Nostalgie en ondernemersschap

Er waren in Nederland beroepen die zo herkenbaar waren lange tijd geleden, dat je er nu met nostalgie aan terug denkt. Wat dacht je van de melkboer, de groenteboer, de warme bakker, de loemele-man, de scharen -en messenslijper, de klusjesman en ga zo maar door. Ze zijn allemaal verdwenen uit ons Nederlands straatbeeld en waar ik over praat is misschien nog geen 20 - 30 jaar geleden. Wie kent ze niet de “VIVO” buurtwinkel en de snoepventer op de hoek van de straat, waar je voor een paar cent een handvol zoutjes of zoals ze ze hier noemen “dulces” kon kopen en de hele dag kon smullen. Hier in Mexico, Monterrey vind je ze allemaal weer terug! VIVO betekend trouwens hier LIVE of meteen kijken...grappig erachter te komen hoe je buurtwinkel in een andere taal past.

De ijsventer, de suikerspin verkoper, allemaal verdwenen uit ons Nederlands straatbeeld, hier top aanwezig en verkopen als nooit te voren. En waarom vraag je je? Waarom heeft de Nederlandse overheid nooit ervoor gezorgd dat deze (toch herkenbaar in alle landen) beroepen werden beschermd en zodoende niet uit het straatbeeld verdwenen? De ondernemers die uit zichzelf de ambitie hadden om een eigen zaak op straat te hebben. Hoezeer missen we ze wel niet, en hoezeer was het ook niet een socialer beeld dat we deelden en niet te vergeten de toegevoegde waarde aan onze normen en waarden? Deze mensen gaven klasse aan onze maatschappij, óf totdat de klasse bepaalde wat onze maatschappij moest worden?

(Foto - Messenslijper Mx) Hier kun je letterlijk met niets beginnen en een inkomen genereren. Mexico bied namelijk de ondernemer nog steeds de vrijheid om te ondernemen, geen licentie of vergunning nodig. Iets wat je in Nederland al lang ontnomen wordt door een hoop aan hindernissen zoals vergunningen, diplomas, verzekeringen, geloofsbrieven en ga zo maar nog even door. Tuurlijk heb je ook hier een licentie nodig die je moet aanvragen voor je kunt verkopen, maar je kunt ook zonder, en niet alle beroepen hebben een licentie nodig, zoals de messenslijper, zie foto.

Als je zonder licentie gaat verkopen, loop je alleen risico als je het niet aan de belasting opgeeft wat je per jaar verdiend. Tja wat dat betreft is het hier precies hetzelfde. Maar... hier ben je ondernemer en mensen willen jouw, omdat je een vak kent en hun beter helpt dan soms de grootverkopers kunnen bieden. Of je nu kundig bent en een certificaat messenslijper hebt doet er niet toe, je bent goed en daarom heb je werk.


(Foto – Broodjesbar 1)Nu heb je ook gelijk een antwoord op mijn vraag waarom deze mensen met een baan als messenslijper hier kunnen overleven en in Nederland allang reeds uitgestorven zijn. Juist!.. de afzetmarkt is niet competitief genoeg om deze mensen te weren. Want als de producten in de schappen NIET beter worden dan hun eigen handwerk, wat nog een ambacht hier in Mexico is, zolang blijven deze mensen hun brood verdienen. En nu we het toch over brood hebben, als je echt een broodje gezond wil eten dan moet je deze eens proberen. Tortas de carne frias, voor nog geen 25 pesos (1,65 euro) heb je hier een broodje gezond daar kun je in Nederland alleen maar van dromen. Er zit ook alles op wat je maar kunt voorstellen, inclusief de namaak mayonaise (hij smaakt bijna als die van thuis, daarom dat ik hem zo noem) ....

(Foto – Broodjesbar 2) Nu begrijp je ook meteen, wat er zo nostalgies aan deze prent is..tenminste dat vind ik dan, gewoon een oude kar met een kitchinette erin, twee uiterst vriendelijke mensen en de gehele dag niets anders dan broodjes gezond verkopen. Daarnaast hebben ze nog een terrasje waar je kunt zitten en hoe stom het ook mag klinken een toegevoegde waarde aan het straatbeeld en de mensen die eraan deelnemen. Waarom, heel makkelijk als je hier een broodje koopt ben je gelijk op de hoogte van het dagelijkse wel en wee in de buurt en wat er zoal allemaal gebeurd is. Geen krant nodig om het maar eens te noemen. Ik doe Raymond, zo heet deze goser, helaas niet meer zo vaak aan als in het begin, voordat ik een ijskast in huis had, maar toch ga ik nog regelmatig even langs om een heerlijk broodje te kopen, lekker makkelijk en niet duur. Je kent ons Hollanders of niet  en we moeten natuurlijk de economie hier in dit land in stand houden niet waar, inplaats altijd maar naar de super te gaan.

