Na een tijdje afwezigheid op mijn blog ben ik weer terug. Mijn verontschuldiging aan al mijn trouwe lezers, maar ik had het zo druk de laatste tijd, dat me de tijd ontbrak om eens rustig een blogje te schrijven. En de momenten dat ik kon schrijven, was ik zo bekaf, dat het mij aan energie ontbrak om maar één letter te tikken. Nu na minder dan 2 maanden, zijn we eindelijk zover, dat we het allemaal een beetje “geregeld” hebben, maar we zijn nog steeds niet klaar. Mexicaanse stijl zal ik maar zeggen (paso a paso), maar niet echt. Het ontbreekt ons aan alle hulp en vooral tijd, zoals je kunt voorstellen. Het is voor ons alsof je een monopolie spel speelt en die favoriete kaart trekt; “Ga terug naar start, je ontvangt geen 20.000 euro, en al je zetten voorheens zijn niet meer geldig” of zo iets. Ook voor mijn vrouw is het allemaal nieuw en andere wetten gelden in Guadalajara dan in Monterrey, en zij is Mexicaanse dus je kunt 't je voorstellen. Vooral nu je samen hier het leven wil opbouwen zijn er onverwachts nieuwe uitdagingen die je (toen ik alleen hier was) niet voorkwamen. Tja, als alleenstaande heb je niet zoveel kapsones, je eet, je slaapt, je werkt en soms heb je vertier, maar alles is te behappen en te betalen. Nu opeens sta je met zijn drie-en hier en ieder heeft zijn wensen, vooral als je ziet dat we het beter hebben hier dan voorheen. En dat we het beter doen in Guadalajara, dat is zeker. Eindelijk weer eens een beetje Nederlands gevoel van luxe en comfort. De keuze van het huis alleen al was een succes. Nog nooit eerder in Mexico hebben we zo goed gewoond als nu. Maar even terug naar af.
Ik herrinner me dag van aankomst van onze huisraad als geen ander, en vooral onze familie auto (die FORD) die ik toch uiteindelijk hierheen heb gehaald. Na al dat geld wat ik heb geinvesteerd in die Ford, wilde ik hem niet achterlaten in Monterrey en zeker niet verkopen, alhoewel mijn vrouw daar anders over dacht, maar daarover meer en later in een andere blog. Als je verwacht dat als je verhuist in Mexico dat je verlofdagen krijgt van je werkgever hier, dan heb je het mis. Alles is dan ook in nog geen 6 dagen in dozen verpakt, op de container geplaatst en verhuist naar Guadalajara. En in de tussentijd werk je gewoon. Dat ik intussen mijn studenten appartement heb aangehouden alleen maar voor de internet verbinding was een must. Ik moest toch op de een of andere manier aantonen dat ik “werkzaam” voor het bedrijf was. Online zijn was dan ook een must en omdat ik nog geen internet verbinding in het nieuwe huis had en ook mijn auto nog niet hier had, was het een op en neer reizen van bus, trein en taxi, om mijn zaken geregeld te krijgen. Na 1 week (tijdens de kerstdagen en nieuwjaar) alles in Monterrey in dozen ingepakt te hebben (samen in een oud en koud huis, het was 1 graad boven nul) moest de hele huisraad verpakt en gezakt met de verhuiswagen mee om in Guadalajara af te zetten. Mijn vrouw had de verhuis maatschappij geregeld en ik moet zeggen ze heeft een heel goede keuze gemaakt en dankzij mijn vrouw werd alles netjes afgeleverd aan ons nieuwe huis in onze nieuwe woonomgeving. Het mooiste was dat niet alleen de huisraad maar ook de auto in de verhuiswagen werd gezet, en als je ziet hoe ze dat voor mekaar gekregen hebben, ik kan alleen maar zeggen; “ Petje af!”.
