Un año Mexico fiesta.

Ik wordt wakker en het is donker, “het schemert buiten”, zie ik door de rolluiken van de slaapkamer. Op de stoel staat nog de flacon met de helft vol water van de avond van te voren. Het was een zwoele nacht en ik kon niet goed slapen, eerst werd ik wakker door de hitte, even de airco aan zetten met mijn afstandbediening. Daarna weer wakker worden om hem uit te zetten, anders wordt het té koud. De hele nacht die airco aanhouden is geen optie, die dingen kosten een fortuin aan energie. Ik zie dat mijn vrouw al naar haar werk is, het bed is leeg. Het moet rond 7 uur zijn, “maar het is zo stil”, ongekend stil voor Mexico valt me op. Ik zet de TV aan, het nieuws bevestigd dat het al 6.45 uur in de morgen is. Ze praten over een verkeers ongeval wat schijnbaar net gebeurd moet zijn ergens in de buurt van mijn werk. Ik zie de datum op het beeldscherm, “20 augusto 2008”.

Halfslapend en op het eind van het bed zittend begrijp ik pas wat voor een speciale dag het is, “het is precies 1 jaar geleden dat ik naar dit land kwam, deze stad”. Ik moet even een grijns wegduwen. “Goh wat was ik gemotiveerd., onwetend, ja zelfs naief”. Had ik geweten wat ik nu allemaal wist, ik weet het niet...het schiet me te binnen wat een vriend ooit tegen me zei in de auto op weg naar Maastricht; “Kerel ga niet, je bent alleen maar goed om te werken daar”. Zo voelt het ook. Vanaf ik hier ben heb ik het gevoel alleen maar gewerkt te hebben, ieder dag wel iets te regelen of maken of kopen of onderhandelen, iedere dag wel bezig. De laatste aanvraag voor 2 weken vakantie is afgewezen, gebrek aan dagen. “4 dagen kan ik maar opnemen”. Met een retour ticket van bijna 900 eurie en een heen en terug vlucht van 3 reisdagen kan ik net een week op vakantie gaan, “mits ik de weekenden neem als reisdagen”. Ik pak mijn handdoek en neem een douche.

“4 dagen vakantie” denk ik nog als ik in de auto naar mijn werk zit, “voor een heel jaar werken!” Ik moet niet teveel in gedachten wegzinken en mij concentreren op het verkeer. Er probeerde me net weer zon “k-wijf” de weg af te snijden, zonder richting aangeven, zonder enige reden. “Het zijn ook altijd de vrouwen die hier als een kamikaze rijden, lijkt wel een soort van compensatie te zijn voor het gebrek aan gelijke rechten”, denk ik nog. Alhoewel die truck die achter me rijd, zit bijna op mijn bumper, “en ik rijd toch 80 op een weg van 50”, en het is zeker geen vrouw die die bak rijd. Je ziet de bestuurder niet, de ruiten zijn geblinderd, “je ziet niets door die ruiten”, denk ik nog, “zal dat de reden zijn waarom je aan mijn bumper hangt?”, “...hij ziet me niet”. “Raar, ben toch de enige die met licht aan rijdt, de rest rijdt met de helft aan”. Alle autos hebben hier een mankement, als ze de APK zouden invoeren zou 80% direct afgekeurd worden en niet meer de weg op mogen. “Zou wat files schelen”.

Ik heb de Rambo-rit weer overleefd, is iedere dag een soort van: “this is your wake-up call” autoritje. Je bent gelijk fit en wakker na zo´n jungle-tour. Ik neem plaats achter mijn bureau, plug mijn laptop in en start de boel op. “Zo nu even een bakje koffie, plasje en mijn dagelijkse uitdaging kan beginnen”. Ik heb een “hell of a job” kan ik je vertellen. Iedere dag weer een uitdaging om al die moeilijke, diepgaande vragen te beantwoorden. Ik open mijn inbox van de klant, 2 berichtjes. Eén is een “bericht gelezen” de ander een “uitnodiging voor een webcast”. “ Goh, wordt nog een drukke dag voor me”. “Ik ga even wat eigen post lezen, heb ik net even de tijd voor”. “Tja, dat was het..hmm toch maar wat doen dan maar”. “Dat rapport dan maar eens verder afmaken, voorbereiding op de toekomst”.

