Viva Guadalajara, here I come.

Eindelijk is het zover, de dag van waarheid is aangebroken. Vandaag is officieel het contract getekend en is het ticket om naar Guadalajara te vertrekken betaald door het bedrijf waar ik voor ga werken. Ik heb vandaag mijn handtekening gezet om mijn FM3 aanvraag te verwerken en te veranderen van “afhankelijk van familie” (mijn vrouw in dit geval) naar “werkzaam bij” (het bedrijf wat mij gaat koesteren) wat min of meer betekend dat het officieel is om te mogen werken voor dat bedrijf in Mexico. Het nieuwe bedrijf waar ik trouwens voor ga werken is een klein maar zeer professioneel IT bedrijf met een “bijna” Europese aanpak, wat ik zeer aan hun mag. Daarnaast zeer goede arbeidsvoorwaarden en secundaire voorwaarden voor zover je dit voor Mexico mag noemen, want bij mijn vorige werkgever had ik het niet zo “breed” en absoluut geen inspraak. Dus alles wordt uiteindelijk toch beter, ik ben ook wat mondiger geworden en weet de arbeidsmarkt wat beter aan te voelen en te bewerken in mijn voordeel, en het huidige tekenen van het offerte-contract onderstreept die zaken. Het is voor het eerst trouwens ook dat ik een Europees gevoel erbij heb, bij de eerste keer (2 jaar geleden) moest ik mij een paar keer inhouden, maar nu heb ik er een zeer goed gevoel bij. Zeker na de fiasco van het verlengen van mijn arbeidscontract met de vorige werkgever in de maand januari, of was het “werkuitbuiter”, wie zal het zeggen? “Lessons Learned” dat is zeker en het zal me geen 2de keer gebeuren hoop ik.

Werken in Guadalajara; tja wat kan ik ervan zeggen, alles wordt betaald voor de eerste maand en ik heb ongeveer 300 pesos per dag aan lunch en drink geld, wat in Mexico echt uitzinnig veel geld is. Ik bedoel ik heb uitgerekend dat je voor 200 pesos per dag als een koning in Mexico kunt leven in de duurste stad van Mexico: Monterrey. Dus ik kan mijn plezier wel op, maar de “carta blanca” komt met een haakje, als ik niet voor de eerste maandag van iedere week alle bonnetjes heb opgestuurd dan krijg ik nop uitbetaald, maar met de werkdruk die men hier heeft denk ik dat het inleveren van mijn onkostenvergoedingslijst de minste zorgen zal zijn die ik zal hebben in de toekomst. Het zal mijn hoogste prioriteit worden aan het eind van de week: vrijdag. Dus wat zou ik daarover nog veel zeggen, gewoon goed geregeld denk ik. Tóch! Een ander mooi iets is dat ik iedere dag van mijn hotel (later woning) tot het bedrijf wordt gebracht en terug per werkbus, dus nooit meer verkeers-stress, en geen onkosten auto, geen onkosten benzine, dus wat wil je nog meer. Kan ik s´morgens om 7:30 AM slaapdronken de werkbus instappen met mijn laptoppie, de hele dag wat slapend de vergaderingen afwandelen en s´avonds om 5:30 PM de bus al slapend uitrollen, daarna effe douchen, beetje eten, fitness en hoppa “baila” of te wel party-time.

Ik zal dan de zaterdag en zondag kunnen gaan benutten om mijn week en administratie te regelen en wat uit te rusten aan het strand of meer dat ongeveer een 30 minuten rijden van mijn woning is. Eindelijk weer kunnen vissen of lekker zwemmen. Zou het leven dan toch beter worden na die hel van Monterrey met super hete zomers (45 – 50 graden) en koude winters (-5 graden) en dat in die krotjes waar ze hier in leven, sorry maar meer zijn deze niet-geïssoleerde huizen niet, dus ja wie weet. Komt het misschien toch nog allemaal goed. Het schijnt in ieder geval stukken goedkoper te zijn dan Monterrey in huur en lasten, daarnaast is de natuur die je in de omgeving hebt geweldig schoon en geen overlast van lawaai of luchtvervuiling, zoals in Monterrey. Zeker niet daar waar ik ga werken en waarschijnlijk ook later wonen, want het is in een dorp vlakbij of 20 minuten rijden van Guadalajara centrum. Dat is ongeveer dezelfde afstand als Kerkrade – Maastricht centrum op een drukke dag. Daarnaast schijnt er een groot meer, Chapala meer genaamd, in de buurt te liggen van ongeveer 30 minuten rijden van waar ik ga wonen. Dat betekend dat ik eindelijk mijn Breskens (Zeeland) avontuur gevoel (en waar ik als kind 1 jaar gewoond heb) weer kan terughalen en kan gaan vissen aan het meer of zelfs de zee, als ik de andere kant op reis en mijn hengeltje aan de pacifische oceaan uitgooi (3 uur rijden met de auto). Ik zie al rijkhalzend erna uit en hoop en bid tot God dat Hij mij eindelijk naar mijn oord stuurt waar ik zou moeten zijn en blijven.