De auto werd bestuurd door een 1,50 meter persoon die als je ziet hoe hij de auto uit de verhuiscontainer haalde je versteld staat dat hij het kon doen. Ikzelf kom makkelijk boven het stuur uit van deze familie “Van”, maar deze meneer kwam net met zijn ogen boven het dashboard uit. De mini Schumacher van het verhuisbedrijf wist dan ook zonder moeite de auto aan de grond te krijgen en zonder scheuren of krassen, ongelofelijk. Daarna de verhuizers. Ik had moeite om ze bij te houden om de dozen die we gemerkt hadden met nummers (zodat men niet wist wat in de dozen zat, maar ik een lijst van spullen had), direct kon aangeven waar ze de dozen moesten neerzetten. Alles ging rap en zonder problemen, ik had alleen op het eind wat problemen met het vinden van de correcte dozen, want ze waren zo snel dat ik sommige dozen niet geteld had. Het mooiste was dat alles, maar dan ook alles, geleverd werd en zonder enige opening van dozen nog het missen van spullen. Ze waren zo professioneel dat men zelfs meehielp om de spullen op hun plaast te zetten zo als ik het wilde zonder wederwoord nog enige problemen. Ik was zo blij met hun professionele hulp en de service die ze boden, dat ik ze boven de normale prijs die ik moest betalen een 200 pesos extra heb gegeven om een kratje bier voor een ieder te kopen. Voor 200 pesos , krijg je makkelijk 2 kratten bier hier in Mexico dus ze waren zeer verbaasd en heel erg blij.
Het was trouwens ook de eerste keer dat ik een goed werkend bedrijf heb gezien die zo professioneel te werk ging. De dozen, al waren ze nog zo zwaar, werden netjes en zonder schade afgeleverd en op de plaats waar ik het wilde neergezet. De spullen zoals kasten en stoelen werden van te voren in Monterrey netjes ingepakt in plastic om ze te beschermen en werden ook hier netjes en zonder schade van plastic verwijderd. Perfect gewoon. Zo als je het van een verhuisbedrijf gewoon verwacht. En om heel eerlijk te zijn was dat juist onze grootste zorg; “ Zou het wel allemaal goed aankomen, zonder verlies en zonder kleerscheuren”. En ja ik had het vertrouwen weer terug in Mexico, er zijn ook goede en betrouwbare bedrijven zonder dat je daar gelijk voor in de stress moet springen dat er wat gebeurd. Tuurlijk de post werkt nog steeds niet zoals je het zou verwachten en pakjes die ons gestuurd worden komen nooit aan als ze niet via de pakketpost met veiligheidszegel en trackingcode verstuurd. De mensen die bij de douane post werken zijn volgens mij dan ook niet te vertrouwen, vandaar onze bezorgdheid. De verhuisbedrijven daarentegen komen hun woord meer dan waar, en het zijn echte professionals die hun werk meer dan verstaan. Top en petje af! We zouden meer van dit soort goede bedrijven moeten hebben in Mexico, niet alleen in de verhuizing, om het vertrouwen terug te krijgen in deze maatschappij. Nadat alles op zijn plaats was kon ik eindlijk beginnen om de zaken in te richten. Terwijl mijn vrouw en kind nog steeds in Monterrey vertoefden, was ik al bezig om het huis schoon te maken en de nodige zaken uit te pakken die je de eerste dagen nodig hebt. Het servies en schoonmaakspullen werden dan ook als eerste uitgepakt en met name de keuken benodigheden waren als eerste op zijn plaats. Je wilt toch op zijn minst dat als je vrouw en zoon arriveerd, het eetservies klaar staat om te eten.