“Goh, het was me weer een dag zeg”, denk ik op weg naar huis. Toch nog op het eind een spoedmeeting der nog effe tegenaan gooien. “Die Mexicanen tóch, altijd op het laatste moment nog effe drama maken”, “nou ik was er gelukkig snel klaar mee, anders had ik mijn werk nooit af gekregen zég”. Thuis gekomen open ik de deur, de kleine en mijn vrouw zijn al thuis. Ze heeft weer stress, de arme. Sinds ze is gaan werken voelt ze zich schuldig tegen over mijn zoon, en mijn zoon maar aandacht vragen en de situatie uitbuiten, iedere minuut en iedere dag. Ik kan nog geen; “Hallo, hoe gaat het met jullie?” zeggen of hij hangt er al tussen met zijn kleppertje. Hij spreekt in ieder geval beter Spaans dan ik, alhoewel, met 1 les per week doe ik het zo slecht nog niet. Eén ding is wel waar; “als je de taal in het land zelf leert, leer je ´t sneller”. “Tja, je moet wel, wil je niet platzak en gehavend thuiskomen”, denk ik nog lachend, “dan is die taal zeker snel geleerd”.

Snel even de huiswerken doen; was, afwas, lunch voor morgen, klaar. “Tja, zal toch iemand moeten doen terwijl de ander voor het kind zorgt”. Het is weer laat, tijd voor mijn uurtje. “Alleh!” roep ik nog “afgelopen met TV en DVD´s, vamonos, naar bad” Eindelijk is het mijn uurtje, ik neem een Carta en start mijn computer op. Ik schrijf mijn blog, ik ben een beetje melig en cinisch tegelijk, “maar goed dat had je al gelezen en begrepen”. Mijn “un año Mexico fiesta” zit erop, “het is tijd om naar bed te gaan, morgen weer hetzelfde verhaal. ...Of?” Als het aan mij lag morgen weer hetzelfde verhaal, maar dan in Nederland. “Welterusten allemaal, droom lekker, slaap zacht......Zzzzz”.

Sociale Netwerken een gevaar in Mexico

Tja, daar heb je het al, één van je vrienden of kennissen heeft je uitgenodigd om deel te nemen aan zijn of haar sociaal netwerk. Sociale netwerken zoals Facebook, Hi5, MySpace en meer, zijn populairder dan ooit en met die populariteit komt ook de keerzijde van de medaille. Criminelen speuren het sociale netwerk af op zoek naar bruikbare gegevens. Natuurlijk zijn wij in Europa en met name in Nederland al lang op de hoogte van die gevaren. We worden geïnformeerd door de overheid en instanties voorzichtig om te gaan met privé gevoelige gegevens, met name op sociale netwerken. Laat nooit je naam, adres, plaats en telefoonnummer achter op zo´n plek want criminelen kunnen er hun voordeel mee doen. Internet gebruik is namelijk toegankelijk voor iedereen, helaas ook de verkeerde mensen.

Met name in Mexico is nu een gigantische discussie gaande over het gebruik van deze sociale netwerken. Ikzelf een vervent gebruiker van die sociale netwerken, zie mijn blog, zien inderdaad dat de mensen hier in Mexico het gevaar onderschatten. In de meeste gevallen heeft het te maken met voorlichting en toezicht van de ouders. In de andere gevallen pure naïviteit van de jeugdige die zich niet bewust is van het gevaar achter deze sites. Kinderen soms niet ouder dan 14 jaar zitten uren soms te internetten op de hoek van de straat in de internetcafeetjes die dit land en stad rijk is. Zonder enig toezicht van de aanbieder noch de ouders. Deze kinderen beseffen soms niet dat achter een chat sessie een wildvreemde kan zitten en zich voordoet alsof hij een leeftijdgenote is. In hun onwetendheid zet men soms persoonlijke en privé informatie op het net, of tijdens een chat-sessie, welke ook gebruikt kan worden door criminelen.

Onlangs zijn er ontvoerders gepakt in Mexico die aangaven hun informatie te verkrijgen van het internet m.n de sociale netwerken. De reden temeer dat de overheid en met name de nieuwszenders nu dagelijks rapporteren over het gevaar ervan en de mogelijke schade die het kan aanrichten bij onoplettendheid. Zeker nu er weer een ontvoeringszaak gemeld is en de hele natie met aandacht de TV volgt, luisterend naar de moeder van het meisje dat nu weer al een aantal dagen ontvoerd is. Het is niet te ontkennen dat deze ontvoeringszaken, in met name Mexico stad en omstreken, een grote impact hebben op het dagelijks leven, zie ook het stukje "Kidnapping in Mexico" geschreven eind 2007.

