Begin weer te schrijven

Het is effe wennen want veel is veranderd moet effe wennen aan de nieuwe stijl van bloggen maar ik begin weer te schrijven en mijn blogs zullen doorgaan, hoop jullie zullen met me zijn, zoveel te vertellen en zoveel ervaringen goed en slecht zullen gedeeld worden. Het was een enervende 6 jaren om alles op een rijtje te krijgen, de onzekerheid, de taal, de burocratie, de omgang met mensen en werknemers, de omgang met werkgevers en de groeiend aantal aan Nederlandse immigranten die steeds weer mekaar opzoeken en een soort van verbondenheid koesteren om toch in contact te blijven.

Terugblik 3 jaar Mexico

Het is nu al 3 jaar dat ik in Mexico woon en werk, het leven is niet altijd makkelijk geweest, maar het is nu eindelijk zover dat ik me ben gaan gewennen aan heel wat dingen die ik in het begin niet voor mogelijk had gehouden dat ik ze zou accepteren, dat het leven daardoor makkelijker wordt zeg ik niet. Hoe naief ik was toen ik hiereen verhuisde, als ik nu de blogs van toen weer terug lees. Ik dacht het hier even te maken. Komende van een arm gezin, opwerkend naar een goed en meer dan modaal inkomen in de IT, dan verhuizen naar een 3de wereld land als Mexico, omdat je vrouw niet gelukkig is in Nederland, was voor mij een gigantische omslag in mijn leven, en ik heb veel verloren. Als je bedenkt dat ik een eigen huis had, auto van de zaak, 36 dagen vakantie verlof, benzine vergoeding, reiskosten vergoeding, laptop, mobiele telefoon vergoeding, 13de maand, extra onkosten vergoedingen, verzekerd voor alles en nog wat, ziektekostenverzekering voor mijn hele gezin, niet te vergeten de vrienden die we hadden, en speciaal de vrienden die ik had, dan heb ik van alles dat nu,... niks meer. Ik dacht toen, 3 jaar geleden, ach laten we het proberen als ik het niet doe zal ik nooit weten hoe het zou zijn geweest, nu 3 jaar verder, denk ik: “Ik was beter af geweest met het beter niet weten”. Je beseft pas later als je jaren niet meer in Nederland woont en leeft wat je allemaal mist en hoe goed je het wel niet had, “gepampert vanaf je geboorte tot je dood”, zo is het in Nederland, zoals ik het nu zie hoe Nederland voor me was en nog steeds is. Maar je staat versteld hoe een mens kan veranderen in zen ZIJN, en wat hij voor acceptabel vind.

Aan de andere kant heeft me dit avontuur me meer zelfstandiger gemaakt dan dat ik ooit voor mogelijk zou hebben genomen. Ik ben volwassener dan ooit, “living in a dream” is voorbij, keiharde werkelijkheid waar je dagelijks mee geconfronteerd wordt in je, om je, en met je, is wat je vormt. Je hebt soms zo' n houding van jij mij, ik jouw. Dit soort "attidude" bepaalt je bestaan hier. Het bepaalt je dagelijkse werk, je omgeving, je leven. Mexico brengt je terug op aarde, en terug naar de tijd waar je letterljk staat voor jezelf in alle opzichten, geen overheid die je bijspringt of ook maar helpt, organisaties die denken het goed met je voor te hebben buiten je uit en bedrijven die je aannemen zijn er alleen maar op uit om aan je te verdienen, dat je daar ook wat aan verdient is meegenomen. Niets is hier gratis, “no free rides”. Als je denkt je leven hier op een luiere te zitten en je komt al met niks, dan zul je bedrogen uitkomen, dit land staat echt niet te wachten op jouw. Aan de andere kant als je geld als water hebt is dit het land van je dromen, alles kan. De arbeidsomstandigheden zijn acceptabel, afhankelijk van je opleiding en beroep, maar bijlange niet dat wat Nederland te bieden heeft; het loon is laag, de vooruitzichten om te groeien in een bedrijf met bestaande hierargie is moeilijk en keihard knokken, en als je werkeloos wordt staat er geen overheid voor je klaar om je financieel te steunen, geen werkeloosheids geld, geen bijstand. Het is knokken iedere dag! Ja, bijstand is er wel, maar dan praat je over 300 pesos per maand, maar dan sta je zowat op straat zonder een dak boven je hoofd. Als je praat over de: “Survival of the fitest” dan mag je mij nadoen en met 10.000 euro op zak, en het nadoen. Ik weet het nu, en ik denk dat ik het niet slecht gedaan heb als je ziet wat we bereikt hebben in nog geen 3 jaar.

