"the gateway to heaven" Afgelopen weekend hadden we een mooi uitje naar de HEMEL of te wel El Cielo. El Cielo is een door de Verenigde Naties erkend Biosphere Reservaat sinds 1987. Het kreeg de benaming met het oog op de instandhouding van de unieke biodiversiteit van de regio door de lokale gemeenschappen in het gebied te integreren en de flora en fauna zodoende te behouden. Mensen in El Cielo zijn trots op hun land en haar rijkdom aan verscheidenheid en koesteren het met een grote liefde voor de natuurlijke omgeving waarin zij wonen. Het leven en wonen in een Biosphere Reservaat is compleet anders dan andere gemeenschappen en je hebt het gevoel dat je weer helemaal terug in de natuur bent, geen warm stromend water, sobere op camping lijkende toiletten, geen elektriciteit, geen mobiel netwerk, geen TV ontvangst en geen gas.
Het gehele gebied en haar bevolking is gebaseerd op het “ejido” systeem. Ejido is een vorm van gemeenschappelijk grondbezit zoals dat hier in Mexico vaak voorkwam en nog voorkomt. Het ejido-systeem is een proces, waarbij de overheid het gebruik van gemeenschappelijke gronden gedeeld door die mensen van die gemeenschap, bevordert. Dit gebruik van land door een gemeenschap was een gangbare praktijk tijdens de tijd van de Azteken in Mexico en wordt tegenwoordig ook nog steeds toegepast m.n. in afgelegen gebieden, waar de overheid weinig invloed wil hebben. Het ejido systeem is opgenomen in de Mexicaanse grondwet.
Bewerkers van het land, ook wel Ejidatarios genoemd, zijn niet de daadwerkelijke eigenaren van het land, maar mogen gebruik maken van hun toebedeelde percelen voor onbepaalde tijd, of zolang, totdat zij geen gebruik meer maken van hun toebedeelde grond voor meer dan twee jaar. De Ejidatarios kunnen zelfs hun rechten doorgeven aan hun kinderen.
Ik moet toegeven dat het een helse tocht was, eerst de 2 uur durende niet zo ongevaarlijke klim met de truck naar de “bijna” top en daarna de bijna 1 ½ uur durende tocht naar beneden. Sommige stukken zijn niet breder dan de wielas van een auto en bij tegemoetkomend verkeer leverde dat wel eens wat problemen op. Daarnaast was het klimaat totaal anders dan “beneden” in de vallei, koud en zeer wisselvallig in een vrij rap tempo. Zonneschijn, bewolking, regen, wind en zonneschijn wisselen mekaar regelmatig af en wordt veroorzaakt door de bewolking die de toppen van de bergen scheert en zodoende voor deze vrij snelle wisselvalligheid zorgt. Je kunt je er niet echt op kleden.
Het eten was super lekker en bevatte geen chemische toevoegingen zoals we allemaal gewend zijn door de voedsel industrie hier, daarnaast werd op gasflessen gekookt en werd met zonne-energie (of soms met een stroom generator) elektriciteit geleverd aan de apparaten die gebruikt werden voor het koken. Alle andere zo voor ons herkenbare luxe artikelen ontbraken volledig, en wonen in dit gebied vereist dan ook een bepaalde discipline en soberheid. Maar de lucht is er schoon, het grondwater kristal helder en de flora is er adembenemend. Zeker een aanrader voor de natuur liefhebber. De tocht kan ook te voet gedaan worden en is voor de echte “Die-Hards” een "must".Later die dag zijn we naar Mante gegaan een stadje in de buurt waar vrienden van ons wonen en die zo vriendelijk waren, nadat ze gehoord hadden dat we in de buurt waren, ons voor een late avondmaaltijd uit te nodigen. Super weekend...Wil je alle foto´s eens rustig nakijken over ons avontuur in Mante, Gomez Farias en El Cielo bekijk de slideshow:
