In nog geen jaar...

Als je bedenkt dat we nog geen jaar geleden beiden werkloos waren en tevens met een griep epidemie zaten opgescheept dat heel Mexico en later de hele wereld in zijn ban had en zelfs mijn vrouw het heel even niet meer zag zitten, laat ik het even niet over mezelf hebben, is onze situatie in nog geen jaar tijd compleet veranderd. Gelukkig voor het goede. Ik hoor van vrienden in Nederland helaas anders, vooral wat die werkloosheid aan betreft, en ik kan precies weten hoe ze zich voelen nu. Dat je in Mexico geen werkloosheidsuitkering krijgt is een feit, dus ik denk dat men zich gelukkig moet wanen in Nederland dat het allemaal zo goed geregeld is. Ondanks ze geen baan hebben, kan ik mij toch voorstellen dat het geen baan hebben zeer deprimerend kan zijn, ook als je een werkloosheidsuitkering krijgt (waar je eigenlijk jaren premie voor betaald hebt en dus recht op hebt) en buiten je eigen schuld nu werkloos bent. Meer en meer bedrijven sluiten in Europa. Ik en mijn vrouw hebben gelukkig nu beiden werk en mijn zoon is goed verzorgd met zijn vaardigheden georiënteerde school en dagopvang in dezelfde school. Het leven is goed in Guadalajara en zelfs mensen van Nederland wonen hier en we ontmoeten ons wel eens per telefoon of email, of soms persoonlijk, ik heb zelfs twee Nederlanders op mijn werk.

Laatst was ik zelfs uitgenodigd bij de Nederlandse ambassadeur van Guadalajara, helaas kon ik niet gaan, want we waren volop in het werk en ik had een behoorlijke stressvolle week achter de rug op mijn werk. Men had het weer eens compleet verkloot op het werk (die Mexicanen toch) en ik moest de dag weer redden wat ik ook gedaan heb, en dat leverde me gelijk een promotie op. Niet dat ik daar nou op zat te wachten, want promotie hier is meer verantwoordelijkheid voor hetzelfde geld en geen extra's. Voor het management is het alleen maar verschuiven van werk naar een ander, zonder dat daar nou wat extra's voor gedaan wordt, heel normaal, bijna slavenarbeid zou je het kunnen noemen, jajaja, maar niet echt. Dan verlang je toch weer gelijk naar Nederland terug, daar is het toch allemaal beter geregeld. Maar niet zeuren, het geeft me de mogelijkheid om eindelijk eens wat anders te doen dan de hele dag bloggen en spelletjes op Facebook te spelen, wat ook wel leuk is, vooral in de baas zijn tijd. Maar goed alles gaat na een tijdje vervelen en ik was wel toe aan een nieuwe uitdaging. Dus vandaar dat het even stil was op mijn blog, veel werk met de verhuizing (we zitten al bijna 3 maanden hier en mijn vrouw heeft nog geen heimwee :) en veel zaken die geregeld moesten worden op ons werk.

Daarnaast moet je even weer in het ritme komen. Goh, als je ziet hoe we het allemaal geregeld hebben, in nog geen 2 weken, daar praten ze nu nog over op het werk. Maar goed, daar zijn wij Nederlanders dan toch weer anders in, ik ben het nu wel een beetje gewend zou je bijna kunnen zeggen. Van Nederland naar Mexico, dan van je Mexicaans ouderlijk huis naar je eigen huur huis, en dan naar de student bungalow in Guadalajara en later naar dit huis, ons nieuwe huis. Je begint er langzaam aan te wennen. En dat alles in nog geen 2 en een half jaar, we zijn in die tijd al 4 keer verhuisd. Ik hoop niet dat dat een gewoonte gaat worden, want zelfs heb ik een hekel aan verhuizen, hoe goed ik het ook weer regel iedere keer, het blijft steeds weer een horde die je niet elke keer wil nemen, vooral als je in Nederland gewend was jaren in hetzelfde huis te hebben gewoond. Ik ben voor ik naar Mexico verhuisde in totaal 4 keer verhuisd in Nederland, maar daar heb ik 25 jaar over gedaan. Nu met de Mexico verhuizingen heb ik het gevoel dat het leven 10 keer sneller gaat.