Wereldeconomie heeft keerpunt bereikt

De wereldeconomie heeft een keerpunt bereikt en de eerste tekenen van herstel zijn al te zien. Dat was afgelopen week het nieuws wat de wereld media verspreidde. Volgens de president van de Europese Centrale Bank heeft men wereldwijd het dieptepunt in de cyclus wel bereikt. Volgens hem hebben de meeste landen een afzwakkende krimp laten zien en in sommige gevallen was er zelfs sprake van groei. Ondanks dit positief nieuws waarschuwt hij ook voor waakzaamheid en is het nog geen tijd voor zelfgenoegzaamheid. De rente is wereldwijd scherp verlaagd en er is voor miljarden uitgetrokken om de economie weer een “boost” te geven. Wat dat direct met ons in Mexico heeft te maken is even afwachten. Door de “influenza crisis” staat Mexico momenteel wankel en door de miljarden verliezen in de Mexicaanse toeristen industrie zal men harder getroffen worden dan gevreesd. Het korte termijn verlies door de “influenza crisis” is nu al geschat op ongeveer 0,8% van het totaal landelijke BNP. Hoe langer de verspreiding van het H1N1 virus nog zal voortduren hoe groter de kans is dat de economie nog verder verzwakt wordt en de negatieve financiële gevolgen zelfs tot in het derde kwartaal van dit jaar zichtbaar zullen zijn. In een voorzichtige schatting zou dat neerkomen op een verlies van 1,6% op het landelijk BNP. De grootstse verliezen zullen geleden worden in de toeristensector maar ook de bedrijven die eraan verbonden zijn zoals; transport, detail en groothandel, hotels, restaurants, maar ook entertainment industrieën zoals films, theaters, concerten en sportevenementen zullen grote verliezen lijden.

Dat de gevolgen van de economische crisis nu ook hier zichtbaar begonnen te worden was duidelijk te zien in het aanbod van jobs op het internet en in de kranten sinds maart 2009. Monterrey en Mexico stad is doorgaans altijd goed voor 660 banen aanbod dagelijks maar door de economische malaise en de “influenza crisis” daar bovenop heeft Mexico meer moeten incasseren dan in eerste instantie gevreesd en berekend was. Het aanbod van jobs ging dan ook drastisch omlaag naar 50 banen per dag eind april en begin mei en we zagen zelfs dagen dat er geen banen werden gepubliceerd. Zeker ben je bang als je al 3 maanden geen werk hebt en vinden van een passende baan dan ook bijna uitzichtsloos wordt. Als je daarnaast ook nog ieder dag bijna solliciteerd en de emails die je verstuurt onbeantwoord ziet en zelfs navraag geen verwacht tegenbericht geeft, wordt je stil. Je bid om een wonder om niet in de armoede grens terecht te komen, en je hoopt dat alles wat je net in anderhalf jaar tijd hebt opgebouwd, niet te verliezen. Waren we net bezig om samen aan deze toekomst te bouwen en geld te sparen om ons eerste huisje te kunnen kopen zie je nu opeens alles anders uitpakken. Zeker als je niet van rijke huize komt en alles van gronds af aan moet neerzetten met eigen gespaard geld dat hard verdient is met arbeid. Je soms ook de tranen in de ogen komen, als je ziet dat je spaargeld ineens als werkelozengeld moet worden opgeofferd, omdat de overheid hier niet in voorziet. Daarnaast je 3 maanden werkelozenuitkering langs de neus hebt voorbij zien gaan door de achterbakse manier van outsourcing bedrijven en hun louche contract praktijken. Ik heb daar zeker van geleerd en dat zal me zeker geen tweede keer meer gebeuren. Ik zal nooit meer iets tekenen als ik ooit nog eens in diezelfde situatie terecht kom en net zoals al mijn andere mexicaanse kollegas mijn door het bedrijf gegeven laptop nemen (als aanbetaling) en verdwijnen.

