..of te wel “Hoe het smaakmonster je bedriegt”
Tuurlijk kennen we allemaal wel de heerlijke gerechten die het Mexicaanse eten zo kenmerken, zoals de tacos, enchiladas en niet te vergeten de tamales. Mexicaans eten kenmerkt zich ook door de kleuren, de smaak en natuurlijk de typische ingediënten zoals maïs, bonen en chilipepers. De Mexicaanse keuken is “grofweg” een samenvoeging van de Azteekse en de Spaanse keuken. De keuken van de Azteken was grotendeels op maïs gebaseerd. Daarnaast gebruikten zij ingrediënten zoals bonen, aardappelen, chilipeper, papaya's en ananas. De voeding die in Mexico gegeten wordt zorgt in het algemeen, voor de meeste mexicanen, niet tot maag of darm complicaties. Ondanks het feit dat de mexicaanse keuken hier in Monterrey (of het noorden van Mexico) in het algemeen anders is dan in de rest van Mexico, kenmerkt de keuken zich hier vooral door veel variaties in chilipepers, vlees of te wel de “carne assada´s” en weinig groenten. Daarnaast worden er veel soda´s of te wel koolzuurhoudende dranken erbij genuttigd, die meestal uit heel veel suikers bestaan. Met name bier, wat trouwens hier door de lokale brouwerijen geproduceerd wordt, is de drank bij uitsek die bij een “carne asada” hoort.
Een weekje of 3 vakantie in een oord als Mexico en iedere dag mexicaans eten is daarom geen probleem, mits je het met mate doet, en vooral oppast met de hete pepers. Ondanks alles kan een heerlijk eten nogal gauw veranderen in een buik -of darm infectie met name als het eten niet altijd correct is toebereid, dus wees gewaarschuwd. Ook mensen met een “zwakke” maag kunnen beter vasthouden aan een goed “Europeaans” dieet inplaats de typische lokale gerechten te proberen, het zou wel eens je vakantie kunnen bederven. Met name met eten dat aan de straat verkocht wordt, is voorzichtigheid geboden, en wordt in het algemeen afgeraden.
Voor vakantiegangers is dit mexicaans dieet geen probleem, na een week of 3 gaat men weer naar huis en begint; of met vasten, of men gaat weer over in het vertrouwde nederlandse eetpatroon wat men altijd gewend was. Het wordt anders als je hier voor langere tijd verblijft. Als Europeaan is het een verleiding om al die lekkere gerechten te proeven en tevens de kookwijze te kopiëren. Dat laatste kan nog wel eens vervelende bijwerkingen hebben, ondanks het feit dat je normaal gesproken Nederlands Mexicaans kookt, probeer je toch vast te houden aan die zo overheerlijke mexicaanse smaak en ingrediënten van het gerecht.
Die smaak is ook tevens de drijfveer achter het zoeken van producten in de schappen van de suppermarkten. In mijn situatie was het met name de smaak die mij de eerste 4 á 5 weken heeft doen laten afvallen. Alles smaakte in het begin anders en meestal luste ik het niet, met name heel kenmerkend was dat ik de maïs tortillas niet lekker vond en brood een “chemisch” bijsmaakje had. Ook melkproducten zoals kaas, boter en melk smaakten in het begin anders dan in Nederland en zeker de typische mexicaanse witte kaas was voor mij in het begin niet te eten.
Tuurlijk de “carne assada´s”, of ook wel de mexicaanse BBQ´s genoemd, blijven goed te eten, maar het vlees en met name de smaak is toch anders. In de regel is het zo dat er een stuk rundvlees op de BBQ wordt gelegd en daarna in stukjes wordt gesneden, en of ontbeent. Die stukjes samen of apart met worst, kaas tortillas en “salsa verde” (groene tomaten met chilis) vormen het hoofdmenu bij een mexicaanse BBQ. Er komen geen specerijen aan te pas of gemarineerd vlees. Hoewel het wel eens variëert, kenmerken zich de BBQ´s vooral door veel rundvlees, worsten en lokale bieren.