Met een MAVO diploma en wat HBO certificaten en natuurlijk een ruime ervaring kun je in Mexico nog steed een bestaan opbouwen, zelfs als de diplomas van het buitenland zijn, iets wat ik met mijn leeftijd in Nederland wel kan vergeten. Dat dat niet allemaal vanzelf gaat is vanzelfsprekend, als ik niet mijn vrouw had gehad met een “Die Hard” Mexicaanse houding (standing for your rights) wie weet waar we geeindigd waren, ik hou dan ook zielsveel van haar. Het heeft ook ons meer dan eens samengebracht, maar soms ook meerder keren uit elkaar gedreven. We zijn gelukkig met elkaar, maar de levens dromen hebben ook wel eens zijn keerzijde. Dat we samen moeten werken om onze dromen te verwezenlijken heeft een keerzijde in ons samenzijn, daarnaast eist onze zoon haar aandacht meer dan eens, door het te kortkomen in zijn 3de jaar als peuter waar zij en ik “gescheiden” waren, ik in Nederland zij in Mexico, mijn zoon was toen voor meer dan 7 maanden bij zijn oma. Het is dan ook mijn zoon die alle aandacht soms opeist aan zijn moeder en ik alleen mijn weg ga. Het is een fase denken we, maar het moet veranderen. Kinderen worden groot, dus het zal wel minder worden. Hij trekt ook meer en meer naar mij, maar omdat ik heel streng ben is hij soms wel eens bang voor mij, iets waar ik iets aan moet doen, want hij wil spelen met mij, alleen is hij altijd met mij heel gehoorzaam en volgend maar zo gauw ik en mijn vrouw samen zijn wil hij wel eens gemeen uit de hoek komen. Maar we hebben een gezonde verstandhouding dat is goed. Het is ook voor hem waarom ik eigenlijk hier ben, hij is mijn alles. Het is om mijn zoon en mijn vrouw’s gelukzaligheid waarom ik deze stap genomen heb.

Dat ik graag terug wil naar Nederland is een feit, ik mis veel, maar net niet genoeg om nu te zeggen IK wil weer terug! Nederland heeft op dit moment minder te bieden dan Mexico doet. De banen zijn voor ons voor het oprapen hier in Mexico en we mogen echt niet klagen ondanks de financiele crisis die de Amerikaanse overheid nu ondergaat, Mexico doet het stukken beter, en het is ook logisch, Mexico is niet afhankelijk van de Amerikaanse markt, want de Amerikaanse markt moet van Mexico kopen. De IT daarentegen is goedkoop hier in Mexico, vandaar dat al die Amerikanen hier hun werk afzettten, of ze daar nu blij mee zijn of niet. Betekend voor mij en voor ons alleen maar meer werk. En dat is goed voor onze opbouw hier, om te sparen voor een eigen restaurant, Europesche stijl en met mijn speciale recepten. Wie weet! Ik was onlangs in Chapala en een restaurant in de stijl zoals ik het wilde en men deed daar goede omzet, dus er is markt voor, nu nog wachten VOOR DE GO! En het zal niet lang meer duren.......niet met die werkdruk die ik nu ervaar in IBM en beter voor mezelf begin, een eigen restaurant Europesche stijl, zoiets als Chez Rodolfo...we zullen zien.

Mooie Zondagen 2

De jaren 70/80. Het is tegen 1 uur in de namiddag en de soep is opgediend, we eten altijd vroeg op Zondag want het avond eten is op Zondag altijd verschoven naar de middag inplaats van de avond. Daar is ook een reden voor. In de namiddag komen de familie en of kennissen op bezoek. En op Zondag willen we vroeg eten, want anders komt het er niet van in de avonduren.

Na de soep wordt de hoofdmaaltijd opgediend; aardappelen, spruitjes en biefstuk met champignons, aangereikt met een heerlijke gemengde salade van verse sla, komkommer, ei en tomaten met een door Oma gemaakte dressing. Heerlijk! Na de maaltijd is er altijd een toetje, iets wat heel gewoon was op Zondag, maar op de door de weekse dagen nooit. Dit keer hebben we vanillevla met aardbeien en slagroom, heerlijk.

Na het eten werd er snel afgeruimd want het bezoek komt al binnen. Oma had altijd bezoek op Zondag, kennissen of familie leden die even langs kwamen, meestal na 2 uur in de namiddag of later. Er werd dan verse koffie gezet, en die mocht ik klaarmaken, net 6 jaar en toch al koffie zetten, men was verrast. Natuurlijk ontbrak het niet aan de vlaai die door het bezoek was meegenomen, kersenvlaai of kruisbessenvlaai heerlijk met koffie en een toefje slagroom.

Na de koffie ontvangst en een gesprek over de alledaagse dingen werd de tafel uitgetrokken om te kaarten. In het verleden hadden we een uittrektafel (heel uniek voor die tijd) en kon je van een kleine tafel zo plaats maken voor 10 personen. De kaarten werden uit de kast gehaald en de dubbeltjes en centen kwamen te voorschijn, want ja, er werd voor geld gespeeld! Jokeren of Pandoeren was meestal het spel wat er gespeeld werd, met een pot in het midden. Soms werd er ook wel eens geklaverjast, maar dat was alleen bij ander bezoek.

Intussen verzorgde ik de gasten met vlaai en koffie, en na een lange partij kaarten werd er zelfs even gepauzeerd en serveerde mijn Oma aardappelsalade en broodjes met beleg. Heerlijk waren die dagen, zo onschuldig ook voor een 6 jarige. Intussen dat er gekaart werd, deed ik als 6 jarige de afwas en verzorgde de gasten, ik vond dat leuk om te doen, ..toen. Later toen de kennissen ook hun kinderen meenamen werd het zelfs leuker voor mij.