Je krijgt ook niet eens de tijd om vrienden te maken, ben je net bekend met iemand, ga je alweer weg, en deze vrienden volgen je niet, want vrienden maken in Mexico is moeilijk, en voor je goed bevriend bent en men jouw vertrouwd gaan er wat jaren over heen. Natuurlijk, je hebt de werk vrienden en de buren die je kent, maar die zijn als je verhuisd ook verdwenen, dus je begint weer opnieuw. Momenteel heb ik vrienden weten te maken in Guadalajara. Twee van hen zijn Nederlanders en 1 is Mexicaan en is min of meer mee verhuisd van Monterrey naar Guadalajara; Pedro. Ik kon hem al vanaf mijn werk bij Cemex in Monterrey en hij vertrok eerder dan mij, op mijn aanraden ook nog. Ik vergeet de dag niet, dat hij mij om raad vroeg wat hij zou moeten doen met een aanbod wat hij had gekregen van Pierot Systems. Ik heb hem op het hart gedrukt, dat hij die kans moest nemen, “no matter what”, zelfs als hij daarvoor zijn vriendin en ouders moest verlaten, en natuurlijk zijn geboorte stad Monterrey. Hij heeft het gedaan, en hij is mij dankbaar als nooit te voren. Zeker nu het in Monterrey iedere dag gewelddadiger wordt en dagelijks de drugs maffia de voorpagina's van de krant halen. Ikzelf ben hem in nog geen 6 maanden gevolgd. Neen, we zijn zelfs zo goed bevriend dat we sommige weekenden onze schaak toernooitjes houden, voorafgaande met een BBQ of een heerlijke avondmaaltijd, Europese stijl natuurlijk. Doet me soms denken aan oude tijden, met Johan. En net zoals toen met Johan verlies ik mijn partijtjes schaak net zo vaak als ik nu van Pedro verlies.

Het is goed vertoeven in Guadalajara en zolang we werk hebben kan het leven niet meer stuk, eindelijk leven in luxe en stijl. Wat heb ik dat gemist, vooral na 6 maanden alleen op een kamertje in de studenten bungalow. Wat ik trouwens niemand zou aanraden als die net zoals ik al jaren een geregeld leven heeft gehad en samen gewoond heeft met zijn familie. Die studenten zijn echt gek en zeer individualistisch. Bij het individualisme staat het recht op zelfbeschikking centraal. Elk individu heeft het recht om zijn leven zelf in te vullen, zonder dat anderen hem gaan opdringen hoe deze zijn leven zou moeten leiden. Dat daarbij huisregels, zoals gezamenlijk schoonmaken van openbare ruimtes zoals keuken en badkamers niet in ieders individu's lijstjes staat mag duidelijk zijn, het was dan ook meestal een zooitje. Niet altijd leuk als je zelf netheid en opgeruimdheid gewend bent. Maar goed ik heb het overleefd.

Nu ik weer met de familie samen woon, kan ik eindelijk weer over een schone woonkamer en vooral keuken beschikken zonder dat ik de troep van anderen moet opruimen, nou ja ...niet helemaal waar, die van mijn zoon en vrouw dan, maar goed dat hoort erbij als je samenwoont, mijn vrouw doet het ook voor mij. Dus we houden het nog wel even vol hier in Guadalajara als God het wil, laten we hopen dat het allemaal lang mag duren. Voorlopig heeft het ieder naar zijn zin hier in Guadalajara en zelfs mijn zoon komt iedere dag wat meer naar mij toe en geeft me regelmatig een omarming van tevredenheid en een lekkere knuffel. Daar was het toch allemaal om te doen en kwamen we naar Mexico toe, voor mijn zoon. Of het voor hem beter wordt in de toekomst is nog te bezien, het enige wat wij kunnen doen is ervoor zorgen dat hij het in ieder geval makkelijker krijgt om later als hij groot is een goede baan te vinden die hem de mogelijkheid geeft (net zoals ik) daar te gaan leven en werken waar hij zich thuis voelt en het beter heeft. Of dat Mexico, Europa of zelfs een ander land wordt, dat mag hij dan zelf beslissen. Wij kunnen alleen de basis leggen voor een gezonde toekomst voor hem, daarom ben ik hier, daarom zal ik er ook zijn als hij mij nodig heeft, zolang ik leef.

