelfs verlaten en één ieder neemt gezapig en relaxed de dag in zich op. Ik bedoel de meeste Mexicanen werken de hele week, soms 60 uur en meer, maar de zondag blijft voor hun een heilige dag voor rust en bezinning, ondanks het feit dat alle winkels open zijn, ja ook op zondag. Na een kerk bezoek wandelt men graag door de parkjes en of het centrum, wat trouwens voor het grootste gedeelte gesloten is voor het openbaar verkeer en het deed me gelijk denken aan Maastricht met hun Servaas kerk en de terrasjes erom heen. De terrasjes zijn trouwens iets wat ik zeer miste in Monterrey, daar zie je nooit terrasjes, maar hier stikt het ervan en voelt het zelfs gezellig Europees aan. In heel Mexico staat Guadalajara daarom ook bekend als een plaats waar het goed toeven is. De stad wordt dan ook wel als 'meest Mexicaanse stad van Mexico' gezien. De hoedendans jarabe tapatío komt van oorsprong uit Guadalajara, en ook veel mariachi-orkesten vinden hier hun oorsprong. De stad bezit twee universiteiten, de Universiteit van Guadalajara en de Autonome Universiteit van Guadalajara. Verder is Guadalajara een aartsbisdom en dat zie je gelijk terug in allerlei mooie kerken en basilicas die met name het centrum bepalen. De grootste is wel de kathedraal van Guadalajara die eigenlijk een groot complex is van meerdere kerken bijelkaar.

We hadden geluk toen we in het centrum arriveerden, de laatste dag van het evenement ¨Semana de Artesanias¨of te wel week van de gezonde kunst, was nog steeds bezig en kraampjes met allerlei koopwaar was dan ook uitgesteld. Het was niet al te druk, omdat we vroeg waren vertrokken was er ruimschoots parkeergelegenheid en konden we dan ook onze auto makkelijk kwijt. Niet altijd even makkelijk in een miljoenenstad die ruim 2 miljoen mensen teld alleen al in het centrum. De hele stad Guadalajara bestaat uit de deelgemeenten Zapopan, Tlaquepaque, Tonalá, Tlajomulco, en Ixtlahuacan. Het aantal inwoners van de gehele agglomeratie bedraagt dan ook meer dan 4,1 miljoen (telling 2005), en is daarmee de tweeds grootste stad van het land op Mexico City na. Guadalajara staat bekend als een conservatief bolwerk. 95% van de bevolking is katholiek, nog meer dan het gemiddelde in Mexico, ook met name te danken aan het feit dat Guadalajara veel kerken heeft, denk ik. De meest mooie kerk is wel de kathedraal in het centrum van de stad, die uitzonderlijke rariteiten aan rooms katholieke symbolen en beelden kent, daarnaast bied de kathedraal plaats aan begraafplaatsen voor bischoppen maar ook aan andere heiligen. Zo is er bijvoorbeeld de schrijn van de “Maagd van Onschuld”. Een van de belangrijkste attracties in deze kerk, en geplaatst in de kleine kapel net links van de ingang. De glas-ingesloten afbeelding bevat de beenderen van een 12-jaar oud meisje dat werd gemarteld in de 3de eeuw en daarna werd vergeten, herontdekt in de Vaticaanse catacomben van Rome in 1786 en overgebracht naar Guadalajara in 1788. De legende beweert dat ze stierf om haar maagdelijkheid te beschermen, het is evenwel waarschijnlijk dat ze werd gemarteld door de weigering om haar christelijk geloof te herroepen. Het lichaampje bied een opmerkelijk beeld, met een masker en namaak haar lijkt het alsof ze ligt te slapen, maar de handjes en voetjes laten zien dat het om een echt lichaampje gaat dat al honderden jaren geconserveerd is in haar glazen schrijn.