Intussen heb ik mijn maatregelen al genomen, zoals je kunt zien. het is echter jammer dat je vrijheid van meningsuiting zo beperkt wordt en vraag je je wel eens af waar het ophoud. Het zijn trieste dagen en om steun te betuigen zullen we deelnemen aan de optochten tegen zinloos geweld die binnenkort gehouden worden in onze stad.

Mexico in one minute

Ondanks het feit dat er veel contrasten zijn in Mexico en tuurlijk je schrikt van de laatste blogs zijn er genoeg leuke dingen te melden over Mexico. Met name deze video die ik heb "embed" laat de leuke dingen en history van Mexico zien in 1 minuut. Kijk en geniet het laat duidelijk zien hoe Mexico per stad en deelstaat verschilt.

Bedankt aan zenoyu voor deze mooie bijdrage die je mag gebruiken. Hij heeft ook andere bijdragen geleverd over andere landen, mooi om naar te kijken als je eens die richting op vakantie gaat.


mexico in one minute from zenoyu on Vimeo.

Mexico in de greep van ontvoeringen II

25 augustus Monterrey - de procureur generaal van justitie in Monterrey heeft gisteren verklaard dat een bende ontvoerders is opgepakt. De bende van vijf opererend onder de naam "De bende van de commandante" werd geleid door een vrouw (38j.) werkende bij het Federaal Bureau voor Onderzoek (AFI) of te wel de federale rijkssreserche. Vier andere verdachten van respectievelijk 21 tot 25 jaar werden ook aangehouden. Dat verklaarde gisteren een woordvoerder van het bureau van staats veiligheid (AEI). De bende van vijf is schuldig bevonden aan een ontvoeringszaak waarbij de eigenaar van een lokale houthandel en zijn zoon werden gekidnapt. Er werd een losgeld van 3 miljoen pesos gevraagd. Nadat het losgeld werd overhandigd en de man en zijn zoon vrij kwamen kon de politie ingrijpen en werd de bende in de kraag gevat. Momenteel onderzoekt men of de bende niet meer strafbare feiten heeft gepleegd en de politie roept dan ook iedereen op om aangifte te doen indien men dat nog niet gedaan heeft. Het is een bewijs dat het rechts systeem in Mexico werkt en de maatregelen onlangs aangekondigd en ingesteld zijn, hun nut hebben bewezen. Het ziet er naar uit dat hiermee weer rust is weergekeerd in de staat Nuevo Léon, hoewel nog steeds voorzichtigheid is geboden.

Nieuwe vormen van geweld dient zich momenteel aan door het zogenoemde "virtueel kidnappen", waarbij de gedupeerden worden opgebeld via hun mobiel en een montage van één van hun familieleden word afgespeeld. Deze stem op de achtergrond suggereerd één van de familie leden te zijn, en dat ze gekidnapt zijn. De terreur en schrik die dit teweeg brengt, zorgt ervoor dat de gedupeerde in paniek raakt en op de eisen ingaat. Het gaat meestal om weinig tijd om de mensen te laten nadenken wat er is gebeurd en zonder enige vorm van authenticiteit van de montage te achterhalen. Binnen enkele minuten of binnen een uur wordt losgeld gevraagd en verkregen. De montage is verkregen door een telefonische enquête die weken vooraf is gehouden met de gedupeerden en waar vragen zijn gesteld die niet direct met de familie te maken hebben, maar die handige informatie en stemmen ontfutseld die hergebruikt kunnen worden. Dat bewijst eens te meer hoe slim de meesten hier zijn om aan geld te komen.

De politie is echter gewaarschuwd en houd rekening met dit soort criminele activiteiten. Tot nu toe zijn alléén gevallen in Mexico City, Guadalajara en Morelia gekend. Intussen zijn daar 8 tot 10 personen opgepakt en bleek uit onderzoek dat ook nog eens 90% van de telefoongesprekken die met afpersing te maken hadden uit gevangenis huizen kwamen, waar gedetineerden de masterminds achter het schouwspel waren. Criminelen vanuit diezelfde steden en die in de cel zaten voor andere zware delicten. Het blijft hoedanook een goede zaak dat de overheid haar verantwoording neemt en dat ook duidelijk laat zien aan de mensen. Het bewijst eens te meer dat de president en de overheid geluisterd heeft naar de oproep van het volk de afgelopen maanden. Mexico is op de goede weg.