Ook de typische kinderfeestjes die men organiseerd hier in Monterrey en waar de kinderen in een soort miniatuur kinderstad kunnen spelen en ravotten, kenmerken zich ieder keer weer door hetzelfde aanbod aan voedsel en dranken; m.n veel vethoudende chips en chilidogs en veel suikerhoudende dranken, aangevuld met een grote (1 bij 1 meter) taart die zich weer kenmerkt door heel veel kleurstof en suiker natuurlijk.
In de bedrijfskantines is het aanbod typische “antojitos” of te wel mexicaanse gerechten en naast een open buffet die een beetje doet denken aan een Universiteits kantine heeft men ook de zogenaamde broodjesbar, of ook wel de namaak Subway genoemd. Beide eetgelegenheden zijn niet direct gericht op “light” of gezonde producten als je begrijpt wat ik bedoel, alhoewel er een klein aanbod is aan “light soda´s” en multigranen producten (meestal een reep all-bran of korn-flakes) en ook allerlei niets-smakende salades worden aangeboden, is het overgrote deel kenmerkend aan vette sauzen, gesmolten kazen en vette dressings. Met name de “moles” of te wel chili-chocolade-noot sauzen zijn heel in.
Omdat we beiden werken en zoveel mogelijk geld wilden sparen hebben we in de eerste 2 á 3 maanden steeds vastgehouden aan eten van thuis. Dat was vooral voor mijn vrouw wel goed, want die lusste niets wat de bedrijfskantine van haar bedrijf aanbod. Alles smaakte vies en vettig. Dus ook ik nam boterhammen mee en zelf klaargemaakte soep of warm eten. Dat laatste was meestal Nederlandse kost maar met mexicaanse of amerikaanse producten gemaakt. En met name dat laatste is nogal gevaarlijk gebleken, want om de smaak zo getrauw mogelijk te blijven aan het Nederlandse “thuis”, let je niet meer op wat je koopt, als het maar smaakt. En daar is hét weer; het smaakmonster. Het blijft je achtervolgen en tevens bedriegen. Lees hier waarom.
De eerste maanden en zelfs nu nog, ben ik alleen maar op zoek geweest naar smaakmakers. In Mexico is het namelijk heel moeilijk om bijvoorbeeld witte peper en paprika poeder te vinden, vooral als je pas nieuw bent en de taal nog niet meester, zeggen al die zakjes poeders die ze verkopen bij de HEB, Gigante of Soriana je echt niets en meestal dacht je het gevonden te hebben en kwam je met het verkeerde thuis. Daarnaast smaken deze pepers en paprikas heel anders als je ze vind. De peper en paprika heb ik me daarom ook als eerste laten opsturen met de post vanuit Nederland. Dank je mam ;!
Dan begint het zoeken naar goed smakende vleeswaren, hier worden ze “carne frias” genoemd. Dat valt nogal tegen kan ik je zeggen en is ook wel teleurstellend. Was ik in Nederland gewend aan een vitrine vol variërende vleeswaren te vinden van de meest uitéénlopende soorten heb je hier in principe maar 3 soorten; ham, kalkoen en mortadella. Daarnaast bestaan er nog producten zoals; spek, chorizo, worstjes en kaas. Heerlijke rosbief of fricandeau of zelfs “light” producten daar kunnen wij hier alléén maar van dromen en als je bijvoorbeeld rosbief tegen komt, is het vacuum verpakt en vol met nitraten en sulfieten dat je het eigenlijk niet meer kunt eten, want het smaakt nergens meer naar.
Dat zoeken naar goed smakende producten die je dagelijks eet heeft ons in het begin heel wat frustratie gekost en we waren eerlijk gezegd niet zo bezig naar de voedings etiketten te kijken. Na een tijdje ga je ook af van je vertrouwde boterham en ik met name vond het wel handig om s´avonds tijd te sparen om alléén maar een boterham mee te nemen en de lunch in de bedrijfskantine te nuttigen. Je begon ook steeds meer te proeven en lekker te vinden, zonder dat je bewust werd of het allemaal wel gezond was. Er is zelfs een tijdje geweest dat ik de donuts lekker vond en iedere week wel een donut at. Laat staan de snoep die we allemaal kregen van de kinderfeestjes en zich langzaam ophoopten in onze kast, dat kon die arme jongen toch nooit zelf opeten. M.n. met kerst en verjaardagen, krijgen alle kinderen een behoorlijke zak snoep mee, snoep dat niet altijd aan onze Nederlandse norm voldoet en soms ook met pikante chilis wordt geleverd.