Naast de kerken en de kathedraal bied het centrum ook vertier aan minder zwaar religeuze dingen, zoals het kopen van leuke spulletjes. Met name de “Artesanias” markt bood veel kunst en etenswaren uit verschillende omliggende streken. Zoals het snoepgoed dat op authentieke recepten is gebaseerd, en compleet van begin tot eindproduct met de hand is gemaakt. Snoepgoed gemaakt van echt fruit, zonder kleurstoffen en conserveringsmiddelen, voor iemand in Nederland met kinderen die chemische stoffen niet kunnen verdragen in snoepgoed een gezond alternatief. Ook authentiek beeldhouw en ceramieke werken waren te aanschouwen en te koop. Zelfs kleine bedrijfjes die hun kunst tentoonstelden van afval; zoals gerecycled papier, tin, ijzer of koper, of zelfs automaterialen. Echt een belevenis als je ziet hoe vindingrijk de Mexicanen kunnen zijn om zaken aan de man te slijten, en daarnaast heel erg mooi. Mijn vrouw kon het niet laten wat ceramiek te kopen en kocht wat voor haar pas gekochte nieuwe slaapkamer. Ik daarnaast kon het niet laten de tequila kraampjes te bezoeken en een proefje van alles en nog wat te nuttigen om uiteindelijk voor een heerlijke tequila te kiezen die net even meer dan alleen een drankje is om margaritas en tequila shots te maken. Echt iets voor de liefhebber, en ook nog goedkoop voor een 10 jaar oude tequila, want anders dan willen wij Nederlanders het niet, toch! Natuurlijk kon mijn zoon niet achterblijven en met zijn 10 pesos op zak stroopte hij ieder kraampje af om wat voor hem te vinden , om dan uiteindelijk te slagen bij een magische doos fabrikant die op geheimzinnige manier geld laat verdwijnen. Het eerste wat ik dan ook zei, is dat het geld voor die magic box in de zakenman zijn portemennee verdwijnt, maar ach voor 5 pesos. En hij voelde zich trots met zijn nieuwe magix box, om de truck gelijk aan mij te tonen. Leuk hoe mijn zoon eindelijk meer en meer toenadering naar mij zoekt, het was lang geleden dat we weer eindelijk samen konden zijn en Guadalajara heeft ons weer samengebracht en herenigd in gevoel en saamhorigheid.

Neen, het leven is heerlijk in Guadalajara en met deze leuke dingen in je omgeving echt een stad om vakantiegevoel te hebben en te blijven houden. Iedere dag heerlijk mooi weer, varierend van 25 tot 30 graden en s'avonds lekker koel. Het strand is op nog geen 4 uur rijden hier vandaan en in de omgeving is genoeg te bezichten wat het leven waard maakt. Daarnaast hebben we de grote supers in onze omgeving en kunnen we eindelijk van kwaliteit en luxe genieten met ons leven en werken in deze stad. Deze stad heeft bij alles meer te bieden, dan alleen maar historie en cultuur, en we zullen dan ook volop kunnen genieten als we eens een dagje vrij hebben. We zijn dan ook blij dat we eindelijk onze weg in Mexico gevonden hebben en we hopen maar een ding en dat is dat we er lang van mogen genieten. Intussen hoor ik van het thuisfront ook postieve berichten en samen met alles wat ons hier gebeurd zijn we dan ook eindelijk gelukkig.

Een dagje uit in Guadalajara Centro >> slideshow:

Mijn zoon eindelijk op de fiets.

Mijn zoon op de fiets. Een ongekend fenomeen voor mij en vooral hier in Mexico, ondanks de fiets nog steeds hier en met name in Guadalajara en elders als meest goedkope transportmiddel wordt gezien, is de verkeersveiligheid en met name voor voetgangers en fietsers er niet naar. Je zou je moeten afvragen waarom mijn zoon de fiets leert besturen? In een land waar fietspaden niet bestaan, fietsers die rijden en dagelijks gebruik maken van het verkeer roekeloos en soms zonder enige veiligheid van fiets (remmen, spatborden, verlichting) of de fietser zelfs (ontbrekende opvallende kleding) laat staan een fietsebel op een fiets rijden. Iets waar ik in Nederland als jeugdige nog wel eens een bekeuring voor kreeg omdat mijn fietsebel niet werkte? Hier kennen ze die niet eens volgens mij. En toch heeft het voor mij een gevoel van jeugdsentiment, als ik mijn zoon op een fiets zie en hij er ook nog blijkbaar veel plezier in beleeft. Heerlijk die herrinneringen. De dag dat ik mijn eerste fiets kreeg was met mijn communie, een cadeau wat velen in mijn tijd toen kregen en leren fietsen was toen al een ongemak. Je had toen ook al die twee “hulp wieltjes” waar jezelf niet zo blij mee was, want dat was niet stoer genoeg, maar wel zeer behulpzaam. Mijn fiets was in die tijd dan ook alles. Ik maakte er later zelfs een sport extreem fiets van, omdat in die tijd nog fietsemakers ook thuis (en in mijn geval in de Ailbertuslaan) nog een garage hadden waar ze de fietsen maakten en omtoverden tot een echte racefiets.