Heb je geld voor een versnapering?

Het was een hete dag (38°) en ik was al reeds een tijdje door de stad aan het rijden. Ik had van alles te bezorgen en te regelenen en nu ik een vrije dag had, had ik daar eindelijk de tijd voor. Nu is rijden door de stad al geen pretje met al dat verkeer, maar als het heet is, is het al helemaal fout. Ik heb geen airco in mijn auto en zelfs met de ramen open is het net alsof ik door de woestijn rijd met geen zuchtje wind verkoeling.

Alhoewel ik deze keer vroeg de stad in kon gaan en de meesten reeds op het werk waren, was de stad toch nog vol aan rijdende malloten die echt niet kijken waar ze rijden nog weten hoe ze moeten voorvoegen en ga zo maar door. Deze stad heeft de wereld top 10 verkeersovertredingen allang tot haar dagelijks eigen gemaakt en niemand die daar ook maar op corrigeerd. Althans dat dacht ik!

Dus ik ga direct vanaf de 4de rijbaan naar rechts, omdat iedereen aan mijn zijde rood had (ik ook) en ga direct rechts de straat in die ik anders via 3 straatwijken had moeten nemen en dat was behoorlijk om geweest. En gelijktijdig springt er een agent uit rij geparkeerde autos en commandeerd mij te stoppen!

De wijkagent haalt me aan de kant en loopt naar mij toe om me op mijn verkeersovertreding te wijzen. Ik weet niet wat de boete is voor het door rood rijden het is namelijk mijn eerste keer dat me dit overkomt, alhoewel het dagelijks door iedereen gedaan wordt die naar rechts rijd zie mijn eerder verslag over het verkeer in deze stad. Hoe dan ook, ik sta zeker een 500 Mexicaanse pesos boete te wachten, dacht ik nog, wat gelijk staat aan 33 euro.

Hij vraagt om mijn rijbewijs, ik laat hem mijn Nederlands rijbewijs zien, hij vraagt om de autopapieren... ik geef hem de autopapieren, niet groter dan een ID hier in Mexico, beiden zijn in zijn bezit... hij wacht.. hij begint te praten. Hier de vertaling:

Agent: “U bent buitenlander? Welk land komt u vandaan?” (alsof dit niet op mijn rijbewijs te zien is)
Ik: “Nederland” antwoord ik en lach hem aan.
Agent: “Ahh.. land van PSV, houd u van voetbal?” vraagt hij mij.
Ik: “huh eh ja, ik hou van voetbal” antwoord ik hem een beetje verbaasd, “maar wat is mijn overtreding, en wat gaat het mij kosten?” vervolg ik er gelijk achteraan.
Agent: “U spreekt spaans, dat is mooi, hoe lang woont u al hier?”
Ik: “Een jaar”,antwoord ik “maar wat is mijn overtreding, en wat gaat het mij kosten?”vraag ik nu wat ongeduldig. Intussen geeft hij mij de papieren terug.
Agent: “Nou weet U wat, U kunt me ook wat geven voor een versnapering.” antwoord hij.
Ik: “Hoeveel wilt U hebben?” vraag ik nog op een heel naieve toon.
Agent: “Ach, gewoon iets voor een versnapering, 50 pesos zou al voldoende kunnen zijn.”
Ik: “Ik heb geen 50 pesos klein maar ik heb 100 pesos is dat ok?”

Hij grijpt verborgen met zijn overtredingsboekje het geld en maant mij te gaan rijden. Ik ben even verbaasd en denk nog; dit is niet goed, maar begin te rijden met een gevoel hier kom ik nog eens goed vanaf. 2 straat blokken verder besef ik dat ik het corrupte systeem heb zitten financieren en voel me schuldig. En een beetje kwaad ook, dat ik eraan meegedaan heb. Was het juist het NIET meedoen aan deze corruptie dat uiteindelijk ervoor zorgt dat het ophoud, anderzijds weet ik dat deze wijkagent weer iemand boven zich heeft staan die hem aan het einde van de maand om geld vraagt, en zo gaat het door tot helemaal boven aan de top. Het is de enige manier om zijn karig loontje aan te vullen en aan de eisen van zijn werk te voldoen. Het is krankzinnig voor woorden maar zo werkt het nu éénmaal en ik kom er ook nog eens “goedkoop” vanaf.