De familie Bakker onze kennissen nam na een tijdje ook hun dochter mee die jonger was dan mij, en die dochter had een oogje op mij en ik op haar. We hadden een soort van Zondag vriendschap relatie, want ieder Zondag als ze kwamen keek ik erna uit of de dochter erbij was en dat was vanaf de eerste keer dat ze kwam, altijd nadien. Totdat ik 14 of ouder werd(ik weet het niet meer precies) en daar niets meer van wilde weten. Ik wilde uit naar de disco matinee, zo van: I wanna dance no time for romance.." wat toen heel normaal was en alleen een Zondags vriendinnetje thuis zag ik niet zo zitten. Nou "ja" het was kalverliefde denk ik dan altijd, als ik terug denk aan toen. Ze trouwde uiteindelijk met een ander. Ik heb haar na die tijd nog éénmaal gezien en dat was op haar trouwdag, jaren later.

Maar ik herinner me nog steeds die Zondagen in mijn 2 bij 2 kamertje luisterend naar pop muziek met haar. En haar favoriete song was "Love´s, What I Want" van Cashmere (1979)...alleen haar naam ben ik vergeten, maar het liedje herinnert mij altijd aan die Zondagen

De wereld verzuipt.

Sinds we verhuisden naar Mexico was ik al bang voor het fenomeen hurricanes, tornado's , en tropische stormen. Zelf ooit een tropische storm meegemaakt in Venezuela op één van mijn vakantie tochten, velen jaren geleden, op het Caribische eiland Isla Margarita, weet ik hoe dat aanvoelt. In één dag kan alles verwoest zijn wat je zomaar voor dierbaar neemt; elektriciteit werkt niet meer, water is niet drinkbaar of niet voorhanden, en alles is nat, je appartement, je hotel kamer, je dagelijkse kleding, en ga zomaar door. Eten en drinken is beperkt, omdat het niet kan worden toebereid of dat de aanvoer van vers drinkwater of zelfs gas in flessen, gewoon op zich laat wachten, of niet mogelijk is. Meestal zijn alle wegen vernield of niet berijdbaar, door omgevallen obstakels of erger; weggespoelde wegen. De openbare vervoerbedrijven rijden niet meer en ga zo maar door. Het is dan gewoon uitzitten tot beter weer en hopen op een snelle actie van de overheid en gemeentelijke hulpdiensten ter plaatse om de zaken opgeruimd te krijgen en de aanvoer wegen zo snel mogelijk schoon te krijgen. Een tropische storm kan je soms dagen in beslag nemen en het onmogelijk voor je maken om werk, huishouden en andere dingen uit te oefenen, zoals je dagelijkse beslommeringen. Dingen die je gepland had of zaken die je moest doen, worden vernietigd in één enkele storm. Een ondenkbare situatie in Nederland zou je zeggen, maar sinds de regenval in meerdere landen in de wereld zijn extreme bereikt weet ook Nederland hoe het is, en ervaart, als er heftige regen valt. Als ik het nieuws lees vandaag, zoals: “Hoosbuien en langdurige regen zorgen voor veel overlast. De zware regenval van de afgelopen dagen is de zwaarste sinds medio september 1998” dan zie ik anders. Dit is een situatie in Nederland van de afgelopen dagen, maar kijk om je heen. Het is nog nooit zo erg geweest, wereldwijd, en op plaatsen waar je het niet zou verwachten.

Mexico - Mexico City – 9 Februari 2010. Het dodental door hevige regen en modderstromen, loopt nu al op tot 33 doden.

Saudi-Arabië - Riyadh City – 4 Mei 2010. Ongebruikelijk zware regens die de stad Riyadh City in Saudi-Arabië heeft getroffen, eiste 106 levens. Reddingsteam's zoeken nog steeds naar overlevenden die de kustplaats getroffen heeft, een toegangspoort voor de jaarlijkse bijeenkomst van miljoenen moslims vor hun bedevaart naar Mekka.

Mexico Monterrey – 1 Juli 2010. Tropische storm Alex doet zijn inval in de staat Taumalipas, Coahuila en Nuevo Leon, de steden aan de kust zijn zwaar getroffen, de schade loopt in de miljoenen en doden zijn te betreuren, de stad Monterrey in Nuevo Leon krijgt zijn zwaarste klap ooit te verduren als Alex uitwaaiers de stad teisteren met 329 mm regen per week, een ongekende voor een staat als Nuevo Leon die normaal 602 mm regen per jaar rekent. De catastrofe is dan ook enorm zoals je kunt zien op het nieuws bericht onderaan.

China – 25 juli 2010. Chinese autoriteiten waarschuwde zondag voor de overmatige regen die de oosterse provincies in de Chinese regio en langs de rivieren, zoals de Yangtze rivier, hadden getroffen. Er zijn inmiddels al 1.100 mensen dood of vermist en men vreest dat het dodental en vermisten zal oplopen, door de aanhoudende overmatige regen.