Mijn zoon is gelukkig met zijn fiets en ik ben gelukkig dat je tegenwoordig hier in Mexico ook fietsen kunt kopen die er stoer uitzien in tegenstelling tot mijn fiets verleden. Het is dan ook een genot als je hem ziet “racen” op zijn 4 wieltjes, batman fiets. Trouwens wat mij opvalt hier is dat vele kinderen een fiets hebben, maar geen enkele de fiets later als zijn werk – transportmiddel kiest. Het schijnt dat auto rijden toch stoerder is. Het gebrek aan verkeersveiligheid en regels voor autobestuurders om de zwakkeren in het verkeer te beschermen en hun voorrang te verlenen is hier een gemis niet alleen in verkeersopleiding maar ook in cultuur. Men rijd hier alles van de weg als het in hun weg staat, of dat nu hond, kat, fietser, of voetganger is daar heeft men geen boodschap aan. Een autobestuurder die Mexicaan is heeft maar een ding in zijn hoofd, hoe snel kan ik van A naar B gaan, zonder veel moeite. Iedere belemmering is voor hem een reden om extra gas te geven en van de weg te rijden heb ik soms het gevoel. Dat daarbij spiegels en richting aangeven in het verkeer niet gevolgd of gebruikt worden is dan ook een feit. Ik vroeg ooit een Mexicaan waarom ze eigenlijk al die lichten en spiegels aan hun auto's hebben. Hij begreep mijn vraag niet meteen en vroeg wat ik bedoelde. Ik zei hem nogmaals, waarom ze eigenlijk al die lichten en spiegels aan hun auto's hebben? Hij begreep mijn vraag nog steeds niet. Toen legde ik hem het uit en hij lachtte. Als je een artikel niet gebruikt, waarom betaal je er dan voor, dus laat die spiegels en verlichting op autos weg, was mijn antwoord. Daar was hij het niet mee eens. Hoezo, vroeg ik verbaasd? Ja, stel je voor ik heb ze wel nodig, antwoorde hij mij. Zeer onlogisch antwoord voor mij, maar goed. Het is een gedachte gang van menig Mexicaan hier, misschien is het wel "macho". Iets te hebben maar het niet te gebruiken? Misschien begrijp ik het wel niet, en is het daarom dat ik met die zinloze vragen zit.

Hoedanook. Zoon ik ben trots op je, dat je eindelijk net als papa in het verleden in Nederland een fiets leert besturen en berijden, moge het in jouw toekomst op de Mexicaanse weg wel respect voor fietsers zijn, zodat je er ook (net als ik nu) veel plezier van mag hebben. ;)

Nederland of Mexico?