Ondanks was het toch afgelopen week even een beetje feeststemming toen we hoorden dat mijn vrouw tóch werd aangenomen voor haar werk als Project Manager met een project van 3 maanden, waar ze eerder al eens op gereflecteerd had. Het gaf weer vertrouwen en hoop, maar was zeker geen reden tot geruststelling. Vorige week maandag was ze officieel begonnen en ze heeft het reuze naar haar zin. Hoedanook werden we pas op ons gemak gesteld toen óók ik mijn contract eindelijk mocht tekenen en dat was vorige week donderdag. Ja, je hoort het goed, óók ik heb weer werk en dit keer weer voor onbepaalde tijd. Het betekend wel dat ik vanaf juni moet verhuizen en naar Guadalajara moet vertrekken, aangezien in Monterrey momenteel alles op zijn kont ligt qua werk. Er is hier geen fatsoenlijke IT job meer te krijgen, zeker niet nu de 3 grootste werkgevers CEMEX, FEMSA en CATERPILLAR, vele banen en staff hebben moeten schrappen om het hoofd boven water te houden. Dat we toch werk gevonden hebben is bijna een wonder te noemen gezien de economische crisis en de impact die de “influenza crisis” heeft aangericht. Wat het voor onze relatie in het algemeen betekend is moeilijk in te schatten. De laatste maanden zonder werk, geen inkomen, landelijk griepvirus, de verplichtte quarantaine, en het kind voor bijna een maand thuis, hebben behoorlijk veel geëisd van ons. De nieuwe scheiding van mij en mijn familie is zeker geen gewenste situatie en het zal van ons afhangen hoe we onze gevoelens meesteren en ermee omgaan. Dat dit tevens onze 2de scheiding is sinds we aan dit avontuur begonnen zijn, is minder leuk. De eerste keer heeft het 8 maanden geduurd, toen mijn vrouw vooruit gestuurd werd naar Mexico en ik in Nederland alles heb afgebouwd. Daarna zijn we in een stroomversnelling aan alles en nog wat begonnen om een nieuw leven en begin hier op te bouwen. Geen moment van rust. Dit keer zal het minder lang zijn, aangezien ik ook naar huis kan vliegen één keer in de maand of wanneer het werk dat toe laat, maar het contract staat voor zeker één jaar. Misschien heeft het ook een positief effect op onze relatie. Hoe lang dat het allemaal gaat duren voor we weer bereikt hebben wat we hebben achtergelaten in Nederland; we weten het niet? Laten we eerst eens eraan beginnen, we hebben in ieder geval 4 maanden spaargeld weer in te halen.

Mexico vandaag

Het is eind april en de varkensgriep slaat om zich heen en maakt slachtoffers. Meer dan 40 bevestigde slachtoffers getroffen door de “H1N1” griep virus zijn nu gerapporteerd, de meesten hadden al een verzwakte gezondheid en men had geen verweer tegen deze gemuteerde en onbestrijdbare virus. De Mexicaanse overheid neemt drastische maatregelen, nooit eerder gekend, en sluit voor een week universiteiten, scholen en kinderopvangplaatsen. Voor de eerste keer is de gehele bevolking in Mexico bang en de president spreekt woorden van daadkracht en moed op TV uit om zijn bevolking een hart onder de riem te steken in een poging het griepvirus te stoppen. TV spotjes van bier en eten maken plaats voor oneindig lange presentaties over hoe het “H1N1” virus gestopt kan worden. Een cursus snel hygiene wordt zelfs gegeven en soms 25 keer per avond op TV uitgestraald. Het maakt plaats voor alle andere “onnodige” overheids reclames die voorheens getoond werden, zelfs de verkiezingsreclames die de verkiezingen voor burgermeester en gedeputeerde staten voor juni moesten aankondigen, moesten er onder lijden. De kinderen en families worden geaamd thuis te blijven en een heel weekend openbare gelegenheden zoals (pret)parken en winkelcentrums te mijden, het ergste wat een mexicaanse familie ooit kan overkomen.