Je voelt hem al aankomen, op zoek naar smaak en lekker (Nederlands smakend) eten vergeet je soms wat de voedingsadviezen zijn. Daarnaast begin je meer en meer het mexicaanse eten te waarderen. Hierbij is ons in het begin niet opgevallen dat brood chemisch verrijkt is, dat verklaard gelijk dat "chemisch" bijsmaakje, waar ik het eerder over had. Melk toevoegingen had zoals een reeks aan vitamines, zo ook niet de hormonen die in melk achter gelaten worden, omdat hier hormonen toegestaan zijn. Zo wist ik bijvoorbeeld ook niet dat taco´s de “barbacoa”, gemaakt zijn van koeiehoofd en tong, en dat taco´s de “trompo” bestaat uit heel vet gemarineerd varkensvlees. Daarnaast begonnen die biertjes ook steeds lekkerder te smaken. Was het in het begin één fles Carta Blanca of te wel “Cauamon” en echt met tegenzin; want de smaak is anders dan het vertrouwde Nederlandse Alfa of Amstel, dat hier helaas niet te kopen is. Worden het op een feestje al gauw 2 of 3 “Cauamons” die geen gunstig effect hebben op je cholesterol kan ik je zeggen.
Die cholesterol met name is nu meer en meer een discussie geworden bij de dokter en het ziet er behoorlijk ernstig uit als ik de vertaling van mijn vrouw moet geloven. De medische termen in het Spaans is ook voor mij nog steeds een niveau te hoog, dus we gaan meestal samen naar de arts. Goed mijn cholesterol en triglycerides waren te hoog, maar om nou gelijk aan de pil te gaan?
Ik heb de eerste maand een vrij grote hoeveelheid cholesterol verlagende pillen naar binnen gewerkt en ik moet me zeggen ik voelde me er niet lekker mee. Tuurlijk geen alcohol, dus de biertjes heb ik even laten liggen, maar vooral proberen gezond te eten, dus geen fast food, geen Mexicaanse taco´s en vooral geen grote porties vlees zoals dat wel eens gebruikelijk was tijdens BBQ´s. Het leven begint dan al gauw wat saaier te worden, vooral als je bedenkt dat met name in Mexico zich alles afspeelt rondom het eten. Daarnaast wordt je voedsel keuze ook aanzienlijk beperkt, omdat alles wat in de schappen van de supermarkten wordt aangeboden toch wel behoorlijk “vettig” is. Goed dat er een zeer gevariëerd aanbod aan groente en fruit is, dat helpt.
Gelukkig zijn er alternatieven en hebben deze superketens ook “light” en “low-fat” producten, alleen is “light” een gevolg dat suiker is vervangen door aspartaam en “low-fat” wel eens vol met sulfieten, nitrieten of sodium zit. Het ene naar het andere uiterste. Ook de voedingsadviezen op de producten of te wel “Información de Nutrimental” of “Nutricional Facts” zijn niet overal éénduidig. Soms staat het in het Engels, soms in het Spaans. Soms staat alles netjes bij elkaar en soms staat het over het product heen. Hoe dan ook ik ben met de medicatie gestopt, voelde me er niet lekker bij. Daarnaast zijn we wat bewuster gaan shoppen, het is wat duurder en het duurt wat langer voor we alles bij elkaar hebben, maar het resultaat is dat we minder kans op hart -en vaatziekten hebben.
Daarnaast nog activiteiten. Ik loop weer! Ieder week 4 keer per week rond het parkje van 350 meter per rondje en tien rondjes lang, da´s al gauw 3,5 kilometer per keer. Dat zal in ieder geval er voor zorgen dat ik mijn cholesterol onder de knie krijg en tevens nog wat pondjes afval. Met iedere dag lekker warm weer moet dat geen probleem zijn. En die medicijnen? Die gooi ik in de prullenbak. Maar toch, ik verlang nog steeds naar die lekkere friet met mayonaise en frikandel, hmmm wat mis ik die.