Daar sta je dan, en ga je even nadenken, als je zomaar even op je werk gestoord wordt met de vraag wat er met je FM2 gebeurd als je terug gaat naar Nederland. Na 4 jaar Mexico besloot een medelander om toch maar terug te keren. Ed uit Rotterdam zag het allemaal niet meer zitten en had even raad nodig, vandaar dat hij me belde, toevallig. Tuurlijk komt dan ook ter sprake waarom en hoezo, vooral als je bedenkt dat Ed al 10 jaar in Nederland voorheen heeft gewoond met zijn Mexicaanse vrouw en nu 2 kinderen heeft. Je praat wat en je hoort de zaken zoals; “ach, het is hier allemaal maar klote geregeld”, werk, vakantie, opvang voor buitenlanders, de taal, en ga zo nog maar even door. Ik kon hem geen ongelijk geven en ergens was ik wel een beetje jaloers op hem, dat hij terug ging en ik niet meer kan. Nou ja, ik kan altijd, maar dat zou consequenties hebben, het verlies van familie voorop. Ik zou niet weten hoe ik het zou moeten verwerken om mijn zoon te missen, en laten we eerlijk zijn; “terug, voor ons?” Om maar iets te noemen; taalachterstand van mijn kind, geen Nederlands kunnen spreken zou voor mijn zoon meer impact hebben dan mij. En mijn vrouw? Die vond het al niet leuk in de 4 jaren dat we in Nederland woonden, waarom zou er bij terugkeer verandering in komen? En om heel eerlijk te zijn, Mexico is een paradijs, maar de duivel regeert. Vandaar dat ik Ed wel gelijk kan geven om terug te gaan, alleen heb ikzelf nog even niet het gevoel dat ik moet. Het is voor mij nog vol te houden, vooral nu ik na 3 jaar “armoede”, eindelijk een beetje licht zie.

Als je mij nou op de man zou vragen wat is er zo leuk aan Mexico, dan zou ik gelijk antwoorden (en dan praat je eigenlijk vanuit een vakantie gevoel) perfect klimaat, mooie stranden, vriendelijke mensen, heerlijk eten, paradijselijke omgevingen en vooral goedkoop. Althans als je Euros hebt, dan kunt je hier echt alles krijgen, paradijselijke dingen, en alles is goedkoop, van echt alles. Dat er in Mexico geen grenzen zijn, voor wat dat betreft, daar kan ik boekdelen vol van schrijven, er zijn er zelfs die hun moeder zouden willen verkopen als het moet, bij wijze van spreken dan wel. Zelfs voor iemand die hier woont en werkt als een normale burger, zoals ik, is het uit te houden en sta je ver van de dagelijkse berichtgevingen in kranten die anders doen klinken. Maar toch, het raakt je en soms sta je er even bij stil, zoals nu in deze blog. Dat Mexico een paradijs is, dat is werkelijk waar, het is hier zo mooi dat je je afvraagt, waarom die schrille contrasten met de dagelijkse werkelijkheid van vele miljoenen Mexicanen, waar geweld en terreur de dagelijkse beleving is. En waarom? Ligt dat nu in de aard of cultuur, of een duister verleden met de Maya's geweldadige rituelen? Wie zal het zeggen? Eén ding staat vast, door de ontbrekende bestrijding van armoede en het slechte onderwijs (vooral in de publieke scholen) raken mensen in de criminaliteit of zakken af in de onderwereld. Vooral drugs, criminaliteit en prostitutie is voor velen de enige uitweg om een dagelijkse boterham te verdienen. En sinds het falen van het drugsbeleid in Mexico dagelijks merkbaar wordt, is de situatie in sommige steden alleen maar grimmiger en geweldadiger geworden en vluchten de mensen die het kunnen veroorloven weg uit die steden. Ik kan medelanders dan geen ongelijk geven om terug te keren, vooral als ze hun baan kunnen terug krijgen in Nederland, en om heel eerlijk te zijn; ik zou het zelfde doen! Dat het allemaal meevalt in Guadalajara en eigenlijk momenteel heel erg rustig is kunnen velen met mij alleen maar beamen. Monterrey daarentegen zakt meer en meer weg in een tweede Juarez. <- klik hier.