Pakistan – 27 augustus 2010. Overstromingen treft nu al 20 miljoen Pakistanen in hun dagelijks bestaan.

En ik kan nog wel effe doorgaan met de natuurrampen en de daarbij behorende dodenaantallen, laat ik niet vergeten dat de afgelopen maanden ook een stijging van extreme hitte te zien is, die bijvoorbeeld in Rusland naar bij Moskou een bosbrand zo groot als de provincie Utrecht in brand heeft gezet (iets wat nog nooit gebeurd is in de laatste 100 jaren) , niet te vergeten de overstromingen in Oost Europa die delen van Duitsland, Tsjechië en Bulgarije onder water heeft gezet. En om het geheel compleet te maken: de aardbevingen in Haïti, Chili, Mexico, en China. En dan denk ik dat ik ze nog niet allemaal genoemd heb, al die catastrofes van net nog geen 6 maanden van 2010. Denk bijvoorbeeld aan de olie ramp in de Golf van Mexico waar Amerikanen op geld belust een project hebben neergezet door BP, die waarschijnlijk de aarde in zijn totale beeld zal veranderen en waar geen houden aan is, want het schijnt dat die lekkage van olie weer aan het lekken is, laat staan de schade die het al heeft aangericht. Hoe dan ook ik denk dat de aarde veranderd en dat er meer op komst is. Het einde van de wereld met 2012 als baken, wordt met deze voorbodes wel erg aannemelijk, maar goed. Als we verzuipen dan verzuipen we allemaal op de wereld, dat is dan toch een gerust gevoel, dus leef je leven NU. Het kan allemaal zo voorbij zijn.. Als je denkt dat het allemaal ver van je bed show is? Nou, dan mag je een week wisselen met mij.

Wij hebben gezuiverd drinkwater (20Lt) flessen sowieso op voorraad. De reden daarvoor is dat het normale drinkwater uit de kraan niet gezuiverd drinkwater is, net genoeg om te wassen, koken (soms) en het huis schoon te maken, en de wc te doorspoelen. Daarnaast hebben we kaarsen op voorraad, want dat is een must hier. De stroom valt hier zo vaak uit, zelfs in een nieuwe wijk als deze, dat je op kaarsen aangewezen bent als het gebeurd. En hier valt de stroom gemiddeld per dag 1 uur uit. Niet dat dat leuk is, want de apparatuur zoals ijskast en andere zaken die je dagelijks hebt aangesloten lijden daar enorm onder. (Schade aan verlies van verdorven voeding of niet werken van ijskast verhalen bij de gemeente zoals in Nederland? Vergeet dat maar!) Het kan dan ook gebeuren dat je binnen een jaar een nieuwe ijskast of wasmachine moet kopen. Om dat tegen te gaan “un-pluggen” we dagelijks voor we het huis uit gaan, onze elektronische apparatuur; “een gedoe soms kan ik je zeggen”. Een “must” in Mexico of je moet overal “overbruggen noem ik het” hebben, die de piek van de stroom als die weer aansluit opvangt en geen schade toe deelt aan je elektronische apparatuur, zoals we die voor onze ijskast en magnetron hebben. Die zijn echter duur hier in Mexico en werken niet altijd, welkom Mexicaanse kwaliteit. Iets waar je in Nederland nooit zorgen om hoeft te maken, maar hier dagelijkse beslommering is, vooral als het bijna iedere dag regent en onweer buien in de nacht heel gewoon zijn voor 3 maanden in een rij. De laatste keer dat de bliksem insloeg zaten we 6 uur zonder stroom, lekker voor je ijskast en de voeding erin, niet te praten over het ongemak wat je hebt om s’morgens om 6 uur als er weinig licht is je douche etc.. te nemen, om naar je werk te gaan. De meeste Mexicanen blijven dan ook thuis, als ze het zich kunnen veroorloven en thuis hun werk kunnen doen, maar dat is maar 10 % van de stedelijke bevolking die dat echt kan, wij zijn dan ook een uitzondering. Maar als er geen stroom is kun je beter naar je werk gaan, dan kun je op zijn minst aantonen dat je geen werkverzuim hebt. Dus toch maar die file van 100 kilometer in, ook al kom je op je werk 3 uur te laat.