Casino job aangeboden gekregen

Na 12 jaar bijna werkzaam in de IT is er toch eindelijk hoop dat ik weer terug kan keren naar het Casino, (ik dacht het niet, maar toch!) Neen, ik kreeg een telefoontje eigenlijk zeer dringend, dat ik een baan kon krijgen bij het Casino en dat hier in Mexico. Ik heb gelijk gezegd dat ik geen interesse had omdat ik al een baan had en niet werkzoekende was en heb haar (het was een vrouwelijke resource manager) bedankt voor haar vriendelijke uitnodiging. Ten eerste heb ik een goede baan en heb ik met mijn promotie onlangs kans op een vaste baan in IBM, dus waarom nu weer veranderen? Echter daarna ging ik nadenken. Wat kunnen ze me bieden, en wat is de baan? Nieuwsgierig en toch een beetje te snel met afzeggen, was ik nu in dubio. 12 jaar Casino ervaring en dan zo'n kans hier? Met de Nederlandse mentaliteit kan ik het zo tot zaalchef schoppen, ervaring heb ik ruimschoots, dus waarom niet. Ach denk ik nog wat kan mij het schelen, weer veranderen van baan kost zo'n moeite hier, ik kan beter blijven zitten waar ik zit, ik zit nu goed. Pas gepromoveerd naar manager en tevens een nieuw uitdagend project, waarom zou ik veranderen.(?)

Later open ik mijn internet email en het scheen dat ze me ook per email had benaderd. Nu was ik even stil, zou dat een teken zijn. Toch weer terugkeren naar het Casino? Ik heb de deur open gehouden en gevraagd wat ze me bieden, als het een betere betaling en positie is met een levensloop regeling van 5 jaar goed inkomen en bonussen wil ik er wel naar luisteren, maar anders. Waarom die moeite doen, ik zit nu goed. Heb mijn vaste inkomen en goede vooruitzichten. Maar toch, weer terug naar het Casino, ik weet niet, het trekt me wel...dat luize leventje...niks doen, een beetje de chef uithangen en dubbel geld verdienen. En ik heb 12 jaar ervaring hoe het moet... jajaja, Wie weet? Ik hou jullie op de hoogte.

Een gevoel van tevredenheid

Je staat op en de wekker staat al te schreeuwen dat je moet opstaan. Het gekraai van de hanen in de omgeving verraden al dat een nieuwe dag is begonnen. Je zet je wekker uit en je voelt je nog steeds een beetje moe, maar je staat toch op. Een nieuwe dag is begonnen en soms vraag je je wel eens af waar doe je het allemaal voor. Dan besef je opeens dat er nog twee anderen zijn die je nodig hebben. Je neemt een douche, eindelijk in een douche die heerlijk Nederlands ouderwets goed werkt en heerlijk warm aanvoelt. Al die luxe, wat heb je het toch gemist, en we hebben het allemaal weer terug. 2 badkamers en toilet en een apart gasten toilet beneden, zo goed hadden we het zelfs in Nederland niet. En dat alles voor nog geen 350 euro inclusief onderhoud en water. Ja zelfs het water gebruik is in de huurprijs inbegrepen. Intussen is de rest van je familie ook al gedoucht en staat klaar om te vertrekken, de lunchpakketten worden meegenomen en de schooltas van je zoon wordt klaargemaakt. Samen in de auto, die eindelijk na een grote beurt weer rijd als nieuw en ja vandaag geen lekke band. Dat laatste is nog wel eens aan onderhoud onderhevig gezien de slechte straten waar we wonen. Niet dat het overal zo slecht is, maar we wonen buiten de stad en vergelijkbaar met waar we vroeger in Nederland woonden, alleen zijn de straten hier wat minder onderhouden dan in het centrum van de stad. We nemen onze plaats in de auto en checken de laatste zaken (gas uit, licht uit, deur op slot) en we vertrekken samen voor een nieuwe dag in Guadalajara.