En om heel eerlijk te zijn, als je je gewoon aan de regels houd, voor wat die regels dan mogen zijn en hoe men die regels toepast, en gewoon je werk doet niet zeurt en dagelijks je eigen leven leid, zonder dat je de dingen die gevaarlijk zijn opzoekt, is het hier best vertoeven. Goed je mist een hoop dingen die je in Nederland vanzelfsprekend vind. Maar één ding heb ik nu geleerd, je niet druk maken over dingen die er niet zijn, die je wel gewend was. Je kunt namelijk niet iedere dag in je gedachte in twee landen leven. Dat je dagelijks over een weg naar je werk rijd die zo slecht is dat die in Nederland nog niet als B-weg betiteld mag worden, is een feit, dat geeft niet weg dat je je daar dagelijks over moet ergeren, hoe schadelijk dat ook voor je auto en het wegverkeer in het algemeen is. Je veranderd er niets mee. Dat je nog steeds bij de bank in de rij moet staan en dat je voor iedere zeik bij overheidskantoren massa's aan kopiëen van je hele leven soms moet meenemen (hier worden bomen aan papier verkwist! het is niet normaal) dat is gewoon zo. Dat je diezelfde papieren van overheidsinstanties 3 keer moet checken op de juiste naamgevingen en inhoud, ondanks je uren in de rij hebt gestaan voordat je aan de beurt bent is een feit. Doe je dat niet, kom je later voor onverwachtte dingen te staan, die je nog meer tijd kosten. Dat een simpele bekeuring 3 uur vergen om ze betaald te krijgen (eerst de weg naar het goede kantoor te vinden, dan de uren in de rij en later weer terug in de file naar je werk) is hier heel normaal. Heb ik het even niet over het feit dat je soms zonder gas of licht zit. Daar sta je dan, en kan het gebeuren dat je 2 dagen even niet kunt douchen en koken, of uren zonder stroom zit en het met kaarslicht moet doen, hier heel normaal. Dat je op je werk dingen snel wilt regelen en niemand maar ook niemand mee werkt, is hier heel normaal, escaleren geen zin heeft en voor alles een reden is waarom het zo lang duurt. Als je dan ook nog op je werk dingen probeert te verbeteren, dan kan het soms een pijnlijke ervaring worden als je efficiëncy gewend was in Nederland. En zo kan ik nog wel effe door gaan, maar je eraan ergeren en daarvoor terug te gaan naar Nederland, dat heeft geen hout. Flexibiliteit en improviserend vermogen, ja zelfs héél veel incasserings vermogen is hier gewenst, wil je overleven en uiteindelijk gelukkig worden.

Wat dat aan betreft kan ik Ed alleen maar gelijk geven; in Nederland is het allemaal velen malen beter geregeld, ondanks het nu even wat slechter gaat dan normaal. En als ik dan de reacties soms zie van mensen op verschillende nieuws berichten zoals MSN en NU, dan denk ik bij mezelf, je moest eens weten en 2 jaar van je leven zonder een cent hier komen wonen en werken, kijken of je dan nog zo hard van de daken schreeuwt hoe klote Nederland is. Je zult gelijk een stuk meer begrip voor al die buitenlanders krijgen die naar jouw land komen om onderdak te vinden en in Nederland nog steeds een land van onbegrensde mogelijkheden en rijkdom zien. Je zou het eindelijk gaan waarderen te kunnen leven in een land waar veiligheid, ziektekostenverzekering, en sociaal beleid heel gewoon is. Ik zou zo morgen die rij van immigranten weer kunnen aansluiten in Nederland, want veilig is Mexico niet echt en overal. En ik praat niet alleen over criminaliteit, maar ook verkeer, bescherming van de rechten van de mens (lees vrouw), bescherming van de zwakkeren in de samenleving en ga zo maar door. Het ligt ook een beetje in de aard van het beestje denk ik dan, als het je heel goed gaat en je nooit anders gewend bent, dan is klagen het enigste wat nog zin heeft als je toch al alles hebt wat je nodig hebt. Want voor velen is het hebben van dingen niet meer belangrijk dan het klagen over wat ze toch nooit zullen krijgen, zoals leven in een utopie. Dus om het blogje te sluiten wens ik Ed veel succes toe met zijn terugkeer naar Nederland, en gelijk heeft ie, ik zou zo met hem willen ruilen. En wat die FM2 aan betreft, goh daar zou ik mij even niet druk om maken, wat heb je te verliezen wat je niet al opgegeven of verloren hebt. Je gaat naar een Nederland waar je alleen maar terug kunt krijgen en ze zullen je echt niet weigeren aan de grens van Mexico als je je zuur verdiende Nederlands geld tijdens een vakantie hier in Mexico besteed. ;) Ed, denk aan mij als je ooit terugkomt.