Het verkeer en de uitgaansgelegenheden in Mexico stad worden aan banden gelegd en voor de eerste keer is er een blauw heldere hemel aan de lucht te zien boven de één van de grootste metropolen van de wereld en de meest vervuilde steden van Mexico. Het voelt extreem anders aan in de straten van Mexico stad wat anders druk bezocht is door mensen die al pratend, kussend en omarmend de straten doorwandelden, opeens is het erg verlaten en stil. Leeg zelfs in sommige buurten. Mensen mijden mekaar en zijn op afstand. De Mexicaanse staat en met name Mexico stad verliest enorme inkomsten door deze maatregel en ondanks alles nemen de meeste mensen het gelaten. De impact van de “H1N1” griep virus is overal merkbaar zelfs in Playa del Carmen waar een sommige door een “cubra de boca” zich een weg door de straten baant. Mexico is opeens één en men is gewapend om het dodelijke virus een halt toe te roepen. De saamhorigheid die te zien is in vele steden is adembenemend en maakt plaats voor een traan die je wegpinkt, als je ziet hoe deze mensen, ondanks ze soms zo ver uit elkaar staan, door deze griep virus, bijelkaar gebracht worden. Het is ongeloofelijk; jong en oud, arm en rijk, vrouw of man, ze staan opeens allemaal achter het uitbannen van “hun” virus. Ze zien ook dat ze wereldwijd in de gaten gehouden worden en willen niemand op deze wereld dan ook schade aanrichten, kenmerkend voor deze bevolking; zachtaardig en gelijktijdig hulpvaardig, al is het de arme chinees aan de andere kant van de wereld, altijd bereid om te helpen en het gevaar te verminderen. De actie door het weghalen van de Mexicanen in China door de president van Mexico was dan ook een succes. De Mexicanen doen alles om een ander te helpen en te beschermen.

Dat Mexico toch chockeert door berichten over drugsoorlogen en onthoofde mensen die erin verwikkeld raakten en ontvoeringen met dodelijke afloop, is de andere kant die de media graag publiceren over dit land, notabene soms overdreven door diezelfde media. Tuurlijk wil ik niet ontkennen dat het gebeurd, maar dat zijn meestal criminele feiten gepleegd door criminele mensen die niet of nauwelijks wat te maken hebben met de echte Mexicaan en de rest van de bevolking. Het zijn doorgaans bandieten die niet van deze mexicaanse bodem afkomstig zijn en een leven lijden die verre weg afstaat van een menselijk en werkelijk mexicaans bestaan. Het zijn meestal criminele rijken die nog rijker willen worden en geen enkel middel schuwen om hun bestaan te continueren. Handhaven en uiteindelijk uitroeien zal een poging in de goede richting zijn, maar dat kan alleen maar als de buurman de Verenigde Staten meehelpt en zijn consumptie aan drugs drastisch terugdraait. Tot nu toe ziet het ernaar uit dat de nieuwe administratie van Barack Obama dit toejuicht, maar het is afwachten hoe dat in de praktijk uitpakt.

Mexicaanse griep schijnt te stabiliseren.

Het ruikt naar wasmiddelen en schoonmaakmiddelen, een bloemige geur die de woestijnstof en de uitlaatgassen van de dagelijks voorbij rijdende auto´s verdringen om plaats te maken voor schoon ruikende lucht. Het was nooit zo schoon in de straat bemerk ik. Iedereen is aan de voorjaars schoonmaak begonnen en als een gek met gloor, reiniger en anti-insecticiden in de weer geweest. De oproep van de Mexicaanse president om thuis te blijven en de zaak serieus te nemen is gehoor gegeven en iedereen schijnt de oproep te volgen. Niet alleen dat een ieder aan de schoonmaak is begonnen in de hoop een eventuele besmettingshaard te elimineren, neen, men blijft ook thuis om eventuele verspreiding te voorkomen. Een mooi gezicht hoe de Mexicaan hun president gehoor geven, iets anders als ik zie hoe de Nederlanders reageren, gezien de vluchten naar Mexico. Hoedanook de Mexicaan zit dan ook in het lange mei-weekend, lekker thuis in de voortuin of op het dakterras te genieten van een BBQ en een biertje en luistert naar de radio of muziek. Dat Mexicanen zich snel aanpassen aan hun omstandigheden is direct te merken en een ieder neemt het gemoedelijk en gelaten. Tuurlijk men is bezorgt, maar zeker niet in paniek. Zeker nu er ook betere berichtgevingen binnenkomen van de overheid en men van een stabilisatie hoort, inplaats van een escalatie in het dodental. Goed nieuws voorlopig, maar men blijft waarschuwen dat het gevaar nog steeds niet is geweken en voorzichtigheid blijft geboden.

