May 15, 2010

Music was my first love..and it will be my last

Music was my first love, wie kent hem niet? Tja, ook voor mij geld die gouden regel, muziek! Was mijn eerste gekochte album die van Enio Morricone 'Once upon a time in the West´ was mijn tweede album toch al wat disco achtiger met ABBA. Neen werkelijk het is echt waar. Daarna sloeg mijn muziek gevoel compleet om, eigenlijk lustte ik alles, van Rock naar Disco, van R&B naar Blues, neen ik ben een echte muziek liefhebber of ook wel sound lover. Hoewel ik in de begin jaren van mijn jeugd (ik was 10) toch even wat moeite had om mijn ´stijl´ te vinden zoals dat toen hete. Ik was niet echt een pop fanaat of fan van een ´Band´ neen ik was meer op zoek naar instrumentaal en naar experimenteel. Kraftwerk, Michael Garrison, Tangerine Dream, en dergelijke waren mijn zoektochten, niet echt om met een meisje op te dansen. Uiteindelijk kreeg ik mijn gevoel te pakken, ook door de jaren 70 en 80 gepregneerde disco sound werd mijn toekomst voor de liefde voor muziek bepaald. Na vele jaren als hulpje in discotheek Coconut Groove in Terwinselen (huh?) en daarna mijn ultieme disco avond in Dropp In te Kerkrade gesponsored door ´John´ de eigenaar was mijn carriere als DJ-tje een beetje afgelopen. Tuurlijk had ik bekendheid geworven door mijn verkochtte cassettes en later CD´s tijdens mijn Militaire Dienst bij de KLU en zelfs later in het Casino, maar toch de top heb ik nooit bereikt zoals de huidige Ben Liebrand of andere bekende Disc-jockeys.

Toch blijf ik de mixen en het beluisteren ervan in ere houden, gezien mijn ultieme collectie van over 500 mixen wist ik er 350 naar Mexico te verschepen. Als ik je de verhalen moet vertellen hoe dat gegaan is, zijn ze soms lachwekkend. En dat te bedenken dat eigenlijk de liefhebberrij voor disco-mixen eigenlijk begonnen is met Norbert S en later Patrick L. Vrienden die ik via mijn huisdeur en disco avonden heb leren kennen en zoals Norbert S naast mij woondde in het verleden Nederland. Aan Norbert heb ik eigenlijk te danken dat ik het fenomeen disco-mix of zoals ik het nu noem ´disco-kunst´ heb leren kennen, in een klein keldertje bij mijn grootmoeders huis. De Horizon Plate #1 from The Boogieman mix was de eerste mix die ik van hem hoorde, nu in mijn collectie. Het waren jaren van muziek ontdekken, muziek leren kennen en uiteindelijk een liefde vinden voor een kunst die nu nog in het illegale schijnt te zijn hier in Mexico. Zijn we in Nederland allang die drempel overschreden en worden er tot vandaag de dag mixen gemaakt met allerlei goede en slechte platen blijf ik vast houden aan mijn verleden, en nu eindelijk na 7 jaar huwelijk, het opzeggen van mijn muziekkamertje in Heerlen voor mijn pasgeboren zoons slaapkamer (waar mijn oude muziek kamertje was)en het verhuizen van zoveel muziek naar Mexico is de ´new style of music´ hier weer begonnen. Eindelijk is het zover dat ik mijn collectie kan openbaren, eindelijk is het zover dat ik weer aan mijn hobby kan beginnen. Met nieuwe apparatuur direct aangesloten op mijn laptop is de wereld van LP vinyl naar digitaal open, En eindelijk is de eerste persing eruit, The return of Mr. Disco is in de maak.

Ongelukje zit hem in ....het wisselen van rijbaan

Tja, als je bijna 60 uur per week werkt en dan ook nog s'avonds, dan zijn de uren om nog eens even te bloggen dun gezaait. Neen ik heb het druk momenteel, en alles vanwege de nieuwe job als scrum manager. Vele dingen die liggen gebleven zijn door mijn project manager moeten dan opeens ingehaald worden en dat vergt veel inzet, werk en vooral tijd. Daarnaast hadden we wat pech met de auto. We hadden een heus ongeluk en de voorkant van de auto ziet er opeens niet meer zo mooi uit als het was, maar ach, dat was te verwachten met die maloten zoals ze hier rijden. Gelukkiig zijn we verzekerd, denk je. Is het niet weer typisch Mexico dat het allemaal niet zo snel gaat als je verwacht en daarbij hebben we één van de beste verzekeringen van Mexico. Gelukkig zijn er geen doden of gewonden tijdens het ongeluk gevallen, maar een kettingbotsing is nooit leuk in Mexico. Ik was de laatste van de 3 autos in een rij. Daar sta je dan, je eerste ongeluk na 3 jaar schadeloos rijden, gelukkig is het systeem zo dat het niet van je verzekering af gaat zoals in Nederland waar je bonus malus gelijk daalt, neen hier betaal je 3000 pesos eigen risico en daarmee is de baard af. Maar goed nu nog de auto gemaakt krijgen en dat schijnt wat minder leuk te zijn dan in Nederland. Intussen wachten we al 4 weken op reparatie en intussen kunnen we geen kant op met de auto omdat deze zo´n schade heeft dat je er eigenlijk niet mee mag rijden, ook vanwege de politie en met name de rijkspolitie zoals dat dan hier heet. Want die kunnen je aan de kant zetten met een schade auto en heel vervelende vragen stellen, totdat ze hun zin krijgen (of geld in hun handen stopt). Dus om het niet zover te laten komen rijden we kleine ritjes van thuis naar Raf zijn school en weer thuis, soms boodschappen verder niets. Het is behelpen maar ach we mogen van het werk thuis werken, online, via VPN verbinding beter hebben we het nog nooit gehad.

Maar intussen blijft die verzekering maar door zeveren, en komt het er maar niet van om de auto gemaakt te krijgen. Na lang zeuren schijnt dat de toestemming om de auto te maken al gedaan is, we wachten alleen nog maar op de werkplaats totdat zij de onderdelen hebben, nou dat zal niet moeilijk wezen denk je. Een Ford Windstar rijd hier bijna iedereen dus onderdelen genoeg zou je zeggen, maar intussen wachten we toch alweer 2 weken voordat we eindelijk wat horen en het is nog niet geregeld. Laat staan de tijd dat we de auto echt bij de werkplaats moeten neerzetten want dan wordt het een heel ander verhaal. Gelukkig hebben we de auto meegekregen voordat die gemaakt werd, scheelt ons een hoop aan bus vervoer, en taxi. Gelukkig is de IBM bus op nog geen 20 minuten afstand lopen van ons vandaan, maar toch het is een rompslomp. Niet zoals in Nederland een vervang auto, ben je gek. Je mag blij zijn als je een taxi naar huis krijgt als je je auto hebt afgeleverd bij de werkplaats. Intussen doen we ons best het thuis naar onze zin te krijgen en ons werk online te doen via onze internet verbinding. En gelukkig dat ons werk dat toestaat, anders.. Neen we hebben even pech gehad en we moeten het zien te regelen, maar gelukkig werkt het bedrijf waar we voor werken mee en geeft ons genoeg ruimte om de auto gemaakt te krijgen. Intussen zijn we al 4 weken verder sinds het ongeval gebeurd is en we wachten af.

Begin weer te schrijven

Het is effe wennen want veel is veranderd moet effe wennen aan de nieuwe stijl van bloggen maar ik begin weer te schrijven en mijn blogs zul...