Daarna waren de slaapgelegenheden aan de beurt, en voor ik eindelijk klaar was was het alweer 12 uur s'nachts. Ik heb die avond dan ook op de matras geslapen en de dag erna ging ik met mijn eigen FORD naar mijn studenten appartement om weer online in te loggen. Het waren hondsdagen kan ik je zeggen, 6 uur slaap en de rest werk waren gewoon voor mij, en dat voor zeker een week. De laatste dag zou mijn zoon en vrouw naar Guadalajara komen en ik zou hun treffen bij ons nieuwe huis. Het is de enige mogelijkheid om het te regelen in Mexico en toch werkzaam te blijven, wat wil je zonder verlofdagen voor deze zaken. Ik kan je een ding zeggen het waren behoorlijke dagen van stress om aan alle zaken te voldoen, maar het kon gewoon niet anders. Uiteindelijk hebben we het gered en was mijn vrouw op de afgesproken tijd van 11 januari op haar werk en was alles geregeld. Zelfs de school en opvang voor onze zoon was in nog geen dag geregeld, op de maandag dat mijn vrouw naar het werk moest voor haar eerste optreden bij IBM was mijn zoon al verzorgd en hadden we complete school en dagopvang geregeld in dezelfde school. Een week van te voren hebben we al het huiswerk geregeld om onze zoon op school te krijgen. Via internet en telefoon hebben we binnen een week voor mijn zoon en vrouw naar Guadalajara kwamen de hele zaak geregeld. En hij gaat met plezier naar deze school die niet alleen school maar ook dagopvang voor hem is, en als je ziet wat we moeten betalen is het een schijntje wat we kwijt waren in Nederland. Voor nog geen 150 euro per maand krijgt hij school en eten voor de hele dag, daarnaast krijgt hij lessen in karate, yoga, handvaardigheid, computerles en engels. Uren voor spaans, lezen en schrijven en wiskunde ontbreken natuurlijk niet. Een goede keuze in nog geen dag geregeld, zou ik bijna zeggen. Maar daarvoor gaat hij dan ook naar een prive school en niet naar de publieke. Tuurlijk het kost wat, maar je wilt toch steeds het beste voor je kind, niet toch!
"Transa” is een woord voor “misbruik maken van” in Mexicaans spaans of anders gezegd; "You got fucked" en het schijnt met name in Monterrey heel erg populair te zijn, een ander te verneuken. Het brengen van een auto naar een garage zou je zeggen is niet zo'n probleem je gaat ervan uit dat je auto in aller vertrouwen gemaakt wordt. In Monterrey kwamen we echter zeer bedrogen uit. Teleurstelling op teleurstelling volgden zich op en wisselen van garage naar garage leverde overal hetzelfde resultaat op. Een ding wat ik geleerd heb in dit land; koop nooit een gebruikte wagen in Mexico van een dealer als je hem niet meteen mee naar huis kunt nemen. Hier mijn verhaal.
Toen we samen (ik en mijn vrouw) voor een auto voor de familie op zoek waren met ruimte en luxe genoeg om een tour te maken, naar al die plaatsen die Mexico rijk is, vielen we voor de Ford Windstar die ik nu nog steeds heb. Op de dag dat we hem kochten zag deze auto eruit als een geschenk uit de hemel, niet duur (58.000 pesos) en goed in de lak en interieur als nieuw. Ik was blij als een kind dat een geschenk zou krijgen wat hij al lang zocht. De motor ronkte normaal en geen enkel gevoel dat ons zei: “Dit is slecht”. We besloten dan ook om deze familie-auto te kopen. In Nederland heb je al gauw een bus chauffeur rijbewijs nodig om zo'n auto te rijden, hier niet. In de ban om leuke tourtjes te maken en met deze auto de Mexicaanse staten te verkennen was dan ook een reden om hem te kopen. Maar we hadden het geld niet cash, en omdat ik credit card niet vertrouw en cash wilde betalen duurde het 2 dagen voordat ik de transactie kon doen. Typische shit met de banken die je hier hebt (in de rij staan, je geld ophalen, verificatie en ga zo nog maar even door) Ik had eigenlijk nooit moeten aanbetalen, maar je bent Nederlander en wilt deze auto, dus je denkt dat is het beste wat je kan doen. Ik had dit nooit moeten doen, maar goed. Twee dagen later heb ik de auto cash betaald, want er is geen enkele bank in Mexico die dit automatisch overmaakt binnen 24 uur, dus cash. In de dagen echter dat we moesten betalen en de dag dat die auto bij de handelaar heeft gestaan is er van alles gebeurd. Je kunt het niet bewijzen, maar een ding staat vast er is intussen aan mijn auto voor we hem kochten en nadat we echt ophaalden gerommeld. In die 2 dagen is er van alles gewisseld. De reden waarom ik dit denk is simpel. De dag dat we de auto wilden kopen zijn we naar een garage gegaan om hem te keuren, en volgens deze persoon was alles goed en in perfecte staat. 2 dagen later en thuis aangekomen begin ik de auto schoon te maken en nader te inspecteren.