Ik ben echter voornemens er de volgende keer niet aan mee te werken, maar tja dat is makkelijk gezegd dan gedaan, vooral als het om een fikse overtreding gaat. Je weet nooit wat die politie agent doet als je niet op zijn uitnodiging ingaat en de straf die hij/zij zal toepassen zal zeker een les zijn voor de volgende keer. Het is gissen, maar ik heb verhalen genoeg gehoord van collegas die het niet deden. Je bent altijd duurder uit. Wat zou jij doen als het je overkomt in Nederland? Je rijbewijs en je auto kwijt bijvoorbeeld, of 500 euro betalen aan de agent en je bent er vanaf? Moeilijke vraag, vooral als je weet dat het rechtssysteem in Nederland aan je zijde staat, hier is dat nog maar de vraag. Het was weer een hele ervaring moet ik zeggen.

Mexico en Voeding

..of te wel “Hoe het smaakmonster je bedriegt”

Tuurlijk kennen we allemaal wel de heerlijke gerechten die het Mexicaanse eten zo kenmerken, zoals de tacos, enchiladas en niet te vergeten de tamales. Mexicaans eten kenmerkt zich ook door de kleuren, de smaak en natuurlijk de typische ingediënten zoals maïs, bonen en chilipepers. De Mexicaanse keuken is “grofweg” een samenvoeging van de Azteekse en de Spaanse keuken. De keuken van de Azteken was grotendeels op maïs gebaseerd. Daarnaast gebruikten zij ingrediënten zoals bonen, aardappelen, chilipeper, papaya's en ananas. De voeding die in Mexico gegeten wordt zorgt in het algemeen, voor de meeste mexicanen, niet tot maag of darm complicaties. Ondanks het feit dat de mexicaanse keuken hier in Monterrey (of het noorden van Mexico) in het algemeen anders is dan in de rest van Mexico, kenmerkt de keuken zich hier vooral door veel variaties in chilipepers, vlees of te wel de “carne assada´s” en weinig groenten. Daarnaast worden er veel soda´s of te wel koolzuurhoudende dranken erbij genuttigd, die meestal uit heel veel suikers bestaan. Met name bier, wat trouwens hier door de lokale brouwerijen geproduceerd wordt, is de drank bij uitsek die bij een “carne asada” hoort.

Een weekje of 3 vakantie in een oord als Mexico en iedere dag mexicaans eten is daarom geen probleem, mits je het met mate doet, en vooral oppast met de hete pepers. Ondanks alles kan een heerlijk eten nogal gauw veranderen in een buik -of darm infectie met name als het eten niet altijd correct is toebereid, dus wees gewaarschuwd. Ook mensen met een “zwakke” maag kunnen beter vasthouden aan een goed “Europeaans” dieet inplaats de typische lokale gerechten te proberen, het zou wel eens je vakantie kunnen bederven. Met name met eten dat aan de straat verkocht wordt, is voorzichtigheid geboden, en wordt in het algemeen afgeraden.

Voor vakantiegangers is dit mexicaans dieet geen probleem, na een week of 3 gaat men weer naar huis en begint; of met vasten, of men gaat weer over in het vertrouwde nederlandse eetpatroon wat men altijd gewend was. Het wordt anders als je hier voor langere tijd verblijft. Als Europeaan is het een verleiding om al die lekkere gerechten te proeven en tevens de kookwijze te kopiëren. Dat laatste kan nog wel eens vervelende bijwerkingen hebben, ondanks het feit dat je normaal gesproken Nederlands Mexicaans kookt, probeer je toch vast te houden aan die zo overheerlijke mexicaanse smaak en ingrediënten van het gerecht.

Die smaak is ook tevens de drijfveer achter het zoeken van producten in de schappen van de suppermarkten. In mijn situatie was het met name de smaak die mij de eerste 4 á 5 weken heeft doen laten afvallen. Alles smaakte in het begin anders en meestal luste ik het niet, met name heel kenmerkend was dat ik de maïs tortillas niet lekker vond en brood een “chemisch” bijsmaakje had. Ook melkproducten zoals kaas, boter en melk smaakten in het begin anders dan in Nederland en zeker de typische mexicaanse witte kaas was voor mij in het begin niet te eten.

Tuurlijk de “carne assada´s”, of ook wel de mexicaanse BBQ´s genoemd, blijven goed te eten, maar het vlees en met name de smaak is toch anders. In de regel is het zo dat er een stuk rundvlees op de BBQ wordt gelegd en daarna in stukjes wordt gesneden, en of ontbeent. Die stukjes samen of apart met worst, kaas tortillas en “salsa verde” (groene tomaten met chilis) vormen het hoofdmenu bij een mexicaanse BBQ. Er komen geen specerijen aan te pas of gemarineerd vlees. Hoewel het wel eens variëert, kenmerken zich de BBQ´s vooral door veel rundvlees, worsten en lokale bieren.