En dan heb ik het nog niet over het verkeer als het regent en een echte onweersbui neervalt op Guadalajara. De straten blank, omdat de meeste straten geen afvoerputjes hebben voor regenwater. Daarnaast de meeste straten zodanig geconstrueerd zijn dat ze de regen niet aan kunnen als die bijvoorbeeld van de bergen komt, daar is geen rekenmeter voor hier en als die er is past men hem schijnbaar niet toe. Gevolg is dat bijvoorbeeld de hoofdweg Lopez Mateos Sur die dagelijks door duizenden forenzen gebruikt wordt, gewoon onderloopt op een normale zonnige dag en ineens een drens van water naar beneden komt, zodat de andere helft van het wegdek 1 meter onder water staat. Gewoon Mexicaanse engineering. Wat dat betreft heeft men in Mexico geen enkele “know how” wat wegenbouw aan betreft heb ik soms het gevoel, en wordt het tijd dat Nederlandse wegenbouwers hier hun zaak gaan openen, want het is echt niet te filmen hoe ze hier wegen aanleggen. Dus alle entrepreneurs die Mexico zien zitten en geld genoeg hebben om zich in de overheid in te kopen, (en dat kennen sommige bouwbedrijven wel in Nederland) sla je slag! Er is miljoenen te verdienen hier in de wegenbouw. En laten we hopen dat we daarna eindelijk van een wegennet kunnen genieten, zonder dat ik 3000 pesos schade oploop door een kuil die ik niet kan zien, of de banden die ik wekelijks moet controleren op opgelopen schade. Het wegennet heeft me hier al 10.000 pesos gekost in het afgelopen half jaar, met een maandsalaris van net 25.000 pesos per maand zijn de kosten dan ook enorm, maar ik onderhoud mijn auto dan ook goed, dat kan van menigeen niet gezegd worden. Er zijn duizenden, miljoenen die dat niet doen, dagelijks zie je dan ook ongelukken gebeuren die aan gebrek aan onderhoud te wijten zijn, zoals iemand die gewoon zijn as verliest en het verkeer onnodig ophoud. Ondenkbaar in Nederland. Daar is wel iets anders aan toe te voegen, men kent hier ook geen jaarlijkse keuring, dus als zo’n oud Chevroletje truck dan ook zijn as verliest weet je genoeg hoe de meeste autos hier erbij rijden. Koop daarom ook nooit een tweedehands auto hier in Mexico, want het gaat je geld kosten, ik kan het weten.

Wat was ik blij in de laatste dagen in Nederland dat ik een T-Online hotspot kon gebruiken voor een kleine bijdrage aan mijn vrienden van Alonzo bedrijf. Hier is dat ondenkbaar. De internet verbinding als wel de telefoon verbinding gaat allemaal via wireless en TV via satelliet. Zo gauw als er ook maar een stormpje komt opzetten verlies je beiden, de kwaliteit is al slecht zonder storm dus met een storm is het niet meer mogelijk om maar überhaupt een verbinding te krijgen. Je moet je voorstellen dat als een geweldige storm losbarst en doden of gewonden vallen hier in Mexico, er geen hulp geboden kan worden. Er is geen communicatie meer! Hoe bel je een ambulance of dokter? Dus wat doe je in zo’n nood situatie, je neemt je auto en neemt het risico om meer slachtoffers te maken, om naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis te komen. De reden ook dat hier zoveel doden vallen, het gebrek aan goede communicatie middelen, geen kabel en slecht wegennet. Ik bedoel als het echt gebeurd en de wereld vergaat, dan is Mexico wel het eerste waar de meeste slachtoffers zullen vallen, al is het alleen al maar door hun slechte infrastructuur en communicatie middelen. De reden ook dat Mexico altijd in het slechte nieuws is, het grote aantal aan doden en gewonden, en waarom? Door de overheid, die het niet kan waar maken om de miljoenen aan pesos in te zetten in een doeltreffend project, die eens en voor altijd Mexico in een beter daglicht zou zetten. In plaats daarvan spendeert men liever 2 miljard pesos voor één dag om het 200 jarig Onafhankelijkheidsdag feest te vieren en dat ook nog in één stad, Mexico! Terwijl Mexico stad niet eens de stad was waar de onafhankelijkheid beslecht werd, dat was een heel andere stad en in het noorden van Mexico. Zo zie je maar hoe de overheid en de partijen hier hun geld investeren, waarom dan zo moeilijk doen in Nederland, waar partijen het echt goed voor het land menen! Ook al is het de PVV.

Dit is Monterrey na de storm Alex op 1 juli 2010:

Mooie zondagen

Ik word wakker en lig heerlijk in mijn donsbed te draaien. Ik heb mijn ogen nog niet open, maar het ruikt heerlijk, mmmm rundvlees groentesoep. Iets wat we vroeger alleen Zondags aten, weet ik mij te herrinneren en ik herrinner me ook nog dat we van het rundvlees aardappel salade maakten, nou ja mijn grootmoeder dan. Ik open mijn ogen en alles is anders, ik slaap in een andere kamer. Ik sta op open de deur en loop de trap af, onderaan gekomen zie ik mijn oma (ik woonde vroeger bij haar) in de keuken staan. Ze bereid het eten. Ik ruik koffiegeur tussen de rundvlees soep geur door en ja ik besef opeens, ik ben weer terug in vroeger. 40 jaar geleden. Ik loop de woonkamer binnen en zie "nonk" Eugene naar de TV kijken, het is een zwart wit TV, wat nostalgisch. De TV staat zacht en hij kijkt naar de Tageschau iets wat vaak bekeken werd door ons, Duitse zenders... hahaha wat was dat toch mooi. Er heerst een serene rust, niemand praat, alleen de klok van de kerk hoor ik in de verte luiden, de oproep voor menigéén voor het gebed. Ja vroeger gingen we nog naar de kerk, maar hoe laat is het dan? Ik kijk op de antieke klok die aan de muur hangt net naast de deur van de woonkamer, het is 10 uur. Ik loop de woonkamer uit naar de gang, voorbij de keuken en open de voordeur. Ik ben weer terug in de Ailbertuslaan. Vreemd. Allerlei geuren komen me tegemoet, iedereen op de gallerij is het Zondags eten aan het klaar maken. Ik ruik zuurvlees, een gerecht wat onze buurvrouw meestal maakte op Zondag, het vult de gallarij en de lucht is helder en koel. Ineens gaat alles in een flits, ik zie buren, herinner me de plaatsen en zie vrienden en buren in een versnelde film aan me voorbij trekken. Goh wat raar....