Daarnaast zijn in Mexico stad de restaurants, bars en andere eetgelegenheden gedeeltelijk gesloten en is het alleen mogelijk om eten te bestellen en af te halen. De afhaal chinees, McDonalds, Carls Jr, KFC ze doen allemaal geweldig goede zaken momenteel met deze regeling. Helaas is voor velen deze maatregel ook een economische strop, velen verliezen enorm veel geld. Niet alleen in de stad Mexico, waar de straten bijzonder en ongekend rustig zijn en menigéén zich alleen met een zakdoek of mondprotectie op straat waagt. Een positief bericht is, is dat door het “niet” verplichte uitgaansverbod minder mensen de auto gebruiken en daardoor het verkeer gehalveerd is in Mexico stad. Dat uit zich gelijk in een bijzonder mooi spectakel boven de stad. Voor de eerste keer is de lucht boven Mexico stad helder en blauw, een gevolg van deze maatregel. Geen smog en geen luchtvervuiling, dat is sinds lang niet meer geconstateerd en zeker een vermelding waard.

Eindelijk zijn ook de spotjes op TV aangepast en waarschuwt de overheid over de oorzaken van hoe men besmet kan raken en hoe te voorkomen. Het gebruik van zakdoeken als men niest en het direct wegwerpen in een vuilnisbak met daarna direct de handen te wassen is een welkome waarschuwing. Helaas is dit niet voor een ieder duidelijk en moest ik toch nog getuige zijn hoe “macho hombres” die boodschappen deden (uiterst zeldzaam gezicht trouwens) zonder zakdoek en mondkapje voluit niesten en zonder ook maar een hand voor de mond. Ik had bijna het gevoel alsof de persoon in kwestie het extra deed. Opvoeding in dit soort zaken is toch nog noodzakelijk blijkt schijnbaar en men zou op school eigenlijk nu al daarmee moeten beginnen. Het is ook raar dat een superketen zoals HEB geen maatregelen neemt om alleen mensen binnen te laten die een monddoekje dragen vooral gezien de huidige extreme situatie. Maar goed dat is misschien organisatorisch weer te moeilijk voor HEB zal ik maar denken. Daarnaast, vind ik, is het ook een persoonlijke verantwoordelijkheid die je draagt als mens, om je medemens niet te besmetten, maar goed, ook dat zou een hele discussie hier worden.

Laten we hoe dan ook hopen dat de situatie zich stabiliseert en snel verbeterd want ook wij merken de impact van deze maatregelen zeer goed. Vooral nu we dagelijks aan het solliciteren zijn en graag aan de slag willen, zien we dat de bedrijvigheid aan “job offers” door deze griep epedimie aanzienlijk terug ging inplaats van toe nam. Juist ook, omdat bedrijven in het land maatregelen namen en personeel naar huis stuurde om van thuis te werken en je waarneemt dat deze mensen hier in Mexico totaal niet op voorbereid zijn wat telewerken nu werkelijk inhoud en hoe dat gedaan moet worden. Je kon dat gelijk terug zien in het aantal vacatures wat aangeboden werd per dag wat normaal op een 360 vacatures per dag lag, was terug gelopen naar nog geen 50 vacatures per dag. Ik heb het even over alle beroepen op één bepaalde website die we dagelijks raadplegen en hier tot de meest bezochte gekend is. Je ziet dat, ondanks alles schijnt te stabiliseren, er een aantal dagelijkse zaken zeker uit het gereel zijn. Het dan ook tijd nodig heeft om weer op zijn plaats terug te komen, want dit land is werkelijk op niets voorbereid.

Als morgen een buitenland Mexico zou aanvallen, zoals Duitsland in de mei dagen van 1940 deed met Nederland, dan is dit land precies zo voorbereid als Nederland 70 jaar geleden, ondanks hun gigantische troepenmachten aan militair. Zo zie je maar weer dat een kleine invasie van bio-militair vernuft denkende virussen méér teweeg kan brengen dan een gigantische troepenmacht kan tegenhouden. Iets om over na te denken, want het is nog steeds niet bewezen of het daadwerkelijk om een Mexicaans virus gaat of om een binnengesmokkeld virus-variant die hier is losgelaten en misschien gemuteerd heeft. Iets wat de overheid trouwens ook zegt dat deze virus niet van Mexicaanse bodem is, maar van buitenaf afkomstig is. (Zie dit bericht) Dat het zich hier verspreid heeft wil nog niet zeggen dat Mexico daar de schuldige van is, we wachten dan ook af op de uitspraak van de deskundigen die momenteel dit aan het onderzoeken zijn. Hoedanook Mexico kan dit niet alleen aangezien het niet de labaratorias heeft om dat te onderzoeken en hiervoor afhankelijk is van Canada en USA. Iets waar Mexico in de toekomst eens over moet nadenken, of dat wel verstandig is om geen faciliteiten te hebben om deze virussen te onderzoeken op labaratorium niveau. Hoe dan ook we wachten de resultaten af.