Ook de typische kinderfeestjes die men organiseerd hier in Monterrey en waar de kinderen in een soort miniatuur kinderstad kunnen spelen en ravotten, kenmerken zich ieder keer weer door hetzelfde aanbod aan voedsel en dranken; m.n veel vethoudende chips en chilidogs en veel suikerhoudende dranken, aangevuld met een grote (1 bij 1 meter) taart die zich weer kenmerkt door heel veel kleurstof en suiker natuurlijk.

In de bedrijfskantines is het aanbod typische “antojitos” of te wel mexicaanse gerechten en naast een open buffet die een beetje doet denken aan een Universiteits kantine heeft men ook de zogenaamde broodjesbar, of ook wel de namaak Subway genoemd. Beide eetgelegenheden zijn niet direct gericht op “light” of gezonde producten als je begrijpt wat ik bedoel, alhoewel er een klein aanbod is aan “light soda´s” en multigranen producten (meestal een reep all-bran of korn-flakes) en ook allerlei niets-smakende salades worden aangeboden, is het overgrote deel kenmerkend aan vette sauzen, gesmolten kazen en vette dressings. Met name de “moles” of te wel chili-chocolade-noot sauzen zijn heel in.

Omdat we beiden werken en zoveel mogelijk geld wilden sparen hebben we in de eerste 2 á 3 maanden steeds vastgehouden aan eten van thuis. Dat was vooral voor mijn vrouw wel goed, want die lusste niets wat de bedrijfskantine van haar bedrijf aanbod. Alles smaakte vies en vettig. Dus ook ik nam boterhammen mee en zelf klaargemaakte soep of warm eten. Dat laatste was meestal Nederlandse kost maar met mexicaanse of amerikaanse producten gemaakt. En met name dat laatste is nogal gevaarlijk gebleken, want om de smaak zo getrauw mogelijk te blijven aan het Nederlandse “thuis”, let je niet meer op wat je koopt, als het maar smaakt. En daar is hét weer; het smaakmonster. Het blijft je achtervolgen en tevens bedriegen. Lees hier waarom.

De eerste maanden en zelfs nu nog, ben ik alleen maar op zoek geweest naar smaakmakers. In Mexico is het namelijk heel moeilijk om bijvoorbeeld witte peper en paprika poeder te vinden, vooral als je pas nieuw bent en de taal nog niet meester, zeggen al die zakjes poeders die ze verkopen bij de HEB, Gigante of Soriana je echt niets en meestal dacht je het gevonden te hebben en kwam je met het verkeerde thuis. Daarnaast smaken deze pepers en paprikas heel anders als je ze vind. De peper en paprika heb ik me daarom ook als eerste laten opsturen met de post vanuit Nederland. Dank je mam ;!

Dan begint het zoeken naar goed smakende vleeswaren, hier worden ze “carne frias” genoemd. Dat valt nogal tegen kan ik je zeggen en is ook wel teleurstellend. Was ik in Nederland gewend aan een vitrine vol variërende vleeswaren te vinden van de meest uitéénlopende soorten heb je hier in principe maar 3 soorten; ham, kalkoen en mortadella. Daarnaast bestaan er nog producten zoals; spek, chorizo, worstjes en kaas. Heerlijke rosbief of fricandeau of zelfs “light” producten daar kunnen wij hier alléén maar van dromen en als je bijvoorbeeld rosbief tegen komt, is het vacuum verpakt en vol met nitraten en sulfieten dat je het eigenlijk niet meer kunt eten, want het smaakt nergens meer naar.

Dat zoeken naar goed smakende producten die je dagelijks eet heeft ons in het begin heel wat frustratie gekost en we waren eerlijk gezegd niet zo bezig naar de voedings etiketten te kijken. Na een tijdje ga je ook af van je vertrouwde boterham en ik met name vond het wel handig om s´avonds tijd te sparen om alléén maar een boterham mee te nemen en de lunch in de bedrijfskantine te nuttigen. Je begon ook steeds meer te proeven en lekker te vinden, zonder dat je bewust werd of het allemaal wel gezond was. Er is zelfs een tijdje geweest dat ik de donuts lekker vond en iedere week wel een donut at. Laat staan de snoep die we allemaal kregen van de kinderfeestjes en zich langzaam ophoopten in onze kast, dat kon die arme jongen toch nooit zelf opeten. M.n. met kerst en verjaardagen, krijgen alle kinderen een behoorlijke zak snoep mee, snoep dat niet altijd aan onze Nederlandse norm voldoet en soms ook met pikante chilis wordt geleverd.