Tuurlijk kennen we allemaal wel de heerlijke gerechten die het Mexicaanse eten zo kenmerken, zoals de tacos, enchiladas en niet te vergeten de tamales. Mexicaans eten kenmerkt zich ook door de kleuren, de smaak en natuurlijk de typische ingediënten zoals maïs, bonen en chilipepers. De Mexicaanse keuken is “grofweg” een samenvoeging van de Azteekse en de Spaanse keuken. De keuken van de Azteken was grotendeels op maïs gebaseerd. Daarnaast gebruikten zij ingrediënten zoals bonen, aardappelen, chilipeper, papaya's en ananas. De voeding die in Mexico gegeten wordt zorgt in het algemeen, voor de meeste mexicanen, niet tot maag of darm complicaties. Ondanks het feit dat de mexicaanse keuken hier in Monterrey (of het noorden van Mexico) in het algemeen anders is dan in de rest van Mexico, kenmerkt de keuken zich hier vooral door veel variaties in chilipepers, vlees of te wel de “carne assada´s” en weinig groenten. Daarnaast worden er veel soda´s of te wel koolzuurhoudende dranken erbij genuttigd, die meestal uit heel veel suikers bestaan. Met name bier, wat trouwens hier door de lokale brouwerijen geproduceerd wordt, is de drank bij uitsek die bij een “carne asada” hoort.
Een weekje of 3 vakantie in een oord als Mexico en iedere dag mexicaans eten is daarom geen probleem, mits je het met mate doet, en vooral oppast met de hete pepers. Ondanks alles kan een heerlijk eten nogal gauw veranderen in een buik -of darm infectie met name als het eten niet altijd correct is toebereid, dus wees gewaarschuwd. Ook mensen met een “zwakke” maag kunnen beter vasthouden aan een goed “Europeaans” dieet inplaats de typische lokale gerechten te proberen, het zou wel eens je vakantie kunnen bederven. Met name met eten dat aan de straat verkocht wordt, is voorzichtigheid geboden, en wordt in het algemeen afgeraden.
Voor vakantiegangers is dit mexicaans dieet geen probleem, na een week of 3 gaat men weer naar huis en begint; of met vasten, of men gaat weer over in het vertrouwde nederlandse eetpatroon wat men altijd gewend was. Het wordt anders als je hier voor langere tijd verblijft. Als Europeaan is het een verleiding om al die lekkere gerechten te proeven en tevens de kookwijze te kopiëren. Dat laatste kan nog wel eens vervelende bijwerkingen hebben, ondanks het feit dat je normaal gesproken Nederlands Mexicaans kookt, probeer je toch vast te houden aan die zo overheerlijke mexicaanse smaak en ingrediënten van het gerecht.
Die smaak is ook tevens de drijfveer achter het zoeken van producten in de schappen van de suppermarkten. In mijn situatie was het met name de smaak die mij de eerste 4 á 5 weken heeft doen laten afvallen. Alles smaakte in het begin anders en meestal luste ik het niet, met name heel kenmerkend was dat ik de maïs tortillas niet lekker vond en brood een “chemisch” bijsmaakje had. Ook melkproducten zoals kaas, boter en melk smaakten in het begin anders dan in Nederland en zeker de typische mexicaanse witte kaas was voor mij in het begin niet te eten.
Tuurlijk de “carne assada´s”, of ook wel de mexicaanse BBQ´s genoemd, blijven goed te eten, maar het vlees en met name de smaak is toch anders. In de regel is het zo dat er een stuk rundvlees op de BBQ wordt gelegd en daarna in stukjes wordt gesneden, en of ontbeent. Die stukjes samen of apart met worst, kaas tortillas en “salsa verde” (groene tomaten met chilis) vormen het hoofdmenu bij een mexicaanse BBQ. Er komen geen specerijen aan te pas of gemarineerd vlees. Hoewel het wel eens variëert, kenmerken zich de BBQ´s vooral door veel rundvlees, worsten en lokale bieren.