Eerst onze zoon naar school brengen, wat tevens dagopvang is, daarna naar ons werk. Samen nemen we onze tassen met laptops uit de auto en beginnen aan een nieuwe dag op ons werk. Het is leuk om je vrouw op dezelfde werkplek te hebben. De uren die we samen doorbrengen beperken zich tot de lunch en het weer naar huis gaan samen, verder is het allemaal perfect geregeld met tijden. 's morgen vroeg beginnen en 's avonds samen lekker weer thuis. Ook onze zoon is dan al opgehaald van school en om 6 uur zitten we al aan het avondeten. Nog niet eerder hebben we deze luxe gehad en om heel eerlijk te zijn doen we het beter dan in Nederland, waar ik soms om 8 uur 's avonds in het donker naar huis kwam na een helse rit vanuit Eindhoven. Intussen heb ik al promotie gemaakt en heeft mijn vrouw een leuk project toegewezen gekregen. Als je dan samen weer thuis bent is het een heerlijk gevoel dat je zoon eindelijk de straat op kan en met andere kinderen kan gaan spelen in het parkje met speeltuin, zonder dat je gelijk moet gaan stressen om op je hoede te zijn dat je kind iets overkomt. Het is een gesloten en beveiligde koto zo als ze het hier noemen, vergelijkbaar met een woonerf zoals in de Landvoogdstraat waar we vroeger woonden, maar dan beter. Ik neem een biertje en schrijf mijn blog. We hebben nu ook internet en telefoon aansluiting en op mijn pas nieuw gekochte flatscreen TV van 42 inch kunnen we nu ook 40 kanalen digitaal ontvangen, met iedere dag films en cartoons, in zowel Engels als Spaans, naar gelang de taalkeuze. En dat alles voor nog geen 37 euro per maand. Wat een luxe, wat een genot.

Met een dubbel inkomen en goedkope boodschappen leven we goed. En eindelijk kunnen we sparen, iets wat ik in Nederland nooit voor mekaar heb gekregen met al die onkosten die je daar hebt. Alleen al de kinderopvang kost je in Nederland meer als het dubbele als dat we hier gehuurd zitten. We hebben tevens het geluk dat we (ondanks we buiten de stad wonen) alle grote supermarkten in onze nabijheid hebben. Costco, Mega en Wallmarkt liggen op geen steenworp afstand van ons vandaan en eindelijk hebben we met de Mega een super gevonden die zelfs niet te vergelijken valt met AH of Jumbo. Neen, je krijgt eindelijk het gevoel dat je het gemaakt hebt. We wonen beter dan ooit en we leven beter dan ooit. Beter dan in Nederland durf ik te zeggen. Vooral als je naar het weer kijkt en dagelijks 20 graden zon en warmte hebt, geen gekras het 's morgens op je voorruit van de auto en de ijskoude winters, voordat je naar je werk gaat. En dan de service aan huis: de waterboer (voor het gedestilleerd drinkwater), de tuinier, de dry-cleaner, de afval ophalers, de auto wasser, de post, de klusjes man, de bakker, alles is er zonder dat je je daarvoor moe voor hoeft te maken. Ben je wat vergeten in de super ga je naar de Extra, een kleine super op de hoek voor de benodigdheden zoals drank, brood of snoepgoed. Alles kortbij, wat duurder maar ach, het is ook alleen maar als je wat vergeten bent en niet zoals in Nederland om 6 uur dicht, neen 24 uur open.