Je voelt hem al aankomen, op zoek naar smaak en lekker (Nederlands smakend) eten vergeet je soms wat de voedingsadviezen zijn. Daarnaast begin je meer en meer het mexicaanse eten te waarderen. Hierbij is ons in het begin niet opgevallen dat brood chemisch verrijkt is, dat verklaard gelijk dat "chemisch" bijsmaakje, waar ik het eerder over had. Melk toevoegingen had zoals een reeks aan vitamines, zo ook niet de hormonen die in melk achter gelaten worden, omdat hier hormonen toegestaan zijn. Zo wist ik bijvoorbeeld ook niet dat taco´s de “barbacoa”, gemaakt zijn van koeiehoofd en tong, en dat taco´s de “trompo” bestaat uit heel vet gemarineerd varkensvlees. Daarnaast begonnen die biertjes ook steeds lekkerder te smaken. Was het in het begin één fles Carta Blanca of te wel “Cauamon” en echt met tegenzin; want de smaak is anders dan het vertrouwde Nederlandse Alfa of Amstel, dat hier helaas niet te kopen is. Worden het op een feestje al gauw 2 of 3 “Cauamons” die geen gunstig effect hebben op je cholesterol kan ik je zeggen.

Die cholesterol met name is nu meer en meer een discussie geworden bij de dokter en het ziet er behoorlijk ernstig uit als ik de vertaling van mijn vrouw moet geloven. De medische termen in het Spaans is ook voor mij nog steeds een niveau te hoog, dus we gaan meestal samen naar de arts. Goed mijn cholesterol en triglycerides waren te hoog, maar om nou gelijk aan de pil te gaan?

Ik heb de eerste maand een vrij grote hoeveelheid cholesterol verlagende pillen naar binnen gewerkt en ik moet me zeggen ik voelde me er niet lekker mee. Tuurlijk geen alcohol, dus de biertjes heb ik even laten liggen, maar vooral proberen gezond te eten, dus geen fast food, geen Mexicaanse taco´s en vooral geen grote porties vlees zoals dat wel eens gebruikelijk was tijdens BBQ´s. Het leven begint dan al gauw wat saaier te worden, vooral als je bedenkt dat met name in Mexico zich alles afspeelt rondom het eten. Daarnaast wordt je voedsel keuze ook aanzienlijk beperkt, omdat alles wat in de schappen van de supermarkten wordt aangeboden toch wel behoorlijk “vettig” is. Goed dat er een zeer gevariëerd aanbod aan groente en fruit is, dat helpt.

Gelukkig zijn er alternatieven en hebben deze superketens ook “light” en “low-fat” producten, alleen is “light” een gevolg dat suiker is vervangen door aspartaam en “low-fat” wel eens vol met sulfieten, nitrieten of sodium zit. Het ene naar het andere uiterste. Ook de voedingsadviezen op de producten of te wel “Información de Nutrimental” of “Nutricional Facts” zijn niet overal éénduidig. Soms staat het in het Engels, soms in het Spaans. Soms staat alles netjes bij elkaar en soms staat het over het product heen. Hoe dan ook ik ben met de medicatie gestopt, voelde me er niet lekker bij. Daarnaast zijn we wat bewuster gaan shoppen, het is wat duurder en het duurt wat langer voor we alles bij elkaar hebben, maar het resultaat is dat we minder kans op hart -en vaatziekten hebben.

Daarnaast nog activiteiten. Ik loop weer! Ieder week 4 keer per week rond het parkje van 350 meter per rondje en tien rondjes lang, da´s al gauw 3,5 kilometer per keer. Dat zal in ieder geval er voor zorgen dat ik mijn cholesterol onder de knie krijg en tevens nog wat pondjes afval. Met iedere dag lekker warm weer moet dat geen probleem zijn. En die medicijnen? Die gooi ik in de prullenbak. Maar toch, ik verlang nog steeds naar die lekkere friet met mayonaise en frikandel, hmmm wat mis ik die.

Eindelijk wat koeler...