Ook de typische kinderfeestjes die men organiseerd hier in Monterrey en waar de kinderen in een soort miniatuur kinderstad kunnen spelen en ravotten, kenmerken zich ieder keer weer door hetzelfde aanbod aan voedsel en dranken; m.n veel vethoudende chips en chilidogs en veel suikerhoudende dranken, aangevuld met een grote (1 bij 1 meter) taart die zich weer kenmerkt door heel veel kleurstof en suiker natuurlijk.
In de bedrijfskantines is het aanbod typische “antojitos” of te wel mexicaanse gerechten en naast een open buffet die een beetje doet denken aan een Universiteits kantine heeft men ook de zogenaamde broodjesbar, of ook wel de namaak Subway genoemd. Beide eetgelegenheden zijn niet direct gericht op “light” of gezonde producten als je begrijpt wat ik bedoel, alhoewel er een klein aanbod is aan “light soda´s” en multigranen producten (meestal een reep all-bran of korn-flakes) en ook allerlei niets-smakende salades worden aangeboden, is het overgrote deel kenmerkend aan vette sauzen, gesmolten kazen en vette dressings. Met name de “moles” of te wel chili-chocolade-noot sauzen zijn heel in.
Omdat we beiden werken en zoveel mogelijk geld wilden sparen hebben we in de eerste 2 á 3 maanden steeds vastgehouden aan eten van thuis. Dat was vooral voor mijn vrouw wel goed, want die lusste niets wat de bedrijfskantine van haar bedrijf aanbod. Alles smaakte vies en vettig. Dus ook ik nam boterhammen mee en zelf klaargemaakte soep of warm eten. Dat laatste was meestal Nederlandse kost maar met mexicaanse of amerikaanse producten gemaakt. En met name dat laatste is nogal gevaarlijk gebleken, want om de smaak zo getrauw mogelijk te blijven aan het Nederlandse “thuis”, let je niet meer op wat je koopt, als het maar smaakt. En daar is hét weer; het smaakmonster. Het blijft je achtervolgen en tevens bedriegen. Lees hier waarom.
De eerste maanden en zelfs nu nog, ben ik alleen maar op zoek geweest naar smaakmakers. In Mexico is het namelijk heel moeilijk om bijvoorbeeld witte peper en paprika poeder te vinden, vooral als je pas nieuw bent en de taal nog niet meester, zeggen al die zakjes poeders die ze verkopen bij de HEB, Gigante of Soriana je echt niets en meestal dacht je het gevonden te hebben en kwam je met het verkeerde thuis. Daarnaast smaken deze pepers en paprikas heel anders als je ze vind. De peper en paprika heb ik me daarom ook als eerste laten opsturen met de post vanuit Nederland. Dank je mam ;!
Dan begint het zoeken naar goed smakende vleeswaren, hier worden ze “carne frias” genoemd. Dat valt nogal tegen kan ik je zeggen en is ook wel teleurstellend. Was ik in Nederland gewend aan een vitrine vol variërende vleeswaren te vinden van de meest uitéénlopende soorten heb je hier in principe maar 3 soorten; ham, kalkoen en mortadella. Daarnaast bestaan er nog producten zoals; spek, chorizo, worstjes en kaas. Heerlijke rosbief of fricandeau of zelfs “light” producten daar kunnen wij hier alléén maar van dromen en als je bijvoorbeeld rosbief tegen komt, is het vacuum verpakt en vol met nitraten en sulfieten dat je het eigenlijk niet meer kunt eten, want het smaakt nergens meer naar.
Dat zoeken naar goed smakende producten die je dagelijks eet heeft ons in het begin heel wat frustratie gekost en we waren eerlijk gezegd niet zo bezig naar de voedings etiketten te kijken. Na een tijdje ga je ook af van je vertrouwde boterham en ik met name vond het wel handig om s´avonds tijd te sparen om alléén maar een boterham mee te nemen en de lunch in de bedrijfskantine te nuttigen. Je begon ook steeds meer te proeven en lekker te vinden, zonder dat je bewust werd of het allemaal wel gezond was. Er is zelfs een tijdje geweest dat ik de donuts lekker vond en iedere week wel een donut at. Laat staan de snoep die we allemaal kregen van de kinderfeestjes en zich langzaam ophoopten in onze kast, dat kon die arme jongen toch nooit zelf opeten. M.n. met kerst en verjaardagen, krijgen alle kinderen een behoorlijke zak snoep mee, snoep dat niet altijd aan onze Nederlandse norm voldoet en soms ook met pikante chilis wordt geleverd.