Zo heeft ieder wel een baantje die hij/zij uitvoert waar je in Nederland allang geen heil meer in ziet, omdat het de grootondernemer in geslaagd is deze te verdrijven. Kijk bijvoorbeeld Coca Cola, deze is en blijft aantoonbaar de monopolie voeren hier in dit land, gewoon omdat het populair is en bijna overal de verkoopmachines heeft staan. Pepsi is er oo,k maar slaagt er minder in het marktaandeel te winnen zoals CC het heeft gedaan. Gewoon goede marktbeheersing noem ik dat. En daarom kan deze meneer (zie foto) zijn frisdrank automaatjes in het gehele park waar hij de machientjes heeft staan iedere dag van nieuwe waar voorzien. Als we dit nu zouden gaan de-monopoliseren om het zomaar eens uit te drukken, zou deze meneer waarschijnlijk niet meer bestaan en een grootconcern het van hem overnemen, gewoon omdat het dan niet meer rendable zou zijn om het zo te doen. Tja daar heeft men in Nederland nooit over nagedacht, maar daar hebben we ook een sociale infrastructuur voor neergezet in Nederland en zouden we deze meneer gewoon in de bijstand plaatsen, inplaats hem deze bijstandsbaan te laten behouden, want het zal geen vetpot zijn wat deze meneer verdiend. Hoef je geen econoom voor te zijn om te zien dat mini-krediet ondernemers ook een oplossing bieden tegen werkeloosheid. En een bijdrage kunnen leveren aan de economie.

Als je dat nu eens vergelijkt met onze Uniliver (ook een wereldgigant) die toch duidelijk begrepen heeft hoe dan wel zijn ijsjes te verkopen maar steeds onder een andere naam en met lokale bedrijven met verscheidenheid aan merknamen het ijsje herkenbaar op de markt krijgt en blijft. Ja, ook hier op de hoek van onze straat verkoopt men Hollands ijs. Mooi toch om een stukje nostalgie (OLA heet het in Nederland, Holanda in Spanje en Mexico) naast je deur te hebben, ik kan alleen maar zeggen ga zo door Unilever, en krijg vooral je wereldmarktaandeel weer terug wat je aan Nestle hebt verloren, want die ijsjes vind ik toch maar niks, maar goed...

Gemeente bedrijven, waar heb je ze voor nodig zou je denken.Inplaats van jaarlijks je gemeente belastingen te betalen betaal je hier niets en alleen daar waar je het voor nodig hebt. Deze meneer bijvoorbeeld heeft het zijn beroep gemaakt (al is het maar seizoenswerk) om bomen te knippen. Dat zie je bij ons allang niet meer aangezien we dat toch veeeel beter kunnen met zwaar materieel en dure versnippermachines. Tja daar betaal je dan ook je gemeentebelastingen aan,.... ieder jaar.
En wij maar vragen waarom alles zo duurder word in Nederland, nou gewoon omdat dit werk in Nederland niemand meer zou willen doen. Al zou je ze 100 ero per boom geven. Reden is dat het lichamelijk zwaar werk is en als je deze aap dan ook door een boom ziet klimmen om zijn schaar fatsoenlijk erin te zetten begrijp je ook waarom, maar hier hebben we gelukkig deze dappere en moedige atleten wel nog en kost het ons ieder jaar niets. Want deze boom is van de buren.


Zo zie je maar weer, toch nog gerechtigheid. Ach, het kan toch niet meer op, dus laten we nog eentje neerzetten en dat waren we bijna vergeten, de oude post en telegraaf en andere zaken voordat ze PTT en daarna TNT werden, nou deze diensten worden hier ook gegeven al is het in wat mindere mate als dat we dat in Nederland gewend waren, hier is ze dan; de papelaria of te wel kantoorbenodigheden. Deze mevrouw (Karla heet ze trouwens en is onze beste buur geworden) doet werkelijk dagelijks het gehele werk wat normaal een grootondernemer zou verrichten. Bij ons kennen we hem onder de naam Office Depot en is van oorsprong een Amerikaans bedrijf wat zijn wereldexpansie heeft te danken aan zijn concept. Goed nu voor wereldomzetten van 15 biljoen US dollar en waar deze mevrouw die het allemaal wat kleinschaliger doet alleen maar van kan dromen. Gelukkig is er nog plaats voor deze ondernemers maar ze worden langzaam aan maar zeker verdrukt door ook hier de Office Depots zoals we die in Nederland ook kennen, grootschalig en concurrentie vaardig. Laten we hopen ze kan nog lang van haar baan genieten en het inkomen wat ze krijgt gebruiken om de huur te betalen en te sparen voor haar oude dag.

Zo dat was het weer, hoop jullie hebben genoten van mijn stukje nostalgie en ondernemerschap.

Oh rest nog 1 vraag van jullie te beantwoorden, ja ik ga iets beginnen en ben al bezig iets op poten te zetten voor een eigen bedrijfje maar zoals alles hier, gaat dit traag en langzaam. Zo gauw ik klaar ben, over 6 a 8 maanden hoop ik al wat neergezet te hebben, laat ik het jullie weten.

De groeten maar weer eens...en tot schrijfs