De afgelopen maand hebben we wat zitten zweten, 39 - 40 graden overdag en s´nachts een graad of 32, was de afgelopen maanden normaal. De temperaturen gingen niet omlaag en het zag er even na uit dat we lang moesten wachten op een verkoeling. Even een kleine storing van "Dolly" maar dat was in een dag en avond al weer over en de temperatuur ging toen niet echt naar beneden.

Gisteren hebben we een noodweer meegemaakt alsof de hemel openscheurde en het regende dan ook aan één stuk door. Gevolg overgelopen straten (want er is hier geen waterafvoer in de straten) en stroomuitvallen door bliksem inslag. Na een uur was het weer rustig en was het ergste achter de rug. We hebben dan ook voor het eerste weer eens in een koele slaapkamer geslapen, eindelijk na maanden. ZZZzzzzz

Mexico in de greep van ontvoeringen I

Ik geef toe het is niet ongevaarlijk op straat en in Mexico-stad in het algemeen. Ondanks dat de vakantie oorden betrekkelijk rustig zijn, is ook voor de vakantieganger oppassen geblazen, want sinds kort is er een nieuw soort geweld uitgebroken in Mexico; de zogenoemde expres-ontvoeringen. Het slachtoffer wordt willekeurig gekozen. De buit is dan vaak laag, maar de operatie vereist een minimum aan organisatie. Ook hier waar ik woon houden we de zaak goed in de gaten om geen gevaar te lopen, ondanks dat het niet iedere dag ons bezig houd zijn we alert. Hier in Monterrey hebben we nu te maken met een ander soort geweld de pinautomaat ontvoeringen. Mensen die je staan op te wachten en je ontvoeren, nadat je geld hebt gepind. Ze nemen je alles af, van waardepapieren, paspoorten, geld, pinkaarten en bevelen je soms ook naar huis te rijden en daar eventuele waarde spullen mee te geven. Je wilt het niet weten wat er gebeurd als je dit overkomt. Geld hebben we niet, en rijk zijn we al helemaal niet, maar ons buitenlands uiterlijk doet anders vermoeden en de meeste mexicaan ziet niet aan ons, dat ook wij hard moeten werken om ons dagelijks brood te verdienen. Hoedanook is het gene wat er gebeurd in Mexico angstaanjagend temeer dat je weet dat in sommige operaties de politie betrokken blijkt te zijn.

Elke maand worden gemiddeld honderd politiemensen gearresteerd vanwege hun betrokkenheid bij misdaden. In de hoofdstad zijn in 2004 verschillende groepen agenten opgepakt die zich bleken te specialiseren in ontvoeringen, dit fenomeen blijkt zich dus nu te herhalen. Intussen heeft de president gereageerd en met spoed een anti-kidnapping squad in het leven geroepen die 24 uur paraat staat om in te grijpen in ontvoerings zaken en dat landelijk. Tevens is de straf op ontvoering intussen veranderd in levenslang zonder kans op amnestie, in de hoop dat het de ontvoerders of iemand die een strafbaar feit wil gaan plegen, afschrikt.

De reden van dit drastisch optreden is niet alleen de demonstraties in Mexico stad dat voor het eerst door de middenklassen en rijken werd gehouden, maar een reactie op de ontvoering en dood van een 14 jarige tiener die vorige maand dood aangetroffen werd in de kofferbak van een truck en waarbij politie in de ontvoeringszaak betrokken blijkt te zijn. De familie had het losgeld reeds betaald, maar kreeg de zoon niet levend terug. Intussen zijn er meer demonstraties gepland in Mexico stad om de laksheid van aanpak tegen dit soort misdaden en tegen ontvoerders in het algemeen duidelijk te maken.

Zie ook reportage 1 in BBC News en reportage 2 in BBC News.

en een ouder bericht van 2004 in de volkskrant.

Als je de artikelen leest geeft dat al aan, dat er weinig is veranderd in 4 jaar tijd en dat de overheid nog steeds geen doeltreffende remedie heeft gevonden tegen dit soort van misdaad. Hoewel de ontvoeringen zijn teruggelopen de afgelopen jaren, zijn er nog steeds 430 ontvoeringszaken gemeld, in 2007. Dat is een stijging van 35 % meer ten opzichte van het jaar 2006. In 2007 werden er gemiddeld 2 ontvoeringen per dag geregistreerd, maar de werkelijkheid doet erger vermoeden, aangezien een merendeel van de gedupeerden beslist geen aangifte te doen.