Je voelt hem al aankomen, op zoek naar smaak en lekker (Nederlands smakend) eten vergeet je soms wat de voedingsadviezen zijn. Daarnaast begin je meer en meer het mexicaanse eten te waarderen. Hierbij is ons in het begin niet opgevallen dat brood chemisch verrijkt is, dat verklaard gelijk dat "chemisch" bijsmaakje, waar ik het eerder over had. Melk toevoegingen had zoals een reeks aan vitamines, zo ook niet de hormonen die in melk achter gelaten worden, omdat hier hormonen toegestaan zijn. Zo wist ik bijvoorbeeld ook niet dat taco´s de “barbacoa”, gemaakt zijn van koeiehoofd en tong, en dat taco´s de “trompo” bestaat uit heel vet gemarineerd varkensvlees. Daarnaast begonnen die biertjes ook steeds lekkerder te smaken. Was het in het begin één fles Carta Blanca of te wel “Cauamon” en echt met tegenzin; want de smaak is anders dan het vertrouwde Nederlandse Alfa of Amstel, dat hier helaas niet te kopen is. Worden het op een feestje al gauw 2 of 3 “Cauamons” die geen gunstig effect hebben op je cholesterol kan ik je zeggen.
Die cholesterol met name is nu meer en meer een discussie geworden bij de dokter en het ziet er behoorlijk ernstig uit als ik de vertaling van mijn vrouw moet geloven. De medische termen in het Spaans is ook voor mij nog steeds een niveau te hoog, dus we gaan meestal samen naar de arts. Goed mijn cholesterol en triglycerides waren te hoog, maar om nou gelijk aan de pil te gaan?
Ik heb de eerste maand een vrij grote hoeveelheid cholesterol verlagende pillen naar binnen gewerkt en ik moet me zeggen ik voelde me er niet lekker mee. Tuurlijk geen alcohol, dus de biertjes heb ik even laten liggen, maar vooral proberen gezond te eten, dus geen fast food, geen Mexicaanse taco´s en vooral geen grote porties vlees zoals dat wel eens gebruikelijk was tijdens BBQ´s. Het leven begint dan al gauw wat saaier te worden, vooral als je bedenkt dat met name in Mexico zich alles afspeelt rondom het eten. Daarnaast wordt je voedsel keuze ook aanzienlijk beperkt, omdat alles wat in de schappen van de supermarkten wordt aangeboden toch wel behoorlijk “vettig” is. Goed dat er een zeer gevariëerd aanbod aan groente en fruit is, dat helpt.
Gelukkig zijn er alternatieven en hebben deze superketens ook “light” en “low-fat” producten, alleen is “light” een gevolg dat suiker is vervangen door aspartaam en “low-fat” wel eens vol met sulfieten, nitrieten of sodium zit. Het ene naar het andere uiterste. Ook de voedingsadviezen op de producten of te wel “Información de Nutrimental” of “Nutricional Facts” zijn niet overal éénduidig. Soms staat het in het Engels, soms in het Spaans. Soms staat alles netjes bij elkaar en soms staat het over het product heen. Hoe dan ook ik ben met de medicatie gestopt, voelde me er niet lekker bij. Daarnaast zijn we wat bewuster gaan shoppen, het is wat duurder en het duurt wat langer voor we alles bij elkaar hebben, maar het resultaat is dat we minder kans op hart -en vaatziekten hebben.Daarnaast nog activiteiten. Ik loop weer! Ieder week 4 keer per week rond het parkje van 350 meter per rondje en tien rondjes lang, da´s al gauw 3,5 kilometer per keer. Dat zal in ieder geval er voor zorgen dat ik mijn cholesterol onder de knie krijg en tevens nog wat pondjes afval. Met iedere dag lekker warm weer moet dat geen probleem zijn. En die medicijnen? Die gooi ik in de prullenbak. Maar toch, ik verlang nog steeds naar die lekkere friet met mayonaise en frikandel, hmmm wat mis ik die.
No comments:
Post a Comment