Ik word wakker en lig heerlijk in mijn donsbed te draaien. Ik hoor mijn vrouw beneden weer schelden op mijn zoon, hij is weer aan het Wii-en en wil weer niet stoppen, de TV staat weer te hard, de hond van de buren zit weer te joelen en te blaffen en op straat hoor ik een zware minivan met een uitlaat kapot wegrijden. Ja hoor ik ben weer op aarde, terug in Mexico. Mexico is altijd luidruchtig en lawaaierig, zelfs op Zondag. En ik besef het was maar een droom. Mijn linkerbeen jeukt en ik ben weer door een mug gestoken, nummer 50. Ik sta op en loop de trap af, en ik zie op de magnetron dat het 10 uur is. 10 uur? en ik was net nog in Nederland, Ailbertuslaan, 40 jaar geleden?.....en ik besef inééns hoe snel de tijd kan gaan. Hoe snel alles veranderd, hoe snel je dingen die je denkt vergeten te zijn, opeens weer kunt terughalen of dromen. Wat was het toch mooi die tijd, wat waren dat toch mooie Zondagen...vroeger. En ik zou het liefste weer terug in bed willen kruipen, en weer dromen van die tijd van toen. Die mooie Zondagen van vroeger....

Waarom ga je leven in Mexico?

Er zijn altijd de vragen waaarom in Gods naam ga je naar Mexico om daar een bestaan op te bouwen? Al die negatieve berichten, de omgeving die niet sociaal is voor mensen omdat de overheid je niet steund? Het is voor iedereen anders, maar één ding is zeker dit youtube videootje vertelt er wat van. En voor iedereen die het wil weten, waarom je wil leven, werken en uiteindelijk je pensioen wil genieten in Mexico (?)... hier is je antwoord, van iemand die al 14 jaar hier leeft. Let wel het is een Amerikaan die het verteld, geen Nederlander. Nederland waar het toch allemaal wat beter geregeld is, als in Amerika, gebied me de eerlijkheid om het te zeggen. (nu ik de Amerikaan (USA) ook wat beter leer kennen)

Mexico - en kinderarbeid

Werk in Mexico is makkelijk te vinden, het hangt ervan af wat je aan werk krijgt en waar je tevreden mee bent. Arbeidsrecht en arbeidsverhoudingen zijn niet altijd goed of helemaal niet geregeld. En dan niet te vergeten de kinderarbeid die er helaas nog steeds is en waar niemand zich ooit om bekommerd. Dit is een statistiek die nu nog steeds werkelijkheid is, en waar niemand in de wereld ook maar aandacht aan besteed om dat op te lossen. Wat staat mijn kind te wachten in dit land als wij ooit eens niet de middelen hebben om hem naar school te sturen ? De overheid? Die doet niks. Dus voor ons is er maar één ding wat ons doel is; "Er voor zorgen, en zo ja behoeden, dat hij een betere toekomst krijgt, dan al die 3.3 miljoen kinderen in Mexico, die het niet zo goed hebben. Het is triest maar waar, in een land wat meer kan dan het nu doet.

Bizarre Foods - Mexico 1/5

Bizarre Foods met Andrew Zimmern - Mexico Part 1 tot 5. Als je denkt dat Mexico alleen maar tequila shots en strand vakantie is dan heb je het mis, Mexico bied veel meer en vooral op culinair gebied. Volg deze documentaire en ontdek wat Mexico meer kan bieden dan alleen maar strand vakantie. Het geheel bestaat uit 5 delen en ieder deel kan na ieder einde van een deel geselecteerd worden.

Places to Die for - Mexico - Guadalajara

Dit is deel 1 van de mooie stad waar ik nu in leef: Guadalajara in de staat Jalisco, het beschrijft zelfs een stukje van Tlaquepaque (deel 3) wat mijn gemeente is waar ik nu woon, maar bekijk ook de andere delen want het geheel bestaat uit 5 delen dit is deel 1/5 van de beste plaatsen in Mexico, geniet van mijn nieuwe thuisland en provincie en krijg een idee van mijn dagelijks omgeving waar ik nu in leef. :) P.S. De andere delen kun je kiezen na het einde van dit stukje ;) From: Places to see Before you Die! Mexico - Jalisco (5 delen)