Ondanks het feit dat ik al meteen zag dat de benzinedop niet kon sluiten en schijnbaar al verwisseld was met een kapotte benzinedop en het zelfde gelde voor de ruitenwisserbladen, ze waren oud en versleten en ik kon me nog herrinneren dat ze goed waren toen ik hem voor het eerst zag, daagde geen verdacht in mij. Maar na 2 maanden begonnen de problemen pas echt goed. In het begin kon ik nog aanspraak maken op de garage die hem gekeurd had, maar intussen had me de keuring en een vervanging van de ophanging al kosten bezorgd. Intussen begonnen de problemen groter te worden, omdat ik de auto de bergen in had gestuurd, en de motor overhit raakte. Resultaat was dat de sensor voor overhitting niet werkte en de “fan” niet aan stuurde, de reden dat de motor en de koeling overhit raakten. Daar stond ik dan, in de “middle of nowhere” van de bergen met een overhitte motor. Ik heb hem met allerlei voorzorgen naar huis weten te rijden en de koppakking niet te vermorzelen, want ik had deze ervaring al eens met een Ford Taunus die ik vroeger ooit eens van vriend gekocht had.
Mijn vrouw kwam met een goed idee om hem naar de garage te sturen die zij altijd had gebruikt voor haar Stratus en die garage scheen betrouwbaar. Kosten waren een nieuwe radiator en sensor voor de fan en ga zo maar door. De auto was gemaakt voor het ergste maar er was nog steeds wat verkeerd met de auto. We hadden intusen al 10.000 pesos betaald. Na een tijdje begon de auto meer en meer kuren te vertonen. Alles bij elkaar hebben we bij deze garage die mijn vrouw zo goed kon 30.000 pesos betaald. En ieder keer was er wat anders aan de auto daarna. We hebben hem toch maar weer bij deze garage terug gebracht, maar ik was niet blij intussen met deze garagehouder en bewijzen kun je niets.Uiteindelijk toen ik de auto voor de laatste keer terug kreeg voelde hij aan als nieuw, maar in nog geen 2 dagen na dat we hem van de garage haalde was er weer een probleem. We gingen naar diezelfde garage terug om verhaal te halen en we moesten hem achterlaten voor inspectie. Na 1 dag en de nodige telefoontjes wist men ons nog steeds niet te vertellen wat er aan de hand was, dus we besloten om zelf een kijkje te nemen. Ik zag intussen dat de medewerkers maar wat aan 't klooien waren en niet wisten wat er aan de hand was. Intussen was ik ook al wat wijzer en had op internet naar mijn probleem gezocht. Toen ik hun in het Spaans op het probleem wees wist men mij niet te vertellen wat er aan de hand was. Ik zou hem nog een dag in de garage moeten laten. Intussen begon mijn vrouw ook al argwaan te krijgen en verhaal te halen bij de garagehouder, die opeens niet meer aanwezig bleek te zijn. Het enigste wat we te horen kregen is dat we de auto nog een dag daar moesten laten en dat de kosten waarschijnlijk weer 10.000 pesos bedroegen. Ik heb diezelfde dag nog de auto weggehaald en ben naar huis gereden, zonder ook maar wat te betalen.