En dan 's avonds als we samen zijn, zit mijn zoon zijn huiswerk te maken. En zie ik ook aan hem dat hij het helemaal naar zijn zin heeft hier in Guadalajara. Als je bedenkt dat hij de eerste dagen bijna niet buiten durfde doordat hij al die jaren nooit de straat alleen op mocht, nu heb je bijna ouderwets Nederlandse situaties waar kinderen zonder gevaar op de straat kunnen spelen. Omdat je in een woonerf woont en je kind eindelijk vriendjes maakt, raak je al gauw bevriend met de buren. De kinderen komen mijn zoon soms ophalen om te mogen spelen buiten. Intussen doe je een babbeltje met de buren van diezelfde kinderen. Het doet me denken aan dat liedje: “... kom je buiten spelen”. Ben de naam kwijt, maar er heerst eindelijk rust en geluk in onze familie. Nu voor het eerst maakt het je ook niet meer uit wat er gebeurd met je werk of zo, alles is goed geregeld en voelt goed. Guadalajara is gewoon mijn plek, en mijn vrouw doet het uitermate goed, ook al is ze nu niet iedere dag bij haar moeder thuis, ze kan iedere dag ongelimiteerd bellen zodat ze toch even in contact is. Neen, we hebben het eindelijk voor elkaar, en voor diegene die zegt dat er geen luxe is in Mexico, tja, dat is wel zo, maar wij hebben het eindelijk weer terug. Zelfs onze Bosch afzuigkap, die we in Nederland hadden, want eindelijk hebben we een keuken waar in te koken valt met alle apparatuur die we ook in Nederland hadden, zonder dat je een kast naar beneden komt of een keukenkast deur niet werkt, zoals in Monterrey. Een gevoel van vrede en geluk overvalt je als je 's avonds even op straat staat en naar de buren kijkt en de rust en serene omgeving je het gevoel geeft, hier is het goed vertoeven. Een gevoel van tevredenheid overvalt je en je gaat weer met een gerust hart slapen voor de volgende dag, die komen gaat.

Cause and Effect - just a real story

How many luck you can have on a day to have cause and effect in one single day so many times. Most of us will say what happend? But none of us will ever agree that a single behavior of a men or women can cause a day to be ruined, just because people are sometimes not aware of their time and place and what they do. Ignoring or not following signs or rules is one of them for example. Sometimes it is not even rules or signs to be followed, but just to tired to make an extra meter, just to get earlier at your car. And that "tire d" triggered my event.

It happened to me yesterday. When going home I noticed that my left tire was flat and with these roads in Mexico no wonder that this could happen. Not knowing what could have caused my flat tire I started to change it with the spare tire I have in the back under my truck. Turning the weel to get the spare tire cable loose is already an adventure not telling to get the tire under the car away. Anyhow, I could fix it within 30 minutes and I set a new record remembering the last time I did the same. After I picked up my son from school I pulled over a "llantera" that Mexico is rich of and are many of them in a single street, to ask him to check the tire.

The conclusion was that somebody has been standing on my valve and so hard that it ripped, leacking out the air of my tire. The car was nicely parked in the parking way of my company I worked for and I do remember that I did not obstruct any footway or pathway so somebody must have rushed true the parked cars and hit (maybe by accident) the valve which broke and left the air out of my tire. So rushing true parked cars and stepping on my valve was the cause of the flat tire. The effect however was not only that I was late to pick up my son, but also late after I fixed my tire. Coming home late before I finally could start my work that I needed to do and finish for tomorrow. Because of that I was a bit in a hurry and coming home parking my car(you do not want to know this), hit again with the rear tire the peak of the borderdesk in my street and punched the back tire. Pfffffff it said and I rushed out to check the back tire, and yes also this was now leacking.

Because I was already late, and it was almost dark, I rushed to the "llantera" again in order to see if I could get this tire fixed too. However it was a more difficult punchwhole, and it could only be done by the day after. A little in the stress now by running out of time, I picked the spare tire that I just pulled under my car again, but in my fast response I turned the handle to the wrong side, causing the spare tire cable to jam and yes, it broke. This was unfortunate and now I had to see how two big guys rumbling under my backend of the car trying to get my spare wheel out of it. All kinds of things went true my head, including taking the bus the day after to be on time at the work, worst was that I ran out of time to do my work that I had promised to finish tomorrow. And it did not come easy. However, good Mexican mechanics finally pulled out the spare tire from the cable, but the spare tire cable was ruined.

Finally I got my spare tire under the car and I could return home, without any spare tire now and still had to come back the day after to pick up my tire, not talking about the costs and the stress it is going to cost me. So, next time when somebody is crossing again the parking way rushing between parked cars, please let him or her be aware what can happen, when just a small mistake in putting your foot on places it should not belong and what it could cause for effect on others people lifes. If we would be aware everyday of what we doing and what effect it can have on others life, it would be a more better world. Thanks.