Geslaagd! - Kinderen die naar school gaan in Mexico

In Mexico heeft men een onderscheid tussen de graduaties van scholen en zijn sommigen verplicht en sommigen vrijblijvend. Daarnaast kent men het publieke onderwijs en privé onderwijs. Het publieke onderwijs is geregeld in het Secretaría de Educación Pública die in het algemeen het publieke onderwijs in Mexico regelt, alles wat na het publieke onderwijs komt is geregeld door de autonome universiteiten. De privé scholen vullen de publieke scholen aan in zaken die de publieke scholen niet kunnen bieden, maar kosten soms veel geld, maar bieden betere zorg aan je kind. Dit kan al vanaf kleuterschool tot basisschool en later zelfs tot beroepsonderwijs, het is wat je portemonnee kan verdragen en wat voor onderwijs je kind je waard is. De publieke scholen zijn vrij van kosten, maar een inschrijfgeld, kleding geld (uniformen) en bijdrage boekengeld is ondanks die "kostenvrije" scholing wel nodig. Het kan dan ook gebeuren dat kinderen vanaf de leeftijd van 15 jaar geen vervolg opleiding kunnen nemen omdat de vervolg scholen duur zijn (preparatoria), de meesten die aangewezen zijn op publieke scholen maken de school niet af en verlaten al de school naar het basisonderwijs, "primaria". Wettelijk is het verplicht tot 12 jaar de school te volgen, helaas gebeurt dat niet altijd. Trouwens iets waar de overheid dagelijks op TV mee leurt hoe goed hun systeem van scholing is, maar de werkelijkheid is anders. Publieke scholen zijn verplicht jaarlijks een leraren examen af te leggen, vorig slaagde 75% van de leraren van de publieke scholen niet, de overhied heeft daarom ook besloten dat ze het over mogen doen. Dat zegt genoeg over de kwaliteit van die scholen en de aanpak van de overheid hierin.

In het algemeen is onze ervaring (we hebben beide scholen gehad voor ons kind) dat de publieke scholen geen uitdaging aan leerstof hebben, de klaslokalen soms dermate slecht en overvol zijn dat je je afvraagt of dat wel goed is voor het individu en de lesmaterialen ouderwets en niet naar de huidige standaarden van onderwijs voldoen, die voor modern onderwijs nodig zijn. Daarnaast kost het je soms heel wat extra's aan geld, omdat sommige lesmaterialen niet door die school bekostigd kunnen worden en je zelf moet betalen, naast de uitjes en feestjes die velen keren door de publieke scholen georganiseerd worden, zijn naar mijn gevoel meer om hun hun eigen zakken te vullen, dan dat ze te goede komen aan de kinderen of het goede doel wat men nastreeft. De uitjes en feestjes stellen niets voor, voor het geld wat je betaald, maar goed je doet het voor je kind, een zwak voor vaders en moeders om niet neen te zeggen. Wat wil je ook, het zijn door de overheid gesponsorde scholen en alles laat te wensen over, geen enkele die een uitzondering maakt. We hebben dan ook nu weer voor een privé school gekozen en daar zal hij dan ook op blijven, zolang we het kunnen betalen. Dat de publieke scholen vrij voor iedereen toegankelijk zijn hebben we in Monterrey ervaren. Het kan je dan ook gebeuren, dat je opeens op een kinderfeestje van een jarig kind van je zoons klas beland, en waar de vader en moeder uit andere milieu kringen komen, om het maar eens voorzichtig uit te drukken. Je voelt je dan opeens niet meer zo op je gemak, als je begrijpt wat ik bedoel. En het is ons gebeurd, waar verhaal, niet dat ons wat overkomen is, integendeel, het is per slot van rekening een kinderfeestje, maar je merkt al vanaf het begin dat er wat niet pluis is, we zijn dan ook voortijdig weggegaan in tegenzin van ons kind die het geweldig naar zijn zin had, maar wij hadden toch zoiets van laten we maar beter gaan, voor het uit de hand loopt, vooral met mijn “gringo” uiterlijk en de nodige alcohol die vloeide bij bepaalde personen van die familie, ondanks kinderfeestjes nooit met alcohol gepaard gaan, was dit een uitzondering, zal ik maar zeggen.

Tja, als je kind op een publieke school zit, kan je dat gebeuren, maar het kan ook op een privé school trouwens, Mexico is wat dat betreft niet kieskeurig.:) Mijn zoon is nu eindelijk zijn “preescolar” gepasseerd en dat betekend eigenlijk niet meer of minder dat hij de kleuterschool AF is, niet zo bijzonder in ons Nederland, maar hier wordt dat echt gevierd, vooral omdat het 3 jaar betreft en bijna een basis school achtige aanpak heeft. Dat hij dan ook geslaagd is voor zijn examen “preescolar” is bijzonder, want dan mag je doorgaan naar de basisschool, een gelijke aan onze 1st klas basisschool. We hebben hem dan ook in dezelfde school gehouden, een nieuw en bijna Nederlandse aanpak van leerstof. De aanpak en met name in deze privé school persoonlijk gerichte educatie, is gebaseerd op het vermogen van het kind en de motivatie die van het kind komt. Dat sprak ons zeer aan; wat hij niet wil krijgt hij niet en wat hem zeer aanspreekt wordt in hem gemotiveerd. Na 1 jaar van “voorschool” heeft hij nou in het laatste 2 trimesters lessen in: Spaans, Engels, Wiskunde, Computerkunde, Karate, Yoga, Lezen en Schrijven en Sociale opvoeding gehad en we kunnen zeggen dat hij het goed tot zeer goed, gedaan heeft. Geen Religie (God Zij dank niet) en geen patriottistische Mexicaanse historie, gewoon vorderen wat het kind wil in de gegeven lessen. Wil hij computerles, dan sporen ze hem aan en helpen hem beter erin te worden dan hij voorheen was, wil hij Karate dan wordt hij geleerd en getraind alsof hij (net zoals ik vroeger in Judo) in een Dojo les heeft. In zijn volgend jaar krijgt hij schaken als bijles, laten we kijken of hij mij kan slaan.