De auto werd sindsdien niet meer vaak gebruikt. Mijn vrouw had nog steeds de Stratus en die was betrouwbaar en ondanks dat deze auto geen airco had bleef ze met hem rijden in bloedheet Monterrey. Toen ik eindelijk weer eens in Monterrey was besloot ik (in tegenzin van mijn vrouw) naar de Ford garage te brengen in Monterrey. Ik was het zo zat om maar weer eens met een halfklare auto terug tekomen dat dit mijn uiteindelijke besluit was, ondanks dat mijn vrouw maar bleef volhouden dat het me meer ging kosten dan de normale garages. Toen ik hem naar de Ford garage in Monterrey bracht en een analyse liet maken wat er nu uiteindelijk met de auto niet deugde, schrok ik even. De totale schade aan de auto was volgens de analyse 30.000 pesos meer en dan was de auto nog niet optimaal gemaakt. Intussen had ik al 20.000 pesos betaald, maar nog eens 30.000 pesos meer? Mijn moed zakte even in de schoenen en ik had even het gevoel ik wordt weer opgelicht, maar niettemin besloot ik om de meest urgente zaken aan de auto te laten maken. Weer 10.000 pesos armer, ging ik met een auto naar huis die echt perfect reed. Ik was blij als een kind en dacht eindelijk na al die uitgaven een goede auto te hebben. Ook mijn vrouw begon vertrouwen in de auto terug te krijgen. Tot de dag dat ze me de auto 3 keer in de breuk reed. Alles op een dag. 3 deuken. Toen ze me snikkend het verhaal aan de mobiele telephone vertelde en ik net in Chapala was, kon ik niet meer dan zeggen; “Is er geen schade aan Rafa en aan jouw?”. Later besefte ik dat deze auto meer en meer slechter op werd dan beter. Na al die kosten die we hebben gehad en dan nu ook nog die deuken we zouden hem nooit meer verkocht krijgen. Nadien heeft mijn vrouw die auto niet meer aangeraakt.
De reden ook dat ik die auto nu naar Guadalajara wilde hebben. Ze heeft voor dat de auto nog naar Guadalajara kwam de oorzaak van een vreemd geluid willen repareren bij diezelfde Ford garage, maar deze kwam met een heel andere oplossing en brachten haar kosten in rekening die ze niet uitgevoerd hadden bleek later. Ze bleek achteraf toch weer opgelicht te zijn. Hoe dan ook de auto is naar Guadalajara direct daarna verhuist en ik schrok werkelijk van de staat van de auto. Ik bedoel ik had die auto voor nog geen 6 maanden gereden en nu opeens al die schade. Daarnaast bleek de ruitenwisser motor het niet meer te doen (opeens), de achterruitenwisser was compleet verbogen alsof kinderen er aan hebben zitten hangen en de voorruit wissers waren niet bruikbaar. De banden waren niet op spanning en de accu was compleet los, de olie niet gecheckt en ga zo maar door. Je zag duidelijk dat de auto geen onderhoud meer had gehad sinds 6 maanden. Als de man ook niet thuis is, dacht ik nog. 
Hoedanook ik bracht mijn auto naar de Ford garage hier in Guadalajara met dezelfde problemen die we hadden. Het probleem bleek dat de afstelling van de injectie en inspuit niet waren afgesteld, en intussen werden ook nog eens 3 achterstallige onderhoudsbeurten die op garantie van FORD werden verhaald uitgevoerd. Kosten 500 pesos. Na deze ingreep reed mijn auto weer als nieuw. Kosten trouwens die in Monterrey al in rekening waren gebracht, maar schijnbaar niet zijn uitgevoerd. Tevens kreeg ik re-calls van FORD gratis, iets waar ze in Monterrey nooit iets van wisten als we er na vroegen. DUS!! Mensen laat je auto nooit maken in Monterrey want het zijn boeven. Intussen rijden we dagelijks met mijn FORD Windstar naar het werk en hebben geen enkel probleem meer. En dat voor nog geen 500 pesos, ik heb die auto ook gelijk daarna teruggebracht om een grote schoonmaak beurt. En je wilt het niet weten ik kreeg een showroom auto terug, nog nooit ben ik zo verliefd geweest in een auto als nu. En eindelijk heb ik het gevoel we hebben goede deal gemaakt, voor een auto die normaal 290.000 pesos nieuw hier kost. Als je maar de eerlijke mensen vind die ook net als jouw hart hebben voor een auto. En bij deze garage, ga ik morgen zo weer terug. Monterrey daar kun je nog eens wat van leren inplaats van de mensen te bezeiken. Monterrey is en blijft TRANSA voor mij.