Het heeft zijn vruchten afgeworpen. Hij was de beste van de klas, zeer intelligent en zeer ad rem. Alles scoorde dan ook boven goed en uitmuntend, alleen zijn gedrag. Hij had dan ook een minpunt voor zijn gedrag; onze zoon wil altijd het middelpunt bij anderen zijn en is snel verveeld, door het feit dat sommige dingen geen uitdaging voor hem zijn. Hij is de klas te ver vooruit, zoals de juf en psycholoog het mededeelde en dat het wel eens zorgzaam zou kunnen zijn, want het schijnt dat je onze zoon niet snel tevreden stelt. Nou dat hoef je mij niet te vertellen, we maken het dagelijks mee. Waar ken ik dat van(?), was ik ook niet zo vroeger (?), hete het toen “lastig voor de anderen”, mijn gedrag was toen ook al slecht, en de rest was goed, tot uitmuntend, en zie waar het mij gebracht heeft, oppassen geblazen dus dat hij niet dezelfde fouten maakt als zijn vader.

Hetzelfde rapport wat ik zag toen mijn zoon slaagde van de “preescolar” en hij is pas 6. In mijn tijd hete het: 10 voor vlijt en kennis en een 5 voor gedrag. Zo vader, zo zoon zeg ik maar. En dat hij net zoals zijn vader is, is zeker; hij is een charmeur. Alle juffen zijn gevleid door hem. Ze wilden allemaal op de foto met hem, iedere juf was gecharmeerd van zijn lieflijk voorkomen; “Wat is het toch een geweldig kind, en zo intelligent...”, zoals de meesten zeiden. En ja het is waar: hij kan zeer lieflijk zijn, maar "een kat met venijnige trekken". Voor al die toekomstige juffen en schoonheden die hem als vriend willen, voorspeld dat alleen maar goeds voor hem, ben wel benieuwd waar dat naar toe gaat. Als hij op dat gebied net als zijn vader wordt, wordt het een komen en gaan, in zijn puberteitsjaren. ;)

Het regent, het regent, ...en de straten lopen over

Wie kent hem niet, vanuit de kleuterschool is dit liedje me bij gebleven:

"Het regent, het zegent, de pannen worden nat
Daar kwamen twee boerinnetjes aan die vielen op hun gat.
Het regent, het zegent, de pannen worden nat..."

Nou het regent al dagen hier, eigenlijk al weken, en het voelt aan als Nederlands weer in de zomer, alleen dat hier de hitte en de vochtigheid het wat ondraagelijker maken, voor dit moment, de rest van het jaar is het aangenaam en draaglijk. Alles wordt vochtig zelfs je bedlaken als je het niet op tijd kunt luchten, omdat het openen van een venster meer problemen veroorzaakt dan het gesloten te houden. De straten lopen onder, de weg naar je werk wordt ontoegankelijk, en zelfs sommige straten zijn kompleet weggespoeld door het feit dat wegenbouw in Mexico een soort van pre-historisch architectuur is en het mag absoluut niets kosten, en als het wat kost dan steekt de helft van de budgetmakers het geld in hun eigen portomonee i.p.v dat het te goed komt aan de mensen die dagelijks deze straten moeten berijden. Deze mensen naar mijn mening ook nooit een school gevolgd hebben die het aanleggen van een straat duurzaam maakt en misschien hebben ze dat wel, maar de gemeente hen oplegt het voor minder en zelfs voor niks te doen.

Nou moet ik toegeven dat het weer in Guadalajara bijna gelijk is aan Nederland in een verregende zomer, maar de bij-effecten zoals insecten zijn groter hier, alles wat je niet wilt is groter hier in Mexico. Al die grote beestjes die je opeens komen opzoeken terwijl je daar als het heet was en alleen de zon scheen geen last van had. Nu opeens heb je gigantische mestkevers die je om de oren vliegen en muggen zo groot als een duim. Zelfs motten die opeens in grote getale je komen opzoeken zijn angstaanjagend voor iemand met insecten vrees.

Sinds een maand leven we dan ook in de aanval van meikevertjes, muggen en stront kevers, zo groot soms als je duim of hand. Als je denkt dat je dat alemaal hebt gehad zijn er nog de vliegen die in grote getale. soms in massa's op je tuin afkomen terwijl je een BBQ organiseerd. Niet altijd leuk. Maar goed het hoort erbij denk ik maar. Maar alles is groter, lastiger en soms te veel dan je gewend bent.